"Abi..."dedim teşekkür ederim der gibi, tebessüm ederek.Emir abim elinde pasta ile kalakalırken gülümseme sırası bendeydi.Abiminde dudakalri hafifçe aralandı.Öylece birbimize baktık bir kaç saniye.
"Abim..."dedi,ama öyle bir söylediki içimi ısıtmıştı....
Bir kaç saniye birbirimize baktık.Sonra bir kaç adımla ona doğru yürüdüm.O da kendine gelmiş olacak ki bana doğru geldi, karşı karşıya geldiğimizde durduk.
"İyiki doğdun, iyiki varsın... Birlikte geçirdiğimiz ilk doğum günün... Daha nice birlikte senelerimiz olsun abiciğim..."dedi emir abim,tane tane konuşarak.İster istemez gözlerim dolmuştu.Bunca hazırlık benim içindi... Birileri benim için çabalıyordu...
"Teşekürler ederim abi, inşallah son olmaz"dedim gülümseyerek.Pastaya doğru eğildim.
"Dilek tutmayı unutma!"dedi pınar abla.Bir kaç saniyeliğine ona doğru baktım ve gülümsedim.Sonrasında pastaya doğru döndüm.
İnşallah bu yaşım ailemin özellikle babamın zulümünün azaldığı bir yıl olur...
Derin bir nefes aldıktan sonra mumları üfledim.O anda ortamda bir alkış tufanı koptu.Kadir abim gelip emir abimden pastayı aldı.Hemen ardından emir abim bana doğru dönüp kollarını açtı.
"Gel buraya gel"dedi.Hiç ikiletmeden kollarının arasına girip,sıkıca beline doladım kollarımı.
"Çok teşekkür ederim abi"dedim, gözlerimden bir kaç damla yaş süzüldü o an.Ama bu sefer mutluluktandı.İlk defa mutluluktan ağlıyordum.
"Asıl ben teşekkür ederim"dedi abim saçlarıma bir öpücük kondururken.
"Neden?"dedim geriye çekilirken.
"Abi diyerek bana neler kattığından haberin yok güneş.Paha biçilemez bir duygu..."dedi.Eliften sonra ona gelen iyi şeylerden biriydim belkide.Yaşadığı kayıp, kendini suçlaması derken bir çok şeyi hala atlatmış değildi,ki bu zaten hala antidepresan kullanıyor olmasından belliydi.Ona iyi geliyor olmak benim içinde çok güzel bir şeydi.
"Bize bırakmadı ya, çekilde sarılalım!"dedi Kadir abim hayıflanarak.
"Sus lan"dedi emir abim gülerek.
Kadir abime doğru döndüm ve sıkıca sarıldık,"iyiki doğdun çitlembik"dedi.
"Teşekkürler ederim canımın içi"dedim.Ondan ayrıldığımda hemen yanında duran, cemil eniştem ve teyzeme sarıldım.
"Güzel kızım iyiki doğdun"dedi teyzem.Tebessüm edip diğerlerine döndüm.Önce bizimkilerin anneleri babaları ile sarıldım.Tuğçe abla, Ozan abi, Aylin abla, oğuz abi,Ceyda abla ve Semih abi ve kerem abi.
Sonra mercan ablaya döndüm.Pek sevgili müstakbel kayınvalidem.
"Doğum günün kutlu olsun güneşçiğim!"dedi mercan abla inanmadığım bir enerji ile.
"Çok teşekkür ederim"dedim hızlıca sarılırken.Sıra barış abiye gelmişti.Bu adamdan aşırı derecede utanıyordum.
"Doğum günün kutlu olsun!"dedi barış abi kollarını bana dolarken.Sarıldığımız anda kulağıma doğru eğildi,"on sekize şurda iki sene kaldı.Bütün evinizi ben düzeceğim merak etme"dedi.
"Ya barış abi ya!"dedim geriye çekilirken.Barış abi otuz iki diş sırıtıyordu.
Sıra Dicle ablaya gelmişti,"doğum günün kutlu olsun canım"dedi sevecen bir ses tonuyla.
"Çok teşekkür ederim"dedim,onada hızlıca sarıldıktan sonra Fırat abiye döndüm.
"Doğum günün kutlu olsun kız!"dedi Fırat abi,sanki askerlik arkadaşıymışız gibi.Ufak bir şaşırsamda ortama ayak uydurdum.
