"lan gülmesene ibne!"dedi Zeynel,kuzeyin kafasına bir tane çakarken.
Kuzey bir kaç saniye daha güldükten sonra bana döndü,"yanlız sende az değilmişsin,Gruba Zeynel yok yazdım beş dakika sonra güneş hanım adam dövüyor!"dedi yalancı bir şaşkınlıkla.
"Vallahi bende şaşırdım, önce adamın kafasına bir merdane çaktı sonra döndü beni tutan çocuğa da çaktı"dedi Zeynel,"helal olsun vallahi"dedi.
"İşin kötü yanı, bütün aile anneannemlerdeydik ve ben onları sofrada bırakıp kalktım, döndüğümde nasıl açıklama yapacağım"dedim dertli bir şekilde.
"Geçmiş olsun kardeşim"dedi kuzey.
"Özür dilerim ya benim yüzümden oldu"dedi Zeynel.
"Sıkıntı yok ya,iyisin ya.Ödümüzü kopardın."dedim,son cümlede kaşlarımı çatmıştım.
"Hadi gidiyoruz çocuklar"diyen barış abiye döndü bakışlarımız,biz ifade verdikten sonra dışarı çıkmıştık,oda geri kalan işlemleri halletmişti.
"Hadi gidelim evet"dedi zeynel.
"Güneş, teşekkür ederim.Zeynele yardım ettiğin için."dedi barış abi bana doğru dönerek.
"Rica ederim barış abi,hem teşekkür edecek bir şey yok Zeynel benim arkadaşım."dedim gülümseyerek.
Barış abi tebessüm etti,"hadi arabaya gençler"dedi ve arabaya doğru yöneldi.
Üçümüzde arka koltuğa dizildik,en solda kuzey,ortada Zeynel sağda ise ben oturuyordum.Barış abi ilk bizim eve doğru sürmeye başladı.
"Elin acıyor mu?"dedi Zeynel sessiz bir şekilde.
Bakışlarım ona döndü,"acımıyor"dedim.Acıyordu ama ilk defa yaralanmıyordum sonuçta.Babam sayesinde alışıktım.
"Yalan söylüyorsun"dedi, bakışları elime kaydı, garip bakıyordu.Bakışlarını çözemiyordum.
"Acıyor ama geçer Zeynel, çok acımıyor en azından"dedim.
"Özür dilerim tekrardan, keşke gelmeseydin"dedi dudaklarını birbirine bastırırken.
"Hasar gören sadece ben değilim sende dayak yedin farkındaysan,birlitke yedik dayağımızı işte boşver"dedim gülümseyerek.
Araba durduğunda bakışlarım dışarı kaydı, bizim apartmanın önünde duruyorduk,"teşekkürler barış abi!"dedim bizimkilere döndüm,"görüşürüz arkadaşlar kendinize dikkat edin!"dedim ve arabadan indim.
Ben apartmana girene kadar beklemişler, içeri girince gitmişlerdi.Bizim kata çıktım daha erkendi annem ve babam eve gelmemiş olmalıydı.Anahtarı cebimden çıkarıp eve girdim.Gözüm portmantodaki aynaya takıldı.Allahım yanağım hala kızartıktı.Hassas tenli olmak bir ölümdü!
Hızlıca odama gittim,ne yapacaktım ki.Annemle babam elbet eve geleceklerdi ve kaçışım yoktu.Allah yardımcım olsundu.
🤍
Yazardan...
Zeyneller sitenin kapısından girerken,camdan dışarı bakıyordu.Baya büyük bir siteydi burası.İki veya üç katlı müstakil evlerden oluşuyordu.Bir nevi küçük villalar gibiydi.Her evin kendine ayrı bir bahçesi ve havuzları vardı.Ortak kullanım alanlarıda vardı, büyük bir piknik alanı gibi, basketbol sahası, futbol sahası ve voleybol sahası gibi.
Araba durduğunda üçüde aşağı indi.Barış kapıyı açarken,Zeynele bakmıyordu bile aşırı sinirliydi.Zeynelde bunun farkında olduğu için sesini çıkarmıyordu.Barış salondan geçip bahçeye gerçeken zeynel ve kuzeyde peşlerine takılmıştı.
