"gökçe sen nasıl bir salaksın!"dedi ırmak kahkaha atarken.
Gökçe kıpkırmızı olmuş gözlerle ırmağa bakıyordu.Tam ayağa kalkıyordu ki kuzey onu tutup yerine geri oturttu.
"Irmak sus bi!"dedi kuzey.
Zeynel ve kuzey bizi öyle gördükten sonra, gökçe ağlamaya başlamıştı.Nisa ve inciyi gökçenin odasına kapatıp evin her yerini açıp havalanmasını sağlamıştık.Ellerim çok yanmasa da kıpkırmızı olmuştu ve su toplayacağı belliydi.Bir kaç dakika suda tutmuştum.
Bir bunları yaparken ırmak ve eren gelmişti.Şimdide kuzey gökçeyi sakinleştirmeye çalışırken,zeynelde ellerime krem sürüyordu.Gökçe ellerim yandığı için vicdan azabı çekiyordu.Havluyu ocağın yanında bıraktığı için aşırı derecede üzgündü.
Irmak ve erene anlattığımızdan beride,ikiside gökçenin aptallığına gülüyorlardı.Evet biraz komikti.Beni bıraksalar bende gülerdim ama o an yangın çıkar korkusu güldürmemişti.
"Acıyor mu?"dedi Zeynel, avuç içime krem sürerken.
"Biraz"dedim, yüzümü buruşturarak.
"Ya benim yüzümden oldu!"dedi gökçe,tekrar yüksek bir sesle ağlamaya başladı.
"Ya gökçe yeter kızım ya!"dedi kuzey.
"Kızın eli yandı eli!"dedi gökçe salya sümük ağlıyordu.
"Ya yok bir şey!"dedim.
"Sus sen acısada söylemezsin!"dedi gökçe burnunu çekerken.
"Gökçe gözünü seveyim ağlama artık ya!"dedi kuzey.Irmak hala köşede güldüğü için gökçenin bakışları ona döndü.Gökçe saniyeler içinde yerinden kalkıp ırmağa doğru giderken.Kuzey kolunu gökçenin beline geçirip olduğu yerde sabitlemişti.
"Gökçe sakin ol lütfen ya!"dedi kuzey.
"Banane gülmesin!"dedi gökçe yüksek bir sesle.
"Gülme oğlum sende!"dedi kuzey ırmağa.
"Tamam be!"dedi ırmak,ama hala gülüyordu.
"Ya kuzey ya!"dedi gökçe kuzeye doğru dönerken.
"Tamam gel biz seninle balkona çıkıp hava alalım"dedi kuzey kolunu gökçenin omzuna attı ve hızlıca mutfaktan çıkardı.
"İyi misin güneş?"dedi eren.
"İyiyim iyiyim bir şey yok"dedim.
"Tamam bitti zaten krem işi,dokunma bir yerlere"dedi Zeynel, ayağa kalkarken
"Teşekkür ederim"dedim.
"Ne demek"dedi kremi tezgaha bırakırken.
"Güneş abla!",inci hızlıca yanıma gelirken bakışlarım ona döndü.
"Söyle bir tanem"dedim gülümseyerek
Gözleri ellerime takıldı,"ellerine ne oldu!"dedi tam elime dokunacaktı ki,Zeynel eğildi ve inciyi kucağına aldı.
"Ufak bir yaralandı ama bir şey yok,dokunursan acır o yüzden dokunma olur mu?"dedi Zeynel.
İnci zeynele sert sert bakmaya başladı,"sen kimsin?"dedi tek kaşını kaldiradak.Bu hali kahkaha atmama neden olmuştu.
"Bak sen cadıya ne bu tavırlar?"dedi Zeynel.
"Sensin cadı!"dedi inci.
"Zeynel benim ismim,senin ismin ne?"dedi Zeynel.
"Zeynel..."dedi inci düşünerek,"daha önce hiç böyle bir isim duymamıştım."
"Evet değişik bir ismim var"dedi Zeynel gülümseyerek.
