Güneş'ten...
"Ne diyorsun ya, açık açık söylesene!"dedim.Ne demeye çalışıyordu,annem niye ağlıyordu?
"Burda olmaz okul bahçesindeyiz,herkes bize bakıyor"dedi fatih abi, dümdüzdü ne sinirli ne üzgün.
"Niye baba?"dedi çağan abi alayla."o utandı mı?"
"İleri gidiyorsun!"dedi babam sinirle.
Çağan abi kahkaha atınca bakışlarım yine ona döndü,"ya bir şey deyin ne oluyor!"
"Abla?", şaşkınlıkla bize bakan teyzeme döndü bakışlarım, yanındaki kadir abim ve Cemil eniştemede tabiki.
"Annen, zamanında babamla evlenip sonra senin babanı bulmuş,Ben daha beş aylıkken, abim de iki yaşındayken bizi terk edip babana kaçmış"dedi çağan abi buz gibi bir sesle.
"Hasiktir"diyen kadir abimin sesini duyuyordum ama uzaktan geliyordu sesi,ya da ben öyle duyuyordum bilmiyorum.
"Ne..."dedim,ama sesim bana ulaşmadı bile.Elimdeki çantam sert bir şekilde yeri boylamıştı.
Yani biz... Kardeşmiydik? Anne bir baba ayrı kardeş... Nasıl olurdu bu,terk etti demişti.Annem bunu nasıl yapardı...
"Doğru mu?"dedim anneme dönerek.Sadece ağlıyor bir şey demiyordu.
"Doğru..."dedi Kadir abim.Şaşkınlıkla ona döndüm.
"Sen..."dedim, devamını nasıl getirecektim?,"sen biliyor muydun?"
Kadir abim sadece başını olumlu anlamda saklamakla yetindi.
Anılar birbir yerlerine oturuyordu şuan beynimin içinde.
"Sizin evde, tesadüfen bulduğum o fotoğraf,annem ve kucağındaki iki erkek çocuğu..."dedim.Bakışlarım çağan ve emir abiye kaydı,"onlar mıydı?"
"Evet..."dedi Kadir abim,sesindeki üzüntü içimi yakıyordu.
"Anne?"dedi senem,uzun süredir ilk defa sesi çıkıyordu.
"Anneannemin ne zaman torunlarını toplasa eksiğiz ama diye hüzünlenmesi de bu yüzdendi...sürekli masanın köşesine koyduğu fazladan iki tabakta bu yüzdendi..."dedim, anılar bir bir canlanırken beynimde canım daha çok yanıyordu.
Kadir abim tekrar başını salladı aşağı yukarı.
"Sen annemle bu yüzden konuşmuyorsun..."dedim, işte senelerdir öğrenmek için çabaladığım bilgi buydu.
"Evet"dedi Kadir abim,sesi sinirliydi.
Başımı diğerlerine çevirirken bahçeye göz attım, çoğu insanın gözü bizdeydi.
"Sen o yüzden bu kadar öfkelisin bana... Daha ilk gördüğün andan beri bu yüzden sinirlisin..."dedim çağan abiye.
"Siz demi biliyordunuz?"dedim bizimkilere dönüp.Başından biri hiç biri şaşırmamıştı.
"Çağan abi ile kavga ettiğiniz gün, emir abi anlatmak zorunda kaldı..."dedi asya hemen ardından başını öne eğdi.
"Lan nasıl ya! Hepiniz biliyordunuz,hiç biriniz bana nasıl söylemediniz!"dedim bakışlarım teyzemlere kaydı,"hadi onlar tamam,siz nasıl sustunuz!"
"Güneş..."dedi teyzem başını öne eğerken.
"Anne..."dedim anneme dönerek,"sen böyle bir şeyi nasıl yaparsın,hadi yaptın nasıl saklarsın!"dedim.
"O sesini kıs"dedi babam.Ama onu ciddiye alacak falan değildim.
"Siz o yüzden kızdınız..."dedim,yeni yeni anlıyordum,"doğum gününe gittiğimde fotoğrafta onları gördüğün için kızdın.O yüzden bir daha aynı ortama girme dedin..."dedim.
