##Unicode##
"သော်တာမောင်!!"
ပျိုအော်လိုက်တော့သူမကမျက်နှာငယ်လေးနှင့်။
"မမကလဲမွန်းလေးပါဆို"
"နင်မရှည်ပါနဲ့ အဲ့နာမည်ကငါပေးခဲ့တာပါ။ငါခေါ်ချင်သလိုခေါ်မယ်။ နင့်အပြစ်နင်သိတယ်နော်"
"ဟုတ်"
"သွားခုချက်ချင်းထ!! ငါ့ရှေ့မှာထိုင်ထအခါ၁၀၀လုပ်"
"ဟမ်!!"
ပျို့ကိုကြောင်တောင်တောင်ကြည့်လာတဲ့သူမကြောင့်ပျိုသူမကိုဆွဲထလိုက်သည်။
"ထရပ်!လက်ကနားရွက်ကိုဆွဲ!!ထိုင်!!... ထ!!"
ပျိုခိုင်းသည့်အတိုင်း ကြောင်တောင်တောင်လေးနဲ့
လိုက်လုပ်နေသောသူမကို ပျိုရယ်ချင်မိသော်လည်းစိတ်ကိုထိန်းကာ...
"ထိုင်!!...ထ!! အဲ့လိုအခါတစ်ရာလုပ်"
"အခါတစ်ရာဆိုတာဘာကိုပြောတာလဲဟင်မမ"
"ဟဲ့နင် စာမတတ်ဘူးလား ၁ကနေ၁၀၀ထိလေ။
၁၂၃၄၅၆...."
"မွန်းမှစာမတက်တာ.."
"ဟမ်!!ဘာပြောလိုက်တယ်"
"မွန်းမှပညာမတတ်တာ"
"ဒါတကယ်လားကြီးမြ သူစာမတတ်တာ..."
"ဟုတ်တယ်သမီးပျို သူကျောင်းမနေရဘူးလေ။"
"မဟုတ်သေးပါဘူး ကျောင်းမနေရလဲ ကိုယ်အိမ်မှာဂိုက်ခေါ်ပြလို့ရတာဘဲ နေယံမောင်လုပ်တာ မဟုတ်သေးပါဘူး။"
"ကြီးကြီး မွန်းလေးကို ရေထားပေးနော် မွန်းလုပ်တာပြည့်ပြီဆိုပြော..."
ပြောကာသူမက ပျိုခိုင်းသည့်အတိုင်းလုပ်နေတော့သည်။
"အေးပါအေးပါ။၁...၂.."
"ထားလိုက်တော့။မလုပ်နဲ့တော့။နောက်ခါစိတ်ပူရအောင်လုပ်ကြည့် နင်အသေဘဲ။လာဒီမှာလာထိုင်"
"ဟုတ်.."
သူမပျို့အနားလာထိုင်သည်။
"နင်ဘာစားပြီးပြီလဲ"
"ခေါက်ဆွဲ"
"စားပြီးရင်ပြီးတာဘဲ ။ငါပြန်တော့မယ်။ကြီးမြသမီးပြန်တော့မယ်"
YOU ARE READING
Pity Love🔞(သနားချစ်)
Short Storyမွန်းအကြောက်ဆုံးက အမျိုးသမီးတစ်ယောက်တဲ့။ 🔞ပါတာမို့ ကလေးတွေမဖတ်ကြနဲ့နော် သတိပေးတာ။
