Kitap olmak için düzenleniyor-😊
-kitap olmak istiyoruz manifesti cnm-
Kekeme bir kız.
Zorba okul çevresi ve travmatik geçmiş.
Birde dünyanın sonunu getirecek bir virüs.
Bu savaşın kazananı kim olacaktı?
****
+18 / Kitap çok fazla kan,gerilim,acı,ö...
Bölümleri yazarken elbette özen gösteriyorum ve çaba veriyorum ama biraz acelem var,kendime kitabı bitirmek için bir süre tanıdım,onu halletmeye çalışıyorum. Evet eksikleri var ama bence okumaya değer.
Macera seviyorsanız ben buradayım, biz biradayız."
Eksiklerimi de biliyorum,o belirttiğim sürecin işine editasyon sürecini de aldım, merak etmeyin tertemiz olacak.
****
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
3. Neden Ben?
"Pes etmek için önce ölmek gerekirdi,ruhun bedenden ayrılması ve o bedenin artık bir et parçasından ibaret olması gerekirdi. Başka bir şekilde pes etmek mümkün olamazdı ama azizim insanlar buna da bir çare buldular, artık ruhu bedenden almadan insan öldürüyorlar,öldürmeden yaşatıyorlar, yine öldürmüyorlar ama yavaşça alıyorlar canını, kanını,duygularını. İnsanlık dediğin nedir ki? İnsan dediğin nedir ki? Yoksa duyguların ne insan kalır ne ruh,insanı insan yapanın sevgi olduğunu ne zaman anlayacaklar azizim?Pes ediyor herkes daha adım bile atmadan, oysa uzaktan sevmeden sevdim diyebilir miydi insan? Gözden uzak olan kalpten ırak olur derlerdi,sen söyle bana,kalpte olmayan göze yakın olsa ne olurdu ki? Sevmeyi mi bilmiyordu insan yoksa zor mu geliyordu? Zor geliyorsa şayet neden kırılıyordu kalpler bedenlerin içindeki acemi ruhların küçük ve sahte sözleriyle? Sevmek neydi azizim? Seven karşılık bekler miydi? Beklemek ne zamandan beri enayilikti,beklemek ne zamandan beri yanlış kişilerin elinde heba oluyordu? Söyle bana azizim,insanlar neden sevemiyordu?"
**** Hayata büsbütün olarak baktığımız zaman pek bir anlamı olmadığını görebiliriz,bir ailen vardır,bir arkadaşın,bir işin veya bir aşkın. Peki bunlar olmadığı zaman hayata hayat demek için bir sebep kalır mıydı? Ya işler hiç istemediğimiz gibi giderse ve biz hiçbir şey yapamazsak o zaman ne olurdu? Pes mi etmeliydik,vaz mı geçmeliydik? Doğru olan hangisiydi inanın bilmiyorum. Tıpkı şuan neler olduğunu bilmiyor olduğum gibi. Kollarımda tepinip titreyen kız şimdi öylece duruyordu ve gözlerinden yaşlar yerine kanlar akıyordu. Bunun tıp dilinde adı neydi? Ne yapmam gerekiyordu ya da?
İnanın hiçbir fikrim yok.
Ama bildiğim bir şey vardıysa o da böyle zamanlarda umutsuzluğa kapılmayıp soğukkanlı kalmak ve çözüme odaklanmaktı. Öyle de yapacaktım,pes etmek bir çözüm değildi ya da depresyona girip saatlerce ağlamak ve acıklı şarkılar dinlemek. Bu sadece kendini yıpratmak olurdu. Ağlamak zayıflık değildir ama kişiye özeldir ve öyle kalmalıdır.
"R-rüzgar."diye seslendim akan kanları gördükten sonra şok geçirip yanımdan ayrılıp kalabalığa karışan Rüzgar'a.
Kollarımdaki kızı yavaşça yere bırakırken sesi soluğu kesilmişti ve kıpırdamıyordu. Tepki bile vermiyordu. Bu iyi miydi kötü müydü bilemezdim. Rüzgar elinde telefonu ile zayıf ışıkların içinden göründü bana beti benzi atmış bir şekilde,yanıma eğildiği gibi de gözlerini Cansu'ya çevirdi. Sanki yaşıyor mu diye şüphe ediyor gibiydi.
