Villa Teufel

CHAPTER 15

Chapter 15: The passage of truth

After a bit of confusion about where we were, Señorito Ahimoth figured out we were still in Villa Teufel, thanks to his laptop.

After we finished eating, we set out again to find the tree. Muli kaming pumasok sa nga kapunuan na nasa paligid ng munting bahay na iyon.

Ilang beses din kaming naligaw doon, buti na lamang ay matalas ang paningin ni Señorito Ahimoth dahil agad nyang napansin.

Napahinto kami sa mga naiibang puno. Itinaas ko ang mga litrato para makita agad ni Nerine.

"This is it," bulong ni Nerine sa tabi ko at sinimulan ng ikumpara ang puno sa sketch na nasa mapa. "This tree is in one of the photos."

The gnarled branches matched perfectly.
We circled the tree, looking for anything unusual. Señorito Thanatos found a small, old box hidden at the base of the tree. He opened it carefully and found a stack of old letters and a small, rusty key.

"Anong nakasulat?"

"It's not a letter. It's a rhyme." aniya.

Mabilis na kinuha ni Señorito Ahimoth ang papel at malakas itong binasa.

"Tagu-taguan maliwanag ang buwan. Wala sa likod, wala sa harap. Magbilang ka ng tatlo at magtatago na ako. Isa, dalawa, tatlo...."

"What is that, Ahimoth?" tanong ni Nerine. "I dont think we can find a clue there."

"Nerine, hindi 'to ilalagay dito kung walang clue." sabi ni Ahimoth.

Namewang si Nerine at tiningnan siya.

"O baka isa lamang iyang gamit para linlangin tayo? Tito Jojo is smart enough to hide the evidence. He used his photos to conceal the map—"

"And I believe he'll also use his photos to reveal the truth." seryosong saad ni Señorito Ahimoth. Nilingon ako nito at senenyasan." Aya, nasan ang mga litrato?"

"Nandito, Señorito."

"Good. Check those photos and find a clue."

Tumango ako at naghanap ng magandang pwesto para mailapag ang mga letrato. Sinamahan ako ni Gael.

Isa isa ko ng nilapag ang mga letrato. Pati mapa ay inilapag ko na rin. Mabuti at nakisama ang paligid dahil hindi iyon hinangin.

"Ang sakit sa ulo. Ang hirap maging bobo." sabi ni Gael. Hindi ko siya pinansin at tinutok lamang ang sarili sa paghahanap ng clue.

Pinagbabaliktad ko ang mga litrato pero wala akong makita.

"Tagu-taguan maliwanag ang buwan. Wala sa likod, wala sa harap. Magbilang ka ng tatlo at magtatago na ako. Isa, dalawa, tatlo...."

Napatingin ako kay Gael ng kantahin niya iyon. Tumigil siya sa pagkanta at taka akong tiningnan.

"Pinapatigil mo ba ako sa pagkanta, MissMaam? Pangit ba boses ko?"

Umiling ako at muling binaling ang atensyon sa mga litrato. "No, keep chanting that."

Sumaludo siya at ginawa nga ang sinabi ko.