"Win ေလး"
မိုးေတြသည္းေနသည့္ ညေနေစာင္းတစ္ခု။ ေက်ာင္းဝတ္စုံေလးနဲ႔ 10တန္းေက်ာင္းသားေလး Win။ လိုင္းကားတိုးမစီးတတ္ေသာ အက်င့္ေၾကာင့္ ဖခင္လာႀကိဳမွာကို ေစာင့္ေနသည့္ ကေလးငယ္အနားကို ခ်ဥ္းကပ္လာသူက Pam ပင္။
"သား သားပါပါးမလာေသးဘူးလား"
"ဟုတ္ အစ္မPam ဘယ္ကိုလာတာလဲ"
Pam ျပဳံးလိုက္ၿပီး
"ဒီနားက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆီလာတာပါ။ Winေလး အိမ္ျပန္မွာမဟုတ္လား၊ အစ္မPam နဲ႔လိုက္ခဲ့ေလ အစ္မ Pam လိုက္ပို႔ေပးမယ္"
"ဟို ဟိုေလ ပါပါး"
ဖခင္ ဆူမွာေၾကာက္ေနသည့္ Win ေခါင္းေလးကို Pam အသာပြတ္သပ္လိုက္ၿပီး
"သားပါပါး မဆူေစရဘူး၊ အစ္မPam အိမ္ေရာက္ရင္ေျပာမယ္ေနာ္"
ထိုအခါမွ Win ကေလးပီပီ ျပဳံးရင္း သူမအေနာက္လိုက္ခဲ့ေလသည္
"Winေလး အေအးေလးေသာက္အုံး၊ အစ္မPam ဝယ္လာတယ္"
အစ္မPam ကမ္းေပးလာတဲ့အေအးဗူးေလးကို Winယူကာေမာ့ေသာက္လိုက္မိေလသည္။ ထိုေနာက္တြင္ေတာ့ သူအိပ္ေပ်ာ္သြားေလသလား ေဝခြဲမရစြာ၊၊
🖤🖤🖤
"ဟင္"
မီးခိုးအနံ့ေတြ။ Win ႏွာေခါင္းထဲမွာရလာတဲ့ အနံ့ဆိုးဆိုးေတြေၾကာင့္ ေခါင္းေထာင္ၾကည့္လိုက္စဥ္ သူေရာက္ေနသည္က ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္တစ္လုံးထဲမွာ၊ အိမ္တစ္ခုလုံးမီးေတြစြဲကာ ေလာင္ၿမိဳက္လ်ွက္။
Ohh မီးေတြ။
"ပါပါးေရ မာမားေရ "
"ဟီး ဟီး Win ေၾကာက္တယ္ မာမားေရ Win ကိုလာကယ္ပါအုံး"
ထိတ္လန္႔ဖြယ္ရာ ေလာင္ၿမိဳက္ေနေသာ မီးေတြထဲမွာ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေအာ္ဟစ္ေနသံဟာ သနားစဖြယ္၊
"သားကို ကယ္ၾကပါအုံး၊ သားဒီထဲမွာပိတ္မိေနလို႔ပါ ဟီး ဟီး"
(ဟင့္ ငါ့ကေလးေလးရယ္ ကိုယ့္ဘာသာေရးရင္းငိုေနရပါပီ😭)
လြတ္ရာလမ္းကို ရွာရင္း မီးေတြကအေတာ္မ်ားေနသျဖင့္ ရွာမေတြ႔ႏိုင္ခဲ့ေပ။
"Win ေသရေတာ့မယ္ မာမား၊ မားမားေရ ကယ္ပါအုံး မားမား"
က်ယ္ေလာင္စြာေအာ္ဟစ္အကူညီေတာင္းေနေသာ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕အသံက မီးေတာက္မီးလ်ွံေတြၾကားမွာ လႊင့္ပ်ံလ်ွက္ပင္။
🖤🖤🖤
