Neglecting the Consequences (HRS#6)

Kabanata 22

One thing is for sure, I don't like her and I will never like her. She's too loud, speaks with purely sarcasm, loses interest too fast, she's a brat, she wanted to get what she always wanted, and she's a girl of all the boy students in the school.

Damn! Lahat nalang ng red flag sa isang babae ay nasa sa kanya na. She even raises her middle finger when she first saw me. Unbelievable!

"Hi!"

Inangat ko ang tingin galing sa ginagawang research paper papunta sa babaeng tumigil sa aking harapan.

I panicked the moment I met the most captivating eyes I have ever seen. She has that deep set of eyes that brought chills down to my spine.

Kung tingnan ay mas bata pa siya sa akin pero ang tindig nito ay mukhang dalagang-dalaga na. The school uniform look so fine with her. And those noticable front—damn! Halos pumutok na ang butones ng uniform niya.

I clench my fist while looking at her. What am I thinking?!

"Oh! Hi, I am Ashanta Perez. I just wanted to asked you–"

"Can't you see? I am busy. Save your questions in some other time," I instantly lower my eyes.

Hindi ko yata kaya ang tingnan siya ng mas matagal. Tsaka bakit umabot ang mga mata ko sa hinaharap niya. Hindi naman ako manyak!

Ashanta Perez? I know her. She's famous among the boys. Lahat nalang yata ng lalaki ay gusto niyang paibigin.

Bumalik agad ang tingin ko sa kanya nang makita ang pagkahulog sa aking harapan ang id na kanina ko pa naiwala.

She's standing while I am looking up at her. She look so high right now.

"That's your id, Mr. Save your questions in some other time."

Laglag ang panga na tiningnan ko siya nang pakitaan niya ako ng gitnang daliri.  Kahit na umalis na ito ay parang hindi pa rin ako makagalaw.

Damn that girl! Kung hindi lang sana siya anak ng pinagtatrabahuhan ko ay baka binato ko na siya nitong hawak kong sample ng research paper. Brat!

"What's with your face, Kuya?"

Pag uwi ko ng bahay ay 'yun kaagad ang tanong ng kapatid ko sa akin.

Pagbagsak na umupo ako sa kahoy na upuan at bumuntong hininga. Kahit man lang nakauwi sa ako ng bahay ay inis pa rin ako.

"Ang sarap tirisin nung kaklase mo!" Inis kong sagot sa kanya.

Tinawanan lang ako nito. "Sino doon?"

"Iyong si Perez—"

He cut my words with his loud laugh. Gumagalaw pa ang balikat niya habang malakas na tumatawa.

"Nakatagpo mo pala ng landas ang babaeng 'yun? She's crazy and loud, good luck–"

"Good luck?! As if magkikita pa kami ulit–"

"Magkikita pa kayo."

Mas nabwesit lang ako sa sinabi niya.

"Sa kanila ka nagtatrabaho. Magkikita pa kayo. Puputok sana ang ugat mo."

Kung hindi ko lang 'to kapatid ay baka sinipa ko na siya palabas ng bahay.

Tahimik naman 'to palagi pero kapag ako ang kasama ay tsaka lang nagsasalita ng kung ano-ano. Sa akin lang niya ipinapakita ang ganitong ugali niya.

"At dahil nakita ka nun, paiibigin ka niya hanggang sa luluhod ka sa harapan niya at magmamakaawa na huwag kang iwan. Hahawakan ka niya sa kanyang mga kamay, paiikutin at paglalaruan. Iiyak ka at masasaktan–"