Only Death Awaits

Chapter 10

TEN

"Are you sure that you'll be fine riding the carriage alone?"

Nang nasigurado na ni Luciano na maayos na ang karamdaman ni Cliodhna, inutusan niya ang mga katulong na tulungan ang kaniyang kaibigan na magpalit ng panibagong damit at alalayan na rin sa paglabas nila sa palasyo.

Ngayon ay papaalis na si Cliodhna at hindi pa rin maalis ang pag-aalala ni Luciano sa kaniya.

"I'll be fine."

"Sigurado ka?"

"Siguradong-sigurado."

Ngumiti si Luciano sa kaniya.

"Huwag mo na lang 'tong banggitin sa pamilya ko. I don't want them to be worried." Paalala niya.

'Cliodhna's father wouldn't blink an eye if he knew that his daughter was dying, anyway."

Cliodhna thought.

"I'll keep it a secret. I promise." His voice sounded like an angel talking. Tipong you'll find comfort just by hearing him talk.

"Then, I'll be going." Sumakay na si Cliodhna sa loob ng karwahe. "Thanks again and sorry for the trouble."

"No problem. Take care, Clio."

"You too, Cian."

Nagsimula nang lumarga ang karwaheng sinasakyan ni Cliodhna. Hindi pa rin binababa ni Luciano ang kamay niyang kumakaway hangga't hindi niya nakikita na wala na sa paningin niya ang karwahe.

Napabuntong-hininga naman si Cliodhna. She leaned her on the wall of the carriage and sighed again. She quickly examined her body with the help of magic to see her condition.

'I still can't get use to this pain. It's not just my body that's feeling it, but also my soul.'

She sighed for the third time.

"Kalahati pa lang ng araw ang lumilipas pero pakiramdam ko'y ang dami nang nangyari."

'I met Riftan and even recruited him to get him on my side, then I met Erich after that. Tapos kung kailan nasa harapan ako ng Emperedor, saka naman dumali ng pagpaparamdam yung sakit ko. Haaa... Hindi pa naggagabi pero gusto ko nang sumapit ang bukas.'

Sumalumbaba siya habang nakatingin sa may bintana ng karwahe at pinagmasdan ang labas. Nakaramdam ng inggit si Cliodhna sa mga taong nakikita niyang nagsasaya sa kalsada.

"I'm jealous. They can continue to be happy without worrying whether their death is near or not. Simply because hindi nila alam kung kailan sila mababawian ng buhay." Bulong ni Cliodhna sa sarili.

"Pakihinto ng karwahe," she said to the coachman. When the carriage stopped, she got off.

"Ngunit sabi ng Emperedor na ihatid ka po sa iyong pamamahay—"

"Sabihin mo na lang na iyon ang ginawa mo. Gusto kong maglakad-lakad muna."

Wala nang nagawa ang lalaki kundi bumalik sa palasyo. Nagsimula naman na maglakad-lakad sa kalsada si Cliodhna.

'It's been a while since I've taken a stroll on my own.'

Nang makakita siya ng magandang bulaklak, agad siyang umupo upang pitasin iyon. Kakulay ng bulaklak ang kaniyang mga mata. Tumayo na siya at inaamoy-amoy pa ang bulaklak.

When she turned around, she saw Izach. He was looking at her and was just standing there.

"Why is he looking at me?" Tanong ni Cliodhna sa kaniyang sarili.