Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Alperen: Annen hangi çiçeği sever?
Siz: Gül sever.
Alperen: Aynı senin gibi yani.
Alperen: Anana çekmişsin.
Siz: Başka kime çekecektim.
Alperen: Çiçekleri alıp geliyorum.
Alperen: Haberin olsun.
Siz: Tamam sevgilim. Biz zaten hazırız. Bir sen eksiksin sen de gelsen tam olacağız.
Alperen: Heyecandan ölecem he
Siz: Ben deee
Alperen: Sen daha asıl heyecanı yaşamadın
Siz: Nasıl?
Alperen: Benimkilerle tanışacaksın.
Alperen: Artık yanlarında kedi gibi olursun.
Siz: Olurum sanane
Alperen: Her halin hoşuma gider.
Siz: Sen böyle konuş konuş
Siz: Özlemim artıyor he, çabuk gel artık.
Siz: Eğlenme.
Alperen: 10 dakikaya oradayım.
10 dakikaya burada, evet.
Masaya göz attığımda hiç boş yerin olmadığını gördüm. Öyle fazla şeyler yapmıştık. Tabi sonuçta onu iyi ağırlamak gerekiyordu. Annem hemen işe koyulmuştu zaten, sabahın köründe. Ben de kakmış yardım etmiş, daha sonra da üzerimizi giyinmiştik. Üzerime zarif bir elbise geçirmiştim. Ne çok abartılı ne de çok basit.
"Kızım araba sesi geldi sanki, git bir bak camdan. Neyle gelecek onu da bilmiyorum."
"Arabayla gelecek anne."
"Git bir bak o zaman."
"Tamam."
Seri adımlarla cama giderek, evin önüne baktığımda beyaz renkteki arabanın bizim evin önünde durduğunu gördüm. Hangi renkle geleceğini bilmiyordum ama arabadan inen bedene dikkat kesildiğimde bunun Alperen olduğunu gördüm. Lacivert pantolonun içine beyaz bir tişört sıkıştırmış, üzerine yine pantolonuyla aynı renkte bir ceket giymişti. Elindeki çiçeklerle indiğinde, bir an duraksayıp başını gökyüzüne kaldırdı.
Derin bir nefes mi almıştı o?
Camdan geriye doğru çekilerek, omzumun üzerinden arkaya doğru bakıp, haber verdim.
"Geldi."
Onlar da arkamda beklemeye başladığında, sanki kız istemedeydik. Yani kendimi bir an öyle bir ortamda zannetmiştim. Kapının tıklanmasıyla, hemen açtığımda günler sonra onu karşımda görebilmiştim.
