EPISODE 6

1.3K 53 0
                                    

//គួរតែដល់ពេលដែរឯងសងបំណុលយើងហើយក្មេងតូច//

ម៉ែដោះដោយបានឮសម្លេងបែបនេះក៏ដើរចេញមកមើលជាមួយនិងថេយ៍យ៉ុងផងដែរ គេខំដើររកពេញភូមិគ្រឹះខ្លួនបែរជានៅក្នុងភូមិគ្រឹះធ្វើមិនដឹងទៅវិញ។

"នេះលោកកើតអី???" ជុងហ្គុកគ្រាន់តែឃើញថេយ៍យ៉ុងភ្លាមគឺទឹកមុខឡើងគួរឲ្យខ្លាច ភ្នែកឡើងក្រហម សឹងតែហុយផ្សែងតាមស្លឹកត្រចៀកទៅហើយ។ ចង់សួរថាអ្នកណាមិនខឹង ខំឲ្យកូនចៅដើររកពេញភូមិគ្រឹះចុងក្រោយបែបជានៅក្នុងផ្ទះបាយ។

ជុងហ្គុកដើរទៅច្របាច់ដៃនាយតូចខ្លាំងៗ និងចាប់ទាញឲ្យដើរទៅតាមខ្លះ។ នាយសង្ហាទាញដៃថេយ៍យ៉ុងមកដល់បន្ទប់របស់គាត់ដែរមានសភាពងងឹត បង្អួចត្រូវបានបាំងដោយវាំងននពណ៌ខ្មៅ ក្នុងបន្ទប់អុតទៀនដែរមានពន្លឺភ្លឺស្វាងៗ នាយតូចដោយឈឺនិងការចាប់ច្របាច់ដៃខ្លួនក៏រើសបម្រាស់ដៃចេញតែជុងហ្គុក រឹតកាន់តែខ្លាំងលើសដើម...

" លែងដៃខ្ញុំ ខ្ញុំឈឺ "

" ថាម៉េចឈឺមែនទេ? "ឮហើយនៅសួរបញ្ជាក់ទៀតចំមែនប្រូខេខេ នេះ

" ត្រូវខ្ញុំឈឺ លោកលែងបានឬនៅ? "ទឹកមុខគួរឲ្យអាណិតបានលិចឡើងមកចំពោះមុខរបស់នាយម៉ាហ្វៀសង្ហា សង្ឃឹមថានាយអាណិតព្រមលែងខ្លួនតែវាផ្ទុយស្រឡះពីការគិតព្រោះមនុស្សដូចចន ជុងហ្គុកគឺចូលចិត្តទឹកមុខបែបនេះណាស់។ គាត់ដូចជាមនុស្សរោគចិត្តយ៉ាងអញ្ចឹង

"អួយ! លោកចង់ធ្វើស្អី? លែងខ្ញុំ.. អឹម! " និយាយមិនទាន់ចប់ផងនាយសង្ហាក៏រុញកាយតូចផ្ដួលទៅលើពូកដ៏ទន់ល្មើយនិងបានឈ្ងោកមុខទៅបំបិទមាត់តូចពណ៌សុីជម្ពូដ៏សែនទន់ល្មើយដូចសាច់បបូរមាត់ទារក។

"លែងខ្ញុំ លោកចង់ធ្វើស្អី ខ្ញុំមិនមែនមនុស្សស្រីទេកុំធ្វើស្អីឆ្កួតឡប់បែបនេះ អាស៎ "សម្លេងដ៏សែនអាម៉ាសបានបន្លឺឡើងធ្វើឲ្យមុខរបស់នាយតូចចាប់ផ្ដើមក្រហមព្រឿងៗ ដោយសារតែម្រាមដៃចំនួនពីរដ៏រស់រវើកកំពុងតែធ្វើចលនាដកចេញដាក់ចូលក្នុងភាពទាន់ជ្រាយរបស់ថេយ៍យ៉ុង...(សូរី)

"នេះជាម្រាមដៃយើងទេ ម៉េចក៏រឹតសម្បើមម្ល៉េះ? ចុះទម្រាំរបស់ពិតមិនដាច់ទេហេស៎?" គ្រាន់តែម្រាមដៃសោះរឹតម្លឹងៗ ហើយចុះតែជួបរបស់ពិតមិនដាច់ទេឬ? ជុងហ្គុកបានធ្វើចលនាលឿនជាងមុន×2 ដើម្បីឲ្យឆាប់ដល់គោលដៅនិងបានប្ដូររបស់ពិតវិញ..

🔞ត្រកងស្នេហ៍ម៉ាហ្វៀ🥛🔞Where stories live. Discover now