My Professor Got Me Pregnant [COMPLETED/EDITING]

Chapter 17

SEVIANNA KATE POV:

*BOOOGSHHHHHH*

Halos gumuho ang mundo ko nang marinig ko ang pagbanggang iyun. Nawalan ng preno si Tyler at naaksidente siya. Ano nang gagawin ko? Agad kong kinuha ang cellphone ko at tumawag ng ambulasya bago lumabas sa kotse ko at tumakbo kung saan nabagga si Tyler. Kinabahan ako ng makita kong umuusok na yung sasakyan niya. Maya maya lang ay dumating nadin yung ambulansya at dinala na si Tyler sa ospital.

Hindi ako mapakali. Paano kung may masamang mangyari kay Tyler? Kasalanan ko toh eh. Hindi agad ako naniniwala sa kaniya. Nagalit lang naman ako dahil hindi ko kayang masaktan muli.  Habang naka upo ako at umiiyak ay dumating na sila Crystal at Tristan kasama si Sir Andrew. Kaagad akong tumakbo papunta kay Crystal at umiyak.

“Crystal, paano kung may mangyaring masama kay Tyler? Hindi ko kakayaning mawala siya. Paano na yung mga anak namin? Crystal hindi ko kaya!” humahagulgol kong saad habang nakayakap sa kaniya. Agad naman ako nitong pinapakalma at hinihimas niya ang likod ko.

“Shh walang mangyayaring masama kay Kuya Tyler. Mag dasal tayo para maging maayos na siya.” pagpapakalma niya sa akin. Hindi ko mapigilang kabahan at matakot dahil sa nangyari. Ilang oras din ata ang nagtagal bago lumabas yung doctor mula sa operating room. Agad akong lumapit sa kaniya para malaman ang kalagayan ni Tyler.

“Hello Ms Sevianna. I just wanted to say that the patient is okay. Pero na coma po siya. Baka abutin ng linggo o buwan bago siya magising. Wala na naman problema dahil naayos na namin ang mga sugat na natamo niya.” pagpapaliwanag ni Doctora. Mas lalong tumulo ang luha ko. Salamat maayos na si Tyler. Kahit ilang linggo pa o buwan ang tumagal. Hihintayin kitang magising mahal ko.

As week's have passed by, hindi padin siya nagigising. Miss na miss kona siya at gustong gusto kona siya makausap para maayos namin ang relasyon namin. Sana mapatawad mopa ako mahal ko. Sila Skylaire at Zyler naman ay nasa Mansion nila Mama. Hindi sila pwede sa hospital kaya hindi ko sila sinasama. Hindi ako mawawalan ng pag asa, alam kong magigising si Tyler at mabubuo muli ang pamilya namin. Sana gumising kana, miss na miss kana namin ng anak mo.

Isang araw habang umiinom ako ng kape, hindi ako nakatulog dahil sa hinihintay ko siyang magising kahit wala pang kasiguraduhan. Lumabas muna ako ng hospital para bumili ng makakain sa 7/11 dahil hindi pa ako nakain ng tanghalian at dinner dahil nakatulog ako kanina kaka antay kay Tyler. Palagi akong nasa hospital at sila Tristan at Crystal muna ang nagbabantay sa mga bata. Kumuha ako ng noodles at tinapay saka kape. Agad din akong bumalik sa hospital para mabantayan kona ulit si Tyler. Mapayapa akong nag kakape habang naglalakad ng biglang may tumatakbong nurse ang lumapit sa akin. Hingal na hingal ito dahil sa pagtakbo.

“Ms Sevianna Kate, gising napo si Sir Tyler.” masayang saad nung nurse. Hindi ako makapaniwala. Gising na si Tyler? Sa wakas gising kana mahal ko. Biglang tumulo ang luha ko nang marinig ko ang sinabi ng nurse na yun. Miss na miss kona siya pati narin ang mga anak niya. Kaagad akong sumunod sa nurse patungo sa kwarto ni Tyler. Kagaya niya ng sabi ng nurse, nandoon si Tyler at gising na siya. Kaagad akong tumakbo papalapit sa kaniya at niyakap siya. Lalong nagbagsakan ang luha ko dahil gising na siya. Pero halos gumuho ang mundo ko ng itulak niya ako at dahil sa sinabi niya.

“Who are you? And why are you hugging me?” Ano bang pinagsasasabi niya?

“Tyler ako toh si Sevy. Huwag ka naman magbiro ng ganiyan mahal. Hindi kase nakakatuwa.” kinakabahan na saad ko habang pinipilit ngumiti. Hindi niya ako makakalimutan, hindi siya magkaka amnesia. Saad ko sa sarili ko habang pinapakalma.

“Mahal? Don't call me that, it's annoying. I don't even know you so stop.” malamig na saad niya. Hindi. Hindi ito maaari. Hindi niya ako pwedeng kalimutan. Alam kong may masakit akong nasabi sa kaniya pero. Huwag naman ganito mahal. Hindi ko kakayanin toh.