The one he bullied

8. I. DON'T. CARE.

Please be my baby.. make me your baby... 

Kerky looked at his phone. Hindi na niya mabilang kung ilang beses ng tumunog iyon nang gabing iyon at sa tuwing mangyayari iyon ay napapabunting hininga siya. Hanna kept on calling him pero hindi naman niya sinasagot ang tawag nito. Napailing siya. Ngayon pa ba siya nito tatawagah kung kailan natapos na ang monthsary nila at kung kailan inis na inis siya sa lalaking humalik sa pisngi ng girlfriend niya?

Hindi siya galit kay Hanna. Nagtatampo siya rito, pero hindi siya galit. Masama lamang ang kanyang loob sapagkat binebale-wala siya nito. Pero kahit anong gawin niya ay hindi niya magawang magalit rito. Ang kaso, galit na galit na galit naman siya sa lalaking iyon! Muli na naman siyang napabuntong hininga. Napag-alaman niyang kasama pala ni Hanna ang lalaking iyon sa trabaho. Ang hindi lang talaga niya maintindihan ay kung bakit biglang nagbago si Hanna sa kanya. Hindi naman ito ganoon noong bagu-bago pa lang ang kanilang relasyon pagkatapos ay bigla na lang itong nanlamig. He wanted to figure her out. He wanted to understand why she was acting that way but how could he do that if she doesn't even want to talk to him. 

"Okay ka lang ba, Kerky?" 

Iyon ang madalas itanong sa kanya ngayon ng kanyang mga kaibigan. They were all wondering if he was indeed okay - even Nathan - their former bandmate - called him last night just to check on him. 

"Kerky, sabihin mo na kung anong problema mo. Baka mamaya mabaliw ka na lang basta diyan." ani Calen. He sighed and stood up. They were inside Revert Record's conference room, may meeting sana sila ukol sa gagawing panibagong music video, they were just waiting for Rika and Anton to arrive. 

"I'm good." pagkasabi niyon ay biglang bumukas ang pinto. Iniluwa noon si Rika kasunod ang dalawang babaeng parehong nakasalamin. 

"Everyone this is Roba Shapiro and her assitant Gianne Alejo - you'll be working with them on your next video and photoshoot. Guys, this is The Pastels. The twins, Calen and Caleb, Lex and Kerky. 

"Hi..." malungkot na sabi niya. 

"Oh my god." Rika said while looking at him. "You said hi and just like that, I want to die." nakahawak sa dibdib na wika nito. Nagtawanan ang mga tao sa kanyang paligid. He tried smiling but he just couldn't. Not while Hanna was on his mind. 

The meeting started. Hindi naman siya nakikinig. He was there but it was as if he didn't really existed. No one dared to ask him a question. Kung siya ang tatanungin, hindi naman niya gusto ang mapunta sa lugar na iyon. He wanted to be someplace else, somewhere where he could be with Hanna. 

"I'm sorry..." walang kaabog-abog na tumayo siya. Alam niyang tinitingnan siya ng masama ni Rika at alam niyang nagtataka sa kanya ang kanyang mga kasama but he doesn't give a damn. Hindi na niya kayang tiisin ang ilang araw pang darating na hindi niya nakikita si Hanna. 

Tanga na kung tanga pero kailangan niyang makita ito. Hindi na niya kayang makipagtikisan pa sa babaeng iyon. He felt like he would die just like that if another day passes by without being able to see her or talk to her. 

Tinahak niya ang daan palabas ng building na iyon. He went to the parking lot, took out his keys, get in his car and drive like there's no tomorrow. He needed to get out there. He needed to be where he wanted to be and that place was nowhere but near Hanna.

======

"Dinadasalan mo ba ang bawat butil ng kanin na isinusubo mo, Hanna?" 

Huminga ng malalim si Hanna bago niya itinulk palayo mula sa kanya ang pagkaing kanina niya pa pinaglalaruan. Masama ang pakiramdam niya. Ilang araw na siyang ganoon. Hindi niya alam kung magkakasakit ba siya o dahil iyon sa ginawa niya kay Kerky. She sighed. Kahit pala gaano kalaki ang galit niya sa lalaking iyon ay hindi maiiwasan na tubuan siya ng konsensya. 

She felt guilty. Parang gusto niyang saktan ang kanyang sarili. Hindi yata talaga niya makakalimutan ang gabing iyon lalo na ang saglit na hapdi na nakita niya sa mukha ni Kerky. Hindi niya makalimutan ang lungkot na nakita niya sa mukha nito. At kahit ilang beses niyang sabihin na wala pa iyon sa kalahati ng naramdaman niya noon dahil dito ay hindi niya makumbinsi ang kanyang sarili. Naisip niyang talagang mabait siyang tao. Kahit galit na galit siya kay Kerky ay naaawa naman siya dito. Paano ba naman siya makakpaghiganti ng maayos?

"Ano bang problema?" tanong ni Menchie. 

"Wala." sagot niya. Inirapan siya nito. Umiling siya at saka biglang tumayo. She needed some air. She needed some cigarrette. Maybe that would do the trick of calming her nerves. 

Pumunta siya sa smoking area ng building nila. She stood there while puffing. Napailing siya. Kerky really brings the worst out of her. Matagal na siyang tumigil sa paninigarilyo pero ngayon ay ginagawa na naman niya. Hindi talaga siya mapakali. Gusto niyang kausapin si Kerky pero ano naman ang sasabihin niya rito?

Minsan ay gusto na talaga niyang sabunutan ang kanyang sarili. 

Matapos ang ilang minuto ay naubos na niya ang isang stick. She headed back to the main building only to be surprised of the sight she saw at the hallway. Bakit nagkakagulo ang mga babaeng iyon? Anong meron? Hindi na sana niya papansinin ang komosyong iyon ngunit may nahagip na kung ano ang kanyang mga mata. 

Isang pamilyar na bulto. 

Hindi man niya ito masyadong makita ngunit sa naging pagtakbo ng tibok ng puso niya at ang panginginig ng tuhof niya ay may ideya na siya kung sino ang pinagkakaguluhan ng mga babaeng iyon. 

Her mouth fell open when she saw Kerky emerged from the pool of girls surrounding him. 

Their eyes locked. She could hear carpenters hammering through her heart. Unti-unting lumalapit sa kanya si Kerky and the fact that her heart was beating faster by the moment drives her crazy. 

Anong problema niya?

Inilang hakbang ni Kerky ang distansyang namamagitan sa kanilang dalawa. Her eyes widened when she felt his hands wrapped around her waist. He pulled her closer and looked at her eye to eye. 

"I missed you." madamdaming sabi nito. 

"Ker--" 

She wasn't able to finish her sentence because Kerky's lips landed in hers. Nanlalaki ang mga matang hindi siya makapaniwala. Kerky was kissing her. Yes! They kissed before but this kiss was different. It was passionate and loving and twitterpattering and... her knees were melting, her limbs quievering. How could he possibly do that to her? 

After a while, Kerky ended the kiss. Idinikit nito ang kanyang noo sa noo nito. He;s eyes were still closed.

"I don't care if you don't care about me or if you don't love me, Hanna, because right now, nothing matters but the fact that I'm so in love with you, I'm willing to be crap just so I could be with you..."