Lonely

PROBLEM

Victoria woke up, it's her first day of school.

She's 1st year college na, after niyang magbihis ay kinuha na niya ang kanyang bag at nagpunta sa kusina.

Tulad ng nakasanayan na niya magmula noong nawala si Louis, kakain siyang mag-isa.

alas syete palang ng umaga ay wala na sila Irene sa bahay. Naghanda lang ito ng tinapay at gatas.

Nagpunta siya sa dining table at inilapag ang agahan sa lamesa.

Umupo ito, nababalot ng katahimikan ang loob ng bahay, nakatingin ito sa mga upuan na nasa magkabilang gilid ng lamesa kung saan dating nakaupo sila Irene, Greggy, at Louis.

"Miss ko na kayo, kelan ko kaya kayo ulit makakasabay kumain?"tanong nito sa sarili niya.

Pagkatapos niyang kumain ay nagpahatid na siya sa kanilang driver.

Ilang minuto lang ay nakadating na ito sa kanyang school, maraming mga tao dahil nga first day of school.

Nakikita niya ang mga ibang kaedaran niya na hinahatid ng mga parents nila sa first day of school.

Napangiti siya nang makita ang isang babae na humalik sa magulang niya, ngunit nawala din ito nang ma realize niya na wala ang kanyang mga magulang para maramdaman niya din iyon.

Nagpatuloy ito sa paglalakad paloob ng campus, mas masaya sana siya kung kasama niya si Louis na naglalakad.

Nang mahanap na niya ang kanyang classroom ay umupo ito sa gilid, kung saan nakatapat ang upuan malapit sa bintana at kitang kita ang mga building na nakapaliboy sa campus.

Unti unti na ding nagsidatingan ang mga bago nitong mga kaklase.

Lahat ay nakikipag socialize sa isa't isa, maliban sakanya na mas piniling mapagisa at maging tahimik.

Nakikipagusap naman siya pero pag may tinatanong lang, tulad ng pangalan niya.

After ng school niya ay dumaan ito sa bookstore at stationery store para bumili ng mga art materials.

Pagkatapos nito ay dumaan siya sa puntod ng ate niya.

Ibinaba niya ang hawak niya at hinawi ang nga tuyong dahon na nakalagay sa lapida ni Louis.

"Kumusta na ate?"tanong nito habang hinahawakan ang pangalan na nakalagay sa lapida.

Dahan dahang bumagsak ang mga luha nito"Ate, tulungan mo ako please. Parang nasisira na yung pamilya natin eh, tulungan mo akong ayusin to"saad nito

"Simula nung nawala ka kadming nagbago. Cold na sila mommy at daddy sa isa't isa. Laging wala si mommy at daddy, paano naman ako ate? Alam ko naman na yung pagiging busy nila ay para makalimot pero bakit parang nakalimutan din nila ako? Lalo na si mommy"sumbat nito

"Lagi nalang namin siyang iniintindi ni daddy, pero paano naman kami? Kelan niya kami ppakinggan? Ate, natatakot ako. Ayokong mag-isa"she sobbed

Sinabi niya lahat ng bigat at problema na nararamdaman nito.

"Akala ko nung una magiging okay din ang lahat, pero isang taon na silang ganyan. Last time na nabuo kami noong Christmas lang. Ang cold ni mommy. Si daddy naman naging masyadong mabait."

"Pwede bang kuhanin mo nalang din ako?"she asked

"NO."A familiar voice came from her back, she turned her head and she ran to that person ang hugged her.

"Wag kang mapapagod ha, nandito ako para tulungan ka "she remarked

"Ang hirap ng sitwasyon ko ngayon tita, nahihirapan na ako, ayaw ko lang ipakita sakanila."she sobbed