The day we met

TDWM 31

Jema:"El- Ella? Ella!" Agad ko siyang niyakap at napahagulgol na lang ako.

Si ella. Si ella, siya lagi ang kasama ko sa tuwing may problema ako at nararamdaman. Handa siyang makinig sa lahat ng mga rants ko sa buhay. Inaalok niya lagi saken yung shoulder niya sa tuwing umiiyak ako. Hinahayaan niya akong umiyak sa balikat niya, kahit na puro luha at uhog kona yung damit niya. Wala siyang pake. She always listen to me and kinocomfort niya ako. Matapos kong umiyak. Tatanongin niya ako kong gumaan ba pakiramdam ko? Kong nabuhos kona ba lahat sa pag iyak? Tapos sasabihan niya ako ng mga words of wisdom na alam kong nakakatulong saken. Pag katapos nun mag jojoke siya kahit corny.

Napapatawa naman niya ako kahit ganun. Hindi. Hindi lang pala simpleng napapatawa niya ako, kundi napapasaya niya ako. Napapaligaya niya ako. Siguro nga napapamahal nadin ako sa kanya. Nawawala lahat ng problema ko yung mga doubt ko pag nandyan siya sa tabi ko. Siguro kong tatanongin na niya ako kong pwede nabang maging official kami, sasagotin ko agad siya. Itong nasa harap ko, napaka daling mahalin. Wala nga siyang ginagawa, napapasaya niya agad ako.

Nawala ako sa pag iisip ko ng maramdaman kong tinatapik ako ng nasa harapan ko.

Ella:"Hey, Jema! Hoy! Sabi ko, kamusta ka? Anong nangyari sayo? Why are you crying? Tell me, naiiyak na din ako dito oh. Humarap naman ako sa kanya at nakikita ko na may luhang namumuo sa kanyang mata. Agad ko namang pinunasan ang luha ko sa pisngi ko. Pag katapos kong punasan ay agad ko ulit siyang hinarap.
Jema:"Oo, okay lang ako. Kaya wag kanading umiyak. Ayaw ko na pati Ikaw iiyak." Agad ko namang pinunasan ang luhang tumulo sa mga mata niya. "Shh..Diba sabi ko sayo wag kang iiyak. Bakit umiyak ka? Ang kulit mo naman e."
Ella:"Ikaw kasi! Natatakot ako, baka napaano ka. Bigla bigla na lang kitang nakita, tapos ito pa ang naabutan ko. Na ayan umiiyak." Sabi nito saken. Pinunasan niya ang kanyang luha gamit ang kanyang kamay. Napangiti naman ako. Para siyang bata kong mag punas ng luha. Tapos ginamit pa niya yung damit niya at suminga pa. Why so cute my elladj? Ang sarap sarap mong ibulsa. 
Jema:"Wala to. Wag mo nang alalahanin pa. Basta kasama na kita ngayon, okay na ako." Hinawakan ko ang mag kabilang balikat niya. "Hindi mo naman ako pababayaan diba?" Tanong ko sa kanya. Agad naman itong tumango.
Ella:"Syempre naman. Hinding hindi kita pababayaan at aalagaan pa kita at mamahalin ng buong buo. I love you, Jema!" Hinalikan niya ang noo ko ng matagal. Napapikit naman ako sa sarap ng sensayong aking nararamdaman. Isang halik na nag sasabing. Magiging okay din ang lahat. Punong puno ng pag mamahal. Masasabi kong ang halik na yun ang gusto kong maramdaman hanggang ako'y tumanda.

Matapos ang naging eksena namin ni Ella kanina ay niyaya niya akong kumain. Hindi din nag tagal ay hinatid na niya ako sa aking condo at kinulit kong ano ba talaga ang nangyari. Ayaw ko namang mag lihim pa sa kanya at agad kong sinabi kong anong nangyari kanina, bago niya ako makita. Sinabi ko ang lahat lahat ng nangyari. Galit na galit naman siya kay Tots at ako din. Galit din ako sa kanyang ginawa. Ganun na ba talaga siya ka desperado? Pipilitin niya ang taong mahal niya na magustuhan din siya. Hindi ko kaya yung ginagawa niya. Sana tumigil na siya at huwag na niyang ituloy ang binabalak niya.

Simula ng nangyari ding yun. Mas lalo na akong napapalapit kay Ella. Lagi niya akong hinahatid at sundo. Natatakot na baka nandyan lang sa paligid si tots at saktan ulit ako. Binabantayan niya ako lagi. Ang protective din talaga nitong suitor ko. Ang protective na nga at ang bango bango pa tingnan. Ahhh.

Hello readers!👋🥰
Hi? Hahaha. I know I know, na nag tatampo na kayo saken Charr hahaha. Mahigit isang linggo din po pala akong nawala. Sorry po talaga. Sa sobrang down ko po ngayon, napagawa tuloy po ako ng update. Nag try out po ako kanina, pero sa kasamaang palad. Hindi po ako napili.🥺 But! Ayos lang po yun para saken, tanggap kopo. Hindi ko din po nabigay masyado yung 100% best ko kasi po may iniinda napo akong sakit. Warm up pa lang po nanakit na agad hita ko. Masasabi ko lang po talagang Hindi pa ako sanay hahaha. Bagohan pa lang po kasi ako, pero bawi po tayo/ako sa sunod po. Higit isang linggo na din po akong inuubo at sinisipon. Hanggang ngayon, meron pa din po ako. Natouched naman po ako sa teacher ko sa science, English at yung teacher sa Filipino which is yung adviser kopo. Nag papasalamat po ako sa kanila, sa tuwing may klase po sila tahol ako ng tahol kumbaga ubo po ako ng ubo. Parang papatayin na nga po Ako sa pag ubo kasi ang kati po ng lalamunan ko. Lagi po nila akong tinatanong kong okay lang ba daw ako. Kong kaya kopa daw bang pumasok. Napaka thankful ko lang kasi ang bait nila saken. Nakikita kong may care talaga sila saken. Thankyou po kahit hindi niyo to nababasa. Sorry din po kong hindi po ako nakapag update kasi din po may mga assignment na kinakailangang gawin sa tamang oras. Tuwing gabi po, hindi nadin po ako nakakapag puyat, para na din po akong si ate Jema. Ang aga ko napo kasing matulog hahaha. Feeling ko araw araw po akong pagod. Ang bigat bigat po lagi ng pakiramdam ko. Kaya sorry po talaga at sana ngayon po may mag babasa pa din po sa story ko. Sana po.🥺🙏 Yun lang naman po. Sorry na mukha akong defensive dito sa sinulat ko HAHAHA. Sinabi ko lang po sainyo yung side ko kong bakit po nawala ako. Yun lang po and I thank you!💗😘