Marriage: Deeply In Love With My Bestfriend

Chapter 25 <3<3<3

Chapter 25

<Mia's POV>

"Mommy, Daddy's in the ICU..."

Agad akong natauhan. Hindi niya pa sinasabi, mabilis pa sa alas-kwatro akong tumalon sa kama at tumakbo papalabas. Since alam ko naman kung saan yung ICU dahil doctor ako dito, I entered it with my own gown.

"Mia? Anong ginagawa mo dito?" Gulat na tanong nila Kuya Jake and Ate Monique at ni Dra. Benides.

"Nasan na si LJ?" I asked.

"Mia, please, magpahinga ka na muna. Hindi pwede sayo to." Sabi ni Kuya sakin.

"No. I want to see my husband." I said.

"Mia, please, isipin mo nalang ang mga magiging anak ninyo. Mia, you've had enough stress for these past few days, huwag mo ng dagdagan." Dra. Benides said. And I know na cardio siya. So that means...

"I'll donate my heart for him if he needs it. Match naman kaming dalawa eh-"

"Nahihibang ka na ba?! Gusto mong mamatay para sa isang taong hindi ka naman mahal?!" Sigaw ni Kuya sakin.

"I'll do anything for him. Kahit ikamatay ko pa."

"Jake. Let her. Mas lalala ang sitwasyon kung makikipagtalo ka pa sa kapatid mo. Dra. Benides, let's give them time for awhile. Tutal nabigyan mo naman na siya ng shot." Sabi ni Ate Monique and they left the room. Ako nalang ang naiwan at nanghihinang pumunta ako sa tabi niya. Sinuklay ko ang buhok niya sabay tulo ng mga luha ko.

"LJ, I'm sorry.... Kung hindi dahil sakin hindi to mangyayari sayo. I'm so sorry..." I cried- "Pero kahit ano gagawin ko para lang mapatawad mo ko at mahalin mo ako ulit kahit na mukhang impossible na.  Bata palang tayo, mahal na mahal kita. Hanggang ngayon, mahal na mahal pa rin kita. Hindi mo alam kung gaano mo ako napasaya noon. You were the best friend I ever had. Kaya kahit na nasasaktan ako noon tuwing nakikita kong motivated ka, and in-love na in-love ka kay Elaine, tuloy pa rin ako sa pagpapakatanga ko at naging sunudsunuran sayo. That's how much I love you Bes. May plano na sana ako kaso nasira...I'm sorry....but don't worry, 'cause tomorrow....." Mas dumami pa yung mga luha ko at nakakaramdam na ako ng kirot sa lower abdomen ko- "I'll sign the papers and lalayo na ako sainyo....as far as I could....Birthday mo na nga pala bukas...iyon nalang ang regalo ko sayo, ah?" I smiled bitterly and the pain became intense.

"Ahh..." Napahawak ako sa tiyan ko at napayuko sa sobrang sakit. And sakto namang pumasok sila Lola, Tatay, Tita, Tito, Mommy and si Daddy. Agad akong tumayo ng tuwid and I folded my lips and bit my lip to avoid making noise.

"Hija, bakit nandito ka? Hindi ba dapat nandoon ka sa kwarto mo?" Tanong ni Tatay.

"Babalik na rin po ako-mmp." They all stared at me when I made an unecessary noise.

"What's wrong baby girl?" Tanong ni Daddy.

"W-wala po....Alis na po ako." Sabi ko at agad na naglakad. I walked doing my best and held my breath. Pagkalabas ko ng ICU, agad akong napasandal sa pader at napapikit- "Ah...ang sakit..." And my tears fell from my face. I just took deep breaths and walked in a slow pace going back to my room ng biglang may narinig ako.

"Thank God you're awake! Tatawagin ko lang sila Monique pati na si Dra. Benides!" I heard Tita Andrea say. At ako naman agad na tumakbo pabalik sa loob.

I forgot all the pain that I am feeling in my stomach.

Gising na siya?

Gising na siya?! (^_^)

And when I saw the man I love most, more tears spilled out of my eyes. It wasn't tears of pure sadness. It was tears of joy.

"LJ!" I smiled.