The Blind Side of Love || COMPLETE

Chapter 27: Eternity

A/N: Finally, ito na ung last chapter! Natapos ko din after two years. Sobrang thank you sa mga hindi nagsawang maghintay. I loves you all so much. <3 Thank you talaga guys. PS. Hindi na ako nagreread kaya sorry kung meron man ako nakaligtaan. Babasahin ko ulit to bago ko gawin ung Epilogue. Thank you ulit!

Tweet #TBSLove <3

--

Chapter 27: Eternity

I can't imagine being anywhere else, but here. - If I'm James Dean You're Audrey Hepburn

--

Two days.

It's been two days.

Two days ng pag-iisip. Two days of crying every night. Two days to tell me that I should stop loving him.

And yet its been two days pero iisang sagot lang ang nakukuha ko.

Kausapin ko siya at ayusin ang lahat dahil mahal na mahal ko pa din siya.

Gusto kong magkaroon ng bagong buhay, ng bagong simula. Pero at the same time, gusto ko din siyang kasama.

Ciara, made up your mind!

I want Terrence in my life, still.

Una palang, umalis ako ng Manila to forget about him. But our memories keeps on haunting me. Akala ko pagpunta ko ng Cebu mababago na ang lahat. But the moment I saw Brian, alam ko nang hindi iyon mangyayari. Someone still knows me here. Someone will still reminds me of him.

"Sa umpisa ganyan naman talaga. Mahirap, oo, pero pareho na kayong nasakatan." Paninimula ni Ate Alys sa akin.

I opened my phone at siya ang una kong tinawagan. Sinabi ko na din sa kanya kung nasan ako, at lahat ng nangyari sa akin.

"Isipin mo nalang na ginagawa mo 'to para sa inyong dalawa. Be the bigger person." Dugtong pa niya.

"Hindi ko na alam ang gagawin ko Ate. Gusto ko siya na manatili sa buhay ko, pero gusto ko din munang hanapin yung sarili ko."

Narinig ko siyang bumuntong hininga. "Ciara, makinig ka.."

--

It was almost midnight. Ang tanging nagpapaliwanag nalang sa lugar na ito ay ang buwan. I'm alone walking along the shore. It took me a whole day to think things through.

We both lost each other. We both lost him. We both grieve and got hurt. Pero in the end, siya pa rin. Siya at siya la ron ang tanging gusto kong makasama.

Is love really enough for us to get back?

Is it enough to cover all the pain and heartaches?

Is it enough for the angel that we both lost?

"Ciara, makinig ka. Wala ako sa panig ni Terrence pero isipin mo munang mabuti. Is leaving and choosing a life without him is what you really want? Yes you'd survive a life without him nung pumunta ka sa Cebu pero pilit pa din siyang pumapasok sa buhay mo. If you really wanted to get him out of your life, di ka lang sa Cebu pupunta. Sa ibang bansa. You'd cut all communication and ties na magiging cause ng pagkakakita ni Terrence sayo. But then what happened now? Nandito siya. Asking for another chance. He looks like he haven't eaten for days--months! Nakikita mo ba ang lahat ng 'to C? He's risking everything para makuha ka ulit. Eh ano kung masaktan ka? Kung ilang beses ka madapa? Parte yan eh. Kapag nasaktan at nadapa ka, tumayo ka. Heal yourself tapos lumaban ka ulit. Ayoko lang na kapag pinalampas mo 'to, iisipin mo yung mga 'what ifs' dahil hindi mo pinili yung kagustuhan mo. Think about it C. It's now or never."

And that's when flashbacks came to me. Natatakot kasi ako eh. Natatakot ako na mangyari sa akin yung ginawa namin kay Kim. Hindi ko naman sinasadjang saktan si Kim. Nagpadala lang din ako sa nararamdaman ko para sa kanya. The only way I could have him is to be his bed warmer kaya pinili ko pa din ang mali kahit na alam ko na may masasaktan ako.

We started in the wrong way. I choose love, but instead lust took over us.

Pero ngayon, mahal ko na siya. Mahal na mahal. I couldn't even let go of his memories.

So I'm making a choice now.

I know na someday magsisisi ako, pero mas importante ang pagsisisihan ko kapag hindi ko ito ginawa.

I started walking..

Walking towards him.

"Ciara.." He said in a low voice. Para bang natatakot siya na umalis ako kapag may nasabi siyang mali.

"Hi." Bati ko sa kanya. I smiled. Mukha naman siyang nakampante. Unti-unti, napangiti din siya. He's still keeping his distance from me."Kamusta?" Tanong ko pa. Mukha na siyang zombie sa itsura niya. Malalim na ubg eyebags niya at halatang hindi siya natutulog. Mejo pumayat din siya at may tumutubo na balbas sa baba niya.

Bigla nalang siya natawa at inilang hakbang ang distansya namin. Then he hugged me, tight.

"Teka naman, nasasakal ako." Natatawang sabi ko. Tinulak ko siya ng kaunti pero parang hindi niya ako narinig dahil hinigpitan pa niya ang yakap sa akin. Damang-dama ko yung saya niya.

Niyakap ko nalang siya pabalik. Hindi niya rin naman ako papakinggan eh.

"Namiss kita. Sobra." Bigla niyang sabi sa akin. "Sorry, babe. Sorry."

Then I felt something sa balikat ko. His shoulders started shaking and his hug loosen up a bit.

"Sorry sa lahat. Hindi ko naman sinasadja. I promised you nothing happened. I know that you're in doubt kasi we started in a wrong way. I won't promise you na hindi kita masasaktan but I would try to keep you away from the pain. Ayoko kitang mawala."

I sighed. "Hindi ako mawawala."

Umiling siya bigla. "Halos hindi mo na ako mapatawad. I'm sorry Ciara."

I tapped him on his back, "I'm already here."

"We'll fix this, babe. I'll fix everything. Just don't leave me again. Hindi ko na kakayanin. Sobrang mahal kita. Sobra pa sa sobra." He said, then chuckled. "Tangina, mababaliw na ata ako kapag nawala ka pa sa akin."

Natawa nalang din ako. I gave him a kiss, smack lang. But then he grabbed my face and kissed me deeper.

"There's no more other girl. No more secrets. I love you 'til eternity ends."

I smiled, sasagutin ko sana siya kaso hinalikan niya ulit ako.

Eternity. Mamahalin ko din siya hanggang sa katapusan ng eternity dahil walang forever. Ilang beses man akong masaktan at tawaging tanga ng mga tao dahil siya ang pinili ko, wala na akong pakialam.

I'm choosing my happiness over theirs. I'm choosing him. I'm choosing the love of my life.

He's everything to me.