Vengeance From Hell

Vengeance 27

It's been a week since we got here. Staying here with him is fun and peaceful, we tried all the activities that this island has each day which is a total blast! Okay na sana ang lahat but Vraxx got a call from his secretary, meroon daw importanteng dokumento ang kailangan niya macheck kaya ayun halos magdadalawang araw na siyang tutuk sa laptop niya. I understand him tho, all good for me. Wala din naman kasing mangyayare kapag gugulohin ko pa siya buti nga nadala niya yung laptop niya.

"Hey, I'm going outside." Paalam ko sa kaniya na agad niyang ikinatigil.

"Saan?" Kunot-noo niyang tanong.

"Dyan lang sa labas, I'm kinda bored." Usal ko.

He sighed. "Okay. Don't get too far." Tinangoan at nginitian ko na lang siya bilang tugon bago ako lumabas ng villa.

Gusto ko lang naman panoorin ang sunset, pakiramdam ko kasi ito na ang huling beses na makikita ko itong lumubog. Pumunta ako malapit sa dagat at umupo sa malamig na buhangin. I hugged my knees and rested my chin there as I watched the sun slowly goes down. Feel na feel ko na ang malamig na hangin at ang sinag ng palubog na araw na tumatama sa mukha ko nang may biglang umupo sa tabi ko. Amoy palang alam kong hindi si Vraxx kaya naman agad ko itong nilingon. Where did this peasant get the audacity to sit beside me?

"Hi. You alone?" His carefree smile is somehow comfortable.

"I was, not until you decided to sit beside me." Taas kilay kong sabi. "I'm not in a mood to talk with anyone so leave me alone, please." I said politely.

"Let's not talk then." He said. I did not agreed but I didn't mind his whole existence until the sun is already set.

I stood up and left him there without a word. Pagkapasok ko sa villa eksaktong kakatapos lang din ni Vraxx. Inaalis niya na sa mesa ang mga gamit niya.

"Natapos mo na?" I followed him to our room.

"Oo." Itinago niya kaniyang mga ginamit at pagkatapos ay tinignan niya ako ng deretso.

"You look tired. I think you should rest." I pouted.

"Come here." Utos niya na agad kong sinunod. Pagkalapit ko sa kaniya ay agad niya akong niyakap. "I'm at rest." Wala sa sarili akong napangiti at tinignan siya.

"Magpahinga ka muna sandali, tatawagin kita pagkatapos kong magluto ng dinner." Saad ko.

"I'll watch you cooked." Aalis na sana siya pero mahigpit kong hinawakan ang kamay niya dahilan kung bakit natigil siya.

"We planned on going at the bar tonight, babe. And we can't go if you're tired."

He sighed. "Okay. You won." He held high both of his hand as sign of surrendering before throwing himself on the bed.

"Good boy. Gigisingin na lang kita pagnakahain na ang haponan."

Lumabas ako sa kwarto at dumeretso sa kusina. Hindi na man ako magaling magluto but at least I can cook. I opened the frigde and scanned it to see what I can cook and luckily there's a beef. Inihanda ko muna ang mga gagamitin ko bago ko sinimulan ang magluto.

Halos kalahating oras ang ginugol ko sa pagluto. Of course it needed to be perfect because I had this feeling that this will the last time that I will be cooking for him. Inihahain ko na mesa ang iniluto ko nang may biglang nagflash, agad akong napalingon sa likod. Napangiti agad ako nang makita ko siya na may hawak na camera. I love it when he take photos of me without me knowing. I just found it cute.