Vengeance From Hell

Vengeance 7

Kinabukasan nagising akong hinihiling na sana hindi na lang ako nagising. Ang dami kong dapat trabaohin, mga dapat pirmahan, asikasuhin at e review na mga project!

"Tangina hindi ito ang pinunta ko dito." Bulong ko sa sarili.

Tumayo ako at umunat. Maghapon akong nakaupo sa swivel chair, medyo masakit na ang pwetan ko punyeta. Lumabas ako mula sa library at bumaba. Dumeretso ako papunta sa kusina para uminom ng tubig. The whole mansion is so fucking quite. None the footsteps and voices. Bumalik sa dati ang katahimikan ng buong mansion. Wala si Tyrine kasi may trabaho at si Lucy naman hindi ko alam kung nasaan.

Wala sa sarili akong lumabas ng bahay at pumunta sa garahe. Lumakad ako pagitan ng mga nakagaraheng kotse. Sa sobrang dami hindi ko na alam kung anong gagamitin ko. Sa bandang huli pinili kong gamitin ang kulay pulang Tesla. Sumakay ako dito at inilabas ito ng garahe, inihinto ko muna sa harap ng bahay at nagmamadali akong bumalik sa kwarto para kunin ang cellphone at wallet ko. Pagkatapos agad din akong bumalik sa koste at pinaharorot ito sa mahaba at malawak na entrance road. Mabuti na lang at marunong parin akong magmaneho kasi kung hindi, hindi ko mapapakinabangan ang mga koste doon sa garahe.

Nang malapit na ako sa malaki at mataas na itim na gate ay kusa itong bumukas, bahagya kong nilingon ang guardhouse at binigyan ito ng busina. Pagkatapos ay mabilis akong umalis sa lugar na iyon. Mabuti na lang at nag research ako kung nasaan akong parte ng pilipinas noong unang linggo ko dito. Mga nagtataasang puno parin ang nadadaanan ko, private property kasi yung pag-aari kong lotte kaya naman medyo malayo ito sa city. And after almost one hour of driving nakakita rin ako ng mga nagtataasan at makukulay na building. Papalubog na rin kasi ang araw.

Napangiti ako nang makakita ng isang fast food chain. I parked the car and immediately went inside to order food.

"Good evening ma'am. What's your order?" Nakangiti kong sinabi sa kaniya ang order ko at binigay ang credit card ko. "Dine in or take out?"

"Take out."

After getting my order I went back to my car and drove again. I know somewhere I can eat my food peacefully. Almost one hour of driving again before I reached my destination. Lumabas ako sa kotse dala ang pagkain at pinakatitigan ang lumang bahay. It's abandoned but you can still see the beauty of this house. Using all the encouragement that I have, I slowly opened the old gate. Sobrang luma na ng gate, and if I am not be mistaken it was a long time ago noong nabuksan ang gate na ito. Matunog ang bawat pagyapak ko dahil sa mga natutuyong dahon. Nang makalapit ako sa pinto agad ko itong binuksan at hinayaan ang sarili kong pumasok nang walang pag-aalinlangan.

Napangiti ako nang muli kong makita ang loob ng dati kong tahanan. With a teary eyes, I glanced every corner of the house. Huminga ako ng malalim at pumunta sa kusina. Inalis ko ang puting tela na naka patong sa lamesa bago ko ipinatong ang mga pagkaing dala ko. Umupo ako at lumuluhang kumain. Hinayaan kong matuloan ng luha ang pagkain na kinakain ko. This is a piecefull place to eat but it's painful. Bahagya akong natawa sa naisip ko. Bakit ko ba hinayaan ang sarili kong bumalik dito, alam ko namang masasaktan lang ako.

How I hated this part of being alive. It's not all about rainbows, butterflies and unicorns. Kapag buhay ka, makakaramdam ka. And I hated it, I hated how I can feel this emotion. This pain. All the pain and struggles. Why can't I be just heartless?

"Masamang kumain ng umiiyak, Athena." Napatingin ako kay Lucifer na nakaupo sa kabilang dulo nitong lamesa. Pinunasan ko ang luha ko bago ko siya nginitian. "You look like mesirable."