Deva
Evi ciddi anlamda beğenmiştim ama karşımdaki bana sırıtarak bakan adamdan ciddi anlamda haz etmiyordum ve onun yan komşusu olmak bir nevi beni üzüyordu...
Evin hem manzarası güzeldi hem de kirası uygundu artı olarak da okul hemen çaprazımızda kalıyordu, Gece için her şeyin en iyisini düşünmek zorundaydım ve ben artık kendi menfaatlerimi göz ardı etmeliydim.
Yalın zaten ayda yılda bir evine uğrayan bir insandı ve onun beni ilgilendirdiğini pek söyleyemeyecektim, gerçi ben askerlik yaparken öyleydi şu an da belki bu durum değişmiş olabilirdi bilemezdim...
"Evi beğendin galiba ufaklık?" Yalın, Gece'nin yanına çöküp ona soru yönelttiği zaman istemsiz bir kıskançlıkla ikisine bakmıştım.
Gece'yi bebekliğinden bu yana hemen hemen herkesten kıskanmıştım ve kolay kolay aileme sevdiren biri de değildim. Evet bu epey bir aptalca gibi görünse de yapım böyleydi ve ben epey bir kıskanç insandım.
Gece büyüse de o her zaman benim biricik bebek kızım olarak kalacaktı...
"Ben çok sevdim Yalın amca ama sanırım önemli olan babamın brğenmesi değil mi?" Gece, kafasını bana çevirdiğinde Yalın da çevirmişti ve ben yakalanmış gibi hissedip anında gülümsemiştim.
Kıskandığımı asla belli etmemeliydim, karda yürüyüp izimi belli ettirmeye de niyetli değildim!
"Düşüneceğim balım." Sesim boğuk çıkarken Yalın'ın sırıtması iyice büyüyüp beni baştan aşağı süzdüğü zaman derin bir nefes alıp yüzüne bakmıştım.
Nereden bakarsam bakayım yavşak bir insandı ve Allah, evleneceği kişiye bol bol sabır vermesi gerekiyordu...
****
Yalın
" Hadi bana gidelim, ufaklık acıkmıştır, seninle de ev hakkında konuşuruz." Deva'yı dürtüklediğim zaman yüzüme iğrenmiş gibi bakıp benden uzaklaştığında kaşlarımı çatmıştım.
Ben ona sanki çok meraklıydım ulan!
"Tabii sen eşinle yemek yemek istiyorsan orası ayrı..." Sesim istemsiz bir şekilde kıskançlık dolu çıkarken Deva şaşırmış bir ifade ile bana bakmıştı ve onun kadar ben de şaşırmıştım.
Bana neydi ulan adamın hayatından?!
Anlamadığım bir şekilde Gece ile daha çok vakit geçirmek istiyordum çünkü aşırı sevimli bir şeydi ve gözlemlediğim kadarıyla - yaklaşık birkaç saattir tanışıyorduk- bazı huyları bana benziyordu.
"Rahatsızlık vermek istemeyiz." Deva mahçup olmuş bir ifadeye büründüğü zaman anında yumuşadığımı hissediyordum ve neden böyle değişken davrandığımı anlamamıştım.
Sanırım yokluk kapıya dayanmıştı ve bugün eğlenceye çıkabilirdim çünkü yarın operasyona çıkacaktım yani uzun bir süre sahalardan ayrı kalacaktım...
-Yok rahatsız etmezsiniz merak etme. Yani eşin falan bekliyorsa sorun değil başka zaman da yemek yiyebiliriz. " Konuyu yine eşine getirdiğim zaman dilimi ısırıp susmak zorunda kalmıştım.
Bana ne oluyordu ulan?
Onunla geçmişte bir şeyler yaşadığım için şu an onu kıskanıyor olamazdım değil mi?
Hayır hayır bu aptallıktan başka bir şey değildi ve ben böyle biri değildim.
-Neyse, teklifin için teşekkür ederim ama belki başka sefere yemek yeriz. Ev içinde fikrimi sana bildireceğim her şey için tekrar teşekkür ederim Yalın Bey.
Deva, mesafeli bir şekilde konuştuğu zaman kısasa kısas yaptığını anlamam uzun sürmemişti ama böyle küçük detaylara takılan biri değildim ama sanırım onun zoruna gitmişti.
"Elini çabuk tutsan iyi olur çünkü günde bilmem kaç tane bu eve bakmaya geliyorlar, bu arada telefon numaranı ver istersen ev hakkında görüşünü bildirirsin." Tamamen yalandı, eve yeni ilan oluyordu ve daha iki gün bile olmamıştı, gerçi Deva bunu bilmese bile olurdu değil mi?
Benim için işin en garip tarafı benim neden ona karşı böyle davrandığımdı...
Hayır yani ikizler burcu da değildim anasını satayım.
-Vereyim.
Deva, boş bulunarak söylediği şeyle benim aklıma o gece birden bire gelmesi normal miydi bilmiyordum ama beni bir heyecan kaplamıştı.
"Yani numarayı vereyim ehehehe." Deva tekrar konuşup şirin bir şekilde güldüğü zaman istemsizce ben de gülümsemiştim ve bir an önce toparlanmam gerekiyordu yoksa hiç hoş olmayan şeyler olabilirdi.
******
Kan, kanı çekermiş :)
