"នេះកូនរបស់យើងកំពុងតែនៅក្នុងពោះរបស់អូនហើយ!!!" ជុងហ្គុកនិយាយឡើងម្តងទៀតទាំងញញឹមបិទមាត់មិនជិតព្រមទាំងយកដៃទៅអង្អែលពោះរបស់លីសា! ហើយនាងក៏ញញឹមតបទៅគេវិញផងដែរ។
"តែយូរណាស់ហើយហេតុអីបានជាមិនប្រាប់បង?មើលចុះពេលនេះបងកំពុងតែស្ទះហើយ!!"
"គឺអូនភ្លេច!!! តែជុងហ្គុកបងដកចេញសិនទៅបានទេអូនខ្លាចថាវានិងប៉ះពាល់ដល់កូន!!!"
"តែបងពិតជាមិនអាចនោះទេ! អូនមិនដឹងទេថាអារម្មណ៍បងពេលនេះវាកំពុងតែវេទនាប៉ុណ្ណានោះ!! មកដាច់ពាក់កណ្តាលទីបែបនេះនោះ!!!" ជុងហ្គុកនិយាយទាំងធ្វើមុខយ៉ាងគួរឲអាសូរទៅកាន់លីសា។
"ចុះឲអូនធ្វើយ៉ាងម៉េច?"
"អូនជួយលួងវាបន្តិចទៅបានទេ! ពេលនេះបងត្រូវការអូនពិតមែនណា៎!!!!" ជុងហ្គុកនិយាយទាំងអង្វរកទៅកាន់នាង។ នាងមើលទៅអត់អាណិតគេមិនបាន។
ភ្លាមៗនោះនាងចាបផ្តើមក្រោកឡើងទៅអង្គុយនៅចំពីមុខគេវិញម្តងហើយក៏យកដៃចាប់កាន់ដំបងសាច់របស់ជុងហ្គុកសាប់ចុះឡើងៗហើយក៏ដាក់វាចូលក្នុងមាត់បៀមក្រលាស់យ៉ាងស្ទាត់ជំនាញធ្វើឲអ្នកម្ខាងទៀតនោះទទួលយកក្តីសុខទាំងពេញចិត្តពេញថ្លើមខ្លាំងណាស់ហើយក៏បញ្ចេញសម្លេងថ្ងូរឡើងមកយ៉ាងទ្រហឹង។
"អ្ហឹម....អ្ហស៎....សឺត....ពូកែខ្លាំងណាស់អូនសម្លាញ់! លឿនជាងនេះបន្តិចទៅបងជិតចេញហើយ....អ្ហឺស!"
លីសាក៏ធ្វើទៅតាមអ្វីដែលអ្នកម្ខាងទៀតបានប្រាប់។ បន្តិចក្រោយមកទឹកសខាប់អន្ធិលក៏បញ្ចេញមកខាងក្រៅយ៉ាងច្រើន។
"បងទ្រាំលែងបានហើយ!!" ជុងហ្គុកនិយាយរួចក៏ស្ទុះក្រោកឡើងហើយផ្តេកនាងឲនៅខាងក្រោមវិញបន្ទាប់មកក៏បឺតមាត់នាងទាំងតក់ក្រហល់រួចក៏បន្តមកជញ្ជាក់ដើមទ្រូងទាំងគូរបស់នាងឆ្លាស់គ្នាចុះឡើងធ្វើឲអ្នកនៅខាងក្រោមនោះធ្លាយសម្លេងថ្ងូរចេញមក។
"អ្ហាស៎...ជុង!!!" លីសាស្រាប់តែស្រែកឡើងមកទាំងភ្លាត់សម្លេងព្រោះថាជុងហ្គុកគេស៊កដំបងសាច់ចូលក្នុងរន្ធស្នេហ៍របស់នាងទាំងមិនផ្តល់ដំណឹងឲនាងដឹងមុនទាក់តែសោះ។
"អ្ហឹស....សឺត!!!"
"អា៎!!! ជុងហ្គុក....អូនខ្លាច!!!" លីសាស្រែកឡើងប្រាប់គេនៅពេលឃើញជុងហ្គុកកំពុងតែចាប់ត្រគាករបស់នាងចាប់ផ្តើមធ្វើចលនាចង្កេះរបស់គេ។
