Dahan dahan niyang ipinikit ang mga mata, baka sakaling sa muling pag mulat nya'y magising na siya, pero hindi ganun ang nangyari, naroon parin siya, nakaharap sa kawalan, nakatapak sa buhangin, walang ibang marinig kundi ang hampas ng alon sa dalampasigan. at muli naroon din siya, sa paulit ulit na pagkakataon, nakatingin sa kanya, nakangiti ang mga mata nito na tila ngsasabing " Jude, nandito lang ako", and he felt so much, more than any emotion he is familiar with. He smiled back, infront of him is the most beautiful face he had ever seen, she is looking at him, deeper to his soul, and he knew right there and then that he's safe. Naglakad siya papalapit dito, ngunit unti unti itong naglalaho, hanggang mistula na itong hangin na hindi nya makita and once again he felt fear, "no..no..no"the only word he was able to utter and everything turned dark again.