"Bazen bir ölümle bitmişlikse hayat, bir toprağa bırakılan tohuma, umut olduğunu bilmeden yeşertir..." ------------------------- ''Ah benim sevgili İnci çiçeğim... Umut terazim.'' Bakışlarımda ki bütünlükle incelemeye koyuldum onu. İnanamıyordum aklım bedenime sığmaz bir esaretle ayakta zar zor dikilirken, bütün olanları kendime anlatmak istemiyordum... O güzelim yüzüne inmiş olan masumiyet beyazlığı ne kadarda göz alıcıydı... Ona ne çok yakışmıştı olan bütün sakinliğiyle orada sessizce uyumak... Sahi ne çok yorulmuştu, yormuşlardı değil mi minik Serçemi ? Oysaki ben ona baktığımda umutla tırmanmak için yarışan gözleri o yüzden mi sönmüştü şimdi sakinlikle... -------------------- Bir Ölüm Yadigarı aslında Bizleriz kendimizde kaybettiklerimiz ve onun yerine kabullenemediklerimiz... Korkmayın biz bizeyiz... İçimizdeki benliklerle...
2 parts