"Yandı yandı!" dedim sesim de her bir uzvum gibi titrerken. "Yanıyor Savaş." ne dediğimi bilmiyordum. Savaş yanımda omuzlarımdan tutmuş kendi şokunu yaşarken beni de unutmuyordu. "Durdurur musun?" neredeyse yalvaracak gibiydim. Şuan karşımda kim olursa olsun yalvarabilirdim. "Durduramam." derken sesinden pişmanlık akıyordu. "Özür dilerim ama elimden hiçbir şey gelmiyor." Daha çok bir şey itiraf eder gibiydi. Hızla ittirdim omzumdan tutan Savaş'ı. Beklemiyor olacak ki yalpalamış ve şaşırmıştı. Kimseden bir şey beklememeyi çok önceden öğrenmiştim. İçeri kendim girmeliydim. Ayağa kalktığım gibi içeri adımladım. Alaz'ım ben. Açelya Alaz. O yangın benim içimdeydi ve ben böyle çok ateş söndürmüştüm. Şimdiyse tek fark kendimi değil onları kurtaracak olmamdı. Artık bir Savaş başlamıştı. Savaş hiç bitmedi Alaz. "Dur Açelya!" diye bir haykırış. Son kez.
4 parts