"Bora abi ben sana karşı bir şey hissetmiyorum. Hissetmek istedim. Elimden geleni yaptım ama olmuyor. Özür dilerim. Ben sana sadece abi gözü ile bakıyorum. Üzgünüm." dedi genç kız. Karşısındaki adamın gözlerindeki acıyı gördüğün de lanet etti kalbine. Onun için atmadığına. Ama her şey için çok geçti. Adamın kalbi kırılmış ve artık dayanacak gücü kalmamıştı. Ve o da son sözlerini söyledi genç kıza. "Gideceğim buradan Şenay. Geri döner miyim? Bilmiyorum. Ama eğer ki dönersem döndüğüm zaman kalbim de sen olmayacaksın. Bu yüzden daha fazla üzülme. Bu Bana daha çok acı veriyor." dedi ve ümit ile genç kızı bekledi. Belki ağzından 'gitme' lafı çıkar diye. Ama beklediği gibi olmadı. Ne genç kız ağzını açıp bir şey söyledi ne de adam ümit ile beklemeyi kesti. En sonunda hiç bir şey olmayacağını anladığında arkasını dönüp ve gitti. Peki ya Bora Elmalı mahallesine geri dönecek miydi? Peki ya döndüğün de hala Şenay'a aşık mıydı? °°°°°°°°°°°°°°°°°°°° "Öfkem sana değildi. Öfkem kendimeydi. 'Yine sevdiremedim kendimi.' dedim. 'Bak demek ki kalbine girilebiliyormuş.' 'Bir tek sen... bir tek sen giremedin o kalbe. Başaramadın." ELMALI MAHALLESİ klasik mahalle kurgusudur. Küfür ve argo olabilir. Dikkatinize.