Mazeretim var asabiyim ben. ............ "Hep gül sen." Dedi. "Ağlama artık. " Son kez burnumu çektiğimde ilk defa birinin yanında böyle ağladığımı farketmiştim. Ben kimsenin yanında ağlamazdım. Üzüldüğümü belli etmezdim. Doya doya gülmezdim. Güçsüzlüğümü görsünler istemezdim. Ona kadar böyleydi. O yaza kadar,böyleydi. Elini uzatıp gözümün kenarında kalan o son damlayı da sildi. "Of tamam." Dedim elini iteleyerek. "Dramatikleştirme olayı. Ağlamadım ben,gözüme kum kaçtı. Akşam rüzgarda sahile mi gelinir hem? Hepsi senin suçun." Gözlerini devirerek "Şu ortamda bile huysuzsun ya,pes" Dedi. Güldüm ben de. "Heh,işte şöyle. Gül sen böyle. Çünkü şey oluyor sen gülünce. Gözlerinin içine yakamozlar yerleşiyor. Parlıyorsun işte."
1 part