"Ben artık dayanamıyorum!" diye fısıldadı genç kadın gözlerinden yaşlar teker teker süzülürken. Arkasındaki genç adam duyduğu sözlerle dehşete kapılırken kızın devam eden cümleleriyle kalbinden başlayarak damarlarında dolaşan acıyı hissedebiliyordu. "Bana "Ayrılalım." dediğinde bile seni o kadar seviyordum ki, isteğine karşı çıkamadım, bağıramadım, hiçbir şey yapamayıp öylece seni kabul ettim. Ayrılan sen olmana rağmen, başka insanların koynuna sen yatmana rağmen yine de seni teselli etmem için yanıma gelen de sendin. Beni en çok yakanın sen olmana rağmen suyu benden dilenen de hep sendin!" diyerek arkasını dönüp ellerini saçlarının arasından geçirerek sertce çekiştirdi. Sohbetin nereye varacağını anlayan genç adam "Benden ayrılamazsın." diye korkuyla irileşen gözleriyle fısıldadı. Delirmiş gibi gülmeye başladığında "Bunu yapamazsın, bize yapamazsın!" diye bağırışı boş koridorda yankılandı. Genç kadın acı dolu bir şekilde gülümsedi. "Piyanonun kemana aşık olmasının sebebi keman için değildi, kendisi içindi. Onun tüm acılarına katlanma sebebi o değildi, kendisiydi ama şimdi..." dedi ve adımlarını genç adama doğru yönlendirdi. Gelip tam karşısında durduğunda ellerini kaldırıp adamın yüzünü avuçları arasına aldı. Kırmakdan korkarcasına ince bir şekilde okşarken çocuk yüzünü onun ellerine huzurla yaslamadan edemedi. O eller onun boğazından sıkıp ölümü dilettirmekden başka bir şey yapmıyordu oysa ki. "...piyano artık acı çekmek istemiyor, sevgilim. Piyano artık kemanı sevemiyor." ••• *Cinsellik içermektedir. Rahatsız olacaklara önerilmez.