Het uitzicht dat ik zie is nooit verschillend. Geen diversiteit. De mooie rozen zullen nooit hun schoonheid laten vallen, maar wij mensen kunnen er wel aan wennen. Wonend in een bos, met een opgesloten gevoel en wachtend tot mijn zus terugkeert. Helaas ben ik opgehouden met turfen voor haar terugkomst na 6 maanden. Zou ze me in de steek hebben gelaten? Hoe moet ik nu verder leven? Het enige gezelschap in dit bos zijn de dieren die ik zelden zie en de rozen. Gaat daar dan toch verandering in komen, en besluit ik een nieuw leven op te bouwen in de stad? Of hoor ik hier thuis, vlakbij de rozen die me zullen beschermen van het kwaad? - Bedankt voor de cover! Gemaakt door: hetmeisjezondernaam_