"Δεν μπορει να συμβει κατι μεταξυ μας" του εξηγω καθως αρχιζω να βουρκωνω "Γιατι? Τοτε δεν θα χρειαστεί να προσποιουμαστε θα ειμα-" "Απλα δεν γινεται. Δεν μου το επιτρέπουν" τον διακοπτω "Ποιοι?" ρωταει μπερδεμενος "Κοιτα....απλα ξεχνά οτι εχει γινει μεταξυ μας πισω απο τις κάμερες. Δεν μπορει να συνεχιστεί. Ξεχνά τα...
《Και τι θα γίνει με μενα;》ρώτησα παρόλο που ήξερα την απάντηση του. 《Προς το παρόν θα της φέρεσαι καλύτερα》
Ήταν τότε που τον φιλησα για πρώτη φορά και τα χείλη μας ήταν λες και αγκαλιάστηκαν και σαν να κολλησανε μεταξύ τους τόσο πολύ που ούτε να τα ελέγξουμε δεν μπορούσαμε. Δεν κουνηθηκαμε, δεν κοιταχτηκαμε , κλείσαμε τα μάτια και αφήσαμε τις ψυχές μας να τα βρουν με τον τρόπο που μόνο αυτές ξέρανε.
"ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙΣ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ" ξανα φωναξα "ΑΥΤΟ ΘΕΛΕΙΣ? ΝΑ ΜΗΝ ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ? ΝΑ ΜΗΝ ΑΣΧΟΛΟΥΜΑΙ ΜΕ ΕΣΕΝΑ? Φωναξε μπροστα στο προσωπο μου "Ή μηπως θελεις αυτο?" Ρωτησε και εκείνη την στιγμή άρπαξε το προσωπο μου και με φίλησε