-არა არ წახვიდე ეკა გთხოვ არ დამტოვო..ექიმო გთხო გადაარჩინეთ ...არაა მას არაფერი არ სჭირს ის ის კარგად არის ასე ვერ მომექცები ეკა ასე ვერ მიმატოვებ !!
-ბოდიშით მას ვეღარ გადავარჩენთ..უფრო ადრე რომ გეპოვათ გული გადარჩებოდა ძალიან დაგაგვიანდათ....
-არააააა!
ბოლო ხმაზე წამოვიყვირე და თვალები სწრაფად გავახილე აზრზე რომ მოვედი მივხვდი რომ სიზმარი იყო მთელი სხეული მიკანკალებდა და ცრემლები უგზო უკლოდ მოდიოდნენ თვალებიდან...მხოლოდ ახლა შევამჩნიე გაკვირვებული დედაჩემი რომელიც ხმაურზე შემოსულიყო და ელოდებოდა როდის მოვიდოდი აზრზე ...
-იანა კარგად ხარ შვილო?
-კი დედა უბრალოდ კოშმარი ვნახე..
-აგერ წყალი დალიე
ცოტა გონზე რომ მოვედი დედაჩემმა ისევ გააგრძელა საუბარი.
-ბოდიში იმ დღეს რომ გეჩხუბე უბრალოდ ვღელავ შენზე რამდენი რამ ხდება ქვეყანაში ..მეშინია არაფერი შეგემთხვეს..
-გასაგებია დედა მადლობა ყურადღებისთვის და ბოდიში რომ გეჩხუბე მეც უბრალოდ არ ვიყავი კარგ განწყობაზე..
-კარგი არაუშავს ახლა კი დაიძინე ჯერ ადრეა...
დედამ შუბზე ნაზად მაკოცა და შემდეგ ოთახიდან გავიდა..საათს რომ დავხედე ჯერ ხუთი სრულდებოდა...ყველანაირად ვეცადე დაძინებას მაგრამ ვღარ შევძელი ერთ საათიანი წრიალის შემდეგ ფეხზე წამოვდექი და სამზარეულოსკენ გავემართე გემრიელად ვისაუზმე არ ვიცოდი რა მეკეთებინა ასერომ ჩემს ბინაში წავედი მისალაგებლად რაც ძალიან სჭირდებოდა...
მანქანას მივუჯექი თუ არა მაშინვე სიგარეტს გავუკიდე ..ბინაში მალევე მივედი და დალაგებაც მუსიკის თანხლებით დავიწყე კედლიდან ჩემი და ეკას ფოტოები ჩამოვხსენი და საგულდაგულოდ შევინახე ჩვენს ყუთში....ბოლოს როდესაც ყველაფერს მოვრჩი სააბაზანოში შევედი და ალბათ ერთი საათი იქ დავყავი ოთახში შემოსულმა საათს რომ გავხედე უკვე ცხრა სრულდებოდა..ისევ ფიქრებში ჩავიძირე ვერ ვხვდებოდი ალექსანდრესადმი რა გრძნობები მქონდა და მიშოსთან რატომ ვერ ვაკონტროლებდი თავს? რა მემართებოდა?
ფიქრებიდან კარზე ზარის ხმამ გამომაღვიძა...ისევ იმ ფორმაში ვიყავი გაკვირვებულმა კარს მივაშურე..
-მიშო?
-ჰეი შენთან მსურდა საუბარი... ალბათ ერთი საათი მაინც ვიდექი კართან..მაგრამ ასეთ ფორმაში არ გელოდე..
უეცრად სხეულზე დავიხედე ჯანდაბა ისევ არ ჩამიცვამს.. მიშო ყველანაირად ცდილობდა თავის შეკავებას მაგრამ თვალს ვერ მაშორებდა... ხელით ვანიშნე რომ შემოსულიყო და საძინებლისკენ გავიქეცი. უცებ გადავიცვი ჩემი არჩეული ტანისამოსი ..
და ოთახიდან ჩქარი ნაბიჯით გამოვედი თან ყელსაბამის გაკეთებას ვცდილობდი ..მიშომ დამინახა თუ არა მაშინვე ჩემსკენ გამოემართა დასახმარებლად ნაზად გამომართვა ყელსაბამი და გამიკეთა...
-მადლობა
-შენდა ალექსანდრე მართლა ერთად ხართ?
-რაა საიდან მოიტანე?
-ალექსანდრემ იკას უთხრა იკამ კი მე ...მაგიტომ ვერ იქნები ჩემთან ? მასთან რომ ხარ?
-მე აგიხსენი რატომაც ვერ ვიქნებით ერთად აქ ის არაფერ შუაში არაა მართლა ..მაგრამ ეგ არ უნდა ეთქვა ალექსანდრეს მაგას მივხედავ!
-იმიტომაც ჩამოხსენი შენი და ეკას ფოტოები რადგან ის გიყვარს?
ვერ ვიტანდი ვინმე ეკას სახელს რომ ახსენებდა მით უმეტეს ჩემთვის უცნობი ადამიანი !
-რათქვი ახლა?? შენი რა საქმეა მე რა გავაკეთე?! ვაბშე და ვინხარ ?!!
დიახ ჩამოვხსენი რადგან საჭირო იყო და მე მას არასდროს არ დავივიწყებ და საერთოდაც შენთან ასახსნელი არაფერი მაქვს გაიგეე!!
-მაპატიე გთხოვ უბრალოდ სიბრაზისგან არც კი ვიცი რას ვსაუბრობ არ მინდოდა ეს სისულელე მეთქვა უბრალოდ ვერ ავიტანე ჩემი საყვარელი ადამიანი სხვასთან რომაა და უბრალოდ ტვინი ამერეა..
-მიშო ჯერ ბავშვიხარ მენდე... შეიძლება არც კი გიყვარვარ ასერომ მაგ თემაზე ვერ გესაუბრები მართლა ჩვენი ურთიერთობა შეუძლებელია და ამას მინდა ერთხელ და სამუდამოდ შეეგუო!
- ვერ შევეგუები უშენობას ვერა!!
მიყვარხარ და ბავშვი არ ვარ დამიჯერე! ახლა კი წავალ რადგან თავს ვეღარ ვაკონტროლებ! ნახვამდის!
მიშო სახლიდან უკან მოუხედავად გავარდა და კარი სასტიკად მიიჯახუნა ამაშიც კი ჩანდა თავის ბავშვობა! მალევე მეც გამოვედი სახლიდან და უნივერსიტეტისკენ წავედი , დღეს ადრე გვქონდა გამოცდა. ალექსანდრეზე გაბრაზებული ვიყავი მხოლოდ ორი შეხვედრის შემდეგ ჩემს მეგობართან გამოაცხადა რომ მისი შეყვარებული ვიყავი იდიოტი!
აუდიტორიაში დაგვიანებით შევედი გამოცდის დაწერის შემდეგ კი მაშინვე მანქანისკენ გავემართე და თან მას მივწერე.
"გამოდი პარკინგზე საქმე მაქვს"
მალევე პასუხი დამიბრონა
"ორწამში მანდ ვარ!"
მართლაც მალევე მოვიდა პარკინგზე მაშინვე ჩხუბზე გადავედი
-რა უფლებით ეუბნები ჩემს მეგობარს რომ შენი შეყვარებული ვარ!
-ვახ უკცე გითხრა ეგ რა სწრაფია
-მას არაფერი არ უთქვამს და არც მეტყვის დამიჯერე ! და მაგთემის განხილვას არ ვაპირებ! ჩვენ ერთად არ ვართ ეს გაიგე და შენი საქციელიდან გამომდინარე არც ვიქნებით გასაგებია?!
-ვერ გავიგე? და რატომ რახან შენ ლაწირაკ მეგობარს გავაგებიე რომ ჩემი იყავი? მაგიტომ უნდა დავკარგოთ ერთმანეთი? მეც ვერ გამიგია რა გინდა მართლა იანა ერთი დღე წყნარად ვართ ერთად ბედნიერად მეორე დილას კი როგორც მტერს ეგრე მექცევი.
მე შენ მიყვარხარ ვერ ხვდები?
ახლოს მოიწია და შემი მის სხეულზე მიზიდვა სცადა რაზეც გავუძალიანდი და საბოლოოდ დავახწიე კიდეც თავი მის მკლავებიდან...
-მორჩა ალექსანდრე ყველაფერი დასრულდა! მადლობა ღმერთს ეს ბოლო გამოცდა იყო და შემდეგ სემესტრამდე ვერ ვნახავთ ერთმანეთსს..მანამდე იქნებ დამივიწყო კიდეც და მენდე ეს ორივესთვის კარგი იქნება!
-და რომ ვერ დაგივიწყებ არა გთხოვ იანა ესე არ მომექცე მე შენ ძალიან მიყვარხარ უშენოდ ყოფნა არ შემიძლია მართლა...
-ხოდა მოგიწევს ისწავლო უჩემოდ ცხოვრება...ალბათ ამით ჭკუას ისწავლი და მიხვდები რომ ყველას არ უნდა მოსდო ვინმესთან რაიმე რომ გაკავშირებს მითუმეტეს თუ არაფერი არ გაქვთ არ უნდა გააბუქო!
ეს სიტყვები ვუთხარი და მანქანაში სწრაფად ჩავჯექი ალექსანდრე ძეგლივით იდგა და მომჩერებოდა მე კი მისი დანახვა აღარ მსურდა მანქანა სწრაფად მოვწყვიტე ადგილიდან და სახლის გზას დავადექი...ნაია გაუწყვეტლივ მირეკავდა მეც მეხუთე ზარზე ვუპასუხე..
-რახდება ვინმე მოკვდა?
-სად ხარ ერთი საათია
გელოდებით უნისთან შტერი ბავშვებივით!
-მე წავედი უკვე
-რაა რას დაგვაყუდე აქ ვერ გვითხარი რომ მიდიოდი ან რას გაქრი ხომ არ დაგამძიმებდით?
-უკაცრავად მაგრამ მე არც თქვენი ტაქსი არ ვარ და არც პირადი მძღოლი იმედია როგორმე თავად გაიკვლევთ გზას ნახვამდის!
გაბრაზებულმა ტელეფონის სულ გათიშვა გადავწყვიტე მანამდე კი დედას მივწერე რომ დღეს სახლში არ მივიდოდი....ერთხანს ქალაქში ვიბოდიალე შემდეგ კი იმ ბარში წავედი სადაც მედა იკა ვიყავით...
შემდეგ კლუბში ვსვავდი ძალიან ბევრს და ვცეკვავდი გარშემო თითქმის ყველა ბიჭი მე მიმზერდა მაგრამ ახლა არავინ მაღელვებდა.
-ასე თუ გააგრძელე აქვე ჩაგეძინება
-ოჰ ბატონო მიშო რაღაც ძალიან ხშირად ვხვდებით ერთმანეთს?!
-ეს ჩემი საყვარელი კლუბია
მხრები აიჩეჩა და შემდეგ ღიმილით მომაშტერდა
-კარგი მაშინ სხვაგან წავალ!
წამოდგომას შევეცადე ავდექი კიდეც მაგრამ მალევე წამაბორძიკა და მიშოს მკვრივ და დაკუთნულ სხეულზე დავეჯახე მანაც მალევე შემომხვია წელზე ხელები და გასასვლელისკენ გამიძღვა...
-მგონი აქედან ისევ ერთად მოგვიწევს წასვლა იმედია ისევ არ აიჩემებ ჩემ საყვარელ ტაქსისტს დავურეკოთო..წინაზე სამში შემოგვთავაზა
უხერხულად გაიღიმა შემდეგ ჩემს შეშფოთებულ სახეს რომ წააწყდა გულიანად ახარხარდა
-რა მე საყვარელი ტაქსისტიც მყავს?
ნუ მოკლედ აქედან ჩემით წავალ მადლობა ჩემი მანქანითვარ..
-რა ასეთ მდგომარეობაში საჭეს უნდა მიუჯდე?
-ხო რა რამოხდა?
სულელივით ავკისკისდი..
-სად გიყენია მანქანა?
-აი იქ
ხელი გავიშვირე ჩემი მანქანისკენ ისიც გზაზე გამიძღვა და მანქანაში კომფორტულად მომაკალათა..
-აბა საით?
-სახლში...
ბოდიშით ამდენ ხანს რომ ვერ დავდე ❤️ ველოდები თქვენს კომენტარებს !!