Ep-50
ဟုိတစ္ေန႔ညက...honeyစိတ္ဆုိးေျပၿပီလို႔...ျခံရံနဲ႔...သားထင္ခဲ့သည္မွာတက္တက္စင္ေအာင္လြဲခဲ့ပါသည္...။honeyက မနက္ေရာက္ေတာ့..ျခံရံကုိဘာေျပာလဲဆုိေတာ့...ကတိပဲေတာင္းတာေလတဲ့..."စိတ္ဆုိးေျပတယ္လုိ႔ေျပာမိလို႔လား"လို႔ျပန္ေျဖေတာ့..ျခံရံေကာ...သားေရာဟက္ေကာ့ႀကီးေတြျဖစ္လို႔...။
အခုလည္း..honeyက..Garden ထဲမွာလမ္းဆင္းေလ်ွာက္ေနတာ...။သားနဲ႔ျခံရံက...လိုက္ခဲ့မယ္ေျပာေပမယ့္..တစ္ေယာက္ထဲေနခ်င္တယ္ဟုဆုိကာ...လမ္းေလ်ွာက္ေနသည္...။
ကြၽန္ေတာ္လည္း..ဒီေန႔အလုပ္မသြားျဖစ္...။မသြားျဖစ္တာထက္...သြားဖုိ႔စိတ္မေျဖာင့္တာဆုိပုိမွန္လိမ့္မည္....။ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ရင္ကြၽန္ေတာ္က...ကတိေတြသာေပးေနတာ..အဲ့တာေတြကုိ...တည္ဖုိ႔...မနည္းၾကဳိးစားေနရတယ္...။ေဒါသျဖစ္လြယ္လြန္းတယ္...။အဲ့ဒါေၾကာင့္...honeyနဲ႔ကြၽန္ေတာ့္ၾကား...ျပသာနာခဏခဏျဖစ္တယ္...။
ကြၽန္ေတာ္...အခုတစ္ေခါက္လည္းမဆင္ျခင္ခဲ့ျပန္ဘူး...။honeyမေပါ့မပါးႀကီးနဲ႔အခ်ိန္မွာ..သားေဇာနဲ႔လုပ္ခ်င္တာလုပ္လိုက္တယ္...။ဒီတစ္ခါကြၽန္ေတာ္အရမ္းလြန္မယ္...ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ..သိပါတယ္...။
"ဟင္းးး...."
"daddy...."
"ဟင္...သား..ဘာလိုခ်င္လို႔လဲ..."
ေဘးနားလာရပ္ကာေမးလာတဲ့...သားေလးကုိေပါက္ေပၚတင္ကာ...ေမးလိုက္သည္...။သားေလးလည္းမ်က္ႏွာမေကာင္းေပ...။သားကိုလည္းမနက္ကတည္းက...လုပ္စရာ႐ွိတာလုက္ေပးၿပီး...လႊတ္ေပးထားတာ..honeyက...။
"ဟင့္အင္း...သားတိုိ႔..ပါပါးကုိ..စိတ္ဆင္းရဲေအာင္လုပ္မိတာလား..daddy...ဟင့္...ပါပါးက...သားကုိ...မေခၚေတာ့ဘူးလားမသိဘူး..."
"ဟာ..ဘာလို႔ငုိတာလဲ..သားရယ္...မဟုတ္ပါဘူးကြာ..."
"ဟင့္..အာ့ဆုိ..ဘာလို႔သားတို႔ကုိမေခၚတာလဲဟင္..."
"ဟုိ...ဟုိ...သား...daddyေျပာမယ္ေနာ္...သားေသေသခ်ာခ်ာနားေထာင္ေနာ္..."
"ဟုတ္...daddy..."
ျခံရံ...သူလုပ္ခဲ့တဲ့ကိစၥကုိသူကုိယ္တိုင္ျပင္ဆင္မွရမယ္....။ေနာက္မို႔ဆုိ..သူနဲ႔honey ့ၾကားနလည္မႈေတြက...လြဲၿပီးရင္းလြဲေနၾကရလိမ့္မယ္...။
"သား...ပါပါးကေလ...အရမ္းသေဘာေကာင္းတဲ့သူ..သားရဲ႕...daddy အျပစ္ေတြလုပ္ရင္လည္း...အျမဲတမ္းခြင့္လႊတ္ေပးတယ္..."
"ဟင္...ပါပါးက...စိတ္မဆုိးဘူးလား..daddy"
"ဆုိးတာေပါ့..သားရယ္...ဒါေပမယ့္...daddyကအခ်ိန္တန္ရင္လိုခ်င္တာဝယ္ေပးလိုက္ရင္..စိတ္ဆုိးေျပတယ္လို႔ထင္ၿပီး..သားရဲ႕..ပါပါးစိတ္ဆုိးတိုင္း..ပါပါးလိုခ်င္တာပဲဝယ္ေပးလိုက္တာ...."
ေျပာေနရင္းနဲ႔..မ်က္လံုးထဲမွာ...စိတ္ဆုိးၿပီးရင္..သူေခ်ာ့မယ့္အခ်ိန္ကုိေမ်ွာ္လင့္တႀကီးေစာင့္ေနတဲ့မ်က္ႏွာေလးကုိျမင္ေယာင္လာမိသည္....။
"ပါပါးသနားပါတယ္...သားစိတ္ဆုိရင္က်ေတာ့....မယ္မယ္ႀကီးေရာ...ဖြားဖြားနဲ႔ဖုိးဖုိးေရာက...မုန္႔ေတြဝယ္ေကြၽးတယ္...အလိုလည္းလိုက္တယ္..."
"အင္း...သားအဲ့ေတာ့စိတ္ဆုိးေျပတယ္ေနာ္...သားေလး...လုပ္ခ်င္တာလုပ္ရတာ...စိတ္ခ်မ္းသာတာကိုးသားရဲ႕...အခုဟာက...ပါပါးက..daddyတို႔ကုိစိတ္ပ်က္သြားတာသားရဲ႕..."
"ဟင့္...daddy...အာ့...အာ့ဆုိ...ပါပါးက...သားတို႔ကုိမေခၚေတာ့ဘူးလား...daddy...ဟင္..."
"ဟင္းး...အဲ့လုိေတာ့...မဟုတ္ဘူးေလ..သားေလးရဲ႕...daddyတို႔က...ပါပါးစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္လုပ္ေပးၾကရမွာေလ...."
"ဘာလုပ္ေပးရမွာလဲဟင္...daddy..သားအကုန္လုပ္မယ္ေနာ္...ပါပါး...စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္..."
"ဟဟ...သားရယ္...ပါပါးကုိ...daddy့ထက္ပိုခ်စ္မွန္းအခုမွသိေတာ့တယ္...."
"ဟီးဟီး...."
"လာ...daddyေျပာျပမယ္....ဒီလို%@%$%#^"
သားေလးရဲ႕နားေလးနားတိုးကာ...ျခံရံတုိးတိုးနဲ႔ေသေသခ်ာ႐ွင္းျပလိုက္သည္...။သားကလည္း..ေသေသခ်ာခ်ာ ကိုသူေျပာတာေတြနားေထာင္သည္...။သူ႔ပါပါးကို...ဘယ္ေလာက္ေတာင္...ခ်စ္လဲမသိ...။
"သိၿပီလား....သားသား..."
"ဟုတ္...daddy...အဲ့လိုလုပ္ရင္...အဆင္ေျပမွာလား..."
"အြန္း...daddyတို႔...plan A ကုိအရင္ဆံုးၾကဳိစားၾကည့္ၾကတာေပါ့...မရေတာ့မွplan Bကုိစဥ္းစားၾကမယ္...okလား..."
"Ok daddy Fighting!!"
"Fighting my son"
သားအဖႏွစ္ေယာက္...လက္သီးခ်င္းတိုက္ကာ..တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္..အားေပးလိုက္ၾကသည္...။
ကုိယ္တုိ႔သားအဖကမင္းကိုမခ်စ္တာမဟုတ္ပါဘူးhoney....အခ်စ္ကုိမေဖာ္ျပတတ္ၾကတာပါကြာ.....။
........................💙..........................
သြန္း..ဟိုသားအဖႏွစ္ေယာက္ကုိစကားေျပာခ်င္စိတ္မ႐ွိေသးတာေၾကာင့္...Garden ထဲမွာ...လမ္းဆင္းေလ်ွာက္ေနျခင္းပင္...
မနက္ကတည္းက...သားကုိလည္း..ႏိုးႏိုးခ်င္းစကားတစ္ခြန္းမဆုိ...ေမာင့္ကိုလည္းထို႔နၫြးတူပင္...။လုပ္စရာ႐ွိတာလုပ္ေပးၿပီးကတည္းက..မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ကိုမေနေတာ့....။
ညက...ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့...သူ႔တို႔သား
အဖကပံုစံတူစ႐ုိက္တူေတြျဖစ္တာေၾကာင့္...ခ်က္ခ်င္းခြင့္လႊတ္ေပးလိုက္ရင္...ဒံုရင္းကဒံုရင္းပဲျဖစ္ေနဦးမွာ...။ေမာင္ဆုိသည္မွာလည္း..အဲ့အတိုင္းပဲ...။ကတိမတည္တာေတာ့မဟုတ္...သူ႔ေဒါသကုိသူမထိန္းႏိုင္ေသးတာကိုစိတ္ပ်က္တာ...။အဲ့ဒါေၾကာင့္...ဒီတစ္ခါေတာ့..သြန္းသုတတုိ႔ဖေယာင္းမဟုတ္ပဲ...သံေခ်ာင္းအသြင္ေျပာင္းမည္ျဖစ္သည္....။
အခုေတာ့..အိမ္ထဲဝင္လိုက္ဦးမယ္...။လစ္လ်ဴ႐ႈထားေပမယ့္လည္းလံုးဝမလႊတ္ထားရဲျပန္....အဲ့ဒါေၾကာင့္...မသိလိုက္ဘာသာသြားၾကည့္ရမည္....။
အိမ္ထဲေရာက္ေတာ့....ဧည့္ခန္းထဲမွာထိုင္ေနၿပီးသတင္းစာဖတ္ေနတဲ့ေမာင္.....။သြန္းကိုေတြ႔ေတာ့တစ္ခ်က္သာၾကည့္ၿပီးသတင္းစာကုိျပန္ဖတ္ေနသည္...။သားကုိ႐ွာၾကည့္ေတာ့...ေအာက္မွာသူ႔ကား႐ုပ္ေတြနဲ႔ထိုင္ကစားေနသည္...။သြန္းလည္းဧည့္ခန္းထဲသြားကာ...စားပြဲအံဆြဲထဲက..ထိုးလက္စ..ကေလးေျခအိတ္ေလးကိုယူကာ...ထိုးေနလိုက္သည္...။
"အဟမ္းး..."
႐ုတ္တရတ္ႀကီး ေခ်ာင္းထဟန္႔တဲ့ေမာင့္ေၾကာင့္...သြန္းေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း...ပံုမွန္အတိုင္းစာဖတ္ေနတာေရာ...။သြန္းလည္းဂ႐ုမထားေတာ့ပဲ...လုပ္စရာ႐ွိတာဆက္လုပ္ေနလိုက္သည္...။
ျခံရံသားကုိ..ေခ်ာင္းဟန္႔ကာ....အသိေပးေပမယ့္..သားကတြန္႔ဆုတ္တြန္႔ဆုတ္လုပ္ေနတာေၾကာင့္...ျခံရံမ်က္ႏွာရိပ္မ်က္ႏွာကဲနဲ႔သာလုပ္စရာ႐ွိတာလုပ္ဖုိ႔ျပေနရသည္...။
သားက..ထိုအခါမွသူေဆာ့ေနတဲ့ကား႐ုပ္ေလးကုိခ်ထားလိုက္ၿပီး...သူ႔ပါပါးနားျဖည္းျဖည္းခ်င္းခ်ဥ္းကပ္သြားေလသည္...။
ျခံရံလည္း..အေျခအေနသိရေအာင္...သတင္းစာသာကိုင္ထားၿပီး..မ်က္လံုးတို႔က..သားအဖႏွစ္ေယာက္ကုိဆီကုိအကဲခတ္ေနလုိုက္သည္...။
"ပါပါး..."
"အင္း..."
"သားသား..ေျပာစရာ႐ွိလို႔..."
"ေျပာေလ..."
သြန္းငယ္..သူ႔ပါပါးက...သူတစ္ခန္းေျပာရင္တစ္ခြန္းသာျပန္ေျဖၿပီး...သူ႔ကုိျပန္မၾကည့္ပဲ...ခ်ည္သာထုိးေနတာေၾကာင့္...ငုိခ်င္ခ်င္ျဖစ္လာသည္...။သူ႔daddyဘက္လွည့္ကာ..စစ္ကူေတာင္းဖုိ႔လုပ္ေပမယ့္...daddyကလည္း..သတင္းစာျပန္ဖတ္ေနတာေၾကာင့္...အသက္ေလးျပင္းျပင္း႐ွဴလိုက္ၿပီး....
"သားသား...Preschool တက္ခ်င္တယ္...ပါပါး..."
"ဘယ္လို..."
"ဟုတ္တယ္ပါပါး..သားသား..စာသင္ခ်င္ၿပီ..."
သြန္းမွာသားေျပာလာတဲ့စကားေၾကာင့္....ေမာင့္ကိုလွမ္းၾကည့္ေတာ့...သြန္းကုိၾကည့္ေနရာက..ဖက္ကနဲသတင္းစာဆီအၾကည့္ေရာက္သြားေတာ့...သြန္းရယ္ခ်င္သြားသည္....။
ဒါေပမယ့္လည္း...အေ႐ွ႕ကအေကာင္ေပါက္ေလးရဲ႕ကိစၥကုိအရင္႐ွင္းရဦးမည္....။
"ကဲ..ေမာင္သြန္းစစ္ျခံရံ...အရင္တုန္းက...pre school တက္ဖို႔ေျပာေတာ့....မတက္ခ်င္ပါဘူး..စာမသင္ခ်င္ေသးပါဘူးဆုိ...အခုမွဘာထျဖစ္တာတုန္း..."
သြန္း..အရင္တုန္းက...သားကုိ..preschool ထားဖုိ႔ေျပာေတာ့....သားကအေၾကာက္အကန္ေတြျငင္းတာ...။သူ႔အဖို႔အဖြားေတြကလည္းအကုန္လံုးတတ္ဖုိ႔ေျပာတယ္...။ဒါေပမယ့္...ေမာင့္ရဲ႕...သားကငယ္ေသးတယ္..မထားေသးဘူးဆုိေသာစကားေၾကာင့္..အကုန္လက္ေလ်ွာ့ခဲ့ၾကတာ...။
အခုက်မွ...လိုိလုိလားလားေျပာလာတဲ့စကားေၾကာင့္...သားေၾကာင့္..သြန္းအံ့ျသေနျခင္း...။
"သားသား...စာသင္ခ်င္လို႔ပါ..ပါပါးရဲ႕...သူငယ္ခ်င္းေတြလည္းလိုခ်င္တယ္...ကဗ်ာေတြလည္းရြတ္တတ္ခ်င္တယ္..အဲ့ဒါေၾကာင့္ပါ..."
"အဟမ္း...ေသခ်ာလား..."
"ေသခ်ာပါတယ္...ပါပါးရဲ႕...သားသားတကယ္တတ္ခ်င္တာပါ...."
"ခြင့္ျပဳခ်က္ကေရာ...ယူရဦးမွာလား...."
သြန္း...တမင္သက္သက္ျကားေအာင္လို႔..သတင္းစာဟန္ေဆာင္ဖတ္ေနတဲ့...ေမာင့္ဘက္ကုိလွည့္ကာ...အသံျမင့္ျမင့္ျဖင့္ေျပာလိုက္ေတာ့....သြန္းကုိတစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္လာၿပီး...
"အဟမ္း...ေကာင္းပါတယ္..honeyရဲ႕...သားအတြက္ေကာင္းတယ္ေလ....ေမာင္ခြင့္ျပဳပါတယ္..."
"ခြင့္မျပဳလည္းထားမွာ..သိလား...သြန္းငယ္...လာ..ပါပါးနဲ႔လိုတာေတြသြားဝယ္ဖို႔...အက်ႌသြားလဲၾကမယ္..."
"ဟီးး...ဟုတ္ကဲ့..ပါပါး..."
ဗိုက္ပူေလးက...သားသားလက္ေလးကုိဆြဲကာ..ေကာ့ေတာ့ေကာ့ေတာ့နဲ႔....အေပၚကုိတက္သြားေလသည္...။သားကေတာ့...သူ႔ဘက္ကုိလွည့္ကာ...လက္မေလးေထာင္ျပလ်က္...။အံမယ္...သူေအာင္ျမင္ၿပီေပါ့..။ဖေအကုိေတာ့...တစ္ေယာက္ထဲထားတယ္...။ေတာ္ေတာ္အားကုိးရတဲ့သား....။
ခဏေနေတာ့...အက်ႌလဲၿပီးသားအဖႏွစ္ေယာက္လံုးျပန္ဆင္းလာၾကသည္...။ျခံရံလည္းသူ႔ကုိမ်ားေခၚမလားဆုိၿပီး...မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔လိုက္ၾကည့္ေနတုန္း
"ဧည့္ခန္းထဲကတစ္ေယာက္..."
"ဟင္...ေမာင့္..ေမာင့္ကိုေျပာတာလား..."
"အဲ့တစ္ေယာက္..အျပင္ဘယ္တစ္ေယာက္႐ွိေနေသးလုိ႔လဲ..."
"ေျပာေလ...honey..ေမာင္..ဘာလုပ္ေပးရမွာလဲ"
"လိုက္ပို႔ေလ....ဘာလဲ..ဗိုက္ႀကီးသည္က
ကုိယ္တိုင္ကားေမာင္းသြားရမွာလား..."
"မ..မဟုတ္ပါဘူး..ေမာင္က..driverနဲ႔..သြားမယ္ထင္လို႔...."
"ရတယ္ေလ...အဲ့ဒါဆုိလည္း..driver နဲ႔ပဲ...."
"လာၿပီ....လာၿပီ..ေမာင္လိုက္ပို႔မယ္...ေမာင္ကုိယ္တိုင္ေမာင္းပို႔မယ္ေနာ္...ခဏေလး..အက်ႌသြားလဲလိုက္မယ္...ခဏပဲ..."
ေျပာၿပီး...အေပၚေျပးတက္သြားတဲေမာင့္ကုိ..သြန္းမ်က္ေစာင္းခဲလုိက္ေတာ့သည္...။
"ဟြန္႔...ကေလးႏွစ္ေယာက္အေဖက...လူပ်ဳိအရမ္းလုပ္ခ်င္တာပဲ..."
"ပါပါးကလည္း..ကေလးက..သားတစ္ေယာက္ထဲမဟုတ္ဘူးလား...ေနာက္တစ္ေယာက္ကဘယ္သူလဲ..."
"ေအာ္...ေအး..ေအး...ဒီဗိုက္က..ငါ့ဘာသာေလဥဥထားတာသိလား..."
"ဟီး..စတာပါ...ပါပါးရဲ႕...ပါပါး..နည္းနည္းငံု ့ပါလား...အာဘြားေပးခ်င္လို႔..."
"မေပးနဲ႔...မယူခ်င္ဘူး..."
"ဟင့္..ပါပါးကလည္း...လုပ္ပါ..သြန္းငယ္ေလးက...ပါပါးကုိခ်စ္လို႔ဟာကို..."
"မခ်စ္နဲ႔..မင္းdaddyကိုပဲခ်စ္...ငါ့စကားနားမေထာင္ရင္လာမခ်စ္နဲ႔..."
"နားေထာင္မယ္ေလ...ပါပါးကယဲ...တားတားအခုေတာင္...လိမ္မာေနၿပီေယေနာ္..."
အံမယ္..စကားေတြပါမပီေတာ့ဘူး...ရင္နဲ႔လြယ္ေမြးထားရတဲ့...ဒီသားေလးကို..ဘယ္လိုလုပ္သူအၾကာႀကီးစိတ္ဆုိးရက္ပါ့မလဲ...။
ေအာက္ကေန..သြန္းရဲ႕လက္ကိုဆြဲလႈတ္ကာ..ႏႈတ္ခမ္းေလးတစ္ေထာ္ေထာ္နဲ႔ခြၽဲပိုကာ....သြန္းကိုေျပာေနပံုေလးက...အသည္းယားစရာေကာင္းလြန္းသည္....။သြန္းတမင္ညစ္ၿပီးကုိမငံု ့ေပးတာ...။
"Daddy သားကုိခ်ီ..."
"ဟင္...ဘာလို႔လဲ..သားသားရဲ႕..."
"ပါပါးကုိ...အာဘြားေပးခ်င္လို႔..."
ေလွကားေပၚက...ဆင္းလာတဲ့သူdaddyနားေျပးကာ..ခ်ီခိုင္းၿပီးသြန္းကိုနမ္းဖုိ႔ၾကံစည္ေနသည္...။ေမာင္လည္း...သူ႔သားဘာလုိခ်င္မွန္းသိသြား၍ေကာက္ခ်ီကာ..သြန္းအနားျပန္ေလ်ွာက္လာသည္...။
အနားေရာက္ေတာ့...သူ႔daddyေပၚကေန..သြန္းလည္ပင္းကုိလွမ္းၿပီးသိုင္းဖက္ကာ...
"မြ~~သြန္းငယ္ေလးက...ပါပါးကိုခ်စ္တယ္ေနာ္...ပါပါးစကားလည္းနားေထာင္မယ္ေနာ္...."
"တကယ္ေနာ္..."
"တကယ္ပါ..ပါပါး...စိတ္ဆုိးေျပပါေနာ္...."
"အင္း...ေျပတယ္..ပါပါးကလည္း..သားေလးကိုခ်စ္တယ္ေနာ္..."
သားအဖႏွစ္ေယာက္ရဲ႕..ခ်စ္စဖြယ္အမူအရာေလးေတြေၾကာင့္...ျခံရံမွာ..ဒီသားဖႏွစ္ေယာက္ကုိခ်စ္မဝႏိုင္....။႐ုတ္တရတ္..သူလည္းအၾကံတစ္ခုရကာ....။
"မြ~~"
"ဟင္..."
သားနဲ႔ေျပာေနတဲ့...ပါးေပၚ႐ုတ္တရတ္က်လာတဲ့အနမ္းတစ္ခုေၾကာင့္...သြန္းမွာေၾကာင္သြားရသည္...။ၾကည့္လိုက္ေတာ့...သြန္းကိုျပဳံးျပဳံးႀကီးၾကည့္ေနတဲ့ေမာင္....
"ေမာင္ကလည္း...honeyကုိခ်စ္တယ္ေနာ္...honey့စကားကုိလည္းနားေထာင္မယ္ေနာ္..."
"ဘာျဖစ္...ကေလးကလားနဲ႔..."
"ပါပါးရယ္...daddyသနားပါတယ္...ခုနကဆုိငိုေနတာ...သိလား..ပါပါးမေခၚလုိ႔ဆုိၿပီး...စိတ္ဆုိးေျပလိုက္ပါေနာ္...ပါပါး.."
"အဟမ္း..မင္းdaddyလားငိုမွာ..."
"တကယ္ငိုတာပါ...ပါပါးရဲ႕...မ်က္ရည္ေတြဗူးသီးလံုးေလာက္ႀကီးကိုက်တာ...ဒါမွန္းသိရင္..သားသား..ဓာတ္ပံု႐ိုက္ထားပါတယ္..."
"ခ္ခ္...."
ေမာင့္ကိုၾကည့္ေတာ့...မ်က္ႏွာတစ္ခံုးနီရဲကာ..႐ွက္ေနၿပီ..။သူ႔သားက..ေဖာ္ေကာင္လုပ္ေနတာ...ကိုယ္ေနဟန္ထားအျပည့္နဲ႔ကုိ....။သားကလိမ္ေတာ့မေျပာတတ္..ဒါေၾကာင့္..သြန္းေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ထပ္ဟန္႔ကာ...
"သြားၾကမယ္...ေနာက္က်ေနၿပီ...စိတ္ဆုိးကေျပၿပီေနာ္...ေနာက္တစ္ခါက်ရင္ေတာ့...လံုးဝမရဘူးမွတ္ပါ..ႏွစ္ေယာက္လံုး..."
"ဟုတ္ကဲ့..ပါပါး.."
သားအဖႏွစ္ေယာက္လံုး..ေက်နပ္ျပဳံးႀကီးေတြနဲ႔
သြန္းလည္း..မ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္ထုိးကာ...ကားေပၚကုိပဲတက္လာလိုက္ေတာ့သည္..။
က်န္ခဲ့တဲ့သားအဖေတြကေတာ့...လက္ဝါးခ်င္း႐ိုက္လို႔ေပါ့...။
💙💙💙
"ဦးခန္႔ညားေမာင္!!!!....."
"လာၿပီ...လာပါၿပီ....အိမ္ေလးရယ္..."
"သရက္သီးသြားစိပ္တာ..ဘာေတြအဲ့ေလာက္ၾကာေနတာလဲ...ဘယ္ေကာင္မနဲ႔ဖုန္းခိုးေျပာေနတာလဲ...မွန္မွန္လိမ္..."
"ဟမ္...မဟုတ္တာ..အိမ္ေလးရာ..သရက္သီးပဲသြားစိပ္တာပါ..ကဘယ္ေကာင္မနဲ႔မွဖုန္းမေျပာရပါဘူး...ကုိယ့္ဖုန္းက...အိမ္ေလးဆီမွာဟာကို..."
ခန္႔ညားတစ္ေယာက္တကယ္ကို...ေခါင္းကုပ္ရၿပီ...။အိမ္ေထာင္ေလးျပဳလိုက္ပါတယ္...ရတာကေယာက်ာ္းကတစ္ေယာက္ထဲ...အဲ့ေယာက္က်ာ္းက...စြပ္စြဲေပးစားတဲ့...မိန္းမေပါင္းေယာက်ာ္းေပါင္းကမနည္း...တကယ္ပါ...အေျဖေတာင္းေတာ့မူလိုက္တာဆုိတာ...ရည္းစားလည္းျဖစ္ေရာ...လမ္းေတြ႔လို႔မိန္းမတစ္ေယာက္ကုိသံုးစကၠန္႔ထက္ပိုမၾကည့္ရဲဘူး...ၾကာသြားၿပီဆုိ..ေပးစားပါၿပီ...။အဲ့မွာအူေလေတာ့နား...တစ္ေန႔လံုးသတိရတိုင္းေျပာေနတာ...။
ယူလိုက္လို႔...နားေအးသြားမလားမွတ္တယ္..ႏိုးပါ...အိမ္မွာႏို႔ပို႔နဲ႔ကုလားနဲ႔ေတာင္သဝန္တိုလို႔...အမေလး...ငါးပါးေမွာက္ေရာ...။
အခုလည္းဗိုက္ကေလးထြက္လာေတာ့....ပံုမွန္ထက္2Xေတြ 3Xေတြ ျဖစ္လာေရာ...။
"ဦးခန္႔ညားေမာင္..."
"ဟင္..."
"ဘာဟင္လဲ..ဟမ္...ကြၽန္ေတာ္ေခၚေနတာၾကာၿပီ...ခဗ်ား..ဘယ္မိန္းမကိုေတြးေနတာလဲ..ေျပာ..ေျပာ..."
"အ..အ...နာ..နာတယ္..အိမ္ေလးလြတ္ပါဦး..."
"ေျပာ..ေျပာမွလႊတ္မယ္..."
အားေသပါၿပီ..နားရြက္ျပဳတ္ၿပီထင္ရေအာင္ကိုဆြဲေနတာ...။
"အိမ္ေလးအေၾကာင္းပါကြာ..အ..."
"ဟြန္႔...ခဗ်ားေနာ္..႐ုတ္႐ုတ္မလုပ္နဲ႔..."
မလုပ္ရဲပါဘူး...ေၾကာက္ပါတယ္...။
"ဘာေတြးေနတာလဲဟင္...ကိုကိုက...အိမ္ေလးရဲ႕အေၾကာင္းကို..."
ဟင္းးး...ခ်က္ခ်င္းပဲရင္ခြင္ထဲတိုးဝင္လာကာ...ခန္႔ညားရဲ႕..ရင္ဘတ္ကုိပြတ္သက္ရင္းခြၽဲလာျပန္ေရာ...။ကိုုယ္ဝန္ေဆာင္ဆုိေတာ့လည္း...အင္းေလး..စိတ္အေျပာင္းအလဲေပါ့..။
"ေျသာ္..အဲ့ဒါက..ကိုယ္က..ဗိုက္ထဲက..ကေလးေလး...အေၾကာင္းပါ...အိမ္ေလးရဲ႕..ဘာေလးျဖစ္မလဲဆုိၿပီး..ေတြးၾကည့္ေနတာ..."
"ေအာ္....အိမ္ေလးလည္းသိခ်င္ေနၿပီ...ဘာေလးလဲဆုိတာ...ဒါနဲ႔ကိုကို..."
"အင္း..."
ေမာင္ခန္႔ညားတို႔အေလ်ွာက္ေကာင္းေတာ့အေထာင္းသက္သာသြားသည္..။အခုလည္းဘာထပ္ရစ္မလဲမသိဘူး....။
"အိမ္ေလးကေလ...ကုိကုိ႔ကိုခ်စ္လို႔သဝန္တာေနာ္...အဲ့ဒါကုိ...ကိုကိုစိတ္မပ်က္ရဘူးေနာ္...ေနာ္..."
"အင္းပါ..အိမ္ေလးရယ္...ကိုယ္နားလည္ပါတယ္...ကိုယ္က..စိတ္မပ်က္ပါဘူး..တစ္ခါတစ္ေလ က်ေတာ့လည္း...အိမ္ေလးကကုိယ့္အေပၚမယံုေပးပါလားဆုိၿပီး..ဝမ္းနည္းတာေပါ့..."
"ဟင့္...ေတာင္းပန္ပါတယ္..ကိုကို...အိမ္ေလးကေလ...ကုိကို႔ကုိ..မယံုလုိ႔မဟုတ္ပါဘူး..အိမ္ေလးစိတ္ကုိကအဲ့လိုျဖစ္ေနတာ...ဟင့္..."
"ဟာ...မငိုရဘူးေလကြာ...တိတ္..တိတ္...တိုေနာ္..အိမ္ေလးစိတ္ႀကိဳက္သဝန္တုိ...ဘာမွမျဖစ္ဘူးသိလား...."
"ဟင့္...အင့္..."
"အယ္...ငိုေနတာေနာ္...ကေလးေလးမ်က္လံုးျပဴးေတာ့မယ္...."
"ဟင္...တကယ္လား..."
"တကယ္ေပါ့...အိမ္ေလးငုိရင္..အဲ့လုိျဖစ္မွာ..."
"အင့္...မငိုေတာ့ဘူး..."
"ဟား...ခ်စ္စရာေလး...လာသရက္သီးစားမယ္...ကုိယ္က..အိမ္ေလးအတြက္စပါယ္႐ွယ္စိတ္လာတာ..."
သရက္သီးတစ္စိပ္ကုိယူကာ..ခြံလိုက္ေတာ့...ဂြၽတ္ကနဲေနေအာင္ဝါးစားေနေတာ့သည္...။
ခန္႔ညားကေတာ့....သြားေတြႀကိမ္းလိုက္တာဆုိတာ...။ဗိုက္ပူေလးကေတာ့...ပါးကုိေဖာင္းေနေအာင္ကိုစားေနတာ...။
"ကိုကိုး...ကေလးေလးေတြက...အခ်ဥ္အရမ္းႀကိဳက္တယ္ေနာ္..."
"အိမ္ေလးကေရာ...မႀကိဳက္ဘူးေပါ့..."
"ဟင့္အင္း...နည္းနည္းမွ...ၾကဳိက္ဘူး..."
"ဟားဟား...ဟုတ္ပါၿပီ....ကေလးေလးေတြစားခ်င္လို႔..."
အခ်ဥ္ထပ္စားခ်င္တဲ့ေကာင္ေလးက...ခန္႔ညားကုိသိမ္းသြင္းေနတာ....။
ခ်စ္ေတာ့လည္း...ဘာပဲလုပ္လုပ္...ခြင့္လႊတ္ေပးႏိုင္ေနေရာ...။ခ်စ္တာကို...။သူေလးကလည္း...ကိုယ့္ကိုခ်စ္လို႔သဝန္တိုတာပဲတိုေပါ့....။
ေမာင္ခန္႔ညားတို႔ကေတာ့....ဒီဘဝႀကီးမွာေပ်ာ္ရႊင္ေနၿပီ...။ဗိုက္ထဲကအမႊာေလးေတြသာထြက္လာရင္ေတာ့...ျခံရံ ့အိမ္ေ႐ွွ့ 128ေခါက္ေလာက္....ဘယ္ျပန္ညာျပန္မ်က္ႏွာရင္ေကာ့ၿပီး..သြားေလ်ွာက္မွာ..။
💙💙💙
ေနာက္တစ္ပိုင္းက..တကယ္ဇာတ္သိမ္းပါေနာ္😁
ေနာက္က်န္တဲ့အတြဲေလးေတြကိုလည္း....Extraမွာတစ္ပိုင္းခ်င္းစီသီးသန္႔ေရးေပးပါဦးမယ္ေနာ္😚
Unicode
Ep-50
ဟိုတစ်နေ့ညက...honeyစိတ်ဆိုးပြေပြီလို့...ခြံရံနဲ့...သားထင်ခဲ့သည်မှာတက်တက်စင်အောင်လွဲခဲ့ပါသည်...။honeyက မနက်ရောက်တော့..ခြံရံကိုဘာပြောလဲဆိုတော့...ကတိပဲတောင်းတာလေတဲ့..."စိတ်ဆိုးပြေတယ်လို့ပြောမိလို့လား"လို့ပြန်ဖြေတော့..ခြံရံကော...သားရောဟက်ကော့ကြီးတွေဖြစ်လို့...။
အခုလည်း..honeyက..Garden ထဲမှာလမ်းဆင်းလျှောက်နေတာ...။သားနဲ့ခြံရံက...လိုက်ခဲ့မယ်ပြောပေမယ့်..တစ်ယောက်ထဲနေချင်တယ်ဟုဆိုကာ...လမ်းလျှောက်နေသည်...။
ကျွန်တော်လည်း..ဒီနေ့အလုပ်မသွားဖြစ်...။မသွားဖြစ်တာထက်...သွားဖို့စိတ်မဖြောင့်တာဆိုပိုမှန်လိမ့်မည်....။ပြန်စဉ်းစားကြည့်ရင်ကျွန်တော်က...ကတိတွေသာပေးနေတာ..အဲ့တာတွေကို...တည်ဖို့...မနည်းကြိုးစားနေရတယ်...။ဒေါသဖြစ်လွယ်လွန်းတယ်...။အဲ့ဒါကြောင့်...honeyနဲ့ကျွန်တော့်ကြား...ပြသာနာခဏခဏဖြစ်တယ်...။
ကျွန်တော်...အခုတစ်ခေါက်လည်းမဆင်ခြင်ခဲ့ပြန်ဘူး...။honeyမပေါ့မပါးကြီးနဲ့အချိန်မှာ..သားဇောနဲ့လုပ်ချင်တာလုပ်လိုက်တယ်...။ဒီတစ်ခါကျွန်တော်အရမ်းလွန်မယ်...ကိုယ့်ကိုယ်ကို..သိပါတယ်...။
"ဟင်းးး...."
"daddy...."
"ဟင်...သား..ဘာလိုချင်လို့လဲ..."
ဘေးနားလာရပ်ကာမေးလာတဲ့...သားလေးကိုပေါက်ပေါ်တင်ကာ...မေးလိုက်သည်...။သားလေးလည်းမျက်နှာမကောင်းပေ...။သားကိုလည်းမနက်ကတည်းက...လုပ်စရာရှိတာလုက်ပေးပြီး...လွှတ်ပေးထားတာ..honeyက...။
"ဟင့်အင်း...သားတိို့..ပါပါးကို..စိတ်ဆင်းရဲအောင်လုပ်မိတာလား..daddy...ဟင့်...ပါပါးက...သားကို...မခေါ်တော့ဘူးလားမသိဘူး..."
"ဟာ..ဘာလို့ငိုတာလဲ..သားရယ်...မဟုတ်ပါဘူးကွာ..."
"ဟင့်..အာ့ဆို..ဘာလို့သားတို့ကိုမခေါ်တာလဲဟင်..."
"ဟို...ဟို...သား...daddyပြောမယ်နော်...သားသေသေချာချာနားထောင်နော်..."
"ဟုတ်...daddy..."
ခြံရံ...သူလုပ်ခဲ့တဲ့ကိစ္စကိုသူကိုယ်တိုင်ပြင်ဆင်မှရမယ်....။နောက်မို့ဆို..သူနဲ့honey ့ကြားနလည်မှုတွေက...လွဲပြီးရင်းလွဲနေကြရလိမ့်မယ်...။
"သား...ပါပါးကလေ...အရမ်းသဘောကောင်းတဲ့သူ..သားရဲ့...daddy အပြစ်တွေလုပ်ရင်လည်း...အမြဲတမ်းခွင့်လွှတ်ပေးတယ်..."
"ဟင်...ပါပါးက...စိတ်မဆိုးဘူးလား..daddy"
"ဆိုးတာပေါ့..သားရယ်...ဒါပေမယ့်...daddyကအချိန်တန်ရင်လိုချင်တာဝယ်ပေးလိုက်ရင်..စိတ်ဆိုးပြေတယ်လို့ထင်ပြီး..သားရဲ့..ပါပါးစိတ်ဆိုးတိုင်း..ပါပါးလိုချင်တာပဲဝယ်ပေးလိုက်တာ...."
ပြောနေရင်းနဲ့..မျက်လုံးထဲမှာ...စိတ်ဆိုးပြီးရင်..သူချော့မယ့်အချိန်ကိုမျှော်လင့်တကြီးစောင့်နေတဲ့မျက်နှာလေးကိုမြင်ယောင်လာမိသည်....။
"ပါပါးသနားပါတယ်...သားစိတ်ဆိုရင်ကျတော့....မယ်မယ်ကြီးရော...ဖွားဖွားနဲ့ဖိုးဖိုးရောက...မုန့်တွေဝယ်ကျွေးတယ်...အလိုလည်းလိုက်တယ်..."
"အင်း...သားအဲ့တော့စိတ်ဆိုးပြေတယ်နော်...သားလေး...လုပ်ချင်တာလုပ်ရတာ...စိတ်ချမ်းသာတာကိုးသားရဲ့...အခုဟာက...ပါပါးက..daddyတို့ကိုစိတ်ပျက်သွားတာသားရဲ့..."
"ဟင့်...daddy...အာ့...အာ့ဆို...ပါပါးက...သားတို့ကိုမခေါ်တော့ဘူးလား...daddy...ဟင်..."
"ဟင်းး...အဲ့လိုတော့...မဟုတ်ဘူးလေ..သားလေးရဲ့...daddyတို့က...ပါပါးစိတ်ချမ်းသာအောင်လုပ်ပေးကြရမှာလေ...."
"ဘာလုပ်ပေးရမှာလဲဟင်...daddy..သားအကုန်လုပ်မယ်နော်...ပါပါး...စိတ်ချမ်းသာအောင်..."
"ဟဟ...သားရယ်...ပါပါးကို...daddy့ထက်ပိုချစ်မှန်းအခုမှသိတော့တယ်...."
"ဟီးဟီး...."
"လာ...daddyပြောပြမယ်....ဒီလို%@%$%#^"
သားလေးရဲ့နားလေးနားတိုးကာ...ခြံရံတိုးတိုးနဲ့သေသေချာရှင်းပြလိုက်သည်...။သားကလည်း..သေသေချာချာ ကိုသူပြောတာတွေနားထောင်သည်...။သူ့ပါပါးကို...ဘယ်လောက်တောင်...ချစ်လဲမသိ...။
"သိပြီလား....သားသား..."
"ဟုတ်...daddy...အဲ့လိုလုပ်ရင်...အဆင်ပြေမှာလား..."
"အွန်း...daddyတို့...plan A ကိုအရင်ဆုံးကြိုစားကြည့်ကြတာပေါ့...မရတော့မှplan Bကိုစဉ်းစားကြမယ်...okလား..."
"Ok daddy Fighting!!"
"Fighting my son"
သားအဖနှစ်ယောက်...လက်သီးချင်းတိုက်ကာ..တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်..အားပေးလိုက်ကြသည်...။
ကိုယ်တို့သားအဖကမင်းကိုမချစ်တာမဟုတ်ပါဘူးhoney....အချစ်ကိုမဖော်ပြတတ်ကြတာပါကွာ.....။
........................💙..........................
သွန်း..ဟိုသားအဖနှစ်ယောက်ကိုစကားပြောချင်စိတ်မရှိသေးတာကြောင့်...Garden ထဲမှာ...လမ်းဆင်းလျှောက်နေခြင်းပင်...
မနက်ကတည်းက...သားကိုလည်း..နိုးနိုးချင်းစကားတစ်ခွန်းမဆို...မောင့်ကိုလည်းထို့နညွးတူပင်...။လုပ်စရာရှိတာလုပ်ပေးပြီးကတည်းက..မျက်နှာချင်းဆိုင်ကိုမနေတော့....။
ညက...ပြန်စဉ်းစားကြည့်တော့...သူ့တို့သား
အဖကပုံစံတူစရိုက်တူတွေဖြစ်တာကြောင့်...ချက်ချင်းခွင့်လွှတ်ပေးလိုက်ရင်...ဒုံရင်းကဒုံရင်းပဲဖြစ်နေဦးမှာ...။မောင်ဆိုသည်မှာလည်း..အဲ့အတိုင်းပဲ...။ကတိမတည်တာတော့မဟုတ်...သူ့ဒေါသကိုသူမထိန်းနိုင်သေးတာကိုစိတ်ပျက်တာ...။အဲ့ဒါကြောင့်...ဒီတစ်ခါတော့..သွန်းသုတတို့ဖယောင်းမဟုတ်ပဲ...သံချောင်းအသွင်ပြောင်းမည်ဖြစ်သည်....။
အခုတော့..အိမ်ထဲဝင်လိုက်ဦးမယ်...။လစ်လျူရှုထားပေမယ့်လည်းလုံးဝမလွှတ်ထားရဲပြန်....အဲ့ဒါကြောင့်...မသိလိုက်ဘာသာသွားကြည့်ရမည်....။
အိမ်ထဲရောက်တော့....ဧည့်ခန်းထဲမှာထိုင်နေပြီးသတင်းစာဖတ်နေတဲ့မောင်.....။သွန်းကိုတွေ့တော့တစ်ချက်သာကြည့်ပြီးသတင်းစာကိုပြန်ဖတ်နေသည်...။သားကိုရှာကြည့်တော့...အောက်မှာသူ့ကားရုပ်တွေနဲ့ထိုင်ကစားနေသည်...။သွန်းလည်းဧည့်ခန်းထဲသွားကာ...စားပွဲအံဆွဲထဲက..ထိုးလက်စ..ကလေးခြေအိတ်လေးကိုယူကာ...ထိုးနေလိုက်သည်...။
"အဟမ်းး..."
ရုတ်တရတ်ကြီး ချောင်းထဟန့်တဲ့မောင့်ကြောင့်...သွန်းမော့ကြည့်လိုက်တော့လည်း...ပုံမှန်အတိုင်းစာဖတ်နေတာရော...။သွန်းလည်းဂရုမထားတော့ပဲ...လုပ်စရာရှိတာဆက်လုပ်နေလိုက်သည်...။
ခြံရံသားကို..ချောင်းဟန့်ကာ....အသိပေးပေမယ့်..သားကတွန့်ဆုတ်တွန့်ဆုတ်လုပ်နေတာကြောင့်...ခြံရံမျက်နှာရိပ်မျက်နှာကဲနဲ့သာလုပ်စရာရှိတာလုပ်ဖို့ပြနေရသည်...။
သားက..ထိုအခါမှသူဆော့နေတဲ့ကားရုပ်လေးကိုချထားလိုက်ပြီး...သူ့ပါပါးနားဖြည်းဖြည်းချင်းချဉ်းကပ်သွားလေသည်...။
ခြံရံလည်း..အခြေအနေသိရအောင်...သတင်းစာသာကိုင်ထားပြီး..မျက်လုံးတို့က..သားအဖနှစ်ယောက်ကိုဆီကိုအကဲခတ်နေလိုက်သည်...။
"ပါပါး..."
"အင်း..."
"သားသား..ပြောစရာရှိလို့..."
"ပြောလေ..."
သွန်းငယ်..သူ့ပါပါးက...သူတစ်ခန်းပြောရင်တစ်ခွန်းသာပြန်ဖြေပြီး...သူ့ကိုပြန်မကြည့်ပဲ...ချည်သာထိုးနေတာကြောင့်...ငိုချင်ချင်ဖြစ်လာသည်...။သူ့daddyဘက်လှည့်ကာ..စစ်ကူတောင်းဖို့လုပ်ပေမယ့်...daddyကလည်း..သတင်းစာပြန်ဖတ်နေတာကြောင့်...အသက်လေးပြင်းပြင်းရှူလိုက်ပြီး....
"သားသား...Preschool တက်ချင်တယ်...ပါပါး..."
"ဘယ်လို..."
"ဟုတ်တယ်ပါပါး..သားသား..စာသင်ချင်ပြီ..."
သွန်းမှာသားပြောလာတဲ့စကားကြောင့်....မောင့်ကိုလှမ်းကြည့်တော့...သွန်းကိုကြည့်နေရာက..ဖက်ကနဲသတင်းစာဆီအကြည့်ရောက်သွားတော့...သွန်းရယ်ချင်သွားသည်....။
ဒါပေမယ့်လည်း...အရှေ့ကအကောင်ပေါက်လေးရဲ့ကိစ္စကိုအရင်ရှင်းရဦးမည်....။
"ကဲ..မောင်သွန်းစစ်ခြံရံ...အရင်တုန်းက...pre school တက်ဖို့ပြောတော့....မတက်ချင်ပါဘူး..စာမသင်ချင်သေးပါဘူးဆို...အခုမှဘာထဖြစ်တာတုန်း..."
သွန်း..အရင်တုန်းက...သားကို..preschool ထားဖို့ပြောတော့....သားကအကြောက်အကန်တွေငြင်းတာ...။သူ့အဖို့အဖွားတွေကလည်းအကုန်လုံးတတ်ဖို့ပြောတယ်...။ဒါပေမယ့်...မောင့်ရဲ့...သားကငယ်သေးတယ်..မထားသေးဘူးဆိုသောစကားကြောင့်..အကုန်လက်လျှော့ခဲ့ကြတာ...။
အခုကျမှ...လိိုလိုလားလားပြောလာတဲ့စကားကြောင့်...သားကြောင့်..သွန်းအံ့သြနေခြင်း...။
"သားသား...စာသင်ချင်လို့ပါ..ပါပါးရဲ့...သူငယ်ချင်းတွေလည်းလိုချင်တယ်...ကဗျာတွေလည်းရွတ်တတ်ချင်တယ်..အဲ့ဒါကြောင့်ပါ..."
"အဟမ်း...သေချာလား..."
"သေချာပါတယ်...ပါပါးရဲ့...သားသားတကယ်တတ်ချင်တာပါ...."
"ခွင့်ပြုချက်ကရော...ယူရဦးမှာလား...."
သွန်း...တမင်သက်သက်ကြားအောင်လို့..သတင်းစာဟန်ဆောင်ဖတ်နေတဲ့...မောင့်ဘက်ကိုလှည့်ကာ...အသံမြင့်မြင့်ဖြင့်ပြောလိုက်တော့....သွန်းကိုတစ်ချက်လှည့်ကြည့်လာပြီး...
"အဟမ်း...ကောင်းပါတယ်..honeyရဲ့...သားအတွက်ကောင်းတယ်လေ....မောင်ခွင့်ပြုပါတယ်..."
"ခွင့်မပြုလည်းထားမှာ..သိလား...သွန်းငယ်...လာ..ပါပါးနဲ့လိုတာတွေသွားဝယ်ဖို့...အကျႌသွားလဲကြမယ်..."
"ဟီးး...ဟုတ်ကဲ့..ပါပါး..."
ဗိုက်ပူလေးက...သားသားလက်လေးကိုဆွဲကာ..ကော့တော့ကော့တော့နဲ့....အပေါ်ကိုတက်သွားလေသည်...။သားကတော့...သူ့ဘက်ကိုလှည့်ကာ...လက်မလေးထောင်ပြလျက်...။အံမယ်...သူအောင်မြင်ပြီပေါ့..။ဖအေကိုတော့...တစ်ယောက်ထဲထားတယ်...။တော်တော်အားကိုးရတဲ့သား....။
ခဏနေတော့...အကျႌလဲပြီးသားအဖနှစ်ယောက်လုံးပြန်ဆင်းလာကြသည်...။ခြံရံလည်းသူ့ကိုများခေါ်မလားဆိုပြီး...မျက်နှာငယ်လေးနဲ့လိုက်ကြည့်နေတုန်း
"ဧည့်ခန်းထဲကတစ်ယောက်..."
"ဟင်...မောင့်..မောင့်ကိုပြောတာလား..."
"အဲ့တစ်ယောက်..အပြင်ဘယ်တစ်ယောက်ရှိနေသေးလို့လဲ..."
"ပြောလေ...honey..မောင်..ဘာလုပ်ပေးရမှာလဲ"
"လိုက်ပို့လေ....ဘာလဲ..ဗိုက်ကြီးသည်က
ကိုယ်တိုင်ကားမောင်းသွားရမှာလား..."
"မ..မဟုတ်ပါဘူး..မောင်က..driverနဲ့..သွားမယ်ထင်လို့...."
"ရတယ်လေ...အဲ့ဒါဆိုလည်း..driver နဲ့ပဲ...."
"လာပြီ....လာပြီ..မောင်လိုက်ပို့မယ်...မောင်ကိုယ်တိုင်မောင်းပို့မယ်နော်...ခဏလေး..အကျႌသွားလဲလိုက်မယ်...ခဏပဲ..."
ပြောပြီး...အပေါ်ပြေးတက်သွားတဲမောင့်ကို..သွန်းမျက်စောင်းခဲလိုက်တော့သည်...။
"ဟွန့်...ကလေးနှစ်ယောက်အဖေက...လူပျိုအရမ်းလုပ်ချင်တာပဲ..."
"ပါပါးကလည်း..ကလေးက..သားတစ်ယောက်ထဲမဟုတ်ဘူးလား...နောက်တစ်ယောက်ကဘယ်သူလဲ..."
"အော်...အေး..အေး...ဒီဗိုက်က..ငါ့ဘာသာလေဥဥထားတာသိလား..."
"ဟီး..စတာပါ...ပါပါးရဲ့...ပါပါး..နည်းနည်းငုံ ့ပါလား...အာဘွားပေးချင်လို့..."
"မပေးနဲ့...မယူချင်ဘူး..."
"ဟင့်..ပါပါးကလည်း...လုပ်ပါ..သွန်းငယ်လေးက...ပါပါးကိုချစ်လို့ဟာကို..."
"မချစ်နဲ့..မင်းdaddyကိုပဲချစ်...ငါ့စကားနားမထောင်ရင်လာမချစ်နဲ့..."
"နားထောင်မယ်လေ...ပါပါးကယဲ...တားတားအခုတောင်...လိမ်မာနေပြီယေနော်..."
အံမယ်..စကားတွေပါမပီတော့ဘူး...ရင်နဲ့လွယ်မွေးထားရတဲ့...ဒီသားလေးကို..ဘယ်လိုလုပ်သူအကြာကြီးစိတ်ဆိုးရက်ပါ့မလဲ...။
အောက်ကနေ..သွန်းရဲ့လက်ကိုဆွဲလှုတ်ကာ..နှုတ်ခမ်းလေးတစ်ထော်ထော်နဲ့ချွဲပိုကာ....သွန်းကိုပြောနေပုံလေးက...အသည်းယားစရာကောင်းလွန်းသည်....။သွန်းတမင်ညစ်ပြီးကိုမငုံ ့ပေးတာ...။
"Daddy သားကိုချီ..."
"ဟင်...ဘာလို့လဲ..သားသားရဲ့..."
"ပါပါးကို...အာဘွားပေးချင်လို့..."
လှေကားပေါ်က...ဆင်းလာတဲ့သူdaddyနားပြေးကာ..ချီခိုင်းပြီးသွန်းကိုနမ်းဖို့ကြံစည်နေသည်...။မောင်လည်း...သူ့သားဘာလိုချင်မှန်းသိသွား၍ကောက်ချီကာ..သွန်းအနားပြန်လျှောက်လာသည်...။
အနားရောက်တော့...သူ့daddyပေါ်ကနေ..သွန်းလည်ပင်းကိုလှမ်းပြီးသိုင်းဖက်ကာ...
"မွ~~သွန်းငယ်လေးက...ပါပါးကိုချစ်တယ်နော်...ပါပါးစကားလည်းနားထောင်မယ်နော်...."
"တကယ်နော်..."
"တကယ်ပါ..ပါပါး...စိတ်ဆိုးပြေပါနော်...."
"အင်း...ပြေတယ်..ပါပါးကလည်း..သားလေးကိုချစ်တယ်နော်..."
သားအဖနှစ်ယောက်ရဲ့..ချစ်စဖွယ်အမူအရာလေးတွေကြောင့်...ခြံရံမှာ..ဒီသားဖနှစ်ယောက်ကိုချစ်မဝနိုင်....။ရုတ်တရတ်..သူလည်းအကြံတစ်ခုရကာ....။
"မွ~~"
"ဟင်..."
သားနဲ့ပြောနေတဲ့...ပါးပေါ်ရုတ်တရတ်ကျလာတဲ့အနမ်းတစ်ခုကြောင့်...သွန်းမှာကြောင်သွားရသည်...။ကြည့်လိုက်တော့...သွန်းကိုပြုံးပြုံးကြီးကြည့်နေတဲ့မောင်....
"မောင်ကလည်း...honeyကိုချစ်တယ်နော်...honey့စကားကိုလည်းနားထောင်မယ်နော်..."
"ဘာဖြစ်...ကလေးကလားနဲ့..."
"ပါပါးရယ်...daddyသနားပါတယ်...ခုနကဆိုငိုနေတာ...သိလား..ပါပါးမခေါ်လို့ဆိုပြီး...စိတ်ဆိုးပြေလိုက်ပါနော်...ပါပါး.."
"အဟမ်း..မင်းdaddyလားငိုမှာ..."
"တကယ်ငိုတာပါ...ပါပါးရဲ့...မျက်ရည်တွေဗူးသီးလုံးလောက်ကြီးကိုကျတာ...ဒါမှန်းသိရင်..သားသား..ဓာတ်ပုံရိုက်ထားပါတယ်..."
"ခ်ခ်...."
မောင့်ကိုကြည့်တော့...မျက်နှာတစ်ခုံးနီရဲကာ..ရှက်နေပြီ..။သူ့သားက..ဖော်ကောင်လုပ်နေတာ...ကိုယ်နေဟန်ထားအပြည့်နဲ့ကို....။သားကလိမ်တော့မပြောတတ်..ဒါကြောင့်..သွန်းချောင်းတစ်ချက်ထပ်ဟန့်ကာ...
"သွားကြမယ်...နောက်ကျနေပြီ...စိတ်ဆိုးကပြေပြီနော်...နောက်တစ်ခါကျရင်တော့...လုံးဝမရဘူးမှတ်ပါ..နှစ်ယောက်လုံး..."
"ဟုတ်ကဲ့..ပါပါး.."
သားအဖနှစ်ယောက်လုံး..ကျေနပ်ပြုံးကြီးတွေနဲ့
သွန်းလည်း..မျက်စောင်းတစ်ချက်ထိုးကာ...ကားပေါ်ကိုပဲတက်လာလိုက်တော့သည်..။
ကျန်ခဲ့တဲ့သားအဖတွေကတော့...လက်ဝါးချင်းရိုက်လို့ပေါ့...။
💙💙💙
"ဦးခန့်ညားမောင်!!!!....."
"လာပြီ...လာပါပြီ....အိမ်လေးရယ်..."
"သရက်သီးသွားစိပ်တာ..ဘာတွေအဲ့လောက်ကြာနေတာလဲ...ဘယ်ကောင်မနဲ့ဖုန်းခိုးပြောနေတာလဲ...မှန်မှန်လိမ်..."
"ဟမ်...မဟုတ်တာ..အိမ်လေးရာ..သရက်သီးပဲသွားစိပ်တာပါ..ကဘယ်ကောင်မနဲ့မှဖုန်းမပြောရပါဘူး...ကိုယ့်ဖုန်းက...အိမ်လေးဆီမှာဟာကို..."
ခန့်ညားတစ်ယောက်တကယ်ကို...ခေါင်းကုပ်ရပြီ...။အိမ်ထောင်လေးပြုလိုက်ပါတယ်...ရတာကယောကျာ်းကတစ်ယောက်ထဲ...အဲ့ယောက်ကျာ်းက...စွပ်စွဲပေးစားတဲ့...မိန်းမပေါင်းယောကျာ်းပေါင်းကမနည်း...တကယ်ပါ...အဖြေတောင်းတော့မူလိုက်တာဆိုတာ...ရည်းစားလည်းဖြစ်ရော...လမ်းတွေ့လို့မိန်းမတစ်ယောက်ကိုသုံးစက္ကန့်ထက်ပိုမကြည့်ရဲဘူး...ကြာသွားပြီဆို..ပေးစားပါပြီ...။အဲ့မှာအူလေတော့နား...တစ်နေ့လုံးသတိရတိုင်းပြောနေတာ...။
ယူလိုက်လို့...နားအေးသွားမလားမှတ်တယ်..နိုးပါ...အိမ်မှာနို့ပို့နဲ့ကုလားနဲ့တောင်သဝန်တိုလို့...အမလေး...ငါးပါးမှောက်ရော...။
အခုလည်းဗိုက်ကလေးထွက်လာတော့....ပုံမှန်ထက်2Xတွေ 3Xတွေ ဖြစ်လာရော...။
"ဦးခန့်ညားမောင်..."
"ဟင်..."
"ဘာဟင်လဲ..ဟမ်...ကျွန်တော်ခေါ်နေတာကြာပြီ...ခဗျား..ဘယ်မိန်းမကိုတွေးနေတာလဲ..ပြော..ပြော..."
"အ..အ...နာ..နာတယ်..အိမ်လေးလွတ်ပါဦး..."
"ပြော..ပြောမှလွှတ်မယ်..."
အားသေပါပြီ..နားရွက်ပြုတ်ပြီထင်ရအောင်ကိုဆွဲနေတာ...။
"အိမ်လေးအကြောင်းပါကွာ..အ..."
"ဟွန့်...ခဗျားနော်..ရုတ်ရုတ်မလုပ်နဲ့..."
မလုပ်ရဲပါဘူး...ကြောက်ပါတယ်...။
"ဘာတွေးနေတာလဲဟင်...ကိုကိုက...အိမ်လေးရဲ့အကြောင်းကို..."
ဟင်းးး...ချက်ချင်းပဲရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်လာကာ...ခန့်ညားရဲ့..ရင်ဘတ်ကိုပွတ်သက်ရင်းချွဲလာပြန်ရော...။ကိုယ်ဝန်ဆောင်ဆိုတော့လည်း...အင်းလေး..စိတ်အပြောင်းအလဲပေါ့..။
"သြော်..အဲ့ဒါက..ကိုယ်က..ဗိုက်ထဲက..ကလေးလေး...အကြောင်းပါ...အိမ်လေးရဲ့..ဘာလေးဖြစ်မလဲဆိုပြီး..တွေးကြည့်နေတာ..."
"အော်....အိမ်လေးလည်းသိချင်နေပြီ...ဘာလေးလဲဆိုတာ...ဒါနဲ့ကိုကို..."
"အင်း..."
မောင်ခန့်ညားတို့အလျှောက်ကောင်းတော့အထောင်းသက်သာသွားသည်..။အခုလည်းဘာထပ်ရစ်မလဲမသိဘူး....။
"အိမ်လေးကလေ...ကိုကို့ကိုချစ်လို့သဝန်တာနော်...အဲ့ဒါကို...ကိုကိုစိတ်မပျက်ရဘူးနော်...နော်..."
"အင်းပါ..အိမ်လေးရယ်...ကိုယ်နားလည်ပါတယ်...ကိုယ်က..စိတ်မပျက်ပါဘူး..တစ်ခါတစ်လေ ကျတော့လည်း...အိမ်လေးကကိုယ့်အပေါ်မယုံပေးပါလားဆိုပြီး..ဝမ်းနည်းတာပေါ့..."
"ဟင့်...တောင်းပန်ပါတယ်..ကိုကို...အိမ်လေးကလေ...ကိုကို့ကို..မယုံလို့မဟုတ်ပါဘူး..အိမ်လေးစိတ်ကိုကအဲ့လိုဖြစ်နေတာ...ဟင့်..."
"ဟာ...မငိုရဘူးလေကွာ...တိတ်..တိတ်...တိုနော်..အိမ်လေးစိတ်ကြိုက်သဝန်တို...ဘာမှမဖြစ်ဘူးသိလား...."
"ဟင့်...အင့်..."
"အယ်...ငိုနေတာနော်...ကလေးလေးမျက်လုံးပြူးတော့မယ်...."
"ဟင်...တကယ်လား..."
"တကယ်ပေါ့...အိမ်လေးငိုရင်..အဲ့လိုဖြစ်မှာ..."
"အင့်...မငိုတော့ဘူး..."
"ဟား...ချစ်စရာလေး...လာသရက်သီးစားမယ်...ကိုယ်က..အိမ်လေးအတွက်စပါယ်ရှယ်စိတ်လာတာ..."
သရက်သီးတစ်စိပ်ကိုယူကာ..ခွံလိုက်တော့...ဂျွတ်ကနဲနေအောင်ဝါးစားနေတော့သည်...။
ခန့်ညားကတော့....သွားတွေကြိမ်းလိုက်တာဆိုတာ...။ဗိုက်ပူလေးကတော့...ပါးကိုဖောင်းနေအောင်ကိုစားနေတာ...။
"ကိုကိုး...ကလေးလေးတွေက...အချဉ်အရမ်းကြိုက်တယ်နော်..."
"အိမ်လေးကရော...မကြိုက်ဘူးပေါ့..."
"ဟင့်အင်း...နည်းနည်းမှ...ကြိုက်ဘူး..."
"ဟားဟား...ဟုတ်ပါပြီ....ကလေးလေးတွေစားချင်လို့..."
အချဉ်ထပ်စားချင်တဲ့ကောင်လေးက...ခန့်ညားကိုသိမ်းသွင်းနေတာ....။
ချစ်တော့လည်း...ဘာပဲလုပ်လုပ်...ခွင့်လွှတ်ပေးနိုင်နေရော...။ချစ်တာကို...။သူလေးကလည်း...ကိုယ့်ကိုချစ်လို့သဝန်တိုတာပဲတိုပေါ့....။
မောင်ခန့်ညားတို့ကတော့....ဒီဘဝကြီးမှာပျော်ရွှင်နေပြီ...။ဗိုက်ထဲကအမွှာလေးတွေသာထွက်လာရင်တော့...ခြံရံ ့အိမ်ရှှေ့ 128ခေါက်လောက်....ဘယ်ပြန်ညာပြန်မျက်နှာရင်ကော့ပြီး..သွားလျှောက်မှာ..။
💙💙💙
နောက်တစ်ပိုင်းက..တကယ်ဇာတ်သိမ်းပါနော်😁
နောက်ကျန်တဲ့အတွဲလေးတွေကိုလည်း....Extraမှာတစ်ပိုင်းချင်းစီသီးသန့်ရေးပေးပါဦးမယ်နော်😚