Ep-22
"သားလက္မခံ ႏိုင္ဘူး မယ္မယ္"
"မင္းျမတ္ထြဋ္ေခါင္!!! နင့္အေျခအေနက ဒီလိုျင္းလို ့ရတဲ ့အေနအထားလား"
"မယ္မယ္!!"
"တိတ္စမ္း!!!"
သားအမိနွစ္ေယာက္ ဧည့္ခန္းထဲမွာ အျပဳိင္ေအာ္ေနၾကတာေၾကာင့္ အလုပ္သမားေတြေတာင္ျငိမ္္ ကုပ္ေနရသည္။ထို ့အတူေဘးနားမွာထိုင္ေနတဲ ့ ခန္ ့ထည္ဝါတစ္ေယာက္လဲ လုပ္တုန္းကေတာ့ဘာမွမသိဘူး အခုေတာ့မွငိုေတာင္ငိုခ်င္လာသည္။
"မတိတ္နိုင္ဘူး မယ္မယ္ ကြ်န္ေတာ္တို ့ကညာမွျဖစ္ခဲ့တာမဟုတ္ဘူး "
"Hotelခန္းထဲမွာ အဝတ္မပါပဲတူတူအိပ္ေနတာ ဘာမွမျဖစ္တာလား"
"မဟုတ္ဘူး မယ္မယ္ အဲ့ဒါကို……"
"ေတာ္ျပီ ဘာမွအထြန္ ့မတက္နဲ ့ ဒီတစ္ပတ္အတြင္း မဂၤလာပြဲလုပ္မယ္"
"မယ္မယ္!!!"
သူမ ရဲ ့သေဘာဆႏၵကုိေျပာျပီးတာနဲ ့ထြက္လာလိုက္သည္။အေနာက္ကေန လွမ္းေခၚေနတဲ ့သားၾကီးရဲ ့ေအာ္သံကုိလစ္လ်ဴ ရႈကာ အေပၚထပ္ကိုိ တက္လာခဲ့လိုက္သည္။
ိမယ္မယ္တက္သြားေတာ့ ေခါင္ ေဘးနားကဘာတစ္ခြန္းမွမေျပာပဲ ထို္င္ေနတဲ ့ေကာင္ေလးကိုေဒါသေတြပံုက်သြားျပီး ေကာင္ေလးရဲ ့ပုခံုးႏွစ္ဖက္ကိုဆုပ္ကိုင္လိုက္ေတာ့ အထိတ္တလန္ ့ေမာ့ၾကည့္လာသည္။
"ေျပာ…မင္းေျပာေလ မင္းေပ်ာ္တယ္မလား
ဟမ္!!! ဒီလိုေတြျဖစ္ကုန္ေတာ့ မင္းေပ်ာ္တယ္မလား ေျပာေလ!!!"
"ကိုထြဋ္~~"
"မေခၚနဲ ့!!!"
"အ့~"
ပုခံုးကိုင္ထားတာကိုေဆာင့္လႊတ္လိုက္ေတာ့ ဆိုဖာနဲ ့ေက်ာေစာင့္မိျပီး ေအာင့္သြားတာေၾကာင့္ အသံထြက္ညီးမိလိုက္သည္။ခန္ ့ထည္မွားျပီလား…ခန္ ့ထည္ဒီလိုလုပ္လိုက္ရင္ ကိုထြဋ္နဲ ့နီးစပ္သြားမယ္လို ့ထင္တာ…အခုအရာရာတုိင္းကတစ္လြဲစီ…ကိုထြဋ္ကေတာ့ထြက္သြားေလျပီ…ခန္ ့ထည္ထိုင္ေနမိျပီး တစ္ေန ့ကအေၾကာင္းေတြကို ျပန္ေတြးမိေတာ့ မ်က္ရည္ေတြကအလုအယက္ခုန္ဆင္းလာေတာ့သည္။
YOU ARE READING
ေမာင့္ အလိုက် 💙(completed)
Romanceရင္ထဲမွာ႐ွိမ႐ွိကို... ရင္ထဲကအလိုလိုသိၿပီးသားမို ့... ခ်စ္သလားလို ့မေမးေတာ့ဘူး ေမာင္... အရာအရာတိုင္းက.... ေမာင့္အလိုက်ပါ ေမာင္ရယ္.... ရင်ထဲမှာရှိမရှိကို... ရင်ထဲကအလိုလိုသိပြီးသားမို ့... ချစ်သလားလို ့မမေးတော့ဘူး မောင်... အရာအရာတိုင်းက.... မောင့်အလိုက...
