*ဦးကျန့်..မနက်ဖြန် ကျဲ ပြန်ရောက်မှာတဲ့*
ရှောင်းကျန့် သောက်လက်စ ဆေးလိပ်ကို ဆေးလိပ်ပြာခွက်ထဲ ထိုးချေလိုက်ပြီး သူ့ဘေးနား ထိုင်နေသည့် ချာတိတ်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ အိမ်နေရင်း ဝတ်စုံ တီရှပ်အဖြူနဲ့ ဘောင်းဘီတိုအနက်လေးနဲ့ကြောင့် ခြေသလုံးသားလေးတွေက ဖြူဖွေးသွယ်လျနေသည်။
ချာတိတ်ကို သူချစ်လား မချစ်ဖူးလား ဆိုတာ မသေချာဘူး။ ဒါပေမယ့် ချာတိတ်ကို အခုထိ သူ မဖြတ်နိုင်သေးဘူး။
*အဲ့တော့ ကိုယ်က ဘာလုပ်ပေးရမှာလဲ*
ဦးကျန့်စကားကြောင့် ရိပေါ်မှာ မယုံနိုင်သည့် မျက်ဝန်းဖြင့် ကြည့်တယ်။ ဦးကျန့် သူ့ကို မချစ်ဘူးဆိုတာ သိပေမယ့် အခုလိုတော့ လွယ်လွယ်မထွက်လောက်ဘူး ထင်ထားတာ။
*ဘာမှ လုပ်ပေးစရာမလိုပါဘူး..! ဦးကျန့် သိအောင် ပြောပြရုံပဲ*
ရိပေါ် ဆက်ပြောချင်စိတ် မရှိတော့။ စကားနာထိုးတာမျိုးက ရိပေါ်နဲ့ မလိုက်ဖက်ပေမယ့် ဒီအခြေအနေမျိုးမှာ စကားကောင်း မထွက်နိုင်။ မမျှော်လင့်ထားတဲ့ မေးခွန်းအတွတ် ရင်ဘတ်ကနာတယ်။ သူ ဦးကျန့်ကို မုန်းချင်တယ်။
*ဟေ့ ငိုနေတာလား..?*
ရိပေါ် မျက်နှာကို ဆွဲမော့သည့် ဦးကျန့်လက်ကြီးကို ပုတ်ထုတ်လိုက်သည်။ ဒီအချိန်မှာ သူ ဦးကျန့် အသားနဲ့မထိချင်ဘူး။
*ဟ..! ကိုယ့်ကိုယ်တောင် ပြန်ရိုက်ဖို့ အားရှိနေပြီပေါ့*
*ဦးကျန့်ကို ကျွန်တော်မရိုက်ပါဘူး..! ပုတ်ထုတ်ရုံလေးကို*
ခေါင်းလဲ မော့မလာပဲ ပြန်ပြောနေသည့် ချာတိတ်က သူ ငေါက်မှာ ကြောက်နေသည့်ပုံ။ ေခါင်းေလးငုံ့ပြီး မျက်ရည်တွေ ဆွဲဆွဲသုတ်နေတဲ့ ချာတိတ်ကို သူ အသဲယားလာသည်။
ရှောင်းကျန့် မတ်တပ်ထရပ်ပြီး ချာတိတ်တို့ ဘေးအိမ်က အန်တီရင်းဆိုသည့် အဒေါ်ကြီးတွေ မြင်မှာဆိုး၍ တံခါးတွေ ထပိတ်ပြီး လိုက်ကာပါ ဆွဲချခဲ့သည်။ ဒါဆို သူတို့၂ယောက်ကို ဘယ်သူမှ မရှုပ်နိုင်တော့ဘူး။
ရှောင်းကျန့် ရိပေါ်ဘေး ဝင်ထိုင်တော့ ချာတိတ်က မတ်တပ်ရပ်လိုက်တာ အလန့်တကြား။ ရှောင်းကျန့် မျက်ခုံး တစ်ချက်ပင့်သွားကာ ချာတိတ်ကိုယ်လေးကို လက်ကောက်ဝတ်က ဆက်ခနဲဆွဲပြီး သူ့ပေါင်ပေါ် ထိုင်စေသည်။
*အန်တီရင်းတို့ သိသွားလိမ့်မယ် ဦးကျန့်..!*
*ကိုယ် အကုန်အလုံပိတ်ထားတာ ဘယ်သူက သိမှာလဲ..? ဟင်*
ရှောင်းကျန့် ရိပေါ် လက်အိအိလေး နှစ်ဖက်ကို သူ့လက်ကြီးတွေနဲ့ လက်ချောင်းချင်း ဆက်ယှက်ကာ ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ထားသည်။ ဖြူအုအုလက်သေးသေးလေးနဲ့ tattoတွေ ထင်းနေသည့် လက်ကြီးကြီး တစ်စုံက ပနံရစွာ လိုက်ဖက်နေပြန်သည်။
ရှောင်းကျန့် နှုတ်ခမ်းတွေက ချာတိတ် လည်တိုင်တွေဆီ တိုးဝင်သွားတော့ တွန့်ကျုံ့သွားသည့် ခန္ဓာကိုယ်လေး။ လည်တိုင်တွေကို ခပ်ဖွဖွစုပ်ယူကာ ခါးသေးသေးလေးကို ခပ်တင်းတင်းဖက်လိုက်တော့ သူ့လက်တွေကို ဖယ်ချလာသည့် လက်သေးသေးလေး။
*ကျွန်တော် ဒီလိုကြီး မနေတတ်ဘူး ဦးကျန့်..အ့!*
ပုခုံးသားလေးတွေကို ပေါ်အောင်ဆွဲချပြီး တစ်ချက်ကိုက်မိတော့ ခပ်စူးစူးအော်သံလေးက နားထဲဝင်လာသည်။ ရှောင်းကျန့် ချာတိတ်ခါးကို တင်းနေအောင် ဖက်ရင်း ပုခုံးသားလေးတွေ၊ လည်ပင်းသားလေးတွေကို ခပ်ဖွဖွ ကိုက်နေပြန်သည်။
*ဦးကျန့်..ဖယ်တော့..အင့်..! အန်တီရင်းတို့ ဝင်လာရင် မြင်သွားလိမ့်မယ်*
ရိပေါ်မှာ ဦးကျန့် နမ်းနေသည့်အထဲ စိတ်မရောက်။ အန်တီရင်း အိမ်ဘက် မလာဖို့ပဲ ဆုတောင်းနေမိသည်။ သူ ဦးကျန့် လက်ထဲက ဘယ်လိုမှ ရုန်းလို့ရမှာ မဟုတ်။
*ဦးကျန့်နော်..!*
ဦးကျန့်လက်တစ်ဖက်က အကျီအောက်ကနေ လျှိုဝင်ကာ ရင်ဘတ်ကို ဆုပ်ကိုင် ဖိညှစ်နေ၍ ရိပေါ်မှာ ခြေချောင်းလေးတွေ ကုပ်သွားရသည်။ ရိပေါ် ဦးကျန့် လက်တွေကို အတင်းခွာချနေပေမယ့် ဘယ်လိုမှ မရပေ။
*ဟင့်..!.*
ရင်ဘတ်ကို ဖိချေလိုက်၍ ဦးကျန့်လက်ကို အပေါ်က ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်မိသွားသည်။ ဦးကျန့်ကတော့ အသက်ရှုသံတွေ လှိုင်းထန်နေကာ ရိပေါ် ကိုယ်လေးကို စိတ်ကြိုက် ကိုင်တွယ်နေလေသည်။
*ဦးကျန့်..ဟင့်အင်း..!*
ရိပေါ် သူ့ခါးပေါ်က ဦးကျန့်လက်ကို မရရအောင် ဆွဲချပြီး မတ်တပ်ရပ်မည်လုပ်တော့ လက်မောင်းကနေ ပြန်ဆွဲချသည့် ဦးကျန့်။
*ဘာလို့ အတင်းရုန်းနေတာလဲ..!*
ဦးကျန့်က ရိပေါ် မကြိုက်ဖူးဆိုလဲ သူလုပ်ချင်ရာကို တဇွတ်ထိုး လုပ်မြဲ။ ရိပေါ်ခမျာသာ ကူရာမဲ့ဖြစ်နေသလို တစ်ယောက်ယောက် မြင်သွားမှာလဲ ကြောက်နေရသည်။
*အားဝမ်လေး..!*
အနောက်အိမ်ဘက်က အော်သံကြောင့် ဦးကျန့်၏ လှုပ်ရှားမှုတွေ ရပ်သွားသလို ရိပေါ်မှာ ကပြူးကပြာ ထရပ်ပြီး ထမင်းစားခန်းဘက် ပြေးသွားလိုက်သည်။ အနောက်က ရှောင်းကျန့်ကတော့ တစ်ယောက်ထဲ ကျန်နေခဲ့ကာ ချာတိတ်အလာကို စောင့်နေလိုက်သည်။
*အားဝမ်လေး မိန်းချထားအုံး။ ဟိုဘက်က လမ်းမှာ shockဖြစ်နေလို့တဲ့..!*
*ဟုတ် အန်တီမင် ကျေးဇူးပဲ.! သားအခု လုပ်လိုက်မယ်*
ရိပေါ် မိန်းအပြေးသွားချကာ ဧည့်ခန်းက ဆိုဖာဆီ မပြန်ရဲ။ ဟိုမှာဆိုရင် ဦးကျန့်က သူ့ကို အနိုင်ကျင့်အုံးမှာ။ ထမင်းစားခန်းထဲက ပြတင်းပေါက်တွေဖွင့်ထား၍ အန်တီမင်တို့ လှမ်းမြင်နေရသလို လမ်းမဘက်ကလဲ ရိပေါ်တို့ဆီ မြင်နေရသည်။
ရိပေါ် လုပ်စရာမရှိ ရှာကြံလုပ်ကာ လက်လေးတွေက တဆက်ဆက်တုန်နေပြန်သည်။ ခြေတွေလက်တွေ အေးစက်နေကာ ရင်ထဲမှာလဲ တဒိတ်ဒိတ်ဖြင့်။
*ဘာလုပ်နေတာလဲ..?*
ရိပေါ် အနောက်ကနေ အဖက်ခံလိုက်ရခြင်းနဲ့အတူ နားရွက်ဖျားတွေ အကိုက်ခံလိုက်ရသည်။ အခုက သူတိူ့ ထမင်းစားခန်းထဲမှာလေ။ အပြင်ကလဲ လှမ်းမြင်နေရတဲ့ အနေအထား။
ရိပေါ် ဦးကျန့်လက်တွေကို ဆွဲဖြုတ်လိုက်ရင်း
*လူတွေမြင်ကုန်လိမ့်မယ် ဦးကျန့်..! ဖယ်ပါ*
*မြင်မှာဆိုးရင် အရှေ့သွားမယ်လေ..! ကိုယ်ကတော့ ဘယ်သူ့ကိုမှ ဂရုစိုက်မှာ မဟုတ်ဘူး*
ဦးကျန့်က ရိပေါ်ကို သိပ်အနိုင်ကျင့်လွန်းပါသည်။ သူ ကြောက်တာ သိရက်နဲ့ တမင်ဆိုးနေခြင်း။ ရိပေါ် အရှေ့လိုက်သွားရင်လဲ ဦးကျန့်ရဲ့ ထင်တိုင်းကြဲခြင်းကို ခံရအုံးမည်။
*ကျွန်တော် နေ့လည်စာ ချက်ရအုံးမှာ ဦးကျန့်..! ဖယ်ပေးပါ*
ရိပေါ် လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကနေ ဆွဲလှည့်ခံလိုက်ရသည်က အင့် ခနဲ။ အပေါ် မော့ကြည့်လိုက်တော့ ဦးကျန့်က သူ့ကိုစိုက်ကြည့်နေပြီး ရိပေါ် မျက်နှာလေးကို သူ့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ခပ်တင်းတင်း အုပ်ကိုင်ထားသည်။
ရင်ဘတ်ဟပြဲနဲ့ ရင်ဘတ်တစ်လျှောက် အမွှေးအမျှင်တွေနဲ့ ဦးကျန့်က အခြားသူတွေအတွတ် ရင်ခုန်စရာဖြစ်ပေမယ့် ရိပေါ်အကြိုက်မဟုတ်ဘူး။
ဦးကျန့်က သူ့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်ထားသည့် ရိပေါ် မျက်နှာလေးကို အပေါ်ကို နည်းနည်းပင့်မလိုက်တော့ ရိပေါ်မှာ ခြေဖျားလေးထောက်ထားရသည်။
*အင့်..ပြွတ်စ်..! အွန့်*
စူထွက်နေသည့် ရိပေါ်နှုတ်ခမ်းလေးတစ်ခုလုံးကို စုပ်ငုံကာ အားရှိတိုင်းနမ်းနေသည့် ဦးကျန့်ကြောင့် ကြွက်သားတွေ ဖုထစ်နေသည့် လက်မောင်းကြီးကို လက်သီးဆုပ်လေးတွေဖြင့် ရိုက်နှက်မိသည်။
*အွင့်...အွင်း..!*
ရှင်းလင်းနေသည့် အခြေအနေမှာ ဟိုဘက်အိမ်က လှမ်းကြည့်ရင်တောင် သေချာမြင်နေရမည့် အခြေအနေ။ ဦးကျန့်က ရမ်းကားလွန်းတယ်။
နှုတ်ခမ်းတွေရော ပါးတွေပါ စုပ်နမ်းခံနေရ၍ ခွေကျမလို ဖြစ်သွားသည့် ရိပေါ်ကို ဦးကျန့်က အားနဲ့ ထွေးဖက်ထားသည်။ ထုရိုက်နေသည့် ရိပေါ်လက်တွေကို ဂရုမစိုက်စွာ ဦးကျန့်က သူစိတ်ထင်သလို သောင်းကျန်းတုန်း။
*လူ..လူတွေမြင်လိမ့်မယ်..ဟင့်..!*
ရိပေါ်စကားကြောင့် ဦးကျန့်က ရိပေါ်ကို ချီမကာ အတွင်းဘက်ကို ခေါ်လာပြီး နံရံမှာ ကပ်ကာ အကြမ်းအရမ်း အနိုင်ကျင့်ပြန်သည်။
*ဦးကျန့်..! ကျွန်တော်မကြိုက်ဘူးလိူ့..ဟင့်..!*
*ချာတိတ်မကြိုက်လဲ..ကိုယ်ကြိုက်တယ်..!*
ရိပေါ် အဝတ်အစားတွေကို အတင်းဆွဲချွတ်နေသည့် ဦးကျန့်ကြောင့် ရိပေါ် အတင်းပြန်ဆွဲနေရသည်။ မျက်ရည်တွေ ကျနေသည်ကိုလဲ မသုတ်အားသေး။ ရိပေါ်လို သေးသေးသွယ်သွယ်ကောင်လေးက ဦးကျန့်လိုလူကို ဘယ်လောက်ကြာကြာ တားနိုင်မှာလဲ..?
*ဟင့်..အင့်..!*
ဆုပ်ကိုင်ခံရသည့် အောက်ပိုင်းကြောင့် အေးစက်သွားသည့် ခန္ဓာကိုယ်လေး။ ဦးကျန့်အရာပေါ် ရိပေါ်လက်ကို တင်ကာ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်စေသည့် ဦးကျန့်က သိပ်မုန်းစရာ ကောင်းသည်။ ဦးကျန့်သဘောကျတာ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို။
*အင့်...! နွေးနေတာပဲ ချာတိတ်ရာ..!*
မျက်လုံးတွေမှိတ်ကာ ရိပေါ် ပုခုံးတွေ လည်တိုင်တွေကို နမ်းရှိုက်နေသည့် ဦးကျန့်ကို သူ မကြည့်ချင်တော့။ မျက်လုံးတွေ မှိတ်ကာ ဦးကျန့်ပြုသမျှ နုရသည်။
*အင့်..ဟင်း..!*
*ကိုယ့်နာမည် ညည်းပေးကွာ..အင့်!*
ဦးကျန့်က နားရွက်ဖျားကို ကိုက်ကာဆိုတော့ သူ အသံမထွက်စေရန် အောက်နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်ပြီး တင်းခံနေသည်။ သူ့လက်တစ်ဖက်က ဦးကျန့်ကျောကို ခပ်တင်းတင်းဖက်ထားရကာ လက်တစ်ဖက်က ဦးကျန့်သာယာစေဖို့ လုပ်ဆောင်နေရသည်။
*အင့်..အင်း..ဟင့်*
ဘယ်လောက်ပဲ တင်းခံတင်းခံ ခန္ဓာကိုယ်ရဲ့ တုန့်ပြန်မှုက်ု ရိပေါ် မလွန်ဆန်နိုင်ပါ။ ဦးကျန့်က ရိပေါ်ကို လုပ်ဆောင်ပေးနေသည့် အရာကို ရပ်လိုက်၍ ရိပေါ်မှာ တိမ်ပေါ်ရောက်ခါနီးမှ အောက်ပြုတ်ကျသွားသည့်အတိုင်း။
*မင်းလေးက ..ကိုယ့်စကားမှနားမထောင်ပဲ..!*
ရိပေါ် လက်တစ်ဖက်ကိုတော့ ဦးကျန့်က ထပ်ကိုင်ကာ ခပ်ဖွဖွလှုပ်ရှားနေသည်။ ရိပေါ်မှာသာ ပြီးခါနီး ဆက်မလုပ်တော့သည့် ဦးကျန့်ကြောင့် ကယောင်ကတမ်းဖြင့် နှုတ်ခမ်းတွေဟကာ ဦးကျန့်ကို နမ်းတော့ ခေါင်းကိုတိမ်းစောင်းပြီး အနမ်းမခံ။
*အို့..! Sorry ချာတိတ်...! ကိုယ့်နာမည်ကို ညီးမှ ဆက်လုပ်ကြမယ်*
ဖြူစင်ရိုးသားသည့် ရိပေါ် ကိုယ်လေးက ဦးကျန့်လောက် တောင့်မခံနိုင်။ ခေါင်းလေး ညိမ့်ပြလိုက်တော့ ပြန်ဆုပ်ကိုင်လာသည့် ဦးကျန့်။ မျက်ရည်တစ်စက်က မဖိတ်ခေါ်ပဲ ပါးပေါ် စီးကျလာကြသည်။
*အင်း..ဟင့်..ဦးကျန့်..!*
*အချစ်ကလေးရာ..အင့်...အင်း*
ဦးကျန့် ကျောပြင်ကို လက်တစ်ဖက်က ပိုတိုးဖက်ရင်း ရိပေါ် ခါးတွေ ကော့တက်လာသည်။
*အင့်..အင်း..ဟင့်.. ဦးကျန့်...မြန်မြန်လေး..အင့်*
*ဟူးစ်..ချစ်စရာလေးကွာ..အင်း..!*
နားရွက်ဖျားနားကို ကိုက်ခံလိုက်ရသည်နှင့် ခါးလေးကော့ကာ ပြီးဆုံးသွားသည့် ရိပေါ်။ ဦးကျန့်လဲ ပြီးဆုံးသွားသည့်တိုင် ရိပေါ် ကိုယ်လေးကို ခပ်ဖွဖွနမ်းနေသည်။ ရိပေါ်ရော ဦးကျန့်ရော အသက်ရှူတွေပြင်းထန်နေသလို မောဟိုက်နေကြသည်။
နှစ်ယောက်လုံး အသက်ကို ဖြေးဖြေးရှူကာ အမောဖြေကြရတယ်။ ခပ်တင်းတင်း ပွေ့ဖက်ထားသည့် လူနှစ်ဦးထံမှာ ထွက်ကြလာသည့်စကားသံကြောင့် အခြားတစ်ယောက်ခမျာ တုန်လှုပ်သွားသည်။
*လမ်းခွဲကြရအောင်*
#tbc
*ဦးက်န႔္..မနက္ျဖန္ က်ဲ ျပန္ေရာက္မွာတဲ့*
ေရွာင္းက်န႔္ ေသာက္လက္စ ေဆးလိပ္ကို ေဆးလိပ္ျပာခြက္ထဲ ထိုးေခ်လိုက္ၿပီး သူ႔ေဘးနား ထိုင္ေနသည့္ ခ်ာတိတ္ကို ၾကည့္လိုက္သည္။ အိမ္ေနရင္း ဝတ္စုံ တီရွပ္အျဖဴနဲ႔ ေဘာင္းဘီတိုအနက္ေလးနဲ႔ေၾကာင့္ ေျခသလုံးသားေလးေတြက ျဖဴေဖြးသြယ္လ်ေနသည္။
ခ်ာတိတ္ကို သူခ်စ္လား မခ်စ္ဖူးလား ဆိုတာ မေသခ်ာဘူး။ ဒါေပမယ့္ ခ်ာတိတ္ကို အခုထိ သူ မျဖတ္ႏိုင္ေသးဘူး။
*အဲ့ေတာ့ ကိုယ္က ဘာလုပ္ေပးရမွာလဲ*
ဦးက်န႔္စကားေၾကာင့္ ရိေပၚမွာ မယုံႏိုင္သည့္ မ်က္ဝန္းျဖင့္ ၾကည့္တယ္။ ဦးက်န႔္ သူ႔ကို မခ်စ္ဘူးဆိုတာ သိေပမယ့္ အခုလိုေတာ့ လြယ္လြယ္မထြက္ေလာက္ဘူး ထင္ထားတာ။
*ဘာမွ လုပ္ေပးစရာမလိုပါဘူး..! ဦးက်န႔္ သိေအာင္ ေျပာျပ႐ုံပဲ*
ရိေပၚ ဆက္ေျပာခ်င္စိတ္ မရွိေတာ့။ စကားနာထိုးတာမ်ိဳးက ရိေပၚနဲ႔ မလိုက္ဖက္ေပမယ့္ ဒီအေျခအေနမ်ိဳးမွာ စကားေကာင္း မထြက္ႏိုင္။ မေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ ေမးခြန္းအတြတ္ ရင္ဘတ္ကနာတယ္။ သူ ဦးက်န႔္ကို မုန္းခ်င္တယ္။
*ေဟ့ ငိုေနတာလား..?*
ရိေပၚ မ်က္ႏွာကို ဆြဲေမာ့သည့္ ဦးက်န္႔လက္ႀကီးကို ပုတ္ထုတ္လိုက္သည္။ ဒီအခ်ိန္မွာ သူ ဦးက်န႔္ အသားနဲ႔မထိခ်င္ဘူး။
*ဟ..! ကိုယ့္ကိုယ္ေတာင္ ျပန္႐ိုက္ဖို႔ အားရွိေနၿပီေပါ့*
*ဦးက်န႔္ကို ကြၽန္ေတာ္မ႐ိုက္ပါဘူး..! ပုတ္ထုတ္႐ုံေလးကို*
ေခါင္းလဲ ေမာ့မလာပဲ ျပန္ေျပာေနသည့္ ခ်ာတိတ္က သူ ေငါက္မွာ ေၾကာက္ေနသည့္ပုံ။ ေခါင္းေလးငုံ႔ၿပီး မ်က္ရည္ေတြ ဆြဲဆြဲသုတ္ေနတဲ့ ခ်ာတိတ္ကို သူ အသဲယားလာသည္။
ေရွာင္းက်န႔္ မတ္တပ္ထရပ္ၿပီး ခ်ာတိတ္တို႔ ေဘးအိမ္က အန္တီရင္းဆိုသည့္ အေဒၚႀကီးေတြ ျမင္မွာဆိုး၍ တံခါးေတြ ထပိတ္ၿပီး လိုက္ကာပါ ဆြဲခ်ခဲ့သည္။ ဒါဆို သူတို႔၂ေယာက္ကို ဘယ္သူမွ မရႈပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။
ေရွာင္းက်န႔္ ရိေပၚေဘး ဝင္ထိုင္ေတာ့ ခ်ာတိတ္က မတ္တပ္ရပ္လိုက္တာ အလန႔္တၾကား။ ေရွာင္းက်န႔္ မ်က္ခုံး တစ္ခ်က္ပင့္သြားကာ ခ်ာတိတ္ကိုယ္ေလးကို လက္ေကာက္ဝတ္က ဆက္ခနဲဆြဲၿပီး သူ႔ေပါင္ေပၚ ထိုင္ေစသည္။
*အန္တီရင္းတို႔ သိသြားလိမ့္မယ္ ဦးက်န႔္..!*
*ကိုယ္ အကုန္အလုံပိတ္ထားတာ ဘယ္သူက သိမွာလဲ..? ဟင္*
ေရွာင္းက်န႔္ ရိေပၚ လက္အိအိေလး ႏွစ္ဖက္ကို သူ႔လက္ႀကီးေတြနဲ႔ လက္ေခ်ာင္းခ်င္း ဆက္ယွက္ကာ ခပ္တင္းတင္းဆုပ္ထားသည္။ ျဖဴအုအုလက္ေသးေသးေလးနဲ႔ tattoေတြ ထင္းေနသည့္ လက္ႀကီးႀကီး တစ္စုံက ပနံရစြာ လိုက္ဖက္ေနျပန္သည္။
ေရွာင္းက်န႔္ ႏႈတ္ခမ္းေတြက ခ်ာတိတ္ လည္တိုင္ေတြဆီ တိုးဝင္သြားေတာ့ တြန႔္က်ဳံ႕သြားသည့္ ခႏၶာကိုယ္ေလး။ လည္တိုင္ေတြကို ခပ္ဖြဖြစုပ္ယူကာ ခါးေသးေသးေလးကို ခပ္တင္းတင္းဖက္လိုက္ေတာ့ သူ႔လက္ေတြကို ဖယ္ခ်လာသည့္ လက္ေသးေသးေလး။
*ကြၽန္ေတာ္ ဒီလိုႀကီး မေနတတ္ဘူး ဦးက်န႔္..အ့!*
ပုခုံးသားေလးေတြကို ေပၚေအာင္ဆြဲခ်ၿပီး တစ္ခ်က္ကိုက္မိေတာ့ ခပ္စူးစူးေအာ္သံေလးက နားထဲဝင္လာသည္။ ေရွာင္းက်န႔္ ခ်ာတိတ္ခါးကို တင္းေနေအာင္ ဖက္ရင္း ပုခုံးသားေလးေတြ၊ လည္ပင္းသားေလးေတြကို ခပ္ဖြဖြ ကိုက္ေနျပန္သည္။
*ဦးက်န႔္..ဖယ္ေတာ့..အင့္..! အန္တီရင္းတို႔ ဝင္လာရင္ ျမင္သြားလိမ့္မယ္*
ရိေပၚမွာ ဦးက်န႔္ နမ္းေနသည့္အထဲ စိတ္မေရာက္။ အန္တီရင္း အိမ္ဘက္ မလာဖို႔ပဲ ဆုေတာင္းေနမိသည္။ သူ ဦးက်န႔္ လက္ထဲက ဘယ္လိုမွ ႐ုန္းလို႔ရမွာ မဟုတ္။
*ဦးက်န႔္ေနာ္..!*
ဦးက်န႔္လက္တစ္ဖက္က အက်ီေအာက္ကေန လွ်ိဳဝင္ကာ ရင္ဘတ္ကို ဆုပ္ကိုင္ ဖိညႇစ္ေန၍ ရိေပၚမွာ ေျခေခ်ာင္းေလးေတြ ကုပ္သြားရသည္။ ရိေပၚ ဦးက်န႔္ လက္ေတြကို အတင္းခြာခ်ေနေပမယ့္ ဘယ္လိုမွ မရေပ။
*ဟင့္..!.*
ရင္ဘတ္ကို ဖိေခ်လိုက္၍ ဦးက်န႔္လက္ကို အေပၚက ခပ္တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္မိသြားသည္။ ဦးက်န႔္ကေတာ့ အသက္ရႈသံေတြ လႈိင္းထန္ေနကာ ရိေပၚ ကိုယ္ေလးကို စိတ္ႀကိဳက္ ကိုင္တြယ္ေနေလသည္။
*ဦးက်န႔္..ဟင့္အင္း..!*
ရိေပၚ သူ႔ခါးေပၚက ဦးက်န္႔လက္ကို မရရေအာင္ ဆြဲခ်ၿပီး မတ္တပ္ရပ္မည္လုပ္ေတာ့ လက္ေမာင္းကေန ျပန္ဆြဲခ်သည့္ ဦးက်န႔္။
*ဘာလို႔ အတင္း႐ုန္းေနတာလဲ..!*
ဦးက်န႔္က ရိေပၚ မႀကိဳက္ဖူးဆိုလဲ သူလုပ္ခ်င္ရာကို တဇြတ္ထိုး လုပ္ၿမဲ။ ရိေပၚခမ်ာသာ ကူရာမဲ့ျဖစ္ေနသလို တစ္ေယာက္ေယာက္ ျမင္သြားမွာလဲ ေၾကာက္ေနရသည္။
*အားဝမ္ေလး..!*
အေနာက္အိမ္ဘက္က ေအာ္သံေၾကာင့္ ဦးက်န႔္၏ လႈပ္ရွားမႈေတြ ရပ္သြားသလို ရိေပၚမွာ ကျပဴးကျပာ ထရပ္ၿပီး ထမင္းစားခန္းဘက္ ေျပးသြားလိုက္သည္။ အေနာက္က ေရွာင္းက်န႔္ကေတာ့ တစ္ေယာက္ထဲ က်န္ေနခဲ့ကာ ခ်ာတိတ္အလာကို ေစာင့္ေနလိုက္သည္။
*အားဝမ္ေလး မိန္းခ်ထားအုံး။ ဟိုဘက္က လမ္းမွာ shockျဖစ္ေနလို႔တဲ့..!*
*ဟုတ္ အန္တီမင္ ေက်းဇူးပဲ.! သားအခု လုပ္လိုက္မယ္*
ရိေပၚ မိန္းအေျပးသြားခ်ကာ ဧည့္ခန္းက ဆိုဖာဆီ မျပန္ရဲ။ ဟိုမွာဆိုရင္ ဦးက်န႔္က သူ႔ကို အႏိုင္က်င့္အုံးမွာ။ ထမင္းစားခန္းထဲက ျပတင္းေပါက္ေတြဖြင့္ထား၍ အန္တီမင္တို႔ လွမ္းျမင္ေနရသလို လမ္းမဘက္ကလဲ ရိေပၚတို႔ဆီ ျမင္ေနရသည္။
ရိေပၚ လုပ္စရာမရွိ ရွာႀကံလုပ္ကာ လက္ေလးေတြက တဆက္ဆက္တုန္ေနျပန္သည္။ ေျခေတြလက္ေတြ ေအးစက္ေနကာ ရင္ထဲမွာလဲ တဒိတ္ဒိတ္ျဖင့္။
*ဘာလုပ္ေနတာလဲ..?*
ရိေပၚ အေနာက္ကေန အဖက္ခံလိုက္ရျခင္းနဲ႔အတူ နား႐ြက္ဖ်ားေတြ အကိုက္ခံလိုက္ရသည္။ အခုက သူတိူ႔ ထမင္းစားခန္းထဲမွာေလ။ အျပင္ကလဲ လွမ္းျမင္ေနရတဲ့ အေနအထား။
ရိေပၚ ဦးက်န႔္လက္ေတြကို ဆြဲျဖဳတ္လိုက္ရင္း
*လူေတြျမင္ကုန္လိမ့္မယ္ ဦးက်န႔္..! ဖယ္ပါ*
*ျမင္မွာဆိုးရင္ အေရွ႕သြားမယ္ေလ..! ကိုယ္ကေတာ့ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ဂ႐ုစိုက္မွာ မဟုတ္ဘူး*
ဦးက်န႔္က ရိေပၚကို သိပ္အႏိုင္က်င့္လြန္းပါသည္။ သူ ေၾကာက္တာ သိရက္နဲ႔ တမင္ဆိုးေနျခင္း။ ရိေပၚ အေရွ႕လိုက္သြားရင္လဲ ဦးက်န႔္ရဲ႕ ထင္တိုင္းႀကဲျခင္းကို ခံရအုံးမည္။
*ကြၽန္ေတာ္ ေန႔လည္စာ ခ်က္ရအုံးမွာ ဦးက်န႔္..! ဖယ္ေပးပါ*
ရိေပၚ လက္ေမာင္းႏွစ္ဖက္ကေန ဆြဲလွည့္ခံလိုက္ရသည္က အင့္ ခနဲ။ အေပၚ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဦးက်န္႔က သူ႔ကိုစိုက္ၾကည့္ေနၿပီး ရိေပၚ မ်က္ႏွာေလးကို သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ခပ္တင္းတင္း အုပ္ကိုင္ထားသည္။
ရင္ဘတ္ဟၿပဲနဲ႔ ရင္ဘတ္တစ္ေလွ်ာက္ အေမႊးအမွ်င္ေတြနဲ႔ ဦးက်န႔္က အျခားသူေတြအတြတ္ ရင္ခုန္စရာျဖစ္ေပမယ့္ ရိေပၚအႀကိဳက္မဟုတ္ဘူး။
ဦးက်န႔္က သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ အုပ္ကိုင္ထားသည့္ ရိေပၚ မ်က္ႏွာေလးကို အေပၚကို နည္းနည္းပင့္မလိုက္ေတာ့ ရိေပၚမွာ ေျခဖ်ားေလးေထာက္ထားရသည္။
*အင့္..ႁပြတ္စ္..! အြန႔္*
စူထြက္ေနသည့္ ရိေပၚႏႈတ္ခမ္းေလးတစ္ခုလုံးကို ဆုပ္ငုံကာ အားရွိတိုင္းနမ္းေနသည့္ ဦးက်န႔္ေၾကာင့္ ႂကြက္သားေတြ ဖုထစ္ေနသည့္ လက္ေမာင္းႀကီးကို လက္သီးဆုပ္ေလးေတြျဖင့္ ႐ိုက္ႏွက္မိသည္။
*အြင့္...အြင္း..!*
ရွင္းလင္းေနသည့္ အေျခအေနမွာ ဟိုဘက္အိမ္က လွမ္းၾကည့္ရင္ေတာင္ ေသခ်ာျမင္ေနရမည့္ အေျခအေန။ ဦးက်န႔္က ရမ္းကားလြန္းတယ္။
ႏႈတ္ခမ္းေတြေရာ ပါးေတြပါ စုပ္နမ္းခံေနရ၍ ေခြက်မလို ျဖစ္သြားသည့္ ရိေပၚကို ဦးက်န႔္က အားနဲ႔ ေထြးဖက္ထားသည္။ ထု႐ိုက္ေနသည့္ ရိေပၚလက္ေတြကို ဂ႐ုမစိုက္စြာ ဦးက်န႔္က သူစိတ္ထင္သလို ေသာင္းက်န္းတုန္း။
*လူ..လူေတြျမင္လိမ့္မယ္..ဟင့္..!*
ရိေပၚစကားေၾကာင့္ ဦးက်န႔္က ရိေပၚကို ခ်ီမကာ အတြင္းဘက္ကို ေခၚလာၿပီး နံရံမွာ ကပ္ကာ အၾကမ္းအရမ္း အႏိုင္က်င့္ျပန္သည္။
*ဦးက်န႔္..! ကြၽန္ေတာ္မႀကိဳက္ဘူးလိူ႔..ဟင့္..!*
*ခ်ာတိတ္မႀကိဳက္လဲ..ကိုယ္ႀကိဳက္တယ္..!*
ရိေပၚ အဝတ္အစားေတြကို အတင္းဆြဲခြၽတ္ေနသည့္ ဦးက်န႔္ေၾကာင့္ ရိေပၚ အတင္းျပန္ဆြဲေနရသည္။ မ်က္ရည္ေတြ က်ေနသည္ကိုလဲ မသုတ္အားေသး။ ရိေပၚလို ေသးေသးသြယ္သြယ္ေကာင္ေလးက ဦးက်န႔္လိုလူကို ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ တားႏိုင္မွာလဲ..?
*ဟင့္..အင့္..!*
ဆုပ္ကိုင္ခံရသည့္ ေအာက္ပိုင္းေၾကာင့္ ေအးစက္သြားသည့္ ခႏၶာကိုယ္ေလး။ ဦးက်န႔္အရာေပၚ ရိေပၚလက္ကို တင္ကာ ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္လုပ္ေစသည့္ ဦးက်န႔္က သိပ္မုန္းစရာ ေကာင္းသည္။ ဦးက်န႔္သေဘာက်တာ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ကို။
*အင့္...! ေႏြးေနတာပဲ ခ်ာတိတ္ရာ..!*
မ်က္လုံးေတြမွိတ္ကာ ရိေပၚ ပုခုံးေတြ လည္တိုင္ေတြကို နမ္းရႈိက္ေနသည့္ ဦးက်န႔္ကို သူ မၾကည့္ခ်င္ေတာ့။ မ်က္လုံးေတြ မွိတ္ကာ ဦးက်န႔္ျပဳသမွ် ႏုရသည္။
*အင့္..ဟင္း..!*
*ကိုယ့္နာမည္ ညည္းေပးကြာ..အင့္!*
ဦးက်န႔္က နား႐ြက္ဖ်ားကို ကိုက္ကာဆိုေတာ့ သူ အသံမထြက္ေစရန္ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို ကိုက္ၿပီး တင္းခံေနသည္။ သူ႔လက္တစ္ဖက္က ဦးက်န္႔ေက်ာကို ခပ္တင္းတင္းဖက္ထားရကာ လက္တစ္ဖက္က ဦးက်န႔္သာယာေစဖို႔ လုပ္ေဆာင္ေနရသည္။
*အင့္..အင္း..ဟင့္*
ဘယ္ေလာက္ပဲ တင္းခံတင္းခံ ခႏၶာကိုယ္ရဲ႕ တုန႔္ျပန္မႈက္ု ရိေပၚ မလြန္ဆန္ႏိုင္ပါ။ ဦးက်န႔္က ရိေပၚကို လုပ္ေဆာင္ေပးေနသည့္ အရာကို ရပ္လိုက္၍ ရိေပၚမွာ တိမ္ေပၚေရာက္ခါနီးမွ ေအာက္ျပဳတ္က်သြားသည့္အတိုင္း။
*မင္းေလးက ..ကိုယ့္စကားမွနားမေထာင္ပဲ..!*
ရိေပၚ လက္တစ္ဖက္ကိုေတာ့ ဦးက်န႔္က ထပ္ကိုင္ကာ ခပ္ဖြဖြလႈပ္ရွားေနသည္။ ရိေပၚမွာသာ ၿပီးခါနီး ဆက္မလုပ္ေတာ့သည့္ ဦးက်န႔္ေၾကာင့္ ကေယာင္ကတမ္းျဖင့္ ႏႈတ္ခမ္းေတြဟကာ ဦးက်န႔္ကို နမ္းေတာ့ ေခါင္းကိုတိမ္းေစာင္းၿပီး အနမ္းမခံ။
*အို႔..! Sorry ခ်ာတိတ္...! ကိုယ့္နာမည္ကို ညီးမွ ဆက္လုပ္ၾကမယ္*
ျဖဴစင္႐ိုးသားသည့္ ရိေပၚ ကိုယ္ေလးက ဦးက်န႔္ေလာက္ ေတာင့္မခံႏိုင္။ ေခါင္းေလး ညိမ့္ျပလိုက္ေတာ့ ျပန္ဆုပ္ကိုင္လာသည့္ ဦးက်န႔္။ မ်က္ရည္တစ္စက္က မဖိတ္ေခၚပဲ ပါးေပၚ စီးက်လာၾကသည္။
*အင္း..ဟင့္..ဦးက်န႔္..!*
*အခ်စ္ကေလးရာ..အင့္...အင္း*
ဦးက်န႔္ ေက်ာျပင္ကို လက္တစ္ဖက္က ပိုတိုးဖက္ရင္း ရိေပၚ ခါးေတြ ေကာ့တက္လာသည္။
*အင့္..အင္း..ဟင့္.. ဦးက်န႔္...ျမန္ျမန္ေလး..အင့္*
*ဟူးစ္..ခ်စ္စရာေလးကြာ..အင္း..!*
နား႐ြက္ဖ်ားနားကို ကိုက္ခံလိုက္ရသည္ႏွင့္ ခါးေလးေကာ့ကာ ၿပီးဆုံးသြားသည့္ ရိေပၚ။ ဦးက်န႔္လဲ ၿပီးဆုံးသြားသည့္တိုင္ ရိေပၚ ကိုယ္ေလးကို ခပ္ဖြဖြနမ္းေနသည္။ ရိေပၚေရာ ဦးက်န႔္ေရာ အသက္ရႉေတြျပင္းထန္ေနသလို ေမာဟိုက္ေနၾကသည္။
ႏွစ္ေယာက္လုံး အသက္ကို ေျဖးေျဖးရႉကာ အေမာေျဖၾကရတယ္။ ခပ္တင္းတင္း ေပြ႕ဖက္ထားသည့္ လူႏွစ္ဦးထံမွာ ထြက္ၾကလာသည့္စကားသံေၾကာင့္ အျခားတစ္ေယာက္ခမ်ာ တုန္လႈပ္သြားသည္။
*လမ္းခြဲၾကရေအာင္*
#tbc