Chapter 1.5
အခုခ်ိန္မွာ ခ်ဴခ်န္းရန္ဆီမွာIQ 8%ရွိေနႏွင့္ၿပီ
က်န္းယြဲ႕ယြဲ႕ရဲ႕စြပ္စြဲခံရတာကုိၾကားရတဲ့အခ်ိန္
သူရင္နာေပမယ့္ ေခါင္းၿငိမ့္လုိက္ကာ
"မင္း စိတ္ခ်လုိက္လုိ႔ရၿပီ ငါဒီကိစၥကုိေျဖရွင္း
လုိက္မယ္ အလုပ္ေအးေဆးသြားလုပ္ေတာ့"
"ဒါဆုိလဲ ကၽြန္မ ဥကၠဌကုိအေႏွာင့္အယွက္ေကးမိၿပီ"က်န္းယြဲ႕ယြဲ႕ကမ်က္ရည္ဝုိင္းကာ သေဘာတူလုိက္ၿပီး ခ်ဴခ်န္းရန္ရဲ႕ရုံးခန္းထဲကေန ထြက္လာခဲ့တယ္။
အ့ဲဒီေန႔ ေန႔ခင္းမွာဘဲ ခ်ဴခ်န္းရန္က အစည္းအေဝး လုပ္လုိက္ၿပီး သူနဲ႔က်န္းယြဲ႕ယြဲတို႔ၾကားက ျဖဴစင္မႈကုိ ေျဖရွင္းခဲ့တယ္ ဒါေပမယ့္ သူအခုဘယ္ေလာက္စိတ္ေလးေနတယ္ဆုိတာ ဘယ္သူမွမသိဘူး။
ခ်ဴအိမ္မွာ နားေနတဲ့စုယြီက ဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြအကုန္လုံးကုိ ေဘာလုံးေလးဆီကေန သိလုိက္ရတယ္ ဒါေပမယ့္ သူအကူညီမဲ့စြာ သက္ျပင္းခ်လုိက္တယ္
"ထင္သားဘဲ IQ 8%ကေတာ္ေတာ္နည္းေနေသးတယ္ဆုိတာ သူဦးေႏွာက္ျပန္ေကာင္းဖုိ႔အတြက္
ငါဘယ္ေလာက္ၾကာေအာင္ သရုပ္ေဆာင္ေန
ရအုန္းမွာလဲ"
ေဘာလုံးေလး စုယြီရဲ႕ပုံေၾကာင့္ နည္းနညး္
ေတြေဝသြားၿပီး ေမးလုိက္တယ္
"Host မင္းဒီလုိျဖစ္လာဖုိ႔ဘဲ ေမၽွာ္လင့္ထားတာ
မဟုတ္ဘူးလား?"
"ဘယ္ဟာကုိလဲ"စုယြီေဘာလုံးေလးကုိ
ျကည့္လုိက္တယ္
ေဘာလုံးေလးေၾကာင္ကာ အံ့ဩသြားတယ္
"ဒီ...ဒီလုိေလ က်န္းယြဲ႕ယြဲ႕က ခ်ဴခ်န္းရန္ကုိ
ရွာၿပီးရင္ ခ်ဴခ်န္းရန္က သူမရဲ႕ျဖဴစင္မႈကုိ
ကာကြယ္ေပးဖုိ႔ေလ အဲ့ဒါကHostစီစဥ္ထားတာဘဲမဟုတ္ဘူးလား?"
"ဒါကအဲ့ေလာက္ေတာင္ ခန္႔မွန္းဖုိ႔ခက္လုိ႔လား"
စုယြီ ရယ္မရလုိငုိရမလုိျဖစ္သြားတယ္
သူတစ္ခါတစ္ေလ ေတြးမိတယ္ ေဘာလုံးေလးရဲ႕IQက ဇာတ္လုိက္နဲ႔အတူတူေလာက္ဘဲဆုိၿပီး
"က်န္းယြဲ႕ယြဲ႕ကအရမ္းကုိျဖဴစင္တယ္
အဲ့ဒီအခ်က္ေၾကာင့္ဘဲ သူ႔ခ်စ္သူက သူ႔ကုိ
လွည့္စားသြားတာ အဲ့လုိဆုိေပမယ့္ ခ်ဴခ်န္းရန္ကသူ႔ကုိခ်စ္ေနမွန္း သူဘယ္လုိလုပ္မသိဘဲေနမွာလဲ? သူသာတစ္ကုိယ္ေကာင္းဆန္ဆန္နဲ႔ခ်ဴခ်န္းရန္သူမကုိခ်စ္သြားေအာင္ဆြဲမထားရင္ ခ်ဴခ်န္းရန္ဆီကေန ပစၥည္းေတြေတာင္းၿပီး သူ႔ရဲ႕ခ်စ္သူကုိေပးရဲမွာလဲ?"(ဆုိလုိတာက ခ်ဴခ်န္းရန္ကုိ
ၾကဳိးရွည္ရွည္နဲ႔လွန္ထားတာပါ)
စုယြီရဲ႕စကားကုိၾကားေတာ့ ေဘာလုံးေလး
သေဘာေပါက္ၿပီး တစ္ကုိယ္လုံးဘလင္းဘလင္း
ျဖစ္သြားတယ္။
"အဲ့ဒါ တကယ္လုိ႔ ခ်ဴခ်န္းရန္က သူမကုိခံစားခ်က္ရွိေနေၾကာင္းမသိဘူးဆုိရင္ သူမရဲ႕characterအရ ေသခ်ာေပါက္ ခ်ဴခ်န္းရန္ကုိ
ေမးၿပီး ဒီကိစၥကုိေျဖရွင္းခုိင္းမွာဘဲ ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ့ သူ႔မွာအဲ့လုိလုပ္ႏုိင္တဲ့အရည္အခ်င္းမရွိဘူးေလ" စုယြီ ရယ္လုိက္ၿပီး က်န္းယြဲ႕ယြဲ႕ရဲ႕ မ်က္ႏွာႏွစ္ဖက္နဲ႔ ငေၾကာက္မကုိ ၾကည္လုိက္တယ္။
အခ်ိန္အေတာ္ၾကာေတာ့မွ ေဘာလုံးေလး
သေဘာေပါက္သြားၿပီး
"ကၽြန္ေတာ္ထင္တာက ခ်ဴခ်န္းရန္နဲ႔က်န္းယြဲ႕ယြဲ႕
ႏွစ္ေယာက္စလုံးဦးေႏွာက္မရွိဘူးလုိ႔ထင္ထားတာ သူမမွာ မ်က္ႏွာႏွစ္ဖက္ရွိမွန္းတစ္ခါမွ
သတိမထားမိဘူး အဲ့ဒါေၾကာင့္Hostသူ႔ကုိ အရမ္းသေဘာေကာင္းျပထားတာကုိး"
"ငါလား ငါ့အခ်ိန္ေတြအပုပ္ခံၿပီး သူ႔ကုိဂရုစုိက္မွာ?ငါဒီတုိင္း ခ်ဴခ်န္းရန္ ျမန္ျမန္ အသိတရား
ရေအာင္ဘဲ ေမွ်ာ္လင့္ေနတာ"
စုယြီ ေဘာလုံးေလးကုိျဖဴစင္စြာ ၾကည့္လုိက္ကာ
လန္႔ေနတဲ့ေဘာလုံးေလးကုိ ထပ္ေျခာက္လုိက္တယ္။
"မဟုတ္ပါဘူး မဟုတ္ပါဘူး ဒါေပါ့ဘယ္ဟုတ္ပါ့မလဲ!"ေဘာလုံးေလး သူ႔hostေဘးကေန ထြက္ေျပးသြားတယ္။
ဒီကိစၥေတြၿပီးသြားေတာ့ စုယြီေနာက္ထပ္ဘာေျခလွမ္းမွ မလွမ္းဘဲ ဒီတုိင္းသူ႔အခ်ိန္ေတြထိုင္ျဖဳန္းေနလုိက္တယ္။တစ္ရက္ၿပီးတစ္ရက္
တစ္ေန႔ၿပီးတစ္ေန႔ အခ်ိန္ေတြကလ်င္ျမန္စြာ ကုန္ဆုံးသြားၿပီး ခ်ဴခ်န္းရန္ရ႕ဲIQကလဲ တျဖည္းျဖည္းတက္လာတယ္။
ခ်ဴခ်န္းရဲ႕IQ 40%ေလာက္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ
စုယြီစတင္လႈပ္ရွားဖုိ႔ဆုံးျဖတ္လုိက္တယ္။
"ဝမ္းကြဲအစ္ကုိ ေက်ာင္းကေနာက္လဆုိစဖြင့္ေတာ့မယ္ ကၽြန္ေတာ္မနက္ျဖန္mallမွာ အက်ႌအခ်ဳိ႕ သြားဝယ္ခ်င္လုိ႔ အဲ့ဒါကၽြန္ေတာ္နဲ႔လုိက္ခဲ့ပါလား?"စုယြီ ထမင္းစားေနရင္း ေမးလုိက္တယ္။
အရင္လအတြင္းမွာ စုယြီနဲ႔ခ်ဴခ်န္းရန္ အေတာ္ရင္းႏွီးလာတယ္။ သူ႔ရဲ႕ဝမ္းကြဲညီေလးကအရမ္းကုိ တက္တက္ႂကြႂကြနဲ႔ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္ေပမယ့္ သူ႔ရဲ႕အလုပ္ေပၚေလးစားမႈနဲ႔ ဟင္းခ်က္စြမ္းရည္ကေတာ့ အံ့မခန္းဘဲ။ ခ်ဴခ်န္းရန္ ေအးေအးေဆးေဆးနဲ႔တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ ေနခ်င္ရင္
သူ႔ရဲ႕ဝမ္းကြဲညီေလးက တိတ္တိတ္ေလးဘဲေနတယ္။ျခဳံငုံၾကည့္ရရင္ သူေလးက ေကာင္းတဲ့အထဲပါတယ္။
ျပန္စဥး္စားၾကည့္လုိက္ေတာ့ စုယြီ ေအျမဳိ႕ကုိ
စေရာက္ကတည္းက ခ်ဴခ်န္းရန္ သူနဲ႔အျပင္
တစ္ခါမွမသြားရေသးဘူး။သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္
ေတြ႕လုိက္တဲ့အခ်ိန္တုိင္းက စုယြီကုိႏႈတ္ဆက္ရင္ဆက္ မဆက္ရင္ သူ႔ရုံးခန္းကုိလာၿပီး
ေန႔လည္စာလာစားတာေလာက္ဘဲရွိတယ္။
ခ်ဴခ်န္းရန္ သေဘာတူတဲ့အေနနဲ႔
ေခါင္းၿငိမ့္လုိက္ၿပီး
"ေကာင္းၿပီ"
"ဝမ္းကြဲအစ္ကုိက အရမ္းေကာင္းတာဘဲ!"
စုယြီ မ်က္လုံးေလးအေရာင္ေတာက္သြားၿပီး
သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြကလဲ အသက္ဝင္စြာျပဳံးလုိက္တယ္။
ေနာက္တစ္ေန႔မနက္မွာ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္
မနက္စာကုိရုးိရုးိရွင္းရွင္းဘဲ စားလုိက္ၿပီးေတာ့
အနီးနားမွာရွိတဲ့ ေမာလ္ ကုိသြားလုိက္တယ္။
ေသခ်ာတာေပါ့ အက်ႌသြားဝယ္တယ္ဆုိတာ
ဟန္ေဆာင္တာဘဲေလ စုယြီရဲ႕တကယ့္
ရည္ရြယ္ခ်က္ကဇာတ္ေၾကာင္းကုိ အရွိန္ပုိျမင့္ဖုိ႔ဘဲ။
ဒီေန႔ က်န္းယြဲ႕ယြဲ႕က ေက်ာင္းေဟာ္နဲ႔အတူ ဒီေမာလ္ကုိလာၿပီး ပစၥည္းအခ်ဳိ႕လာဝယ္လိမ့္မယ္။
ခဏၾကာရင္ ခ်ဴခ်န္းရန္နဲ႔ေက်ာင္းေဟာ္တုိ႔
ပထမဆုံးအႀကိမ္ေတြ႕ၾကလိမ့္မယ္။
စုယြီ ခ်ဴခ်န္းရန္ကုိ ေယာက်ား္ဝတိအက်ႌဆုိင္ထဲမွာဘဲ အခ်ိန္အၾကာႀကီး ဆြဲထားလုိက္တယ္။
သူ႔ႏွလုံးသားေလးကေတာ့ ပ်င္းလြန္းလုိ႔
အရည္ေပ်ာ္ၾကမတတ္ျဖစ္ေနေပမယ့္
မ်က္ႏွာကေတာ့ အရမ္းကုိတက္ႂကြေနတယ္။
ေဘာလုံးေလးဆီကေန ဇာတ္လုိက္မနဲ႔သူ႔ခ်စ္သူတုိ႔ ေမာလ္ကုိေရာက္လာၿပီ ဆုိတဲ့ သတင္း
ၾကားေတာ့မွ အပ်င္းေျပသြားေတာ့တယ္။
"ဝမ္းကြဲအစ္ကုိ ကြ်န္ေတာ္ လုိတာေတြအကုန္ရသြားၿပီ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အိမ္ျပန္ၾကရေအာင္"
စုယြီ ေစ်းဝယ္အိတ္ေတြကုိေျမႇာက္ျပလုိက္ၿပီး
ေျပာလုိက္တယ္။
ခ်ဴခ်န္းရန္ ေခါင္းၿငိမ့္လုိက္တယ္။ ခ်ဴခ်န္းရန္အတြက္ တျခားသူနဲ႔ေစ်းဝယ္ထြက္တာရတာ ဒါပထမဆုံးဘဲ။တျခားသူတစ္ေယာက္နဲ႔ အက်ႌ
ဝယ္ရတာ ဒီလုိၾကည္ႏူးၿပီးေလးနက္စရာ ေကာင္းလိမ့္မယ္လုိ႔ မသိခဲ့ဘူး။
သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ စက္ေလွကားဆီကုိ ေအးေအးလူလူ ေလၽွာက္လာတယ္။ ဒုတိယအထပ္ေရာက္
ေတာ့ စုယြီရပ္လုိက္ၿပီး ဓာတ္ေလွကားရဲ႕ေဘးမွာ ရပ္လုိက္တယ္
"ဝမ္းကြဲအစ္ကုိ ကၽြန္ေတာ့္ဖိနပ္ၾကဳိးေျပ သြားလုိ႔
ကၽြန္ေတာ့္ကုိဒီအိတ္ေလးေတြ ခဏကုိင္ေပးထားပါလား?"
"အင္း"ခ်ဴခ်န္းရန္ ကုန္းကာ စုယြီဆီကေနအိတ္ေတြကုိ လွမ္းယူလုိက္တယ္။ သူမတ္တပ္ျပန္ရပ္ရပ္ျခင္းမွာဘဲ က်န္းယြဲ႕ယြဲ႕ကလူငယ္တစ္ေယာက္နဲ႔ စက္ေလွကားကေနလမ္းေလွ်ာက္လာတယ္။
ထုိေကာင္ေလးက က်န္းယြဲ႕ယြဲ႕ရဲ႕ပုခုံးကုိလက္တင္ထားၿပီး သူမရဲ႕နားနားကုိကပ္ကာ ခပ္တုိးတုိးေလး ေျပာလုိက္ကာ သူမကုိရယ္ေစတယ္။
သူတုိ႔၂ေယာက္ကုိၾကည့္ရတာ အရမ္းကုိပူးကပ္
ေနၾကၿပီး တစ္ျခားတစ္ေယာက္ဝင္လုိ႔ေတာင္မရဘူး။
ဒီျမင္ကြင္းကုိျမင္ေတာ့ ခ်ဴခ်န္းရန္ သူ႔ရင္ထဲမွာ ဆစ္ခနဲ ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလးနာသြားတယ္။
ဘယ္လုိဘဲျဖစ္ျဖစ္ သူ႔စိတ္ကုိျပန္ထိန္းလုိက္ႏုိင္တယ္။သူဒါကုိၾကဳိေတြးထားၿပီးသား ျဖစ္ေပမယ့္တကယ္တမ္းက်သူသိပ္ၿပီးဝမ္းမနည္းေတာ့ဘူး။
စုယြီက အဲ့အခ်ိန္မွာဘဲ ျပန္ရပ္လုိက္ၿပီး
စက္ေလွကားကေနေလၽွာက္လာတဲ့
က်န္းယြဲ႕ယြဲ႕ကုိျမင္လုိက္တယ္။သူ ခဏေတာင့္
သြားၿပီး ႏႈတ္ဆက္လုိက္တယ္
"Ms.က်န္း ဒီကုိဘယ္လုိလုပ္ၿပီးေရာက္လာတာလဲ တုိက္ဆုိင္လုိက္တာ"
က်န္းယြဲ႕ယြဲ႕ သူမနာမည္ကုိေခၚတာၾကားၿပီး
တစ္ခ်က္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ စုယြီနဲ႔ခ်ဴခ်န္းရန္
ျဖစ္ေနတယ္။ သူမရုတ္တရက္ႀကီး အခုလုိ
သူမခ်စ္သူေရွ႕မွာ ေတြ႕လုိက္ရေတာ့
နည္းနည္းေတာ့ရွက္သြားတယ္
"အာ...ဟုတ္တယ္"
"ကၽြန္ေတာ္ အဲ့တုန္းကကိစၥကုိတကယ္
ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ ေနာက္တစ္ေခါက္
ကၽြန္ေတာ္လာၿပီးဖိနပ္လာေပးေတာ့ အစ္မက
အခန္းထဲမွာမရွိဘူးေလ အစ္မၾကဳိက္ေကာ
ၾကဳိက္ရဲ႕လား?" စုယြီေတာင္းပန္တဲ့မ်က္ႏွာေဘးေလးနဲ႔ ၾကည့္လုိက္တယ္။
က်န္းယြဲ႕ယြဲ႕ ျပန္မေျဖခင္ ေက်ာင္းေဟာ္ကုိ
ၾကည့္လုိက္တယ္
"ၾကဳိက္ပါတယ္ ဒါေပမယ့္ မင္းအဲ့ကိစၥနဲ႔
ပတ္သက္ၿပီး တကယ္စိတ္ပူစရာမလုိေတာ့ပါဘူး"
"ဘယ္လုိလုပ္ မလုိဘဲေနရမွာလဲဗ်ာ ကၽြန္ေတာ့္ေၾကာင့္ ဖိနပ္ေတြေပကုန္တာေလ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ျပန္ေလ်ာ္ဖုိ႔တာဝန္ရွိတာေပါ့ မဟုတ္ရငိ
ကၽြန္ေတာ့္ဝမ္းကြဲအစ္ကုိ ကၽြန္ေတာ့္ကုိေသတဲ့အထိရုိက္လိမ့္မယ္ ဟုတ္တယ္မလားအစ္ကုိ"
စုယြီ ခ်ဴခ်နး္ရန္ဘာမွမတုန္႔ျပန္ေသးတာကုိၾကည့္ၿပီး သူ႔ကုိအကူအညီေတာင္းသလုိနဲ႔
စကားဝုိင္းထဲထည့္လုိက္တယ္။
ခ်ဴခ်န္းရန္ စုယြီကုိစုိက္ၾကည့္လုိက္ၿပီး
က်န္းယြဲ႕ယြဲ႕ကုိျပန္ေျဖလုိက္တယ္
"ဟုတ္တယ္ အဲ့ေန႔ျဖစ္ခဲ့တာေတြအကုန္ သူ႔အမွားဘဲ"
"ေတြ႕တယ္မလား ဝမ္းကြဲအစ္ကုိကေတာင္
ေထာက္ခံတယ္ ဝမ္းကြဲအစ္ကုိက ကုမၸဏီရဲ႕
ဥကၠဌဆုိေတာ့ သူကအစ္မသူေဌးရဲ႕သူေဌးေပါ့
သူ႔ကုိေတာ့အစ္မ ျငင္းလုိ႔မရဘူးဟုတ္?"
စုယြီ ႏုွုတ္ခမ္းေလးေတြတြန္႔ေကြးလုိက္တာ က်န္းယြဲ႕ယြဲ႕ေဘးကေက်ာင္းေဟာ္ကုိလ်စ္လ်ဴရွဳလုိက္ကာ သူမကုိလွမ္းၾကည့္လုိက္တယ္
ထင္ထားတဲ့အတုိင္းဘဲ ေက်ာင္းေဟာ္ ခ်ဴခ်န္းရန္ကုိဘဲ တစ္ခ်ိန္လုံးစုိက္ၾကည့္ေနကာ
ခ်ဴခ်နး္ရန္က ကုမၸဏီရဲ႕ဥကၠဌဆုိတာသိလုိက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ေက်ာင္းေဟာ္ရဲ႕မ်က္လုံးေတြက
ရြံ႕ဖုိ႔ေကာင္းေလာက္ေအာက္ အေရာင္လဲ့လာတယ္။
က်န္းယြဲ႕ယြဲ႕က စုယြီရဲ႕စကားေတြေၾကာင့္
ပုိရွက္လာတယ္။ၿပီးခဲ့တဲ့ေကာလဟလေတြ
ေၾကာင့္ သူမခ်ဴခ်န္းရန္ကုိမ်က္ႏွာခ်င္းမဆုိင္ရဲ
ေသးဘူး။ဘယ္လုိဘဲျဖစ္ျဖစ္ ေက်ာင္းေဟာ္ရဲ႕
မ်က္လုံးေတြထဲမွာေတာ့ သူမကအရမ္းကုိ
သိသာေနတယ္။ၾကည့္ရတာ က်န္းယြဲ႕ယြဲ႕
နဲ႔ကုမၸဏီရဲ႕ဥကၠဌၾကားက ဆက္ဆံေရးကုိ
လၽွုိ႔ဝွက္ထားတာတစ္ခုရွိကုိရွိရမယ္
"ယြဲ႕ယြဲ႕ ကုိယ့္ကုိမိတ္မဆက္ေပးေတာ့ဘူးလား?" ေက်ာင္းေဟာ္ က်န္းယြဲ႕ယြဲ႕ပခုံးေပၚကသူလက္ကုိတစ္ခ်က္တြန႔္လုိက္ကာ သူပုိင္ဆုိင္
ေၾကာင္းျပလုိက္တယ္
က်န္းယြဲ႕ယြဲ႕ ျငင္းလုိ႔မရေတာ့ဘဲ မိတ္ဆက္ေပးလုိက္တယ္
"ဒါကကုမၸဏီရ႕ဲဥကၠဌပါ ဒီဘက္ကေတာ့..."
က်န္းယြဲ႕ယြဲ႕နဲ႔စုယြီ ဆုံသာဆုံဖူးေပမယ့္ သူစုယြီ
နာမည္ကုိမသိဘူး သူမဘယ္လုိမိတ္ဆက္ေပးရမွန္းမသိေတာ့ဘူး
"ကၽြန္ေတာ္က ဥကၠဌရဲ႕ဝမ္းကြဲညီပါ
ကၽြန္ေတာ့္နာမည္က က်ဳိးက်န္း"
စုယြီ က်န္းယြဲ႕ယြဲ႕ရဲ႕အခက္ေတြ႕ေနပုံကုိျမင္
ေတာ့ သူကုိယ္တုိင္ဘဲအျပဳံးေလးနဲ႔ မိတ္ဆက္
လုိက္တယ္
"ခင္ဗ်ားက Msက်န္းရဲ႕ခ်စ္သူမလား
ေတာ္ေတာ္ၾကည့္ေကာင္းတာဘဲ"
စုယြီ ရင္ထဲမွာတိတ္တိတ္ေလးဆုေတာင္းလုိက္
တယ္။ ဝမ္းကြဲအစ္ကုိရဲ႕ရင္ထဲကုိ ဓားစုိက္လုိက္ရတဲ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ့္ကုိအျပစ္မတင္ပါနဲ႔
ဒါေတြအကုန္လုံးက ဒီကမာၻကုိကယ္တင္ေနတာမုိ႔လုိ႔ပါ
က်န္းယြဲ႕ယြဲ႕ ရွက္ရြံ႕စြာျပဳံးျပလုိက္ၿပီး
"သူ႔နာမည္က ေက်ာင္းေဟာ္"
"ဟယ္လုိ" ေက်ာင္းေဟာ္ရဲ႕စိတ္ထဲမွာကေတာ့
ဒီဥကၠဌနဲ႔ဘယ္လုိအဆက္အသြယ္ယူရင္ေကာင္း
မလဲဆုိတဲ့အေတြးနဲ႔ဘဲျပည့္ႏွက္ေနတယ္
ဒါေပမယ့္ သူ႔မ်က္ႏွာကေတာ့ အျပဳံးခပ္ေႏြးေႏြးကုိတင္ထားတယ္။
ဒါေပါ့ စုယြီလုိအျမင္ေကာင္းတဲ့သူအတြက္ေတာ့
ေက်ာင္းေဟာ္ဘာေတြးေနလဲဆုိတာ မသိဘဲေနပါ့မလား။ စုယြီ လုိခ်င္တာရသြားၿပီမုိ႔
သူစကားနည္းနည္းလွေအာင္ေျပာၿပီး
က်န္းယြဲ႕ယြဲ႕ကုိႏႈတ္ဆက္လုိက္တယ္။
အိမ္ကိုျပန္ေနတဲ့တစ္ေလွ်ာက္မွာေတာ့
ခ်ဴခ်န္းရန္ လုံးဝကုိစကားမေျပာဘူး
သူ႔ရင္ထဲနာက်င္ေနလုိ႔ တိတ္ဆိတ္ေနတယ္လုိ႔ဘဲ
စုယြီထင္လုိက္တယ္။
အိမ္ကုိျပန္ေရာက္လာေတာ့ စုယြီအေပၚတက္ခါ
နီး ခ်ဴခ်န္းရန္က သူ႔ကိုတားလုိက္တယ္။
"က်ဳိးက်န္း ဒါတမင္လုပ္တာမလား?"
ခ်ဴခ်န္းရန္ ဆုိဖာေပၚထုိင္ေနၿပီး စုယြီကုိ
စုိက္ၾကည့္ေနတယ္။
စုယြီ အသိရွိရွိနဲ႔မ်က္ေတာင္ခတ္လုိက္ကာ
စိတ္မေကာင္းတဲ့မ်က္ႏွာေလးနဲ႔ မတရားစြပ္စြဲ
ခံလုိက္ရသလုိ ေအာ္ေျပာလုိက္တယ္
"ဝမ္းကြဲအစ္ကုိ တမင္လုပ္လုိက္တာလားဆုိတာဘာကုိေျပာတာလဲ?ကၽြန္ေတာ္တစ္ခုခုမွားသြားလုိ႔လား?"
ခ်ဴခ်န္းရန္ စုယြီကုိ သံသယဝင္စြာၾကည့္လုိက္
ေပမယ့္စုယြီရဲ႕အျပစ္ကင္းစင္တဲ့မ်က္ဝန္းေတြနဲ႔သူ႔မ်က္ႏွာက သူဘာေတြးေနလဲဆုိတာခန္႔မွန္းလုိ႔မရဘူး။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ခ်ဴခ်န္းရန္
သက္ျပင္းခ်လုိက္ၿပီး မ်က္လုံးမိွတ္ကာ
"ဘာမွမဟုတ္ေတာ့ဘူး အေပၚတက္ၿပီး
သြားနားေတာ့"
"ဒါဆုိလဲ ကၽြန္ေတာ္အရင္သြားႏွင့္ၿပီ"
စုယြီေခါင္းၿငိမ့္ကာ အိတ္ေတြကုိသယ္ၿပီး
တက္သြားလုိက္တယ္။
အခန္းတံခါးပိတ္ပိတ္လုိက္ျခင္းမွာဘဲ ေဘာလုံး
ေလး ဆက္မထိန္းႏုိ္င္ေတာ့ဘဲ ပြင့္ထြက္လာတယ္"Host သူသိသြားတာမဟုတ္ဘူးလား?"
"စိတ္ေအးေအးထား ေသခ်ာေပါက္ သူမသိေသးဘူး"စုယြီ အိတ္ေတြကုိ ဗီဒုိထဲပစ္ထည့္လုိက္ကာ
အိပ္ရာေပၚ အေသလုိပစ္လွဲလုိက္တယ္။
"ဒါဆုိ အဲ့လူဘာကုိေျပာခ်င္တာလဲ?"
ေဘာလုံးေလး အရမ္းသိခ်င္တယ္။ဒါကသူ႔ရဲ႕
ပထမဆုံးmission တကယ္လုိ႔အကုန္လုံး
ရႈပ္ကုန္မယ္ဆုိရင္ ေဘာလုံးေလးငုိတာကြဲရင္
ဘာဆက္လုပ္ရမွန္းသိမွာမဟုတ္ဘူး။
စုယြီ ေဘာလုံးေလးရဲ႕IQနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး
ဘာမွဆက္မေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး။
သူမူလဇာတ္ေၾကာင္းကုိျပန္စဥး္စားၾကည့္လုိက္ေတာ့ သူကအခုမွပထမႏွစ္သမားေလးေလ
သူ႔မိသားစုကိုျပႆနာေတြအမ်ားႀကီး မျဖစ္ေလာက္ေသးဘူးမလား? စုယြီသူ႔အေတြးေၾကာင့္
ႏုွတ္ခမ္းေတြ တြန္႔ေကြးသြားတယ္။
ခ်ဴခ်န္းရန္ သူ႔ကုိအခုသံသယစဝင္ေနၿပီဆုိမွေတာ့ ဘာလုိ႔ဇာတ္ရွိန္ပုိျမင့္ေအာင္ မလုပ္ဘဲေနရမွာလဲ။
ေက်ာင္းေဟာ္က အခုခ်ဴခ်န္းရန္ကုိေတြ႕ၿပီးၿပီဆုိေပမယ့္ ခ်ဴခ်န္းရန္ရဲ႕ က်န္းယြဲ႕ယြဲ႕အေပၚခံစားခ်က္က မူလဇာတ္ေၾကာင္းထဲကလုိ
ခ်ဴခ်န္းရန္ သိပ္မရူးေတာ့ဘူးလုိ႔ စုယြီခံစားလုိက္ရတယ္။
သူတုိ႔ေမာလ္မွာေတြ႕ၿပီးတဲ့ေနာက္ ခ်ဴခ်န္းရန္ပုံစံက ေတာ္ေတာ္ေလးတည္ၿငိမ္လာတယ္။
တစ္ဖက္မွာလဲ ေက်ာင္းေဟာ္က
ေမာလ္တုန္းက အျဖစ္အပ်က္ကုိေသခ်ာေတြး
ၿပီး အျမတ္ထုတ္ဖုိ႔ၾကဳိးစားေနတယ္။ ဒါေပမယ့္
သူဘာမွဆက္လုပ္လုိ႔မရဘူး။
ေနာက္ႏွစ္ရက္ၾကာေတာ့ သူ႔ဆီကုိ
အမည္မသိတဲ့လူတစ္ေယာက္က ဓာတ္ပုံတစ္ပုံကုိ emailကေနတစ္ဆင့္ပုိ႔လာတယ္။
ဒီလုိသိကၡာရွိတဲ့ဥကၠဌတစ္ေယာက္က ဘာမဟုတ္တဲ့ အလုပ္သမားေလးကုိ ဒူးေထာက္ၿပီး
ဖိနပ္သုတ္ေပးတယ္! ဘယ္သူဘဲၾကည့္ၾကည့္
ဒါကဘယ္လုိမွမရုိးသားဘူး။
ၿပီးေတာ့ ဥကၠဌရဲ႕သူ႔အလုပ္သမားေလးကုိ
ၾကည့္ေနတဲ့အၾကည့္က တကယ္ကုိႏူးညံ့ၿပီညင္သာတယ္။
အဲ့လုိဆုိေတာ့ ေမာလ္မွာလဲ ဥကၠဌက က်န္းယြဲ႕ယြဲ႕ကုိ ၾကည့္ေနတဲ့အၾကည့္ကုိသတိရလုိက္မိတယ္၊ ေက်ာင္းေဟာ္ေသခ်ာေပါက္ေျပာႏိုင္တာကေတာ့ ဘယ္လုိမွမရုိးသားဘူး။
ဒါကုိစဥ္းစားမိလုိက္ေတာ့ ေက်ာင္းေဟာ္က
သူ႔မိန္းကေလးကုိ ဥကၠဌက ဒီလုိအၾကည့္ေတြနဲ႔
ၾကည့္ေနတာကုိသိလုိက္ရေတာ့ သူေနရတာ
သိပ္အဆင္မေျပေတာ့ဘူး။ အဲ့ဒီေတာ့
ေက်ာင္းေဟာ္ ဥကၠဌကုိဘာလုိ႔အသုံးမခ်ဘဲေနရမွာလဲ?အခုဆုိ ေက်ာင္းေဟာ္က စီးပြားေရးအရေကာ အာဏာအရေကာ ဘာမွမရွိဘူး
ဒါေၾကာင့္ သူ႔ေခါင္းထဲမွာ အေတြးတစ္ခ်ဳိ႕ေပၚလာတယ္။
ေက်ာင္းေဟာ္ ျပဳံးလုိက္မိတယ္။ အဲ့လူက
ကုမၸဏီရဲ႕ဥကၠဌဆုိမွေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေတာ့
ခ်မ္းသာမွာဘဲေလ။
_______________________________________
Chapter 1.5
အခုချိန်မှာ ချူချန်းရန်ဆီမှာIQ 8%ရှိနေနှင့်ပြီ
ကျန်းယွဲ့ယွဲ့ရဲ့စွပ်စွဲခံရတာကိုကြားရတဲ့အချိန်
သူရင်နာပေမယ့် ခေါင်းငြိမ့်လိုက်ကာ
"မင်း စိတ်ချလိုက်လို့ရပြီ ငါဒီကိစ္စကိုဖြေရှင်း
လိုက်မယ် အလုပ်အေးဆေးသွားလုပ်တော့"
"ဒါဆိုလဲ ကျွန်မ ဥက္ကဌကိုအနှောင့်အယှက်ကေးမိပြီ"ကျန်းယွဲ့ယွဲ့ကမျက်ရည်ဝိုင်းကာ သဘောတူလိုက်ပြီး ချူချန်းရန်ရဲ့ရုံးခန်းထဲကနေ ထွက်လာခဲ့တယ်။
အဲ့ဒီနေ့ နေ့ခင်းမှာဘဲ ချူချန်းရန်က အစည်းအဝေး လုပ်လိုက်ပြီး သူနဲ့ကျန်းယွဲ့ယွဲတို့ကြားက ဖြူစင်မှုကို ဖြေရှင်းခဲ့တယ် ဒါပေမယ့် သူအခုဘယ်လောက်စိတ်လေးနေတယ်ဆိုတာ ဘယ်သူမှမသိဘူး။
ချူအိမ်မှာ နားနေတဲ့စုယွီက ဒီအဖြစ်အပျက်တွေအကုန်လုံးကို ဘောလုံးလေးဆီကနေ သိလိုက်ရတယ် ဒါပေမယ့် သူအကူညီမဲ့စွာ သက်ပြင်းချလိုက်တယ်
"ထင်သားဘဲ IQ 8%ကတော်တော်နည်းနေသေးတယ်ဆိုတာ သူဦးနှောက်ပြန်ကောင်းဖို့အတွက်
ငါဘယ်လောက်ကြာအောင် သရုပ်ဆောင်နေ
ရအုန်းမှာလဲ"
ဘောလုံးလေး စုယွီရဲ့ပုံကြောင့် နည်းနည်း
တွေဝေသွားပြီး မေးလိုက်တယ်
"Host မင်းဒီလိုဖြစ်လာဖို့ဘဲ မျှော်လင့်ထားတာ
မဟုတ်ဘူးလား?"
"ဘယ်ဟာကိုလဲ"စုယွီဘောလုံးလေးကို
ကြည့်လိုက်တယ်
ဘောလုံးလေးကြောင်ကာ အံ့ဩသွားတယ်
"ဒီ...ဒီလိုလေ ကျန်းယွဲ့ယွဲ့က ချူချန်းရန်ကို
ရှာပြီးရင် ချူချန်းရန်က သူမရဲ့ဖြူစင်မှုကို
ကာကွယ်ပေးဖို့လေ အဲ့ဒါကHostစီစဉ်ထားတာဘဲမဟုတ်ဘူးလား?"
"ဒါကအဲ့လောက်တောင် ခန့်မှန်းဖို့ခက်လို့လား"
စုယွီ ရယ်မရလိုငိုရမလိုဖြစ်သွားတယ်
သူတစ်ခါတစ်လေ တွေးမိတယ် ဘောလုံးလေးရဲ့IQက ဇာတ်လိုက်နဲ့အတူတူလောက်ဘဲဆိုပြီး
"ကျန်းယွဲ့ယွဲ့ကအရမ်းကိုဖြူစင်တယ်
အဲ့ဒီအချက်ကြောင့်ဘဲ သူ့ချစ်သူက သူ့ကို
လှည့်စားသွားတာ အဲ့လိုဆိုပေမယ့် ချူချန်းရန်ကသူ့ကိုချစ်နေမှန်း သူဘယ်လိုလုပ်မသိဘဲနေမှာလဲ? သူသာတစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်ဆန်နဲ့ချူချန်းရန်သူမကိုချစ်သွားအောင်ဆွဲမထားရင် ချူချန်းရန်ဆီကနေ ပစ္စည်းတွေတောင်းပြီး သူ့ရဲ့ချစ်သူကိုပေးရဲမှာလဲ?"(ဆိုလိုတာက ချူချန်းရန်ကို
ကြိုးရှည်ရှည်နဲ့လှန်ထားတာပါ)
စုယွီရဲ့စကားကိုကြားတော့ ဘောလုံးလေး
သဘောပေါက်ပြီး တစ်ကိုယ်လုံးဘလင်းဘလင်း
ဖြစ်သွားတယ်။
"အဲ့ဒါ တကယ်လို့ ချူချန်းရန်က သူမကိုခံစားချက်ရှိနေကြောင်းမသိဘူးဆိုရင် သူမရဲ့characterအရ သေချာပေါက် ချူချန်းရန်ကို
မေးပြီး ဒီကိစ္စကိုဖြေရှင်းခိုင်းမှာဘဲ ဘာလို့လဲဆိုတော့ သူ့မှာအဲ့လိုလုပ်နိုင်တဲ့အရည်အချင်းမရှိဘူးလေ" စုယွီ ရယ်လိုက်ပြီး ကျန်းယွဲ့ယွဲ့ရဲ့ မျက်နှာနှစ်ဖက်နဲ့ ငကြောက်မကို ကြည်လိုက်တယ်။
အချိန်အတော်ကြာတော့မှ ဘောလုံးလေး
သဘောပေါက်သွားပြီး
"ကျွန်တော်ထင်တာက ချူချန်းရန်နဲ့ကျန်းယွဲ့ယွဲ့
နှစ်ယောက်စလုံးဦးနှောက်မရှိဘူးလို့ထင်ထားတာ သူမမှာ မျက်နှာနှစ်ဖက်ရှိမှန်းတစ်ခါမှ
သတိမထားမိဘူး အဲ့ဒါကြောင့်Hostသူ့ကို အရမ်းသဘောကောင်းပြထားတာကိုး"
"ငါလား ငါ့အချိန်တွေအပုပ်ခံပြီး သူ့ကိုဂရုစိုက်မှာ?ငါဒီတိုင်း ချူချန်းရန် မြန်မြန် အသိတရား
ရအောင်ဘဲ မျှော်လင့်နေတာ"
စုယွီ ဘောလုံးလေးကိုဖြူစင်စွာ ကြည့်လိုက်ကာ
လန့်နေတဲ့ဘောလုံးလေးကို ထပ်ခြောက်လိုက်တယ်။
"မဟုတ်ပါဘူး မဟုတ်ပါဘူး ဒါပေါ့ဘယ်ဟုတ်ပါ့မလဲ!"ဘောလုံးလေး သူ့hostဘေးကနေ ထွက်ပြေးသွားတယ်။
ဒီကိစ္စတွေပြီးသွားတော့ စုယွီနောက်ထပ်ဘာခြေလှမ်းမှ မလှမ်းဘဲ ဒီတိုင်းသူ့အချိန်တွေထိုင်ဖြုန်းနေလိုက်တယ်။တစ်ရက်ပြီးတစ်ရက်
တစ်နေ့ပြီးတစ်နေ့ အချိန်တွေကလျင်မြန်စွာ ကုန်ဆုံးသွားပြီး ချူချန်းရန်ရဲ့IQကလဲ တဖြည်းဖြည်းတက်လာတယ်။
ချူချန်းရဲ့IQ 40%လောက်ရောက်တဲ့အချိန်မှာ
စုယွီစတင်လှုပ်ရှားဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။
"ဝမ်းကွဲအစ်ကို ကျောင်းကနောက်လဆိုစဖွင့်တော့မယ် ကျွန်တော်မနက်ဖြန်mallမှာ အင်္ကျီအချို့ သွားဝယ်ချင်လို့ အဲ့ဒါကျွန်တော်နဲ့လိုက်ခဲ့ပါလား?"စုယွီ ထမင်းစားနေရင်း မေးလိုက်တယ်။
အရင်လအတွင်းမှာ စုယွီနဲ့ချူချန်းရန် အတော်ရင်းနှီးလာတယ်။ သူ့ရဲ့ဝမ်းကွဲညီလေးကအရမ်းကို တက်တက်ကြွကြွနဲ့ပျော်ပျော်နေတတ်ပေမယ့် သူ့ရဲ့အလုပ်ပေါ်လေးစားမှုနဲ့ ဟင်းချက်စွမ်းရည်ကတော့ အံ့မခန်းဘဲ။ ချူချန်းရန် အေးအေးဆေးဆေးနဲ့တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ် နေချင်ရင်
သူ့ရဲ့ဝမ်းကွဲညီလေးက တိတ်တိတ်လေးဘဲနေတယ်။ခြုံငုံကြည့်ရရင် သူလေးက ကောင်းတဲ့အထဲပါတယ်။
ပြန်စဥ်းစားကြည့်လိုက်တော့ စုယွီ အေမြို့ကို
စရောက်ကတည်းက ချူချန်းရန် သူနဲ့အပြင်
တစ်ခါမှမသွားရသေးဘူး။သူတို့နှစ်ယောက်
တွေ့လိုက်တဲ့အချိန်တိုင်းက စုယွီကိုနှုတ်ဆက်ရင်ဆက် မဆက်ရင် သူ့ရုံးခန်းကိုလာပြီး
နေ့လည်စာလာစားတာလောက်ဘဲရှိတယ်။
ချူချန်းရန် သဘောတူတဲ့အနေနဲ့
ခေါင်းငြိမ့်လိုက်ပြီး
"ကောင်းပြီ"
"ဝမ်းကွဲအစ်ကိုက အရမ်းကောင်းတာဘဲ!"
စုယွီ မျက်လုံးလေးအရောင်တောက်သွားပြီး
သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကလဲ အသက်ဝင်စွာပြုံးလိုက်တယ်။
နောက်တစ်နေ့မနက်မှာ သူတို့နှစ်ယောက်
မနက်စာကိုရုိးရုိးရှင်းရှင်းဘဲ စားလိုက်ပြီးတော့
အနီးနားမှာရှိတဲ့ မောလ် ကိုသွားလိုက်တယ်။
သေချာတာပေါ့ အင်္ကျီသွားဝယ်တယ်ဆိုတာ
ဟန်ဆောင်တာဘဲလေ စုယွီရဲ့တကယ့်
ရည်ရွယ်ချက်ကဇာတ်ကြောင်းကို အရှိန်ပိုမြင့်ဖို့ဘဲ။
ဒီနေ့ ကျန်းယွဲ့ယွဲ့က ကျောင်းဟော်နဲ့အတူ ဒီမောလ်ကိုလာပြီး ပစ္စည်းအချို့လာဝယ်လိမ့်မယ်။
ခဏကြာရင် ချူချန်းရန်နဲ့ကျောင်းဟော်တို့
ပထမဆုံးအကြိမ်တွေ့ကြလိမ့်မယ်။
စုယွီ ချူချန်းရန်ကို ယောကျာ်းဝတိအင်္ကျီဆိုင်ထဲမှာဘဲ အချိန်အကြာကြီး ဆွဲထားလိုက်တယ်။
သူ့နှလုံးသားလေးကတော့ ပျင်းလွန်းလို့
အရည်ပျော်ကြမတတ်ဖြစ်နေပေမယ့်
မျက်နှာကတော့ အရမ်းကိုတက်ကြွနေတယ်။
ဘောလုံးလေးဆီကနေ ဇာတ်လိုက်မနဲ့သူ့ချစ်သူတို့ မောလ်ကိုရောက်လာပြီ ဆိုတဲ့ သတင်း
ကြားတော့မှ အပျင်းပြေသွားတော့တယ်။
"ဝမ်းကွဲအစ်ကို ကျွန်တော် လိုတာတွေအကုန်ရသွားပြီ ကျွန်တော်တို့အိမ်ပြန်ကြရအောင်"
စုယွီ ဈေးဝယ်အိတ်တွေကိုမြှောက်ပြလိုက်ပြီး
ပြောလိုက်တယ်။
ချူချန်းရန် ခေါင်းငြိမ့်လိုက်တယ်။ ချူချန်းရန်အတွက် တခြားသူနဲ့ဈေးဝယ်ထွက်တာရတာ ဒါပထမဆုံးဘဲ။တခြားသူတစ်ယောက်နဲ့ အင်္ကျီ
ဝယ်ရတာ ဒီလိုကြည်နူးပြီးလေးနက်စရာ ကောင်းလိမ့်မယ်လို့ မသိခဲ့ဘူး။
သူတို့နှစ်ယောက် စက်လှေကားဆီကို အေးအေးလူလူ လျှောက်လာတယ်။ ဒုတိယအထပ်ရောက်
တော့ စုယွီရပ်လိုက်ပြီး ဓာတ်လှေကားရဲ့ဘေးမှာ ရပ်လိုက်တယ်
"ဝမ်းကွဲအစ်ကို ကျွန်တော့်ဖိနပ်ကြိုးပြေ သွားလို့
ကျွန်တော့်ကိုဒီအိတ်လေးတွေ ခဏကိုင်ပေးထားပါလား?"
"အင်း"ချူချန်းရန် ကုန်းကာ စုယွီဆီကနေအိတ်တွေကို လှမ်းယူလိုက်တယ်။ သူမတ်တပ်ပြန်ရပ်ရပ်ခြင်းမှာဘဲ ကျန်းယွဲ့ယွဲ့ကလူငယ်တစ်ယောက်နဲ့ စက်လှေကားကနေလမ်းလျှောက်လာတယ်။
ထိုကောင်လေးက ကျန်းယွဲ့ယွဲ့ရဲ့ပုခုံးကိုလက်တင်ထားပြီး သူမရဲ့နားနားကိုကပ်ကာ ခပ်တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်ကာ သူမကိုရယ်စေတယ်။
သူတို့၂ယောက်ကိုကြည့်ရတာ အရမ်းကိုပူးကပ်
နေကြပြီး တစ်ခြားတစ်ယောက်ဝင်လို့တောင်မရဘူး။
ဒီမြင်ကွင်းကိုမြင်တော့ ချူချန်းရန် သူ့ရင်ထဲမှာ ဆစ်ခနဲ ခပ်ဖျော့ဖျော့လေးနာသွားတယ်။
ဘယ်လိုဘဲဖြစ်ဖြစ် သူ့စိတ်ကိုပြန်ထိန်းလိုက်နိုင်တယ်။သူဒါကိုကြိုတွေးထားပြီးသား ဖြစ်ပေမယ့်တကယ်တမ်းကျသူသိပ်ပြီးဝမ်းမနည်းတော့ဘူး။
စုယွီက အဲ့အချိန်မှာဘဲ ပြန်ရပ်လိုက်ပြီး
စက်လှေကားကနေလျှောက်လာတဲ့
ကျန်းယွဲ့ယွဲ့ကိုမြင်လိုက်တယ်။သူ ခဏတောင့်
သွားပြီး နှုတ်ဆက်လိုက်တယ်
"Ms.ကျန်း ဒီကိုဘယ်လိုလုပ်ပြီးရောက်လာတာလဲ တိုက်ဆိုင်လိုက်တာ"
ကျန်းယွဲ့ယွဲ့ သူမနာမည်ကိုခေါ်တာကြားပြီး
တစ်ချက်ကြည့်လိုက်တော့ စုယွီနဲ့ချူချန်းရန်
ဖြစ်နေတယ်။ သူမရုတ်တရက်ကြီး အခုလို
သူမချစ်သူရှေ့မှာ တွေ့လိုက်ရတော့
နည်းနည်းတော့ရှက်သွားတယ်
"အာ...ဟုတ်တယ်"
"ကျွန်တော် အဲ့တုန်းကကိစ္စကိုတကယ်
တောင်းပန်ပါတယ်ဗျာ နောက်တစ်ခေါက်
ကျွန်တော်လာပြီးဖိနပ်လာပေးတော့ အစ်မက
အခန်းထဲမှာမရှိဘူးလေ အစ်မကြိုက်ကော
ကြိုက်ရဲ့လား?" စုယွီတောင်းပန်တဲ့မျက်နှာဘေးလေးနဲ့ ကြည့်လိုက်တယ်။
ကျန်းယွဲ့ယွဲ့ ပြန်မဖြေခင် ကျောင်းဟော်ကို
ကြည့်လိုက်တယ်
"ကြိုက်ပါတယ် ဒါပေမယ့် မင်းအဲ့ကိစ္စနဲ့
ပတ်သက်ပြီး တကယ်စိတ်ပူစရာမလိုတော့ပါဘူး"
"ဘယ်လိုလုပ် မလိုဘဲနေရမှာလဲဗျာ ကျွန်တော့်ကြောင့် ဖိနပ်တွေပေကုန်တာလေ ကျွန်တော့်မှာ ပြန်လျော်ဖို့တာဝန်ရှိတာပေါ့ မဟုတ်ရငိ
ကျွန်တော့်ဝမ်းကွဲအစ်ကို ကျွန်တော့်ကိုသေတဲ့အထိရိုက်လိမ့်မယ် ဟုတ်တယ်မလားအစ်ကို"
စုယွီ ချူချန်းရန်ဘာမှမတုန့်ပြန်သေးတာကိုကြည့်ပြီး သူ့ကိုအကူအညီတောင်းသလိုနဲ့
စကားဝိုင်းထဲထည့်လိုက်တယ်။
ချူချန်းရန် စုယွီကိုစိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး
ကျန်းယွဲ့ယွဲ့ကိုပြန်ဖြေလိုက်တယ်
"ဟုတ်တယ် အဲ့နေ့ဖြစ်ခဲ့တာတွေအကုန် သူ့အမှားဘဲ"
"တွေ့တယ်မလား ဝမ်းကွဲအစ်ကိုကတောင်
ထောက်ခံတယ် ဝမ်းကွဲအစ်ကိုက ကုမ္ပဏီရဲ့
ဥက္ကဌဆိုတော့ သူကအစ်မသူဌေးရဲ့သူဌေးပေါ့
သူ့ကိုတော့အစ်မ ငြင်းလို့မရဘူးဟုတ်?"
စုယွီ နှုတ်ခမ်းလေးတွေတွန့်ကွေးလိုက်တာ ကျန်းယွဲ့ယွဲ့ဘေးကကျောင်းဟော်ကိုလျစ်လျူရှုလိုက်ကာ သူမကိုလှမ်းကြည့်လိုက်တယ်
ထင်ထားတဲ့အတိုင်းဘဲ ကျောင်းဟော် ချူချန်းရန်ကိုဘဲ တစ်ချိန်လုံးစိုက်ကြည့်နေကာ
ချူချန်းရန်က ကုမ္ပဏီရဲ့ဥက္ကဌဆိုတာသိလိုက်တဲ့အချိန်မှာ ကျောင်းဟော်ရဲ့မျက်လုံးတွေက
ရွံ့ဖို့ကောင်းလောက်အောက် အရောင်လဲ့လာတယ်။
ကျန်းယွဲ့ယွဲ့က စုယွီရဲ့စကားတွေကြောင့်
ပိုရှက်လာတယ်။ပြီးခဲ့တဲ့ကောလဟလတွေ
ကြောင့် သူမချူချန်းရန်ကိုမျက်နှာချင်းမဆိုင်ရဲ
သေးဘူး။ဘယ်လိုဘဲဖြစ်ဖြစ် ကျောင်းဟော်ရဲ့
မျက်လုံးတွေထဲမှာတော့ သူမကအရမ်းကို
သိသာနေတယ်။ကြည့်ရတာ ကျန်းယွဲ့ယွဲ့
နဲ့ကုမ္ပဏီရဲ့ဥက္ကဌကြားက ဆက်ဆံရေးကို
လျှို့ဝှက်ထားတာတစ်ခုရှိကိုရှိရမယ်
"ယွဲ့ယွဲ့ ကိုယ့်ကိုမိတ်မဆက်ပေးတော့ဘူးလား?" ကျောင်းဟော် ကျန်းယွဲ့ယွဲ့ပခုံးပေါ်ကသူလက်ကိုတစ်ချက်တွန့်လိုက်ကာ သူပိုင်ဆိုင်
ကြောင်းပြလိုက်တယ်
ကျန်းယွဲ့ယွဲ့ ငြင်းလို့မရတော့ဘဲ မိတ်ဆက်ပေးလိုက်တယ်
"ဒါကကုမ္ပဏီရဲ့ဥက္ကဌပါ ဒီဘက်ကတော့..."
ကျန်းယွဲ့ယွဲ့နဲ့စုယွီ ဆုံသာဆုံဖူးပေမယ့် သူစုယွီ
နာမည်ကိုမသိဘူး သူမဘယ်လိုမိတ်ဆက်ပေးရမှန်းမသိတော့ဘူး
"ကျွန်တော်က ဥက္ကဌရဲ့ဝမ်းကွဲညီပါ
ကျွန်တော့်နာမည်က ကျိုးကျန်း"
စုယွီ ကျန်းယွဲ့ယွဲ့ရဲ့အခက်တွေ့နေပုံကိုမြင်
တော့ သူကိုယ်တိုင်ဘဲအပြုံးလေးနဲ့ မိတ်ဆက်
လိုက်တယ်
"ခင်ဗျားက Msကျန်းရဲ့ချစ်သူမလား
တော်တော်ကြည့်ကောင်းတာဘဲ"
စုယွီ ရင်ထဲမှာတိတ်တိတ်လေးဆုတောင်းလိုက်
တယ်။ ဝမ်းကွဲအစ်ကိုရဲ့ရင်ထဲကို ဓားစိုက်လိုက်ရတဲ့အတွက် ကျွန်တော့်ကိုအပြစ်မတင်ပါနဲ့
ဒါတွေအကုန်လုံးက ဒီကမ္ဘာကိုကယ်တင်နေတာမို့လို့ပါ
ကျန်းယွဲ့ယွဲ့ ရှက်ရွံ့စွာပြုံးပြလိုက်ပြီး
"သူ့နာမည်က ကျောင်းဟော်"
"ဟယ်လို" ကျောင်းဟော်ရဲ့စိတ်ထဲမှာကတော့
ဒီဥက္ကဌနဲ့ဘယ်လိုအဆက်အသွယ်ယူရင်ကောင်း
မလဲဆိုတဲ့အတွေးနဲ့ဘဲပြည့်နှက်နေတယ်
ဒါပေမယ့် သူ့မျက်နှာကတော့ အပြုံးခပ်နွေးနွေးကိုတင်ထားတယ်။
ဒါပေါ့ စုယွီလိုအမြင်ကောင်းတဲ့သူအတွက်တော့
ကျောင်းဟော်ဘာတွေးနေလဲဆိုတာ မသိဘဲနေပါ့မလား။ စုယွီ လိုချင်တာရသွားပြီမို့
သူစကားနည်းနည်းလှအောင်ပြောပြီး
ကျန်းယွဲ့ယွဲ့ကိုနှုတ်ဆက်လိုက်တယ်။
အိမ်ကိုပြန်နေတဲ့တစ်လျှောက်မှာတော့
ချူချန်းရန် လုံးဝကိုစကားမပြောဘူး
သူ့ရင်ထဲနာကျင်နေလို့ တိတ်ဆိတ်နေတယ်လို့ဘဲ
စုယွီထင်လိုက်တယ်။
အိမ်ကိုပြန်ရောက်လာတော့ စုယွီအပေါ်တက်ခါ
နီး ချူချန်းရန်က သူ့ကိုတားလိုက်တယ်။
"ကျိုးကျန်း ဒါတမင်လုပ်တာမလား?"
ချူချန်းရန် ဆိုဖာပေါ်ထိုင်နေပြီး စုယွီကို
စိုက်ကြည့်နေတယ်။
စုယွီ အသိရှိရှိနဲ့မျက်တောင်ခတ်လိုက်ကာ
စိတ်မကောင်းတဲ့မျက်နှာလေးနဲ့ မတရားစွပ်စွဲ
ခံလိုက်ရသလို အော်ပြောလိုက်တယ်
"ဝမ်းကွဲအစ်ကို တမင်လုပ်လိုက်တာလားဆိုတာဘာကိုပြောတာလဲ?ကျွန်တော်တစ်ခုခုမှားသွားလို့လား?"
ချူချန်းရန် စုယွီကို သံသယဝင်စွာကြည့်လိုက်
ပေမယ့်စုယွီရဲ့အပြစ်ကင်းစင်တဲ့မျက်ဝန်းတွေနဲ့သူ့မျက်နှာက သူဘာတွေးနေလဲဆိုတာခန့်မှန်းလို့မရဘူး။ နောက်ဆုံးတော့ ချူချန်းရန်
သက်ပြင်းချလိုက်ပြီး မျက်လုံးမှိတ်ကာ
"ဘာမှမဟုတ်တော့ဘူး အပေါ်တက်ပြီး
သွားနားတော့"
"ဒါဆိုလဲ ကျွန်တော်အရင်သွားနှင့်ပြီ"
စုယွီခေါင်းငြိမ့်ကာ အိတ်တွေကိုသယ်ပြီး
တက်သွားလိုက်တယ်။
အခန်းတံခါးပိတ်ပိတ်လိုက်ခြင်းမှာဘဲ ဘောလုံး
လေး ဆက်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ပွင့်ထွက်လာတယ်"Host သူသိသွားတာမဟုတ်ဘူးလား?"
"စိတ်အေးအေးထား သေချာပေါက် သူမသိသေးဘူး"စုယွီ အိတ်တွေကို ဗီဒိုထဲပစ်ထည့်လိုက်ကာ
အိပ်ရာပေါ် အသေလိုပစ်လှဲလိုက်တယ်။
"ဒါဆို အဲ့လူဘာကိုပြောချင်တာလဲ?"
ဘောလုံးလေး အရမ်းသိချင်တယ်။ဒါကသူ့ရဲ့
ပထမဆုံးmission တကယ်လို့အကုန်လုံး
ရှုပ်ကုန်မယ်ဆိုရင် ဘောလုံးလေးငိုတာကွဲရင်
ဘာဆက်လုပ်ရမှန်းသိမှာမဟုတ်ဘူး။
စုယွီ ဘောလုံးလေးရဲ့IQနဲ့ပတ်သက်ပြီး
ဘာမှဆက်မပြောချင်တော့ဘူး။
သူမူလဇာတ်ကြောင်းကိုပြန်စဥ်းစားကြည့်လိုက်တော့ သူကအခုမှပထမနှစ်သမားလေးလေ
သူ့မိသားစုကိုပြဿနာတွေအများကြီး မဖြစ်လောက်သေးဘူးမလား? စုယွီသူ့အတွေးကြောင့်
နှုတ်ခမ်းတွေ တွန့်ကွေးသွားတယ်။
ချူချန်းရန် သူ့ကိုအခုသံသယစဝင်နေပြီဆိုမှတော့ ဘာလို့ဇာတ်ရှိန်ပိုမြင့်အောင် မလုပ်ဘဲနေရမှာလဲ။
ကျောင်းဟော်က အခုချူချန်းရန်ကိုတွေ့ပြီးပြီဆိုပေမယ့် ချူချန်းရန်ရဲ့ ကျန်းယွဲ့ယွဲ့အပေါ်ခံစားချက်က မူလဇာတ်ကြောင်းထဲကလို
ချူချန်းရန် သိပ်မရူးတော့ဘူးလို့ စုယွီခံစားလိုက်ရတယ်။
သူတို့မောလ်မှာတွေ့ပြီးတဲ့နောက် ချူချန်းရန်ပုံစံက တော်တော်လေးတည်ငြိမ်လာတယ်။
တစ်ဖက်မှာလဲ ကျောင်းဟော်က
မောလ်တုန်းက အဖြစ်အပျက်ကိုသေချာတွေး
ပြီး အမြတ်ထုတ်ဖို့ကြိုးစားနေတယ်။ ဒါပေမယ့်
သူဘာမှဆက်လုပ်လို့မရဘူး။
နောက်နှစ်ရက်ကြာတော့ သူ့ဆီကို
အမည်မသိတဲ့လူတစ်ယောက်က ဓာတ်ပုံတစ်ပုံကို emailကနေတစ်ဆင့်ပို့လာတယ်။
ဒီလိုသိက္ခာရှိတဲ့ဥက္ကဌတစ်ယောက်က ဘာမဟုတ်တဲ့ အလုပ်သမားလေးကို ဒူးထောက်ပြီး
ဖိနပ်သုတ်ပေးတယ်! ဘယ်သူဘဲကြည့်ကြည့်
ဒါကဘယ်လိုမှမရိုးသားဘူး။
ပြီးတော့ ဥက္ကဌရဲ့သူ့အလုပ်သမားလေးကို
ကြည့်နေတဲ့အကြည့်က တကယ်ကိုနူးညံ့ပြီညင်သာတယ်။
အဲ့လိုဆိုတော့ မောလ်မှာလဲ ဥက္ကဌက ကျန်းယွဲ့ယွဲ့ကို ကြည့်နေတဲ့အကြည့်ကိုသတိရလိုက်မိတယ်၊ ကျောင်းဟော်သေချာပေါက်ပြောနိုင်တာကတော့ ဘယ်လိုမှမရိုးသားဘူး။
ဒါကိုစဉ်းစားမိလိုက်တော့ ကျောင်းဟော်က
သူ့မိန်းကလေးကို ဥက္ကဌက ဒီလိုအကြည့်တွေနဲ့
ကြည့်နေတာကိုသိလိုက်ရတော့ သူနေရတာ
သိပ်အဆင်မပြေတော့ဘူး။ အဲ့ဒီတော့
ကျောင်းဟော် ဥက္ကဌကိုဘာလို့အသုံးမချဘဲနေရမှာလဲ?အခုဆို ကျောင်းဟော်က စီးပွားရေးအရကော အာဏာအရကော ဘာမှမရှိဘူး
ဒါကြောင့် သူ့ခေါင်းထဲမှာ အတွေးတစ်ချို့ပေါ်လာတယ်။
ကျောင်းဟော် ပြုံးလိုက်မိတယ်။ အဲ့လူက
ကုမ္ပဏီရဲ့ဥက္ကဌဆိုမှတော့ တော်တော်တော့
ချမ်းသာမှာဘဲလေ။
_______________________________________