Chapter 1.2 – The protagonist has a very limited brain capacity
"...အဲ့ဒီေတာ့ ဒါကငါလုပ္ရမယ့္တာဝန္လား?"
စုယြီ ေနာင္တရခ်င္သလုိေတာင္ျဖစ္လာတယ္။
ဘယ္လုိsystemလဲ။ ေသခ်ာတယ္ ဒီsystemကလဲ ဇာတ္လုိက္လုိဘဲ ဦးေႏွာက္မရွိဘူး။ IQမရွိလုိ႔လဲ ဒီtaskကုိေပးတာေပါ့
သူေျပာတဲ့အတုိင္းသာ လုပ္မယ္ဆုိရင္ သူက
အရူးကုိလုိက္ႏႈတ္ဆက္ေနရမွာနဲ႔မတူဘူးလား။
ဒါကေတာ္ေတာ္ အဓိပၸါယ္မရွိတာဘဲ။
ေဘာလုံးေလးက ေခါင္းငုံ႔သလုိပုံစံေလး လုပ္လုိက္ၿပီး"ဒီtaskကအရမ္းကုိလြယ္တယ္မလား။
မင္းရဲ႕IQနဲ႔သာဆုိ ဘာျပသနာမွျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူး"
"ဟုတ္တယ္...အရမ္းကုိလြယ္လြန္းတယ္"
လြယ္လြန္းလုိ႔ သုံးက်ပ္ဘဲရွိတဲ့အရူးေတာင္လုပ္ႏုိင္တယ္ 'ဒီေလာက္က်ပ္မျပည့္တာလူေတာင္ဟုတ္ေသးရဲ႕လား'
ေဘာလုံးေလး စုယြီရဲ႕စိတ္ပ်က္ေနတဲ့ပုံကုိေတြ႕ေတာ့ လန္႔ၿပီး အေျခအေနေတြကုိ ျမန္ျမန္ရွင္းျပလုိက္တယ္,"Host စိတ္မဆုိးပါနဲ႔အုန္း ဒါကလဲ systemရဲ႕ေကာငး္က်ဳိးတစ္ခုဘဲေလေနာ္
ဒီsystemရဲ႕ေကာင္းတဲ့အခ်က္က taskကဘယ္ေလာက္ဘဲ ခက္ေနပါေစ အျမဲတမ္း ေသးေသးေလးဘဲ လုပ္ေဆာင္ရၿပီး ဆုလာဒ္ကုိက် အမ်ားႀကီးရတာေနာ္ ဒီမွာ ၾကည့္ၾကည့္!"
အဲ့ေတာ့မွစုယြီက သူ႔နဂုိပုံစံကေန ေျပာင္းလုိက္တယ္။ အခုခႏၶာယ္ကုိယ္က အသက္၂၀ေတာင္မျပည့္ေသးဘူး ၿပီးေတာ့ သူ႔ကုိယ္က ေႏြရာသီအေငြ႕အသက္ေလး ရၿပီး သူ႔မ်က္ဝန္းေတြက ေဆာင္းရာသီ လုိဘဲ ေအးမၽွေနတယ္။ ေဘာလုံးေလးကေတာ့ သူ႔hostရဲ႕ ေအးစက္စက္မ်က္ဝန္းေတြကုိ ေၾကာက္လုိ႔ တုန္ေနတယ္။
စုယြီ missionၿပီးရင္ ရမယ့္ဆုေတြကုိၾကည့္လုိက္တယ္:
1. ဇာတ္လုိက္ရဲ႕IQက 1%တက္တုိင္းမွာ IQ 10 Pointsကုိ rewardအေနနဲ႔ရလိမ့္မယ္
2. တကယ္လုိ႔ စုယြီသာ ဒီကမာၻကုိကယ္တင္မယ့္ taskေတြအကုန္လုံး ၿပီးသြားမယ္ဆုိရင္
IQ 1000 pointsနဲ႔ ကမာၻရဲ႕အစိတ္အပုိင္း တစ္ခုကုိပါ ရရွိမွာျဖစ္တယ္။
စုယြီIQ pointsေတြရမယ္ဆုိတာကုိေတာ့ နားလည္လုိက္ေပမယ့္ ကမာၻရဲ႕အစိတ္အပုိင္းတစ္ခု
ဆုိတာ ဘာကုိေျပာတာလဲ
"အဲ့ဒါက ဘာလဲ?" စုယြီ ေမးလုိက္တယ္
ေဘာလုံးေလးက သူ႔နားကုိပ်ံလာၿပီး စုယြီေမးတဲ့ဟာကုိ တစ္ခ်က္ျကည့္ၿပီး ေျဖလုိက္တယ္
" hostသာ ဒီကမာၻက taskေတြကုိ ၿပီးေျမာက္တာကုိ ကမာၻရဲ႕အစိတ္အပုိင္းလုိ႔ေခၚတယ္
အင္း...နားလည္ေအာင္ေျပာရမယ္ဆုိရင္
ေအာင္ျမင္ေၾကာင္း ဆုတံဆိပ္ေပါ့ဗ်ာ"
"အဲ့ဒီေတာ့ ဒါကအသုံးမဝင္ဘူးဘဲ" စုယြီက ဒီလုိဆုတံဆိပ္လုိအရာမ်ဳိးေတြမေျပာနဲ႔ သူ႔အိမ္မွာ သူေအာင္ျမင္ခဲ့တဲ့ ဆုေတြ certificatesေတြကုိ အခန္းတစ္ခုနဲ႔ ထားထားတာကုိေတာင္ အာရုံစုိက္ခဲ့တာမဟုတ္ဘူး
ဆက္ေျပာရမယ္ဆုိရင္ တကယ္လုိ႔သူသာ ဒီmissionကုိေအာင္ျမင္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ ဒီအခ်က္ေတြကုိေတာ့ အာရုံစုိက္မွျဖစ္မယ္
1. ဇာတ္လုိက္ရဲ႕ဦးေႏွာက္အခန္းက အရမ္းကုိကန္႔သတ္ထားတယ္ တစ္ရက္ကုိ 1%ဘဲ ျဖည့္ေပးလုိ႔ရလိမ့္မယ္
2. တကယ္လုိ႔ သူယူထားတဲ့ဇာတ္ေကာင္က
ဇာတ္အိမ္မွာ ေနရာအႀကီးႀကီးယူမိလာရင္ OOCအေနအထားကေန ေရွာင္လုိ႔ရတယ္ (OOC=Out of Character)
3.သူရရွိထားတဲ့ IQ Pointsေတြကုိ သုံးၿပီး
ေတာ့ IQ storeမွာ တခ်ဳိ႕ပစၥည္းေတြကုိ ဝယ္လုိ႔ရတယ္။ အဲ့ဒီပစၥည္းေတြက သူ႔ရဲ႕ခႏၶာကုိယ္ပုံစံကုိ ပုိမုိေကာင္းေအာင္ျပဳျပင္ႏုိင္တဲ့ေဆး၊ ဒဏ္ရာအျမန္က်က္ေဆး၊ တျခားလူရဲ႕အသက္ကုိ ကယ္တင္ႏုိင္တဲ့ေဆး။ အေရးႀကီးတဲ့အခ်ိန္အတြက္ဆုိရင္ Hostေတြက ဒီအပုိpointsေတြကုိ သိမ္းထားလုိ႔ရတယ္
4. ကမာၻအစိတ္အပုိင္းကေတာ့ သုံးလုိ႔လဲမရ၊ေရာင္းလုိ႔လဲမရသလုိ သူမ်ားကုိေပးလုိ႔လဲမရဘူး။
သူကအစိတ္အပုိင္းကုိ ဒီတုိင္းထားလုိ႔ဘဲရလိမ့္မယ္
စုယြီ ဒီအခ်က္ေတြကုိနားလည္ေအာင္ဖတ္ၿပီးေတာ့ ေမးလုိက္တယ္ "ဒီကမာၻကပ်က္စီးခါနီး
ျဖစ္ေနၿပီဆုိုေပမယ့္ ဘာလုိ႔ဒီခႏၶာကုိယ္မွာ မွတ္ဥာဏ္ေတြမရွိရတာလဲ"
"Ah! ကၽြန္ေတာ္ အဲ့ဒါကုိေမ့သြားတယ္! ဒီမွာ
အခုဘဲ သူတုိ႔ကုိထည့္ေပးလုိက္ၿပီေနာ္" ပုံမွန္ဆုိ systemက အလုပ္လုပ္ရင္ တိတ္ဆိတ္ၿပီး
တိက်ေပမယ့္ ဒီhostနဲ႔က်မွ အကုန္လုံးေမ့ေနမိတယ္။ အျပာေရာင္လုံးေလးကေန အပန္းေရာင္လုံးေလး အျဖစ္ေျပာင္းလုိက္တယ္
ဒီခႏၶာကုိယ္ရဲ႕ မွတ္ဥာဏ္ေတြက ေဘာလုံးေလးဆီကေန ျပန္႔လာၿပီး စုယြီရဲ႕ကုိယ္ထဲဝင္သြားတယ္။
ဒီခႏၶာကုိယ္ပုိင္ရွင္ရဲ႕နာမည္က က်ဴိးက်န္း။
သူက ခ်ဴခ်န္းရန္ရဲ႕ ဝမ္းကြဲညီ။ သူက ျမဳိ႕အေသးေလး တစ္ခုကေန ႀကီးျပင္းလာတာျဖစ္တယ္ အခုဆုိရင္ သူကအထက္တန္းၿပီးခါနီးၿပီ။
တစ္ပတ္အတြင္းမွာဘဲ သူကတကၠသုိလ္ဝင္တန္းစာေမးပြဲေျဖရေတ့ာမယ္။
က်ဳိးက်န္းရဲ႕မွတ္ဥာဏ္ေတြအရဆုိရင္ သူနဲ႔ခ်ဴခ်န္းရန္ ဟာဆုိရင္ နညး္နည္းေဝးတဲ့ ေဆြမ်ိဳးေတြလုိ႔ ေျပာလုိ႔ရတယ္ ၿပီးေတာ့ သူတုိ႔၂ေယာက္က တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ တစ္ခါမွမျမင္ဖူး
ၾကဘူး။(နညး္နည္းေဝးတဲ့ေဆြမ်ဳိးဆုိတာ
သုံးဝမ္းေလးဝမ္းေလာက္ ျခားတာပါ)
မူလဇာတ္ေၾကာင္းအရဆုိရင္ က်ဳိးက်န္း ဟာခ်ဴခ်န္းရန္ဆီမွာ လာေနခဲ့တယ္ ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ့ သူဟာစာေမးပြဲကုိေအာင္ျမင္ခဲ့ၿပီး ျမဳိ႕မွာ တကၠသုိလ္တက္ရမွာေၾကာင့္သာျဖစ္တယ္။
က်ဳိးက်န္းဟာ တကၠသုိလ္တက္ဖုိ႔ အေဆာင္ရွာတဲ့အခါမွာ အရမ္းကုိခက္ခဲခဲ့တယ္။
သူ႔ရဲ႕ဒုတိယႏွစ္ဝက္ ေႏြရာသီအားလပ္ရက္မွာ
ခရီးသြားၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ အေျခအေနက ပုိဆုိးလာခဲ့တယ္။သူအေဆာင္ကေနထြက္လာရၿပီး
အခက္အခဲေပါင္းစုံ ၾကဳံေတြ႕ၿပီးေနာက္မွာ သူနဲ႔နညး္နည္းေဝးတဲ့ ေဆြမ်ဳိးကုိ ဆက္သြယ္ခဲ့ရ
တယ္။
အဲ့ဒီေတာ့ နဂုိဇာတ္ေၾကာင္းအရဆုိရင္ သူနဲ႔ခ်ဴခ်န္းရန္ ေတြ႕ဖုိ႔ ၁ႏွစ္ေလာက္လုိေသးတယ္
ဘယ္လုိဘဲျဖစ္ျဖစ္ အခုစုယြီက ဒီcharacterကုိယူလုိက္ၿပီဆုိမွေတာ့ မူလဇာတ္ေၾကာင္းအတုိင္းသြားစရာမလုိေတာ့ဘူး။ သူ႔လုိနာမည္မရွိတဲ့characterတစ္ခုကုိ ဘယ္သူကOOCဆုိၿပီးေျပာရဲမွာလဲ
"Host မင္းဘယ္လုိလုပ္ဖုိ႔စိတ္ကူးထားလဲ?"
ေဘာလုံးေလးက စုယြီနားကုိ ပ်ံလာခဲ့တယ္။
စုယြီ ေဘာလုံးေလးဘက္ကုိ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း လွည့္ၾကည့္လုိက္တယ္၊ သူ႔မ်က္ႏွာကုိ လူငယ္ဆန္ၿပီး ေပါ့ပါးတဲ့အျပဳံးေလး တပ္ဆင္လုိက္ၿပီး
"ဒီခႏၶာကုိယ္ကOOCမွာကုိမစုိးရိမ္ရဘူးဆုိမွ
ေတာ့ မင္းအဆင္ေျပေအာင္ ငါအခုခ်ိန္ကေနစ
ၿပီး ေလ့က်င့္ေတာ့မယ္ေလ အခုလုိပုံစံကုိမင္း
ၾကဳိက္လား"
စုယြီရဲ႕ ေအးစက္တဲ့အသြင္အျပင္ကေန ခ်က္ခ်င္းကုိ ေႏြးေထြးတဲ့ပုံစံ ေျပာင္းလိုက္တာကုိ ျမင္
ၿပီး ေဘာလုံးေလး ရုတ္တရက္ႀကီးေနရတာ အဆင္မေျပေတာ့ဘူး။ Hostကသရုပ္ေဆာင္တာတကယ္ေတာ္တာဘဲ အဲ့ဒါကေကာင္းတယ္ဆုိေပမယ့္ ငါကဘာလုိ႔ေၾကာက္ေနရတာလဲ
"H-Host... ကၽြန္..ကၽြန္ေတာ္ ဒီroleကုိမင္းအတြက္္ယူေပးတာက မငး္ကုိအရမ္းဂရုစုိက္လုိ႔ပါေနာ္"
စုယြီ ကုတင္ေပၚမွာ သူ႔ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကုိ ခ်ိတ္တာ လွဲေနၿပီး ပ်င္းရိစြာၾကည့္လုိက္တယ္။
"ငါကလဲ မင္းလုိခ်င္တဲ့ပုံစံမ်ဳိးေနေပးတာဘဲေလ
မင္းငါ့ကုိဆက္ၿပီးေၾကာက္ေနမယ္ဆုိရင္ ငါရင္
ေတြအရမ္းနာတာဘဲ"
အလင္းလုံးေလးက သူ႔hostရဲ႕ခ်ဳိသာတဲ့စကားေတြကုိ ယုံခ်င္ေပမယ့္လဲ အေၾကာက္တရားက စုိးမုးိထားတုန္းဘဲ
"Host မင္းတကယ္ ဒီလုိလုပ္မွျဖစ္မွာလား?"
"ဒါေပါ့" စုယြီ လက္ကုိေျမႇာက္ၿပီး ေဘာလုံးေလးကုိ လွမ္းထိလုိက္တယ္။ သူ ေစာင္ျခဳံလုိ္က္ၿပီး မ်က္လုံးေတြပိတ္ကာ"မေႏွာင့္ယွက္နဲ႔ေတာ့
ငါနားေတာ့မယ္ ေနာက္အပတ္က်ရင္ ငါတကၠသုိလ္ဝင္တန္း စာေမးပြဲေျဖရအုန္းမယ္ တကယ္လုိ႔ ငါက်သြားရင္ taskလုပ္ဖုိ႔ အဆင္ေျပမွာ မဟုတ္ဘူး"
ေဘာလုံးေလး စုယြီရဲ႕စကားကုိနားေထာင္ၿပီး အံ့ဩသြားတယ္ ဒီမေကာင္းမဆုိးဝါးေလးက သူ႔အသက္၁၃မွာတင္ Master's degreeရထားတဲ့ဟာကုိ ဒီentrance examအတြက္စိတ္ပူတယ္ေပါ့ေလ
တစ္ပတ္ၾကာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ examဟာ ညေနဘက္မွာ ၿပီးသြားခဲ့တယ္၊ စုယြီ က ထမင္းစားပြဲမွာထုိင္ရင္း သူ႔အစီအစဥ္ေတြကုိေျပာျပလုိက္တယ္ "အေမ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ျမဳိ႕မွာေနတဲ့ အကုိဝမ္းကြဲတစ္ေယာက္ရွိတယ္လုိ႔ ၾကားတယ္ ကၽြန္ေတာ္သူနဲ႔ သြားေနလုိ႔ရမလား? ကၽြန္ေတာ္ သူစိမ္းေတြနဲ႔ သိပ္မရင္းႏွီးေတာ့ နည္းနည္းေတာ့စုိးရိမ္မိတယ္...အဲ့ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္စဥး္စားထားတာ လအနည္းငယ္ေလာက္ ၾကဳိသြားၿပီး
ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ ရင္းႏွီးေအာင္ လုပ္မလုိ႔"
က်ဳိးေမေမ သူ႔သားကုိထမင္းေနာက္တစ္ပန္းကန္ ထည့္ေပးလုိက္ၿပီး အံ့ဩစြာေျပာတယ္
"မင္းဘယ္လုိသိတာလဲ မင္းအကုိဝမ္းကြဲ
ခ်ဴမိသားစုက ျမဳိ႕မွာေနတာမွန္း? မင္းတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ မေတြ႕ဖူးၾကဘူးမလား?"
"Ah! အေမနဲ႔အန္တီစကားေျပာတာကုိ ကၽြန္ေတာ္တစ္ခါ ၾကားလုိက္လုိ႔" စုယြီ ခဏရပ္ၿပီး ရွင္းျပလုိက္တယ္ သူရွင္းျပေနတဲ့တစ္ခ်ိန္လုံး
သူဟာလုံးဝ အျပစ္ကင္းစင္ေနတယ္ "အေမ
ဝမ္းကြဲအစ္ကုိ ေျပာေပးပါလား ေနာ္ ေနာ္
ကြ်န္ေတာ္ တကယ္ ျမဳိ႕မွာသြားေနခ်င္လုိ႔ပါ"
ဒါေပါ့ က်ဳိးေမေမရဲ႕အခ်စ္ဆုံးသားေလးက သူ႔ရဲ႕college examကုိေတာင္ ေအာင္ျမင္
ေအာင္ေျဖေပးထားတာဘဲ သူမဘယ္ျငင္းရက္ပါ့မလဲ
သူမ ခဏစဥး္စားလုိက္ၿပီး ျပန္ေျဖလုိက္တယ္
"ထမင္းသာ အရင္ၿပီးေအာင္စားလုိက္ အေမ
မင္းအေဒၚကုိ ေျပာၾကည့္လုိက္မယ္"
စုယြီ ေက်နပ္သြားတဲ့အျပဳံးေလးကုိေဖာ္ျပလုိက္ၿပီး သူ႔တူနဲ႔ ၾကက္ဥလိပ္တစ္ခုကုိ ယူၿပီး
အေမ့ပန္းကန္ထဲ ထည့္ေပးလုိက္တယ္ "ကၽြန္ေတာ္သိတာေပါ့ ကၽြန္ေတာ့္ေမေမက အေကာင္းဆုံးဆုိတာ"
စုယြီအနားမွာ တစ္ခ်ိန္လုံးရွိေနတဲ့ ေဘာလုံးေလး ကေတာ့ သူ႔hostရဲ႕သရုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြ
ျမင္ၿပီး ေက်းဇူးျပဳၿပီး ေတာ္ပါေတာ့ hostရယ္
ေနာက္တစ္ေန႔မွာေတာ့ စုယြီက သူ႔အေမကုိ
မေျပာဘဲ သူ႔အိတ္ထဲပစၥည္းေတြထည့္ၿပီး ဘူတာကုိ taxiနဲ႔ သြားလုိက္တယ္။
က်ဳိးေမေမက သူ႔သားကုိ ျမဳိ႕ကုိသြားဖုိ႔
အေၾကာင္း ေျပာဖုိ႔လုိက္ရွာေတာ့ သူ႔သားက
အိမ္ကထြက္သြားၿပီျဖစ္တယ္။
"ဒီကေလးကေတာ့ေလ...ဘယ္ေတာ့မွအျပင္သြားရင္ သတိမေပးသြားဘူး။တကယ္လုိ႔
မင္းအေဒၚက သေဘာမတူရင္ မင္းကဒီတုိင္းျပန္လာမွာတဲ့လား?"က်ဳိးေမေမ သူ႔သားကုိတကယ္ စိတ္ပူမိတယ္"မင္းကအရမ္းကုိ သတိမရွိတာဘဲ!
မင္းအေဖ မင္းကုိလုိက္ပုိ႔ဖုိ႔ ေစာင့္ေနတာကုိ အာ...ေျပာေတာ့ အခုလမ္းေပၚေရာက္ေနၿပီဆုိ.."
.
စုယြီ သူ႔အေမကုိ စကားဆုံးေအာင္ ေပးမေျပာေတာ့ဘဲ ႏူးညံ့စြာ ျပဳံးၿပီးေျပာလုိက္တယ္
"အေမက ဒီေလာက္ေတာ္တာ ဘယ္လုိလုပ္
အေဒၚ က လက္မခံဘဲေနမွာတုန္း ၿပီးေတာ့
ကၽြန္ေတာ္ ကအခု အသက္၁၇ႏွစ္ျဖစ္ေနၿပီ ကေလးမဟုတ္ေတာ့ဘူး ဘယ္ေတာ့မွကၽြန္ေတာ့္ကုိစိတ္ပူတာ ရပ္မွာတုန္း? Hello? မၾကားရေတာ့ဘူး? Hello? ကားေပၚမွာ လုိင္းမေကာင္းဘူး
ထင္တယ္ ဖုန္းခ်လုိက္ၿပီေနာ္"
စုယြီ ေျပာခ်င္ရာေျပာၿပီးေနာက္ က်ဳိးေမေမ ကုိဖုန္းခ်လုိက္္တယ္။ စုယြီနားမွာ တစ္ခ်ိန္လုံးရွိေနတဲ့ ေဘာလုံးေလးကေတာ့ သူ႔hostကုိၾကည့္ျ့ပီး စကားေတာင္မေျပာႏုိင္ေတာ့ဘူး
A ျမဳိ႕ကုိေရာက္ေတာ့ စုယြီကုိလာၾကဳိဖုိ႔ ခ်ဴခ်န္းရန္က သူ႔လက္ေထာက္ကုိလႊတ္လုိက္တယ္။
ခ်ဴခ်န္းရန္ကုိယ္တုိင္လာမၾကဳိေတာ့ စုယြီသူနဲ႔ေတြ႕ဖုိ႔ အခြင့္အေရး ဆုံးရႈံးသြားေပမယ့္လဲ
စုယြီ သူ႔ဆီသြားၿပီးေႏွာင့္ယွက္မွာ မဟုတ္ဘူး။
ေနာက္လဲ ေတြ႕ဖုိ႔အခြင့္အေရးေတြအမ်ားႀကီးရွိေသးတယ္ေလ။
လက္ေထာက္က စုယြီကုိ ခ်ဴခ်န္းရန္ရဲ႕ အိမ္ကုိ ေမာင္းပုိ႔ေပးခဲ့တယ္။ လက္ေထာက္ျပန္မထြက္သြားခင္မွာ စုယြီက ျပဳံးျပလုိက္ၿပီး ေမးလုိက္တယ္ "ကၽြန္ေတာ့္ဝမ္းကြဲအစ္ကုိ
ဘယ္ေတာ့ေလာက္ျပန္လာမွာလဲ?"
"ဥကၠဠကအခုတေလာ အရမ္းအလုပ္မ်ားေနတယ္ သူညစာစားၿပီးမွ ျပန္လာေလာက္တယ္ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ကုိယ့္ဟာကုိသာ ၾကည့္စီစဥ္ၿပီး စားလုိက္ပါ"ခ်ဴခ်န္းရန္ရဲ႕လက္ေထာက္က စုယြီကုိ ေဖာ္ေရြမႈမရွိစြာဘဲ ေျပာလုိက္တယ္။ ဘာနည္းနည္းေဝးတဲ့ ေဆြမ်ဳိးတုန္း? မ်ဳိးဆက္ေတြစီရင္ေတာင္ သူက ဘယ္ကမွန္းဆုိတာကုိေတာင္သိရဲ႕လား? ဒီလုိလူမ်ဳိးေတြနဲ႔က ေဝးေဝးေနတာအေကာင္းဆုံးဘဲ မဟုတ္ရင္ သူတုိ႔က အက်ဳိးအျမတ္လာထုတ္သြားၾကမွာ။
စုယြီ ျပဳံးျပကာတုံ႔ျပန္လုိက္ၿပီး ေခါင္းၿငိမ့္ျပလုိက္တယ္။ လက္ေထာက္ကားေမာင္းၿပီးျပန္ထြက္သြားတာကုိ ၾကည့္လုိက္ၿပီး အိမ္ထဲကုိ ဝင္လာလုိက္တယ္။ ခ်ဴခ်န္းရန္ရဲ႕ အိမ္ပတ္ဝန္းက်င္ကုိ လုိက္ၾကည့္ၿပီးကုိ စုယြီ ဒီလမ္းေတြကုိမွတ္သားထားလုိက္တယ္။
မဂၤလာပါဆုိၿပီး ႏႈတ္ဆက္ရတာ မခက္ေပမယ့္ တစ္ရက္ကုိမွ 1%ဘဲ IQက တက္မယ္ဆုိေတာ့
စုယြီ ဒီမွာ ၃လေလာက္ေနရလိမ့္မယ္ ၿပီးေတာ့ သူဇာတ္လုိက္ကုိ ေန႔တုိင္း ေအာင္ေအာင္ျမင္
ျမင္ႏႈတ္ဆက္ႏုိင္ဖုိ႔ဆုိ သူ ခ်ဴခ်န္းရန္နဲ႔ ဆက္ဆံေရးအဆင္ေျပမွျဖစ္မယ္။
"ေဘာလုံးေလး ငါ့ကုိhomemade အစားအစာေလး လုပ္ဖုိ႔ ကူရွာေပးပါဦး" စုယြီ sofaေပၚမွာ ခဏနားလုိက္တယ္။ ခ်ဴခ်န္းရန္နဲ႔ရင္းႏွီးဖုိ႔ သူအစားအေသာက္ကုိ အသုံးခ်ဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္လုိက္တယ္။
ေဘာလုံးေလး နားမလည္စြာေမးလုိက္တယ္,"Host မင္းတကယ္လုိ႔က်ဳိးက်န္းနဲ႔ တူဖုိ႔ဆုံးျဖတ္လုိက္ၿပီဆုိရင္ က်ဳိးက်န္းကဒါေတြကုိဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္ဖူးဘူးဆုိတာ သိသင့္တယ္ေနာ္
သူက ျမဳိ႕ထဲမွာေလၽွာက္သြားၿပီး အခ်ိန္ျဖဳန္းရတာကုိၾကဳိက္တာ သူကဟင္းခ်က္ရတာကုိ
မၾကဳိက္ဘူး"
"မင္း ငါ့ကုိ က်ဳိးက်န္းနဲ႔တူေအာင္ ဆက္သရုပ္ေဆာင္ေစခ်င္တာလား?" စုယြီ သန္းလုိက္ၿပီး
သူ႔ေဘးမွာ ရွိေနတဲ့ အျပာေရာင္လုံးေလးကုိ သူ႔ရဲ႕ရႊန္းလဲ့တဲ့မက္မြန္ပြင့္ပုံ မ်က္လုံးေတြနဲ႔ ၾကည့္လုိက္တယ္။
စုယြီ က်ဳိးက်န္းနဲ႔တူေအာင္ တစ္ပတ္ေလာက္
ေနခဲ့တဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္က သူ႔characterကုိ ပုိင္ႏုိင္ဖုိ႔အတြက္နဲ႔ မူလပုိင္ရွင္ရဲ႕ မိသားစုနဲ႔သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ မလန္႔ေစခ်င္လုိ႔ဘဲ။ ဒါေပမယ့္ ဒီအရူးလုံးေလးက သူ႔ကုိတစ္ခ်ိန္လုံးသတိေပးေနတယ္ ၾကည့္ရတာ ေနာက္တစ္ခါက်ရင္ သူ႔ဟာသူဘဲ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြခ်တာ ပုိေကာင္းမယ္
ထင္တယ္။
ေဘာလုံးေလး ရုတ္တရက္ သရဲတစ္ေကာင္ကုိ ေတြ႕လုိက္ရသလုိ ခံစားလုိက္ရတယ္။ သူ႔hostက သူ႔ကုိဒီတစ္ေလွ်ာက္လုံး
ကစားေနမွန္း အခုမွသိခဲ့ရတယ္။
ဘယ္လုိဘဲျဖစ္ျဖစ္ သူအခုမွသိရလဲ သူhostကူိစိတ္မဆုိးရဲဘူး။ သူhostကုိ အရင္ကလုိ ေအးတိေအးစက္ပုံစံမ်ဳိး ျပန္မလုိခ်င္ဘူး
"မဟုတ္ဘူး, မဟုတ္ဘူး, ဒါေပါ့ ဘယ္ဟုတ္ပါ့မလဲ host စိတ္တုိင္းက် သရုပ္ေဆာင္ႏုိင္ပါတယ္"
ေဘာလုံးေလး အတတ္ႏုိင္ဆုံး အသံကုိက်ယ္မသြားေစဖုိ႔ ထိန္းေျပာလုိက္တယ္။
စုယြီ လက္ကုိျဖန္႔လုိက္ၿပီး
"Homemade ခ်က္ျပဳတ္နည္း"
"ကၽြန္ေတာ္ အေကာင္းဆုံး ခ်က္ျပဳတ္နည္းေတြ ရွာေပးမယ္" အလင္းေရာင္လုံးေလး ခဏေလာက္ေပ်ာက္သြားၿပီးေနာက္ စားပြဲေပၚမွာ စာအုပ္၃အုပ္ေရာက္ေနခဲ့တယ္။
"ဒီစာအုပ္ေတြက ဒီကမာၻရဲ႕အေကာင္းဆုံး homemade ခ်က္ျပဳတ္နည္းေတြ
မင္းၾကဳိက္တာကုိ ေရြးၿပီးခ်က္လုိ႔ရတယ္"
စုယြီ စာအုပ္ကုိ ယူလုိက္တဲ့အခ်ိန္မာဘဲ
သူအိမ္ေရွ႕ကေန အသံေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလး
ၾကားလုိက္ရတယ္။ အဲ့ဒီေနာက္မွာေတာ့
သစ္သားတံခါးႀကီးက ပြင့္လာၿပီး ရွည္လ်ားတဲ့ပုံရိပ္ဝင္လာတာ ကုိျမင္လုိက္ရတယ္။
______________________________________
Chapter 1.2 – The protagonist has a very limited brain capacity
"...အဲ့ဒီတော့ ဒါကငါလုပ်ရမယ့်တာဝန်လား?"
စုယွီ နောင်တရချင်သလိုတောင်ဖြစ်လာတယ်။
ဘယ်လိုsystemလဲ။ သေချာတယ် ဒီsystemကလဲ ဇာတ်လိုက်လိုဘဲ ဦးနှောက်မရှိဘူး။ IQမရှိလို့လဲ ဒီtaskကိုပေးတာပေါ့
သူပြောတဲ့အတိုင်းသာ လုပ်မယ်ဆိုရင် သူက
အရူးကိုလိုက်နှုတ်ဆက်နေရမှာနဲ့မတူဘူးလား။
ဒါကတော်တော် အဓိပ္ပါယ်မရှိတာဘဲ။
ဘောလုံးလေးက ခေါင်းငုံ့သလိုပုံစံလေး လုပ်လိုက်ပြီး"ဒီtaskကအရမ်းကိုလွယ်တယ်မလား။
မင်းရဲ့IQနဲ့သာဆို ဘာပြသနာမှဖြစ်မှာမဟုတ်ဘူး"
"ဟုတ်တယ်...အရမ်းကိုလွယ်လွန်းတယ်"
လွယ်လွန်းလို့ သုံးကျပ်ဘဲရှိတဲ့အရူးတောင်လုပ်နိုင်တယ် 'ဒီလောက်ကျပ်မပြည့်တာလူတောင်ဟုတ်သေးရဲ့လား'
ဘောလုံးလေး စုယွီရဲ့စိတ်ပျက်နေတဲ့ပုံကိုတွေ့တော့ လန့်ပြီး အခြေအနေတွေကို မြန်မြန်ရှင်းပြလိုက်တယ်,"Host စိတ်မဆိုးပါနဲ့အုန်း ဒါကလဲ systemရဲ့ကောင်းကျိုးတစ်ခုဘဲလေနော်
ဒီsystemရဲ့ကောင်းတဲ့အချက်က taskကဘယ်လောက်ဘဲ ခက်နေပါစေ အမြဲတမ်း သေးသေးလေးဘဲ လုပ်ဆောင်ရပြီး ဆုလာဒ်ကိုကျ အများကြီးရတာနော် ဒီမှာ ကြည့်ကြည့်!"
အဲ့တော့မှစုယွီက သူ့နဂိုပုံစံကနေ ပြောင်းလိုက်တယ်။ အခုခန္ဓာယ်ကိုယ်က အသက်၂၀တောင်မပြည့်သေးဘူး ပြီးတော့ သူ့ကိုယ်က နွေရာသီအငွေ့အသက်လေး ရပြီး သူ့မျက်ဝန်းတွေက ဆောင်းရာသီ လိုဘဲ အေးမျှနေတယ်။ ဘောလုံးလေးကတော့ သူ့hostရဲ့ အေးစက်စက်မျက်ဝန်းတွေကို ကြောက်လို့ တုန်နေတယ်။
စုယွီ missionပြီးရင် ရမယ့်ဆုတွေကိုကြည့်လိုက်တယ်:
1. ဇာတ်လိုက်ရဲ့IQက 1%တက်တိုင်းမှာ IQ 10 Pointsကို rewardအနေနဲ့ရလိမ့်မယ်
2. တကယ်လို့ စုယွီသာ ဒီကမ္ဘာကိုကယ်တင်မယ့် taskတွေအကုန်လုံး ပြီးသွားမယ်ဆိုရင်
IQ 1000 pointsနဲ့ ကမ္ဘာရဲ့အစိတ်အပိုင်း တစ်ခုကိုပါ ရရှိမှာဖြစ်တယ်။
စုယွီIQ pointsတွေရမယ်ဆိုတာကိုတော့ နားလည်လိုက်ပေမယ့် ကမ္ဘာရဲ့အစိတ်အပိုင်းတစ်ခု
ဆိုတာ ဘာကိုပြောတာလဲ
"အဲ့ဒါက ဘာလဲ?" စုယွီ မေးလိုက်တယ်
ဘောလုံးလေးက သူ့နားကိုပျံလာပြီး စုယွီမေးတဲ့ဟာကို တစ်ချက်ကြည့်ပြီး ဖြေလိုက်တယ်
" hostသာ ဒီကမ္ဘာက taskတွေကို ပြီးမြောက်တာကို ကမ္ဘာရဲ့အစိတ်အပိုင်းလို့ခေါ်တယ်
အင်း...နားလည်အောင်ပြောရမယ်ဆိုရင်
အောင်မြင်ကြောင်း ဆုတံဆိပ်ပေါ့ဗျာ"
"အဲ့ဒီတော့ ဒါကအသုံးမဝင်ဘူးဘဲ" စုယွီက ဒီလိုဆုတံဆိပ်လိုအရာမျိုးတွေမပြောနဲ့ သူ့အိမ်မှာ သူအောင်မြင်ခဲ့တဲ့ ဆုတွေ certificatesတွေကို အခန်းတစ်ခုနဲ့ ထားထားတာကိုတောင် အာရုံစိုက်ခဲ့တာမဟုတ်ဘူး
ဆက်ပြောရမယ်ဆိုရင် တကယ်လို့သူသာ ဒီmissionကိုအောင်မြင်ချင်တယ်ဆိုရင် ဒီအချက်တွေကိုတော့ အာရုံစိုက်မှဖြစ်မယ်
1. ဇာတ်လိုက်ရဲ့ဦးနှောက်အခန်းက အရမ်းကိုကန့်သတ်ထားတယ် တစ်ရက်ကို 1%ဘဲ ဖြည့်ပေးလို့ရလိမ့်မယ်
2. တကယ်လို့ သူယူထားတဲ့ဇာတ်ကောင်က
ဇာတ်အိမ်မှာ နေရာအကြီးကြီးယူမိလာရင် OOCအနေအထားကနေ ရှောင်လို့ရတယ် (OOC=Out of Character)
3.သူရရှိထားတဲ့ IQ Pointsတွေကို သုံးပြီး
တော့ IQ storeမှာ တချို့ပစ္စည်းတွေကို ဝယ်လို့ရတယ်။ အဲ့ဒီပစ္စည်းတွေက သူ့ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ပုံစံကို ပိုမိုကောင်းအောင်ပြုပြင်နိုင်တဲ့ဆေး၊ ဒဏ်ရာအမြန်ကျက်ဆေး၊ တခြားလူရဲ့အသက်ကို ကယ်တင်နိုင်တဲ့ဆေး။ အရေးကြီးတဲ့အချိန်အတွက်ဆိုရင် Hostတွေက ဒီအပိုpointsတွေကို သိမ်းထားလို့ရတယ်
4. ကမ္ဘာအစိတ်အပိုင်းကတော့ သုံးလို့လဲမရ၊ရောင်းလို့လဲမရသလို သူများကိုပေးလို့လဲမရဘူး။
သူကအစိတ်အပိုင်းကို ဒီတိုင်းထားလို့ဘဲရလိမ့်မယ်
စုယွီ ဒီအချက်တွေကိုနားလည်အောင်ဖတ်ပြီးတော့ မေးလိုက်တယ် "ဒီကမ္ဘာကပျက်စီးခါနီး
ဖြစ်နေပြီဆိုပေမယ့် ဘာလို့ဒီခန္ဓာကိုယ်မှာ မှတ်ဥာဏ်တွေမရှိရတာလဲ"
"Ah! ကျွန်တော် အဲ့ဒါကိုမေ့သွားတယ်! ဒီမှာ
အခုဘဲ သူတို့ကိုထည့်ပေးလိုက်ပြီနော်" ပုံမှန်ဆို systemက အလုပ်လုပ်ရင် တိတ်ဆိတ်ပြီး
တိကျပေမယ့် ဒီhostနဲ့ကျမှ အကုန်လုံးမေ့နေမိတယ်။ အပြာရောင်လုံးလေးကနေ အပန်းရောင်လုံးလေး အဖြစ်ပြောင်းလိုက်တယ်
ဒီခန္ဓာကိုယ်ရဲ့ မှတ်ဥာဏ်တွေက ဘောလုံးလေးဆီကနေ ပြန့်လာပြီး စုယွီရဲ့ကိုယ်ထဲဝင်သွားတယ်။
ဒီခန္ဓာကိုယ်ပိုင်ရှင်ရဲ့နာမည်က ကျိူးကျန်း။
သူက ချူချန်းရန်ရဲ့ ဝမ်းကွဲညီ။ သူက မြို့အသေးလေး တစ်ခုကနေ ကြီးပြင်းလာတာဖြစ်တယ် အခုဆိုရင် သူကအထက်တန်းပြီးခါနီးပြီ။
တစ်ပတ်အတွင်းမှာဘဲ သူကတက္ကသိုလ်ဝင်တန်းစာမေးပွဲဖြေရတေ့ာမယ်။
ကျိုးကျန်းရဲ့မှတ်ဥာဏ်တွေအရဆိုရင် သူနဲ့ချူချန်းရန် ဟာဆိုရင် နည်းနည်းဝေးတဲ့ ဆွေမျိုးတွေလို့ ပြောလို့ရတယ် ပြီးတော့ သူတို့၂ယောက်က တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် တစ်ခါမှမမြင်ဖူး
ကြဘူး။(နည်းနည်းဝေးတဲ့ဆွေမျိုးဆိုတာ
သုံးဝမ်းလေးဝမ်းလောက် ခြားတာပါ)
မူလဇာတ်ကြောင်းအရဆိုရင် ကျိုးကျန်း ဟာချူချန်းရန်ဆီမှာ လာနေခဲ့တယ် ဘာလို့လဲဆိုတော့ သူဟာစာမေးပွဲကိုအောင်မြင်ခဲ့ပြီး မြို့မှာ တက္ကသိုလ်တက်ရမှာကြောင့်သာဖြစ်တယ်။
ကျိုးကျန်းဟာ တက္ကသိုလ်တက်ဖို့ အဆောင်ရှာတဲ့အခါမှာ အရမ်းကိုခက်ခဲခဲ့တယ်။
သူ့ရဲ့ဒုတိယနှစ်ဝက် နွေရာသီအားလပ်ရက်မှာ
ခရီးသွားပြီးတဲ့နောက်မှာ အခြေအနေက ပိုဆိုးလာခဲ့တယ်။သူအဆောင်ကနေထွက်လာရပြီး
အခက်အခဲပေါင်းစုံ ကြုံတွေ့ပြီးနောက်မှာ သူနဲ့နည်းနည်းဝေးတဲ့ ဆွေမျိုးကို ဆက်သွယ်ခဲ့ရ
တယ်။
အဲ့ဒီတော့ နဂိုဇာတ်ကြောင်းအရဆိုရင် သူနဲ့ချူခန်းရန်တွေ့ဖို့ ၁နှစ်လောက်လိုသေးတယ်
ဘယ်လိုဘဲဖြစ်ဖြစ် အခုစုယွီက ဒီcharacterကိုယူလိုက်ပြီဆိုမှတော့ မူလဇာတ်ကြောင်းအတိုင်းသွားစရာမလိုတော့ဘူး။ သူ့လိုနာမည်မရှိတဲ့characterတစ်ခုကို ဘယ်သူကOOCဆိုပြီးပြောရဲမှာလဲ
"Host မင်းဘယ်လိုလုပ်ဖို့စိတ်ကူးထားလဲ?"
ဘောလုံးလေးက စုယွီနားကို ပျံလာခဲ့တယ်။
စုယွီ ဘောလုံးလေးဘက်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်၊ သူ့မျက်နှာကို လူငယ်တန်ပြီး ပေါ့ပါးတဲ့အပြုံးလေး တပ်ဆင်လိုက်ပြီး
"ဒီခန္ဓာကိုယ်ကOOCမှာကိုမစိုးရိမ်ရဘူးဆိုမှ
တော့ မင်းအဆင်ပြေအောင် ငါအခုချိန်ကနေစ
ပြီး လေ့ကျင့်တော့မယ်လေ အခုလိုပုံစံကိုမင်း
ကြိုက်လား"
စုယွီရဲ့ အေးစက်တဲ့အသွင်အပြင်ကနေ ချက်ချင်းကို နွေးထွေးတဲ့ပုံစံ ပြောင်းလိုက်တာကို မြင်
ပြီး ဘောလုံးလေး ရုတ်တရက်ကြီးနေရတာ အဆင်မပြေတော့ဘူး။ Hostကသရုပ်ဆောင်တာတကယ်တော်တာဘဲ အဲ့ဒါကကောင်းတယ်ဆိုပေမယ့် ငါကဘာလို့ကြောက်နေရတာလဲ
"H-Host... ကျွန်..ကျွန်တော် ဒီroleကိုမင်းအတွက်ယူပေးတာက မင်းကိုအရမ်းဂရုစိုက်လို့ပါနော်"
စုယွီ ကုတင်ပေါ်မှာ သူ့ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ချိတ်တာ လှဲနေပြီး ပျင်းရိစွာကြည့်လိုက်တယ်။
"ငါကလဲ မင်းလိုချင်တဲ့ပုံစံမျိုးနေပေးတာဘဲလေ
မင်းငါ့ကိုဆက်ပြီးကြောက်နေမယ်ဆိုရင် ငါရင်
တွေအရမ်းနာတာဘဲ"
အလင်းလုံးလေးက သူ့hostရဲ့ချိုသာတဲ့စကားတွေကို ယုံချင်ပေမယ့်လဲ အကြောက်တရားက စိုးမုိးထားတုန်းဘဲ
"Host မင်းတကယ် ဒီလိုလုပ်မှဖြစ်မှာလား?"
"ဒါပေါ့" စုယွီ လက်ကိုမြှောက်ပြီး ဘောလုံးလေးကို လှမ်းထိလိုက်တယ်။ သူ စောင်ခြုံလိုက်ပြီး မျက်လုံးတွေပိတ်ကာ"မနှောင့်ယှက်နဲ့တော့
ငါနားတော့မယ် နောက်အပတ်ကျရင် ငါတက္ကသိုလ်ဝင်တန်း စာမေးပွဲဖြေရအုန်းမယ် တကယ်လို့ ငါကျသွားရင် taskလုပ်ဖို့ အဆင်ပြေမှာ မဟုတ်ဘူး"
ဘောလုံးလေး စုယွီရဲ့စကားကိုနားထောင်ပြီး အံ့ဩသွားတယ် ဒီမကောင်းမဆိုးဝါးလေးက သူ့အသက်၁၃မှာတင် Master's degreeရထားတဲ့ဟာကို ဒီentrance examအတွက်စိတ်ပူတယ်ပေါ့လေ
တစ်ပတ်ကြာပြီးတဲ့နောက်မှာ examဟာ ညနေဘက်မှာ ပြီးသွားခဲ့တယ်၊ စုယွီ က ထမင်းစားပွဲမှာထိုင်ရင်း သူ့အစီအစဉ်တွေကိုပြောပြလိုက်တယ် "အမေ ကျွန်တော့်မှာ မြို့မှာနေတဲ့ အကိုဝမ်းကွဲတစ်ယောက်ရှိတယ်လို့ ကြားတယ် ကျွန်တော်သူနဲ့ သွားနေလို့ရမလား? ကျွန်တော် သူစိမ်းတွေနဲ့ သိပ်မရင်းနှီးတော့ နည်းနည်းတော့စိုးရိမ်မိတယ်...အဲ့ဒါကြောင့် ကျွန်တော်စဥ်းစားထားတာ လအနည်းငယ်လောက် ကြိုသွားပြီး
ပတ်ဝန်းကျင်နဲ့ ရင်းနှီးအောင် လုပ်မလို့"
ကျိုးမေမေ သူ့သားကိုထမင်းနောက်တစ်ပန်းကန် ထည့်ပေးလိုက်ပြီး အံ့ဩစွာပြောတယ်
"မင်းဘယ်လိုသိတာလဲ မင်းအကိုဝမ်းကွဲ
ချူမိသားစုက မြို့မှာနေတာမှန်း? မင်းတို့နှစ်ယောက် မတွေ့ဖူးကြဘူးမလား?"
"Ah! အမေနဲ့အန်တီစကားပြောတာကို ကျွန်တော်တစ်ခါ ကြားလိုက်လို့" စုယွီ ခဏရပ်ပြီး ရှင်းပြလိုက်တယ် သူရှင်းပြနေတဲ့တစ်ချိန်လုံး
သူဟာလုံးဝ အပြစ်ကင်းစင်နေတယ် "အမေ
ဝမ်းကွဲအစ်ကို ပြောပေးပါလား နော် နော်
ကျွန်တော် တကယ် မြို့မှာသွားနေချင်လို့ပါ"
ဒါပေါ့ ကျိုးမေမေရဲ့အချစ်ဆုံးသားလေးက သူ့ရဲ့college examကိုတောင် အောင်မြင်
အောင်ဖြေပေးထားတာဘဲ သူမဘယ်ငြင်းရက်ပါ့မလဲ
သူမ ခဏစဥ်းစားလိုက်ပြီး ပြန်ဖြေလိုက်တယ်
"ထမင်းသာ အရင်ပြီးအောင်စားလိုက် အမေ
မင်းအဒေါ်ကို ပြောကြည့်လိုက်မယ်"
စုယွီ ကျေနပ်သွားတဲ့အပြုံးလေးကိုဖော်ပြလိုက်ပြီး သူ့တူနဲ့ ကြက်ဥလိပ်တစ်ခုကို ယူပြီး
အမေ့ပန်းကန်ထဲ ထည့်ပေးလိုက်တယ် "ကျွန်တော်သိတာပေါ့ ကျွန်တော့်မေမေက အကောင်းဆုံးဆိုတာ"
စုယွီအနားမှာ တစ်ချိန်လုံးရှိနေတဲ့ ဘောလုံးလေး ကတော့ သူ့hostရဲ့သရုပ်ဆောင်ချက်တွေ
မြင်ပြီး ကျေးဇူးပြုပြီး တော်ပါတော့ hostရယ်
နောက်တစ်နေ့မှာတော့ စုယွီက သူ့အမေကို
မပြောဘဲ သူ့အိတ်ထဲပစ္စည်းတွေထည့်ပြီး ဘူတာကို taxiနဲ့ သွားလိုက်တယ်။
ကျိုးမေမေက သူ့သားကို မြို့ကိုသွားဖို့
အကြောင်း ပြောဖို့လိုက်ရှာတော့ သူ့သားက
အိမ်ကထွက်သွားပြီဖြစ်တယ်။
"ဒီကလေးကတော့လေ...ဘယ်တော့မှအပြင်သွားရင် သတိမပေးသွားဘူး။တကယ်လို့
မင်းအဒေါ်က သဘောမတူရင် မင်းကဒီတိုင်းပြန်လာမှာတဲ့လား?"ကျိုးမေမေ သူ့သားကိုတကယ် စိတ်ပူမိတယ်"မင်းကအရမ်းကို သတိမရှိတာဘဲ!
မင်းအဖေ မင်းကိုလိုက်ပို့ဖို့ စောင့်နေတာကို အာ...ပြောတော့ အခုလမ်းပေါ်ရောက်နေပြီဆို.."
.
စုယွီ သူ့အမေကို စကားဆုံးအောင် ပေးမပြောတော့ဘဲ နူးညံ့စွာ ပြုံးပြီးပြောလိုက်တယ်
"အမေက ဒီလောက်တော်တာ ဘယ်လိုလုပ်
အဒေါ် က လက်မခံဘဲနေမှာတုန်း ပြီးတော့
ကျွန်တော် ကအခု အသက်၁၇နှစ်ဖြစ်နေပြီ ကလေးမဟုတ်တော့ဘူး ဘယ်တော့မှကျွန်တော့်ကိုစိတ်ပူတာ ရပ်မှာတုန်း? Hello? မကြားရတော့ဘူး? Hello? ကားပေါ်မှာ လိုင်းမကောင်းဘူး
ထင်တယ် ဖုန်းချလိုက်ပြီနော်"
စုယွီ ပြောချင်ရာပြောပြီးနောက် ကျိုးမေမေ ကိုဖုန်းချလိုက်တယ်။ စုယွီနားမှာ တစ်ချိန်လုံးရှိနေတဲ့ ဘောလုံးလေးကတော့ သူ့hostကိုကြည့်ြ့ပီး စကားတောင်မပြောနိုင်တော့ဘူး
A မြို့ကိုရောက်တော့ စုယွီကိုလာကြိုဖို့ ချူချန်းရန်က သူ့လက်ထောက်ကိုလွှတ်လိုက်တယ်။
ချူချန်းရန်ကိုယ်တိုင်လာမကြိုတော့ စုယွီသူနဲ့တွေ့ဖို့ အခွင့်အရေး ဆုံးရှုံးသွားပေမယ့်လဲ
စုယွီ သူ့ဆီသွားပြီးနှောင့်ယှက်မှာ မဟုတ်ဘူး။
နောက်လဲ တွေ့ဖို့အခွင့်အရေးတွေအများကြီးရှိသေးတယ်လေ။
လက်ထောက်က စုယွီကို ချူချန်းရန်ရဲ့ အိမ်ကို မောင်းပို့ပေးခဲ့တယ်။ လက်ထောက်ပြန်မထွက်သွားခင်မှာ စုယွီက ပြုံးပြလိုက်ပြီး မေးလိုက်တယ် "ကျွန်တော့်ဝမ်းကွဲအစ်ကို
ဘယ်တော့လောက်ပြန်လာမှာလဲ?"
"ဥက္ကဠကအခုတလော အရမ်းအလုပ်များနေတယ် သူညစာစားပြီးမှ ပြန်လာလောက်တယ် အဲ့ဒါကြောင့် ကိုယ့်ဟာကိုသာ ကြည့်စီစဉ်ပြီး စားလိုက်ပါ"ချူချန်းရန်ရဲ့လက်ထောက်က စုယွီကို ဖော်ရွေမှုမရှိစွာဘဲ ပြောလိုက်တယ်။ ဘာနည်းနည်းဝေးတဲ့ ဆွေမျိုးတုန်း? မျိုးဆက်တွေစီရင်တောင် သူက ဘယ်ကမှန်းဆိုတာကိုတောင်သိရဲ့လား? ဒီလိုလူမျိုးတွေနဲ့က ဝေးဝေးနေတာအကောင်းဆုံးဘဲ မဟုတ်ရင် သူတို့က အကျိုးအမြတ်လာထုတ်သွားကြမှာ။
စုယွီ ပြုံးပြကာတုံ့ပြန်လိုက်ပြီး ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်တယ်။ လက်ထောက်ကားမောင်းပြီးပြန်ထွက်သွားတာကို ကြည့်လိုက်ပြီး အိမ်ထဲကို ဝင်လာလိုက်တယ်။ ချူချန်းရန်ရဲ့ အိမ်ပတ်ဝန်းကျင်ကို လိုက်ကြည့်ပြီးကို စုယွီ ဒီလမ်းတွေကိုမှတ်သားထားလိုက်တယ်။
မင်္ဂလာပါဆိုပြီး နှုတ်ဆက်ရတာ မခက်ပေမယ့် တစ်ရက်ကိုမှ 1%ဘဲ IQက တက်မယ်ဆိုတော့
စုယွီ ဒီမှာ ၃လလောက်နေရလိမ့်မယ် ပြီးတော့ သူဇာတ်လိုက်ကို နေ့တိုင်း အောင်အောင်မြင်
မြင်နှုတ်ဆက်နိုင်ဖို့ဆို သူ ချူချန်းရန်နဲ့ ဆက်ဆံရေးအဆင်ပြေမှဖြစ်မယ်။
"ဘောလုံးလေး ငါ့ကိုhomemade အစားအစာလေး လုပ်ဖို့ ကူရှာပေးပါဦး" စုယွီ sofaပေါ်မှာ ခဏနားလိုက်တယ်။ ချူချန်းရန်နဲ့ရင်းနှီးဖို့ သူအစားအသောက်ကို အသုံးချဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။
ဘောလုံးလေး နားမလည်စွာမေးလိုက်တယ်,"Host မင်းတကယ်လို့ကျိုးကျန်းနဲ့ တူဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီဆိုရင် ကျိုးကျန်းကဒါတွေကိုဘယ်တော့မှ မလုပ်ဖူးဘူးဆိုတာ သိသင့်တယ်နော်
သူက မြို့ထဲမှာလျှောက်သွားပြီး အချိန်ဖြုန်းရတာကိုကြိုက်တာ သူကဟင်းချက်ရတာကို
မကြိုက်ဘူး"
"မင်း ငါ့ကို ကျိုးကျန်းနဲ့တူအောင် ဆက်သရုပ်ဆောင်စေချင်တာလား?" စုယွီ သန်းလိုက်ပြီး
သူ့ဘေးမှာ ရှိနေတဲ့ အပြာရောင်လုံးလေးကို သူ့ရဲ့ရွှန်းလဲ့တဲ့မက်မွန်ပွင့်ပုံ မျက်လုံးတွေနဲ့ ကြည့်လိုက်တယ်။
စုယွီ ကျိုးကျန်းနဲ့တူအောင် တစ်ပတ်လောက်
နေခဲ့တဲ့အကြောင်းပြချက်က သူ့characterကို ပိုင်နိုင်ဖို့အတွက်နဲ့ မူလပိုင်ရှင်ရဲ့ မိသားစုနဲ့သူငယ်ချင်းတွေကို မလန့်စေချင်လို့ဘဲ။ ဒါပေမယ့် ဒီအရူးလုံးလေးက သူ့ကိုတစ်ချိန်လုံးသတိပေးနေတယ် ကြည့်ရတာ နောက်တစ်ခါကျရင် သူ့ဟာသူဘဲ ဆုံးဖြတ်ချက်တွေချတာ ပိုကောင်းမယ်
ထင်တယ်။
ဘောလုံးလေး ရုတ်တရက် သရဲတစ်ကောင်ကို တွေ့လိုက်ရသလို ခံစားလိုက်ရတယ်။ သူ့hostက သူ့ကိုဒီတစ်လျှောက်လုံး
ကစားနေမှန်း အခုမှသိခဲ့ရတယ်။
ဘယ်လိုဘဲဖြစ်ဖြစ် သူအခုမှသိရလဲ သူhostကိူစိတ်မဆိုးရဲဘူး။ သူhostကို အရင်ကလို အေးတိအေးစက်ပုံစံမျိုး ပြန်မလိုချင်ဘူး
"မဟုတ်ဘူး, မဟုတ်ဘူး, ဒါပေါ့ ဘယ်ဟုတ်ပါ့မလဲ host စိတ်တိုင်းကျ သရုပ်ဆောင်နိုင်ပါတယ်"
ဘောလုံးလေး အတတ်နိုင်ဆုံး အသံကိုကျယ်မသွားစေဖို့ ထိန်းပြောလိုက်တယ်။
စုယွီ လက်ကိုဖြန့်လိုက်ပြီး
"Homemade ချက်ပြုတ်နည်း"
"ကျွန်တော် အကောင်းဆုံး ချက်ပြုတ်နည်းတွေ ရှာပေးမယ်" အလင်းရောင်လုံးလေး ခဏလောက်ပျောက်သွားပြီးနောက် စားပွဲပေါ်မှာ စာအုပ်၃အုပ်ရောက်နေခဲ့တယ်။
"ဒီစာအုပ်တွေက ဒီကမ္ဘာရဲ့အကောင်းဆုံး homemade ချက်ပြုတ်နည်းတွေ
မင်းကြိုက်တာကို ရွေးပြီးချက်လို့ရတယ်"
စုယွီ စာအုပ်ကို ယူလိုက်တဲ့အချိန်မာဘဲ
သူအိမ်ရှေ့ကနေ အသံဖျော့ဖျော့လေး
ကြားလိုက်ရတယ်။ အဲ့ဒီနောက်မှာတော့
သစ်သားတံခါးကြီးက ပွင့်လာပြီး ရှည်လျားတဲ့ပုံရိပ်ဝင်လာတာ ကိုမြင်လိုက်ရတယ်။
______________________________________