Het was angstvallig stil in het huis, Katy liep op haar sokken naar zijn kantoor. Er moest iets zijn, de laatste weken was Olivier anders. Hij reageerde op alles, hij bewoog zich door het huis alsof de wereld elk moment in elkaar kon storten en hij was kwader dan hij eerst was. Elke woede uitbarsting raakte haar maar die van de laatste weken, leken explosies te zijn van emoties die hij niet kon uitten.
Ze had zijn sleutel gestolen, zijn kantoor was verboden terrein. Ze grabbelde in haar broekzak en pakte de sleutel. Als hij er ooit achter kwam, was ze er geweest.
Ze opende de deur, keek het kleine kamertje door en liep langzaam naar het bureau. Ze wist dat hij tot de avond weg zal zijn en toch bekroop de angst haar dat hij zomaar achter haar zal staan. Haar handen gleden over het bureau, ze wist geen eens waar ze naar zocht. Met een diepe zucht liet ze zich zakken op de bureaustoel en haalde haar handen door haar haar. Haar ogen gleden door de kamer. Opzoek naar iets opmerkelijks, iets wat opviel.
Haar oog viel op een lade van het bureau. Op de lade zat een slot. Ze reek naar de lade, op slot. Ze kneep haar ogen even dicht, waarom was de lade op slot en waar zal ze de sleutel kunnen vinden? Een glimlach kroop over haar gezicht en ze stond op. De keukenlade. Ze rende het kantoor uit, de trap af en naar de keuken. Ze begon te rommelen in de lade en vond een bos met sleutels, het waren sleutels die ze nooit gebruikten, oude sleutels en reservesleutels. Wat als de reservesleutel van de lade hieraan zat?
Ze probeerde ze allemaal, een stuk of tien sleutels had ze gehad toen ze een geluidje hoorde. De lade klikte en ze kon hem openen. Haar hart bonkte in haar keel toen ze de lade opende. Er zaten papieren in, ze tilde de papieren uit de lade. Onder de papieren zaten brieven, tientallen brieven. Haar mond viel open, ze waren stuk voor stuk geadresseerd aan haar. Allemaal ongeopend. Ze las haar naam en tranen welden op in haar ogen. Het handschrift herkende ze uit duizenden. Sam.
De brieven nam ze mee in haar handen, de lade had ze terug op slot gedaan en ze liep naar haar kamer. Ze ging op haar bed zitten en staarde naar de brieven in haar hand, Olivier had ze al die tijd voor haar verborgen. Met trillende vingers opende ze de onderste brief, de eerste brief. Een vergeeld papier kwam tevoorschijn, de datum deed haar schrikken. 3 september 1991.
Tranen gleden over haar wangen toen ze zijn handschrift ontcijferde. Door haar tranen glimlachte ze, Sam die haar al die tijd brieven had geschreven. Ze huilde om zijn woorden, zijn liefde voor haar en alles wat hij beschreef. Hij schreef over de zon, over zijn hond, over het leven op de Ranch. Ze opende de volgende brief. Sam schreef over zijn rit met Old Jack in de bergen, hij had de gouden boom gezien en ze glimlachte. De gouden boom, een punt van veiligheid. De boom die hun leven had gered. Ze las ze allemaal, haar tranen waren op en ze had zich in al die jaren nog niet zo geliefd gevoeld.
Haar lichaam rilde, de deur viel dicht en ze veegde haar tranen weg met haar handpalmen. Ze schoof de brieven onder het bed en stond op. Olivier.
In een klap was hij nuchter, Nick zat naast zijn tante op de bank. Hij stond stil en hun blikken kruisten die van elkaar. Sams zijn ogen stelden duizend vragen en Nick knikte. Sam begon snel te ademen en wreef in zijn ogen.
'Ik heb de brief.' Zei Nick. Sam liep langzaam naar hem toe, hij wilde het weten. Zijn toekomst stond op het spel, dat van Katy stond op het spel en hij kon niet langer wachten. Net nu hij het had opgegeven. Zijn vervlogen hoop keerde terug. Nick drukte de brief in zijn handen, Sam scheurde de brief open. Het antwoord op duizend vragen. Hij tuurde naar de letters en wist dat zijn enthousiasme niet meewerkte aan zijn leesvaardigheid.
'Nick...' zei hij en gaf de brief terug, 'kan je hem voorlezen?' vroeg hij, Nick knikte en haalde diep adem. Hij keek even naar Jildou, het leek Sam niet uit te maken dat ze erbij was en Nick begon te lezen. Hij las over het onderzoek, hoe het onderzoek was gedaan en door wie.
'...Uit dit onderzoek is gebleken dat er een sterke match is in het opgegeven DNA. De conclusie is dat beide partijen honderd procent gerelateerd zijn in de vorm van vader en zoon.' Nick stopte met lezen, Sam was stil en zijn schouders schokten . Hij verborg zijn handen in zijn gezicht. Tranen stroomden over zijn wangen als een rivier van emoties. Jildou zat sprakeloos toe te kijken, het enige wat ze wist was dat het leven van Sam drastisch veranderde. Nick omhelsde Sam en haalde opgelucht adem.
'Gaat dit over Katy haar zoon?' vroeg Jildou zacht. Nick keek haar kort aan en knikte, 'Daniel.'