Hadi, nerede kaldınız burada ölüp gideceğim. Allah'ım lütfen onları koru lütfen, söz veriyorum bir daha asilik yapmayacağım. Şahin kardeşimi bana sağ salim getirsin ona asla dik başlılık yapmayacağım. Lütfen arık gelsinler, lütfen! Ben duamı tamamlayamadan kapı gürültülü şekilde açılmıştı. Yüreğim ağzımda gelene baktığımda gözlerim kocaman oldu. Yalnızca Şahin vardı, bana bakarken arkasını arıyordum ki hafif kenara çekilince gözlerimden yaşlar akıp gitti. "Ekin!" Ekin başını kaldırdığında kızarmış gözlerini gördüm. "Abla..." Ona kollarımı açtığımda hiç düşünmeden arabaya atlayarak kollarıma girdi.
"Gidelim." Şahin de girdiğinde kapı kapanmıştı ama ona bakacak durumda değildim. Kardeşimin sıcaklığını hissetmek için upuzun sarılıp sonradan yüzünü avuçladım. "Canım... Canım... Canım kardeşim, iyi misin, sana zarar verdiler mi?" Başını olumsuz anlamda salladığında tekrar bana sarılmış bende bal rengi saçlarından öpmüştüm. "Kardeşini ilk gördüğümde yanlış kız diye korkmadım değildi taki kardeşin konuşana kadar..." O laf mı sokmuştu? Ona gözü yaşlı baktığımda bir kez daha burnumu çekiştirdim. Bildiğin ağlak bir kız olmuştum. "Yalan mı, kardeşin görünüş olarak hiç sana benzemiyor."
"Ekin halama çekmiş ondan sarışın ve ela gözlü..." Durmuş ona burada açıklama yapıyordum. Kardeşim benden ayrılmasa da başını ona çevirdi. "Abla bu adam kim, gerçekten senin arkadaşın mı?" Arkadaş mı? İşte buna üzülmüştüm, ben kocasıyım kocası demesini beklerdim. "Evet, güzelim benim uzaktan bir arkadaşım bizi şimdi evimize götürecek." Bana ölümcül bakışlar attığında kaşlarımı çatmıştım annemler bizi bekliyordu.
"Kardeşini yalnızca dakikalar önce birtakım psikopat adamların elinden kurtardım. Ve sen diyorsun bize hiçbir şey olmaz. Ne sanıyorsun o adamların peşinizi kolayca bırakacağını mı?" Ekin korkuyla biraz daha sıkı sarıldığında ona gözlerimi diktim. Öyle bile olsa kardeşimi korkutmaya hakkı yoktu. "Eve gidiyoruz Mavi, kardeşinin güvenliğinden tam olarak emin olduğumuzda evine gidebilir." Ailem ne olacaktı? Bizi bekliyorlar... Biz gidemezsek de mutlaka onlar gelmek isterlerdi. "Babam... Babamı aramam gerekecek."
"Abla... Şimdi arama lütfen şimdi arama benimle konuşmak isterlerse konuşamam." Şahin bana sonra ara dediğinde tamam demiştim. Eve gidince arardım. Kardeşim yol boyunca bana sarılıp sakinleşmeye çalışmıştı. Ben de yol boyunca ona baktım. Teşekkür etmek istesem de dilime gelmiyordu. Bitmek bilmeyen yol sonunda tükendiğinde Şahin bizden önce inip hızla yürümeye başlamıştı. "Abla sen bu adamı nerden tanıyorsun?" Ekin indiğinde eve dikkatli şekilde bakmıştı. "Burada soruları sorması gereken benim Ekin, eve girelim bana uzun bir hesap vereceksin." Sessizliğe bürünürken ona yürümesi için destek vermiştim. Doğruca onu odama çıkartarak yatağa oturmasını sağladım. "Ekin biraz daha iyi misin?" Başını salladığında bakışlarını kaçırıyordu. İçimden bir ses ona hesap sor dese de vicdanım el vermiyordu. "Sen biraz dinlen babamlarla konuşup geliyorum."
"Abla ne olur beni nerde bulduğunuz söyleme..." O kadar da aptal değildim. "Sen dinlen ben konuşup geleceğim." Ekin yattığında üstünü örtüp saçlarından öptüm. Benden sakladığı bir şey vardı ve ben sormaya korkuyorum. Odadan çıkınca elimi kalbime götürdüm. Şükürler olsun ki iyiydi, ona bir şey olsaydı ne yaparım hiç bilmiyorum.
Şahin... Doğruca odasına giderek kapıyı çaldım. Ses gelmeyince aralık kapıyı iteklemiştim. Beni buradan nasıl kovduğunu hatırlayınca yüzüm alevlendi. "Şahin burada mısın?" Ses gelmese de kokusunu alabiliyordum. "Buradayım..." Giyinme odasından konuşuyordu. Hayır, oraya gitmeyecektim. "Seni bekliyorum." Durup ona beklemeye başladığımda gözüm ister istemez yatağa gidiyordu. Şahin ile evlenmiştim ve artık akşam olmuştu. Aramızdaki ilişkinin ne boyutta olacağını da konuşmamıştık ya da konuşmuş muyduk, şu an beynim donuk vaziyetteydi. Şahin üstünü değiştirmiş vaziyette çıkınca ilk olarak teşekkür etmem gerektiğini düşündüm. "Şahin ben her şey için çok teşekkür ederim, bir gün olup da sana teşekkür edeceğim özellikle de seninle evlenip... Yine saçmalamaya başladım, ben çok teşekkür ederim." Kısa netti.
"Karım olduğuna göre artık bunların hiçbir önemi yok..."
"Şey... Ailemi arayabilir miyim?" Şu anda aramızdaki ilişkiyi sorgulamayacaktım. Cevabını vermeyeceğim sorular sormasını da istemiyordum. Telefonunu bana uzattığında başımı kaldırmadan telefonu alarak pencere kenara gittin. Babamı aradığımda hala ne diyeceğimi bilmiyordum. Babamlara Ekin'i bir arkadaşında bulduğumu söylediğimde karşıda sessizlik olmuştu, sanki her şeyi biliyor gibiydiler. Babam telefonu anneme verdiğinde annem ağlıyordu. Anneme iyi olduğunu uzun uzadıya anlatıp bir şeyler gevelemiştim. Annem kardeşinin bir sevgilisi varmış dediğindeyse ağzım açık kalmıştı. Bundan benim haberim yoktu. Sonra sanki bu bana sinyalmiş gibi aslında sevgilisinden ayrıldığı içi çok üzgün bunalıma girip bu yüzden buraya kaçtığını söyledim. Nedense annem bu söylediğime daha çok inanmıştı. Yarım saate yakın annemleri teselli ederken Şahin bir ara lavaboya girmiş çıktığındaysa anneme yarın sizi görüntülü arayacağım diyerek kapatmıştım.
Telefonu kapatıp ona uzattığımda bana dik dik bakıyordu. "Yarın görüntülü konuşabilir miyiz?" Buna izin vermezse ne yaptım bilmiyorum. "Benim telefonumdan olmaz. Rıdvan'a söyleyeceğim sana yeni telefon ve hat alsın... Düğün hediyesi olarak düşün."
"Bana en güzel hediyeyi zaten verdin..." Sessiz kalınca midem kasılmıştı. Onunla burada uyumak vardı belki de daha fazla şeyler yapmak ama ben o şansı çoktan tepmiştim. Aramıza aşılmaz bir set çektim. "Şahin senin aramızdaki ilişkiyi hiç konuşmadık ben... yani biz..."
"Konuşulacak bir şey yok artık evlendik benim karımsın. Asıl mesele bunu ailene ne zaman söyleyeceksin özellikle de kardeşine söyleyecek misin merak ediyorum."
"Bunun ne önemi var ki biz zaten..."
"Biz hiçbir zaman boşanmayacağız Mavi, seninle boşanmak için evlenmedim." Peki, ne için evlendin? Biliyordum işte benden ipe sapa gelmez şeyler isteyecekti. "Kardeşimin yanına gitsem iyi olacak bana ihtiyacı var." Yanından kaçıp gideceğimi anlamış olmalı ki bileğime yapıştı ona bakmaya cesaret edemezken düşündüğümü sormamıştı. "Kardeşini zorlama Mavi, bırak gerçekleri ne zaman anlatmak istiyorsa o zaman anlatsın..." Ona sözünü dinleyeceğim dediğimde hala yüzüne bakamıyordum, sonunda bileğimi bıraktığımda odaya gelebilmiştim.
Ekin'e yaklaştığımda uyumuyordu ama uyuyor rolü yapıyordu. Onu tanımayan biri rolünü anlamazdı ama ben onun ablasıydım anlardım. Şahin'in söylediği gibi onu üstelemeyecektim. Yanına oturup uzun süre saçlarını sevdim. Nasıl olmuşta oraya düşünmüştü bilmiyordum. Şükürler olsun ki şanslıydık, eğer Şahin hayatımda olmasaydı ne abimi kumar bataklığında ne de Ekin'i o kara delikten çıkarabilirdim. Bir an duygularım kabarınca yutkundum. Boşanmak yok demişti, benimle bir ömür boyu evli kalacağına çok emindi...
Kapı çalındığında gel demiştim. İçeriye hizmetli girdiğinde yemeğin hazır olduğunu sormuş bende kardeşime bakmıştım. Bu defa gerçekten uyuyordu. Geliyorum diyerek odadan çıktım. Ekin uyandığında yemeğini yiyebilirdi. Aşağıya indiğimde Şahin'i televizyonu karıştırırken gördüm. Onu ilk defa böyle gördüğümden içten içe gülmek istemiştim. Bana baktığında kardeşimi sordu. "Uyuyor bende uyandırmaya kıyamadım, uyandığında yemek götürürüm." Tamam, dediğinde ayaklanarak benim gibi masaya yaklaştı. "Yoksa karnın tok mu?" Benimle konuşması hoşuma gidiyordu. Neyse onu buna söylemeyecektim.
"Bu kocamla ilk yemeğim heyecanlandım beni maruz gör." Bana gözlerini devirdiğinde onunla alay ettiğimi sanmıştı ama öyle değildi. Geçte olsa karnımızı doyurduğumuzda masadan kalkan ilk olmuştu. Çalışma odasına gideceğini söylediğinde acaba neden sorgulamıyor diye düşündüm. Kardeşimin ne yaptığıyla oraya nasıl düşebileceğiyle falan ilgilenmiyordu. Sürekli sorular sormaması güzeldi de ilgisizliği pekte hoş bir kavram değildi. Aklıma bu paranın senin yanında hiçbir değeri yok demişti. Benimle para hesabı falan yapmıyordu. Kimse kimseye o kadar para hibe etmezdi, ben abimin borcu altında ezilirken kardeşim ona epey pahalıya patlamıştı.
Sonunda düşünmekten vazgeçerek kardeşim için tepsi hazırlamalarını söyledim. Ekin'e yemek götürdüğümde fazla solgundu. Yemekten yalnız birkaç kaşık aldığında midesi ağzına gelmiş bende hemen lavaboya gitmesine yardım etmiştim. Kan ter içinde geri döndüğünde uyumak istediğini söyleyince üstelemedim. Ona iyi geceler dileyip ışıkları kapattığımda son bir kez odaya baktım. Bugün sesimi çıkarmasam da yarın her şeyi öğrenecektim. Kapıyı çekip aşağıya indiğimde tek başıma oturup düşündüm. Artık evli bir kadındım. Şu anda parmağımda yüzük olmasa da evliydim, düşman bildiğim adamın karısı olup çıkmıştım.
Onunla bir ömür nasıl evli kalınırdı?
"Mavi geç oldu uyumayacak mısın?" Sesin sahibene baktığımda midem kasılmıştı. Onunla uyumamı isteyecekti. Ne yalan söyleyeyim bu gece ona sarılıp uyumayı çok fazla istiyordum. Geliyorum diyerek televizyonu kapatıp yanına yaklaştım. Beraber yukarıya çıktığımızda durup bana bakmıştı. "Kardeşin nasıl?" İyi gibi dediğimde üsten üsten bakmaya devam etti. Şimdi ne yapacaktım onu bırakıp odaya mı gidecektim yoksa onunla beraber mi? "Odaya gidelim mi?" Oh be hiç sormayacak sandım. Ona bakmaya çekinerek "Şey... Gidip gecelik... Yani bu pis kıyafetlerle gelemem." Bana sırıttığında utanmıştım. "Seni bekliyorum acele et." Başımı sallayarak yanından ayrılıp odaya sessizce girip oradan da giyinme odasın girdim. Kendime gecelik aldığımda son kez Ekin'e bakarak odadan çıkmıştım. Şahin bekliyorum derken samimi olmalıymış ki hala bıraktığım yerde duruyordu. Elimdeki geceliği göstererek "Şey odada giyinip çıkarsam kardeşime açıklama yapamam diye düşündüm."
"Sorun değil, artık odam seninde odan sayılır giyinme odasını beraber kullanabiliriz." Başımı öne eğdiğimde kalbim hızlanmıştı. B u gece bir şey olmayacağını bilsem de heyecanlanmıştım. Söylediği gibi giyinme odasını kullanırken yüreğim sızladı. Bu lanet kasa yüzünden güvenini sarsmış aynı zamanda da onun yüzünden evlenmiştim. Sonunda giyinip çıktığımda sıra bende diyerek Şahin girmiştim. Onun dönmesini ayakta beklerken aklıma onun hakkında şeyler getirmeye çalışsam da hiçbir şey gelmiyordu. Mavi o adam Şahin desem de gerisi gelmiyor heyecanım daha baskın çıkıyordu. "Neden yatağa girmedin?" Girmedin değil giremedin, yanıma gelip ellerimden tuttuğunda önemli değil diyerek dudağımın kıyısından öptü. Yüreğim hoplarken beni yatağa götürmüştü. "Keşke şartlarımız başka olsaydı, seninle unutulmaz bir balayı yapardık... Ne diyelim kısmet böyleymiş..." Kızarmış olmalıyım ki sırıtarak yanaklarımı sıktı. "Yapma böyle karıcığım her ne olursa olsun bu şartlar altına bir şeyler yaşamayacağız senin sandığın kadar hayvan değilim." Oh be, için rahatlamıştı. Yatağa girdiğimde hiç çekinmende ona sokuldum. Şu anda tek istediğim onun sıcaklığıydı ben yalnızca onu sarılıp uyumak istiyordum.
İyice yerleştiğimizde artık sarmaş dolaş yatıyorduk. Onun yüzüne baktığımda fazla ciddiydi. Başını eğip beni kısaca öptüğünde fazla geri çekilmedi. "Sana yalan söyledim Mavi, aksine seni denememiştim. Beni o gün öylesine zıvanadan çıkardın ki terk derdim senin canını yakmaktı. Ben gerçekten seni öpmek istediğim için öptüm. Aklımda seni denemek gibi bir şey gelmedi. Hiç böyle şeyler düşünmemiştim. Eğer hatırlarsan odaya soyunmak için girmiştim. O gün seninle konuşmak için erkeden işten gelmiş seni orada öylece yakalatınca da dünyam başıma yıkılmıştı..."
"Özür dilerim... Ben korktum... Neden yaptım bilmiyorum. Elime bir şeyler geçince senden kolayca kaçabilir miyim onu de bilmiyorum. Bir anlık şeytana uydum. İyi zamanında geldin, Şahin yarın yine aynı iki düşman olacak olsak bile yalnızca bugün eskileri açmayalım."
"Ben bugüne kadar hiçbir kadına annemi anlatmamdım. İlk defa üstün körü de olsa birine yaralarımı gösterdim... Sana bu denli yaklaşmışken sırtıma hançer geçirmen..." Elimi dudaklarına götürmüştüm. Biliyordum yarın yine kavga dövüş eski benliğimize dönecektik ben yalnıza bu gece her şeyi unutmak istiyordum. Ben düşünmekten yılmıştım.
"Konuşmayalım... Ben yalnızca sana sarılmak istiyorum. Kozlarımızı bırak yarın paylaşalım..."
"Haklısın bugün bizim gecemiz... Biz bugün bir aile olduk... Galiba hiç istemeden bir anlık öfkeyle seni kendime eş yaptım. Bundan pişman mısın?"
"Bunun cevabını şimdi verirse yeniden kaos çıkacak... Bırakalım su akıp yolunu bulsun bırak bu gece bizim olsun."
"Pekâlâ, bu gece bizim gecemiz olsun güzel karım..."
İLK GÜN HATIRINA KAOS YAŞAMAYALIM DEDİM, YARIN KALDIĞIMIZ YERDEN DEVAM EDERİZ.
YENİ BÖLÜM İSTEYENLER KALP BIRAKSINLAR
EĞER KALP NE İŞE YARIYOR DİYE SORARSANIZ O KALPLER OLMASA HER GÜN DÜZENLİ OLARAK BÖLÜM GELEMEZDİ...
BU TATLI BÖLÜM YORUMCULARIMA GELSİN.