Selfish

იკა&იანა

როგორციქნა მივაღწიე დანიშნულების ადგილამდე მძღოლს ფული მივაწოდე და თავაზიანი მადლობაც გადავუხადე შემდეგ მისი საფლავისკენ გავეშურე ყველაზე მაღლა და მზიან ადგილზე იყო როგორც მას უყვარდა ვარდები ერთ-ერთ საყვავილეში ჩავაწყე და გვერდით მიწაზე ჩამოვჯექი...ყველაფერი წამიერად ამომიტრიალდა გონებაში ყველა წამი მასთან ერთად გატარებული და ცრემლებმა ჩემდა დაუკითხავად გაიკვალეს გზა ჩემს სახეზე...

-ჰეი პატარა ძალიან მომენატრე,
მინდა აქ იყო ჩემს გვერდით მაგრამ ეს შეუძლებელია..

უფრო ძლიერად ავტირდი ..

-შენი საყვარელი ვარდები მოგიტანე...გუშინდელი დღესავით მახსოვს ჩვენი პირველი შეხვედრა როგორ ულამაზესაც გამოიყურებოდი ახლაც კი მახსოვს ის შეგრძნება რაც იმ წამებში განვიცადე....

ხელები გაყინულ ქვას მოვხვიე და მთელი სხეულით მივეკარი...

-რატომ მოხდა ეს ყველაფერი?
ჩვენ ხომ ასე ბედნიერები ვიყავით რატომ დამტოვე ?

ბოლო ხმაზე ვღრიალებდი გული საშინლად მტკიოდა ჩემი პირველი სიყვარული მიწაში იწვა  ის აღარ იყო და მის გარეშე ცხოვრება საშინლად მიჭირდა!
ჩემი წითური ლამაზმანი...
რომ არა ეს საშინელი დაავადება დღეს ჩვენ ერთად ვიქნებოდით.
არვიცი რამდენ ხანს ვიყავი ასეთ მდგომარეობაში ,უეცრად უკნიდან ვიღაცის ხელის დადება ვიგრძენი ის ნაზად შემეხო მხარზე შევკრთი,

-ყველაფერი გაივლის დაწყნარდი გთხოვ...

ხმა მეცნო ეს ეკას უმცროსი ძმა იყო ირაკლი.. მისკენ რომ შევტრიალდი დავინახე მასაც ვარდების თაიგული ეჭირა ხელში ყვითელი და თეთრი ვარდები ....
ფეხზე წამოვდექი და უკან დავიხიე  ირაკლმ მეორე საყვავილეში ჩააწყო ვარდები... ძალიან ცდილობდა ცრემლების შეკავებას მაგრამ არ გამოუვიდა...გულში ჩამიკრა და შემდეგ ისევ თავის დის საფლავს მიუბრუნდა..

-დაო ხედავ შენი ქაჯი შეყვარებულიც აქ არის ორივეს ძალიან გვენატრები...

ერთ ხანს ჩუმად ვიდექით და შემდეგ წასვლა დავაპირე რომ ირაკლი თავის ერთადერთ დასთან მარტო დამეტოვებინა..
გზას ნელი ნაბიჯებით გავუყევი, ირაკლი მალევე დამეწია,

-იქნებ სადმე ყავა დაგველია და ცოტა გვესაუბრა დიდი ხანია არ გვისაუბრია ...

-ყავაზე რა გითხრა მაგრამ სასმელზე უარს არ ვიტყოდი, მოიცა სრულწლოვანი ხომ ხარ უკვე?

-კი იანა სრულწლოვანი ვარ ანუ როგორც წინაწელს?

ხომ წინაწელსაც ერთად გავატარეთ ეს დღე მედა ირაკლიმ მე საშინლად დავთვერი რათქმაუნდა ისიც  ბევრი არაფერი მახსოვს მაგრამ დილით პოლიციის განყოფილებაში რომ გამეღვიძა ეგ მკაფიოდ მახსოვს  მამაჩემი რომ არა პრავასაც ჩამომართმევდნენ ..

-კი მაგრამ ახლა ფეხით ვარ ..
-ჭკუა ისწავლე ხომ?

გაიღიმა მაგრამ მის ღიმილში იგივე სევდა იმალებოდა რაც წინა წელს..

-კი საკმაოდ ..ანუ ტაქსს დავურეკოთ?

-კი აჯობებს სად მივდივართ? როგორც წინა წელს?

-არა ამ ჯერად ეგრევე ბარიდან დავიწყოთ მერე კლუბში..

-კარგი მაგრამ გაფთხილებ არანაირი ტატუს სალონები და აღარც კი გაბედო ზოოპარკში შეპარვა წინაზე ლომს ბეწვზე გადავურჩით...

ახლა მე გამეცინა..ნუ ჩემ ტატუს არ ვნანობდი ისეთ ადგილზე მქონდა რომ ვერავინ ხედავდა ,მაგრამ აი ზოოპარკი მართლაც ცუდი იდეა იყო მაგრამ ჩემი არა!! ბატონი ირაკლის იდეა !!
ტაქსი მალევე მოვიდა როგორც დავთქვით ჯერ ბარში წავედით ,ორი ჭიქის შემდეგ ირაკლიმ გაბედა და საუბარი დაიწყო..

-ხშირად ფიქრობ მასზე?

-რომ არ მოგატყუო ყოველ ღამე მასზე ფიქრით მთავრდება...

-იცი პირველად ეკამ რომ მითხრა შეყვარებული მყავსო და თან გოგო ძალიან გავბრაზდი ვეჩხუბე კიდეც ,მაგრამ შემდეგ რომ მივეჩვიე ამ ყველაფერს ...ჩემი მეორე დასავით შეგიყვარე... ყოველთვის მაინტერესებდა როგორ გაიცანით ერთმანეთი მაგრამ ვერადა ვერ ვახერხებდი ამის კითხვას...

ეს თქვა და კიდევ ერთი ჭიქა ჯეკი დაცალა..

-საღამოს კალათბურთიდან მოვდიოდი და საშინლად მომწყურდა ასერომ წყლის ასაღებად შევედი მარკეტში, წარმოიდგინე ..(ვიცინი)თმა აწეწილი რაღაც ბიჭური ცანისამოსით ზურგზე ზურგჩანთით და ალქაჯივით აწეწილი თმებით შევდივარ მარკეტში და პირდაპირ მაცივარისკენ მივიწევ და უეცრად ეკატერინე წინ გადამეღობა თავი ცეღარ შევიკავე და მთელი ძალით შევასკდი მოკლედ თვალები რომ გავახილე ჩემს ქვევით მოქცეული ლამაზმანი წითური გოგო დავინახე უეცრად წამოვფრინდი ფეხზე და ხელი გავუწოდე დასახმარებლად თან საცოდავი სახით შევყურებდი ... "ხომ კარგად ხართ ? " ამ კითხვაზე თავი ვეღარ შეიკავა და გიჟივით აკისკისდა მას მეც ავყევი და აი ასე დაიწყო ჩვენი გიჟური ურთიერთობაც....
ირაკლი ერთ ხანს ჩუმად მიმზერდა და შემდეგ სადღეგძელო წარმოსთქვა..

-მოდი ამ ჭიქით შენი და ეკას სიყვარულს გაუმარჯოს სიყვარულს რომელმაც ყველა დაბრკოლება გადალახა..
ერთის გარდა გავიფიქრე გულში ერთადერთი რასაც ჩვენი დაშორება შეეძლო ეს სიკვდილი იყო და სწორედ მან დაგვაშორა ...ცრემლები თვალებზე მომადგა  ...

-გაუმარჯოს ..

მხოლოდ ეს ვთქვი და სასმელი ერთი სულის მოთქმით გადავკარი...

-შენ როგორ ხარ ?შენები როგორ არიან დეიდა ირინე როგორ არის?

-კარგად ვართ ხშირად გახსენებს..

-ბოდიში უბრალოდ არ შემიძლია მაგ სახლში მოსვლა..

სევდიანი თვალები მივაბყარი ირაკლის მანაც თანაგრძნობის ნიშნად მხარზე ხელი მომისვა...

-ყველაფერი მესმის არ გაძალებ არაფერს უბრალოდ ასე არ დაიკარგო გარეთ მაინც შევხვდეთ ხანდახან ერთმანეთს...

ეს იდეა დიდად არ მესიამოვნა რადგან მის დანახვაზე მაშინვე ეკა მახსენდებოდა ისიც მის ნაირად წითური იყო და მუქი ჭაობის ფერი  თვალები ჰქონდა და ზუსტად მის ნაირი ღიმილი...
მოკლედ ბარში რომ მოგვწყინდა კლუბში გადავინაცვლეთ...შემდეგ კი ისევ ტატუს სალონში...

-იანაა ხომ ვთქვით რომ ამ ჯერად ტატუს არ გავიკეთებდით?

-შენ შეგიძლია არ გაიკეთო..

დავუბღვირე და შემდეგ გავუღიმე

-მარტო არ შემიშვა წამო.. გთხოვვვ

-ოჰჰ კარგი კარგი ზოოპარკში
მაინც არ წავიდეთ რაა..

მუდარით გადმომხედა...მე მის სახეზე გადავკისკისდი და ისიც ამყვა

-არა ამ ჯერად უკეთეს ადგილს მოვიფიქრებ გპირდები...

-ვაი მგონი მაგარ შარში ვარ

-იკაა!! ნუ ბავშვობ

თავს კი ისაწყლებდა მაგრამ ის ჩემზე უარესი იყო მახსოვს როგორ მეხვერწებოდა ზოოპარკში წამიყვანეო ..დიდხანს ვიფიქრე რა დამეხატა და ბოლოს ეს ნახატი ავარჩიე

მან კი ბევრი წუწუნის შემდეგ რაღაც განსხვავებული მინდაო

მოკლედ ტატუს სალონიდან რომ გამოვედით ჯერ კიდევ ფხიზლად ვიყავით ასერომ ირაკლიმ გააპროტესტა..

-საერთოდ არ ვარ მთვრალი წამო დავამატოთ!

მეც მეტი რა მინდოდა დღეს ცომ დალევის და გამოთიშვის დღე მქონდა?

-წავედით აე ტაქსიიიი
ისევ კლუბში გავედით , მაგრამ ჩვენ არ ვცეკვავდით მხოლოდ დამევაზე ვიყავით ორიენტირებული !!
                         *******
დილით ჩემს ბინაში გამეღვიძა თავი საშინლად მტკიოდა

-ოხ ამდენი არ უნდა დამელია ..

გამიკვირდა ჩემს საიდუმლო ქალაქ გარე სახლს როგორ მივაგენი თქო ადგომა ვცადე მაგრამ ვიღაცას მჭიდროთ ვყავდი ჩაჭერილი ....