Peşimdeki manyak kuzeni hesaba katmalı ve akşamın bu karanlığında sokaklarda bir başıma dolaşmanın pek zekice bir fikir olmadığını akıl etmeliydim.
Z'yle geçirdiğim bir günün ardından eve dönmüştüm fakat Z'nin kitabının çantamda kaldığını fark edince kafeye geri gidip kitabı ona bırakmaya karar vermiştim. Çalışmalarından geri kalsın istemiyordum. Muhtemelen hala oradaydı çünkü ben gittikten sonra arkadaşlarıyla buluşacağını söylemişti.
Planım, hemencecik kitabı ona verip eve gitmekti. Ama, herkesin bildiği gibi, farelerin ve insanların planları sıkça ters giderdi.
Z'nin yanına giderken arkamda yine beni takip eden o kişinin adım sesleri belirmişti. Ben de en iyi yaptığım şeyi yapıp kaçmaya başlamıştım.
Şu anda hala koşmaya devam ediyordum. Kafenin olduğu sahil caddesine gelene kadar, isyan eden ciğerlerime aldırmadan koştum.
Ve sonunda caddeye vardığımda, onları gördüm.
Siyah saçlarını atkuyruğu yapmış o kızın sırtını, ona gülümseyerek bakan Z'yi, kızın belini kavrayan ellerini... ve o kızı öpüşünü.