Chapter 15
I glanced at King who is smiling like an idiot. Well, he is really an idiot. I frowned more when he glanced at me.
"You should smile more, Casper. Bagay na bagay sa iyo ang nakangiti."
Humalukipkip ako at tumingin deretso sa daan. I am still hesitant as of the moment. I don't know what's gotten into my head but maybe I should give a try? But I am really, really scared.
"Diyan na ako bababa." turo ko nang makitang malapit na kami sa waiting shed pero hindi niya ako pinakinggan hanggang sa nakapasok na kami sa village.
"Hoy, ano ba?! Sabing ibaba mo na ako eh!" sabi ko pero wala pa rin siyang pakialam.
"Ihahatid na nga lang kita hindi pa sa mismong bahay niyo?" sarkastiko niyang sabi.
"Ayos lang naman kasi na maglakad ako," giit ko pero hindi siya nagsalita. Muli akong humalukipkip at sinimangutan siya.
"Bahala ka. Makikita ka ni Mama," I mumbled. Nakakainis, baka kung ano rin isipin ng mga kapit-bahay namin? 'Hala si Casper, may boyfriend na.' 'Hala si Casper nag-uwi ng lalaki.' , 'Hala si Casper may manliligaw na may sasakyan.'
Ugh!
"Bakit ako matatakot?" mayabang niyang sabi. Kainis. Bakit ko ba kasi naisipan na sumama sa kanya! Well... uhhh... kasi sayang ang pera niya? And uhh... hindi siya marunong pumara ng jeep? Nga ba? hanggang ngayon ba hindi pa rin niya alam?
Ugh! This is so complicated.
"Dito na." I unbuckled the seatbelt and went outside his car immediately. Sumunod din siya sa akin. Mas lalo akong sumimangot sa kanya.
"Bakit ka pa lumabas?" I glared at him.
"Bawal?" he snapped. Bwisit!
"Niloloko mo ba ako?" masungit kong sabi.
Nagseryoso naman siya bigla.
"Hindi po, boss." He winked. I rolled my eyes.
"Umuwi ka na nga!" I hissed and was about to go inside went I saw Mama going outside. She automatically smile when she saw me but she was stilled when he saw that I was with a guy. I bit my lower lip cuz I know where it goes next.
I glared at King. My eyes were telling him 'Oh ano? Bwisit ka! Umalis ka na nga.'
He blinked twice. Halatang hindi niya alam ang gagawin at... kinakabahan. Hindi siya mapakali at nakita ko rin kung paano niya hinawakan ang batok niya at saka nangamot. Oh, ano?
Bumalik ang tingin ko kay Mama.
"Nandito ka na pala," pauna niya saka tumingin kay King.
"Opo."
"Umuwi ka na," mahina kong sabi kay King.
"May kasama ka," si Mama. I closed my eyes cuz obviously Mama is interested because this is the first time I am with someone except Lei.
"Ah, hello po. Ako po si King," pagpapakilala niya. Medyo nanginginig pa. I was just looking at him ridiculously.
Mama was about to say something to King when he spoke again.
"Manliligaw po ako," agap niya.
Laglag panga ko siyang tiningnan. Kung wala siguro ako sa harap ni Mama ngayon namura ko na ang lalaking ito. What the hell!
"Sa anak niyo po... kay Casper," dagdag niya.
"Hoy." I wanted to punch his face right now. But I don't know why my heart is really beating so fast! I looked at Mama and her lips parted too.
I gritted my teeth at King. He then looked at me and he is smiling... but I can sense some tension and nervousness on him.
"P-pasok ka kung ganoon," si Mama.
"Hindi na po, Mama. Uuwi na siya," agap ko. Damn it! Baka kung ano pa mangyari sa loob ng bahay! Tumingin sa akin si King gamit ang nagtatanong na mga mata. I glared at him more. Natakot naman ata.
"Ah, opo. May dinner po kami ng family ko mamaya kaya maaga rin po ako uuwi," sabi niya. Hindi ko nga lang alam kung totoo o nagdadahilan lang din ito.
"Hinatid ko lang po si Casper... at..." he paused. He glanced at me again.
"...ipapaalam ko lang po na manliligaw ako sa anak niyo," seryoso niyang sabi.
Parang tumaas lahat ng balahibo ko. Hindi talaga ako sanay at... wait lang pumayag na ba ako? Ugh!
"Kung ganoon mag-iingat ka hijo," si Mama.
"Maraming salamat po. Sige po, mauna na ako," magalang niyang sabi. Tumingin siya sa akin at ngumiti. Nakasimangot pa rin ako sa kanya.
"Sige na." nag-iwas ako ng tingin.
"Alright." He chuckled.
"Good bye, Casper," paalam niya saka pumasok sa kanyang sasakyan. Sinundan ko ito ng tingin hanggang sa makaalis na siya.
Nalipat ang tingin ko kay Mama na nakatingin din sa akin. Ngumiti siya nang magtama ang mga mata namin, sumimangot naman ako.
"Pasok na po ako," sabi ko.
"Manliligaw huh," she teased. I closed my eyes fervently and bit my lip. She then chuckled.
"Okay, hindi kita aasarahin. I love you."
Maging sa hapag nandoon pa rin ang mga nakakalokong tingin ni Mama. I don't know why she is being like this. Gaano ba niya kagustong magkaroon ako ng manliligaw? Seriously? Hindi ko na lang pinansin si Mama at hinayaan siya.
I immediately went inside my room after I wash the dishes. Tinapos ko muna ang mga assignments ko bago na naisipang mahiga. I finished my homework at exactly 9 pm. Ngayon ko lang nakita na may mensahe pala si King sa akin.
King:
Can I call?
Is this for real? King is... courting me?
Casper:
Katatapos ko lang gawin ang assignment ko.
Eh ano naman ngayon, Casper? Argh! This is crazy.
Nakatitig lang ako kulay puting kisame habang okupado ang isipan ko. Manliligaw ba talaga sa akin si King? Hindi naman sa tanga ako dahil obvious na obvious na nga at nagpaalam na rin siya kay Mama, pero kasi... hindi lang siguro ako sanay at hindi makapaniwala. Isa pa... tama ba ito? Hindi ba ako masasaktan?
Hurt? I think it's just part of life but I admit I am afraid of that.
May tao ba talagang kaya akong pagpasensiyahan? May tao ba talagang hindi ako bibitawan at iiwan? Kasi kung oo, parang napaka-impossible but the thought of King pursuing me despite of the things I did to him... it seems so real.
I was busy contemplating when I heard my phone rings. My heart hitched when I saw King's name appeared on my screen. Napatitig ako ng ilang segundo bago sinagot.
"Hi," that was the first thing he said. I closed my eyes fervently. I even bit my lower lip to suppress my emotions.
"Hi," mahina ko ring sabi.
After that, there's a long, long silence enveloped between us. This is so awkward. I don't know how to handle this kind of scenario. It's my first time and I don't know what to do.
"I'm sorry. Did I just making you uncomfortable earlier? When I talked to your Mom?" he worriedly asked.
"Ah. Hindi naman," tipid kong sabi. Damn it, Casper! Get yourself! Hindi ka naman ganito dati ah.
"Am I being too fast?" alanganin niyang tanong.
I get up from lying cuz I can't contain my emotions anymore. I feel like I am suffocated and I need to get some air. Umupo ako sa aking study chair at napatitig sa labas ng bintana kung saan tanaw ko ang mga bituin.
"Hindi ko alam." sa totoo lang, hindi ko alam. Wala akong ideya sa mga ganito.
Tumawa siya nang marahan, "Whatever. Manliligaw pa rin ako."
I licked my lower lip, still diverting my eyes to the night sky. Oh God, I don't know what to do anymore. I think... I am going crazy.
"Is it okay kapag sunduin kita bukas?" he asked.
Namilog ang mga mata ko. Hindi ako nakasalita agad.
"K-kailangan ba?"
"Hindi naman pero... kung gusto mo lang naman."
"Hindi na." hindi rin siya convenient kasi pabalik-balik lang siya. "Namimihasa ka na," dagdag ko pa.
"Ha?! S'yempre manliligaw nga 'di ba?"
"Bakit? Pumayag na ba ako?" nagtaas ako ng kilay.
"Tangina! Nagpaalam na ako sa Mama mo eh."
"Bakit? Si Mama ba ang liligawan mo?"
"Hindi. Ikaw ang liligawan ko, pero syempre magpapaalam ako kasi ganoon naman talaga hindi ba? Wait... ganoon ba? Hindi ko alam eh. It's my first time."
"Hindi ako naniniwala sa iyong first time mo. Baka ang dami mo na naging girlfriend!"
"May mga naging girlfriend at niligawan ako, oo, pero ang magpaalam muna sa magulang, wala pa. First time ko pa lang ito," sabi niya. Natahimik ako.
"Oh ano na, Casper? Hindi mo pa rin ba ako papayagan na manligaw sa iyo?" uhhh, this idiot!
"Bahala ka nga diyan," iritado kong sabi. Hindi pa ba siya nanliligaw sa lagay na ito?
"Ano bang gagawin ko para pumasa sa iyo?" tanong niya.
"Bakit? Pasado ka ba sa mga subjects mo?" I chuckled.
"Excuse me! I am not as smart as you but I have an acceptable grade!" mayabang niyang sabi. Gusto kong matawa. Seryoso talaga siya dito ah.
"Gago, kailangan ba maging dean's lister din ako para makapasa sa iyo?" nahimigan ko sa boses niya ang iritasyon. Iritado ka na niyan?
"What?" natatawa ko na rin na sabi.
"Hindi naman ako kasingtalino mo, Casper, pero matalino rin naman ako." I laughed more. Tingnan mo nga naman itong lalaking ito. Ewan ko sa iyo, King. I just found myself laughing at him. Napaka-effortless talaga maging ewan ni King.
"I missed that again," he said suddenly.
"The what?"
"Your laugh. Gusto ko talaga makita ka sa personal na tumawa eh..."
"Nakakatawa ka eh."
"That's right, Casper. Laugh more. Smile more. I am here to make you laugh and smile."
~~
"Casper, sabihan mo lang kami kung kailan natin sisimulan iyong activity natin ha?" that was Giselle.
"Sure," I smiled to her. Her eyes widened.
"Bakit?" my brows furrowed.
"Ah wala. Ang ganda mo pala kapag ngumingiti ka," she said.
Hindi ko alam kung maiinsulto ako sa sinabi niya. Alam ko namang hindi ako palangiti pero hindi ko rin alam kung bakit ako ngumingiti ngayon. Baliw na siguro ako.
Tumango ako kay Giselle at nagpaalam na.
Paglabas ko ng classroom hindi ko inaasahan na makikita ko si King na nakahilig sa dingding ng classroom. Hawak niya ang kanyang blueprint tube habang ang isang kamay niya ay may hawak na papel.
"What are you doing here?" kunot-noo ko siyang nilapitan. Umayos naman siya ng tayo.
"Hinihintay ka."
Nauna na akong naglakad para itago ang pamumula ng pisngi. It's like my whole body heated. This feeling is new yet... very satisfying.
Humabol siya hanggang sa nagsabay na kaming naglalakad.
"Saan tayo kakain?" he asked.
"Canteen," tipid kong sabi.
Walang masyadong tao ngayon sa canteen at hindi ko alam kung bakit. Nakakapanibago lang kasi ang dami-daming kumakain sa mga ganitong oras dito. Well, mas ayos na rin ito, mas tahimik at hindi mainit.
I started to eat my food but King is not yet eating. He is reading.
"Kain na," ako.
Tumango lang siya.
"Nagre-review ka? May exam ka?" I asked.
"Oo, prelims. Wala pa ba kayong exam?" binaba niya ang reviewer niya saka sumubo konti tapos binalik niya ulit ang tingin sa papel.
"Next week pa. Ang aga niyo naman mag-exam."
He chuckled.
"Anong subject 'yan?" inagaw ko ang reviewer sa kanya. Naka-highlight ang ibang mahahalagang information. Nag-me-memorize siguro ang isang ito.
"Okay, tingnan natin kung may nareview ka," sabi ko saka binasa ang nasa papel. Naghahanap ako ng p'wedeng maitatanong sa kanya.
"Oy, hindi na. Amin na 'yan." Sabay agaw niya sa papel pero agad ko itong nailayo. Tinitigan ko siya nang mariin.
"Patawag-tawag ka pa kagabi ha, may exam ka pala."
He gritted his teeth.
"Madali lang naman kasi 'yan. Minor lang naman."
Hinampas ko siya gamit ang reviewer.
"Lang? ni-la-lang mo lang ang minor subjects mo?'
Hindi siya nagsalita.
"Malaki rin ang tulong nito 'no. Marami ka rin matututunan dito."
"Psh, as if namang magagamit ko iyan sa field na tatahakin ko."
"Of course! Kayanga pinag-aaralan natin kasi magagamit natin ito." Kainis talaga ito.
"Don't take your minor subjects for granted!" I hissed.
"Oo na. Kaya nga nagre-review na 'di ba? Tangina hindi ako nagre-review sa mga minor subjects ko noon eh, ngayon lang ako nagreview dito para maka-dean's lister din ako." he mumbled.
"Ano sabi mo?"
"Wala!" iritado niyang sabi.
"You don't have to, King," mahina kong sabi. "Don't push yourself too much."
He's now staring at me.
"I want to impress you, Casper," he tried to reach his reviewer.
My lips parted while looking at him. My lips are already trembling.
"Y-you don't have t-to, King. Really."
"I want to be your equal," he gently said again. His eyes were really, really gentle. He's looking my eyes with full of sincerity and I can feel it.
"Tingin ko kasi hindi pa ako sapat sa iyo kaya hindi mo ako gusto." Shit. "I want to prove something to you."
"I said you don't have to!"
"Then how can I get you? Paano... paano ko makukuha ang loob mo? Anong gagawin ko para mahulog ka rin sa akin?"
"King, you don't have to do that," I almost whispered. I am really nervous as of the moment.
"Just..." I paused and closed my eyes.
"Just stay, please." and... just... smile, King.
~~
twitter account: eraeyxxi