"I will never forgive him mom! She killed kuya." Ramdam ko ang galit na namumutawi sa akin.
"Don't worry, baby. Pagbabayadin natin ang may gawa nito sa kuya mo." Alam kong pinipilit lang ni mom na maging matatag and it hurts. Wala na nga akong daddy nawalan pa ako ng kapatid.
Lumipas ang taon at ang pangungulila ko kay kuya ay napalitan ng pagmamahal. My love for Lance. Siya ang naging karamay ko nang mamatay si kuya. I love him very much.
"Lance, mom wants to meet you."
"Ah-maybe next time, Kiana. Masyado lang akong busy ngayon."
"Sure. Makakapaghintay naman si mommy. I love you."
"I love you too, baby." Then he kissed my forehead.
"Kiana, Nahuli na ang pumatay sa kuya mo. Papunta ako ngayon sa police station gusto mo bang sumama?"
"Yes mom. I've waited this time to come and I'll make sure na magbabayad siya." muling nabuhay ang galit sa puso ko.
"Where is he?" while mom is asking the police, someone caught my attention. Bumilis ang tibok ng puso ko.
Nilapitan ko siya. He looks so haggard and tired. Tulala siya at pugto ang mga mata.
"How dare you! Hayop ka pinatay mo ang anak ko!" nagulat ako ng sinugod siya ni mommy.
Kusang bumagsak ang mga luha ko. Love turned into anger.
"Lance," napasabi ko na lamang.
"Do you know him, Kiana?" mom asked me.
Tiningnan nya ako na para bang humihingi ng tawad. Tears fell from his eyes.
"No mom, and I would never wish."