"Close agad kayo? Ang bilis naman" he said suspiciously
"Well, Rox is fun to be with" I explained
"Akala ko Roxford? Bakit Rox nalang bigla?" Kunot noong tanong ni Nathan tsaka mabilis na humarap sakin
I chuckled on his statement. Last week Rox and I are chatting already. I don't really know how we became close that easy, especially our attitude are somehow opposite. But we vibe, so we're friends now.
"Enrollment palang may kaagaw na agad ako.." problemadong pahayag nya
I can't figure out if he's pissed on me or on his self. I just laughed again. I didn't tell him that Rox is gay, I just feel like it's not my story to tell. Baka mamaya ay di pala okay kay Rox na pinapaalam kung kani-kanino ang gender nya.
"Seloso" I said in a low voice
Masungit syang bumaling sakin tsaka ako tiningnan na para bang kinukwestyon ang sinabi ko.
"Bakit? Di ka seloso?" Depensang tanong ko
"Tsk" nagsimula na ulit syang maglakad paakyat kaya mabilis akong sumunod sa kanya
"Oh bakit di ka makasagot?" I teasingly asked
He ignored me and continue walking.
It was May already. We decided to cancel our vacation this year since Grandma can't be left alone anymore. Ayaw ko na rin pati talagang magbakasyon, mas gusto ko nalang dito para lagi ko ring mabisita si Nathan. Hindi na kasi kami kasing dalas magkikita kapag may pasok na. Sinusulit ko na ang mga araw.
I stop walking when we're already halfway on our trail. Every steps on this damn stairs are consuming me real bad. I'm sweating bullets!
"Okay ka lang?" Nag aalalang tanong nya, tagaktak na ang pawis nya sa noo at sa katawan pero kahit konting paghingal ay di ko man lang sya makitaan.
Bumaling ako sa kanya tsaka umiling.
"Let's rest a little...pagod na ako" I pout after it
He walk towards my direction and held my hand. As we reached the side of the road he immediately grab some leaves and put it on the ground. Maingat nya akong inalalayang maupo doon tsaka pinunasan ang pawis sa noo ko.
"Dito ka muna, bibilihan lang kita ng buko juice do'n" he pointed the small stall of buko juice from the distance
Matapos nyang masiguro na maayos na akong nakaupo ay naglakad na sya papunta doon sa tindahan.
Taon taon tuwing Mayo ay ginagawa ito sa Pakil. Ahunan sa Ping-As. Ang mga deboto ng simbahang katoliko ay umaahon sa tuktok ng bundok bilang penitensya raw. But I and Nathan didn't climb on this mountain for that so called 'penitensya', gusto lang talaga naming umahon for the scenery and bonding, I guess?
Ping-As is literally at the top of the mountain. Kapag nasa kapatagan ka ng Pakil ay tanaw na tanaw doon ang tatlong krus pati na rin yung mga letra na "PAKIL".
"Pag pagod ka na dapat sinasabi mo agad sa'kin" he said as he sat beside me, para bang pinapangaralan ako
Nathan hand me the buko juice which is still on the buko itself. I sip immediately and that's what he did as well.
The fresh juice soothes my dry throat, giving me a refreshing feeling. I even close my eyes to let it calm my system, didn't know my body would react in a liquid like this. Maybe I have been dehydrating really bad.
"Okay ka lang?" Tanong ulit ni Nathan na nakasubaybay pala sa ikinikilos ko
"Napagod lang ako sa stairs pero siguro since paahon nalang naman ang trail medyo kaya ko na" I explained to assure hum that I'm fine
Ang daan kasi papuntang Mt. Ping-as ay sa unang bahagi ay halos puro hagdan pero pagkatapos naman ng hagdan ay paakyat na kalsada nalang.
"Patingin ng paa mo ha"
He didn't wait for my response, in a swift move he's already removing my shoes. Nahiya ako ng makita na puro putik na 'yon.
"Nathan nadudumihan kamay mo..." Mahina kong sabi at inilayo ang paa sa kanya
Some of the muds are already at his hands but he doesn't even give a glance in it. Mas tiningnan pa nya ako kesa doon.
"Ano naman?" He hold it firmly
Napanguso nalang ako tsaka pinanood ang ginagawa nya.
His tan skin radiantly glowed due to direct sunlight. His light blue t-shirt now looks like navy blue because of to too much sweats from his body. I never thought someone can look hot with sweaty shirt. I shake my head a bit to divert my focus.
I watched how he massaged my feet gently. Bahagyang nakikiliti ako roon pero hinayaan ko nalang.
Ang mga mata nya ay nakatuon ng maigi sa paa ko. He looked so handsome when he's serious, bihirang bihira syang magseryoso kaya kahit ilang taon na kaming magkarelasyon ay paulit ulit pa rin akong nahuhulog sa kanya kapag ganito sya.
Naggagalawan ang mga ugat nya sa braso habang ginagawa iyon. I traced his arms by my eyes and gulped a little after I noticed how his muscles are already build up. Hindi ko iyon napansin kanina, marahil ay dahil hindi naman iyon ang pokus ko.
"Next year di na tayo aahon" He said while massaging me
I frowned but he didn't notice it since he's too busy in massaging my feet.
Ibinalik nya ang sapatos ko sa kaliwang paa at isinunod namang tanggalin ang nasa kanan.
"Bakit tayo di na aahon?" Naguguluhang tanong ko
"Napapagod ka kasi. Ayoko ng ganon" kaswal na sagot nya
Butterflies fly somewhere in my system. I looked away and just observed how the trees dance gracefully with the wind. Parang maging ang mga 'yon ay kinilig rin sa sinabi ni Nathan.
Muli kong pinagmasdan si Nathan ng ibinalik nya ang tingin sa mga paa ko.
Ang swerte ko sa boyfriend ko. Tanging naisip ko nalang habang inoobserbahan ang paligid.
"I love you" I whispered
Nag angat sya ng tingin sa sinabi ko tsaka marahang ngumiti. His ears are somehow red. Ganoon rin ang pisngi nya, siguro ay dahil sa init ng panahon at pagod.
"Mas mahal kita Nami"
"....mahal na mahal" he added
Inilibot nya ang tingin bago dahan dahang inilapit ang sarili sa'kin. Pinatakan nya ng magaan na halik ang pisngi ko bago ibinalik ang sarili sa pagmamasahe sakin. My face heared on his gesture, sya ay tinawanan nalang ako ng mahina.
I'm sure as hell that my face is really red by now. Naramdaman ko ang malamig na pawis na tumulo sa likuran ko. Amd the wind somehow became colder...or I'm just nervous?
After assuring that I'm already fine, we started walking again. Thirty minutes passed and we're finally here.
Ang kabuuan ng Pakil ay tanaw na tanaw mula dito sa tuktok ng bundok. This is so breathtaking!
"That's our house!" Kunwaring turo ko sa kung saan kahit ang totoo ay simbahan nalang ang makikilala mo mula sa ganitong distansya
"Samin ayun o" nakigaya rin sya sa pagtuturo ng mga bahay na halos kasing laki nalang ng kuko namin ang itsura
We laughed as we realized that some people are already turning their heads on our direction, maybe they are thinking that we're crazy?
Yeah crazy inlove with each other. I smiled with that thought.
He held my hand and walked around the whole place.
Maputik ng bahagya ang lugar dahil nga ito ay tuktok ng bundok but the view is just too worth it. Sulit na sulit ang pagod. Idagdag pa dyan ang napaka-preskong pakiramdam, everything is just really amazing.
"Picturan kita don" he said pointing the terrace part
Mabilis kaming pumunta sa may terrace at doon ako ngumiti, doon kasi mas kita ang view. Matapos iyon ay mabilis syang tumabi sakin tsaka nag-picture gamit ang front camera ng cellphone nya.
After 3 hours we decided to go down. Baka kasi abutin kami ng dilim pag mas nagtagal pa kami, mahirap na at ang bagal pa man don naming maglakad dahil sa'kin.
"How is it?" Tanong ko kay Nathan sa cellphone
I put some cream on my face so I just turn on the speaker mode of my phone.
"Nandito pa rin ako, mabuti pala at hindi kita isinama dito" he answered, the background are somehow noisy. Parang may mga bubuyog na bulong ng bulong.
"Huh why?"
"Masyadong mainit ngayon, baka magkasakit ka pa. Andami pating tao" nag aalalang pahayag nya
"Ingat ka dyan, update me ha"
After couple of conversation through call we decided to end the call. Binuksan ko ang blower at tinuyo na ang buhok.
Nathan is now at Liceo De Pakil. Nag e-enroll sya roon. Malapit sa plaza ang school na 'yon kaya panigurado pag doon na sya nag aaral ay mapapagod sya ng husto kung susunduin nya ako lagi. Ang SPAC kasi ay nasa boundary na ng Pakil at Pangil.
"Apo saan mo gustong bumili ng gamit mo sa school?" Tanong ni Grandma ng makababa ako
"Uhm Grandma sabay nalang po kaming mamimili ni Nathan"
"Isasama nyo yung driver Apo ha" paalala nya
"Yes po Grandma. Next day pa naman po iyon"
Grandma just nod and smiled.
I opened my social media account to strike my boredom.
Message from Rox is at the top.
@roxess_are_red
Girl! Ang gwapo pala ng boyfriend mo!
@roxess_are_red
Mine! Add to heart!
Natawa nalang ako do'n. Kung malalaman lang ni Nathan na yung pinagseselosan nya ay bet din sya panigurado mahihiya 'yon sa mga naiisip nya.
@_namiii
Stalker. Get ur own man, akin yan HAHAHAHAHAHAHAHA
Isinend ko rin doon ang selfie namin ni Nathan kung saan nakapatong ang ulo nya sa balikat ko na animo'y nagpapahinga.
@roxess_are_red
Damot! Share lang ih 👉👈. Wala ba yang kuya? HAHHAHAHAHAHAHAHAHA
Rox and I continue chatting. Tumigil lang kami ng magsawa na kami sa pag aasaran, kaya nagpaalam na rin kami sa isa't isa.
This is so new to me. Hindi kasi ako madalas makipag usap sa mga taong kakikilala ko lang, madalas ay minamalditahan ko sila. Just like how I approached Nathan back then. Pero kay Roxy ay sobrang gaan ng vibe ko. Parang kahit hindi ako kasing ingay nya ay may something in common kami kaya sobrang bilis rin naming nagkapalagayan ng loob.
I can't wait for us to be classmates. Mukang magiging masaya ang school year na 'to.
Matapos ang hapunan namin ay nagtungo na rin ako kaagad sa kwarto ko at inilubog ang sarili sa kama.
Nagising ako after matapos makarinig ng ilang mga padaeagna katok sa aking pintuan.
Mabilis akong kinabahan at nagdadalawang isip pa kung bubuksan iyon, but after I heard Manang's voice I hurry to open it.
"Nami yung lola mo isinugod sa hospital!"
Parang kuryenteng gumapang sa katawan ko ang takot dahil sa narinig. Sandali pa akong natulala dahil hindi maproseso ng sistema ko ang narinig. Sunod sunod na mabibigat na paghinga ang pinakawalan ko. Shit.
What the hell happened?
"Sasama ka ba sakin? Pupunta ako doon para magbantay ngayon, yung Mommy mo kasi ay baka mamaya pang madaling araw makarating" paliwanag pa nya
Hindi nakatulong sa akin ang maluha luha nyang mga mata. Dumoble lang ang pag aalala ko at mas lalo pang kinabahan.
"Ha?...ah o-opo sasama po ako" kabadong sagot ko nalang
Mabilis akong kumilos at nagpalit ng pambaba. Pajama nalang ang pinalitan ko at ikinulong nalang ang itaas na bahagi ng katawan ko sa kulay asul na cardigan.
"Ano po bang nangyari Manang?" Kabadong tanong ko habang nakaupo sa bangko dito sa hospital
Mabilis lang kaming nakarating dito sa hospital. We're here for almost an hour pero wala pa ring update man lang o kahit ano.
"Dinalhan ko sya ng gatas sa kwarto nya iha kaso lang pag dating ko ay nakapikit na sya, akala ko ay nakatulog lang. Kaso napansin kong hindi maayos ang pwesto nya sa kama kaya inayos ko ng konti, do'n ko na napansing hindi sya humihinga"
"Tinawag ko agad yung Driver at kabadong kabado na ako, susmaryosep" paliwanag nya at bahagya pang tinapik-tapik ang dibdib nya na animo'y pinapakalma ang sarili
Hindi sya humihinga...
Among the words Manang has told, paulit ulit na nagreplay sa utak ko ang tatlong salita na iyon.
My eyes watered and my chest started to hammer like crazy. What the hell does it mean? I can't afford to lose Grandma...I just can't.
Fuck. Sana hindi tama ang nasa isip ko.
Pinagsiklop ko ang kamay at mariing pumikit para tanggalin sa isip ko ang lahat ng negatibong bagay na naroon.
I must not think ill right now. I have to be positive.
Ang malamig na aircon dito sa hospital ay mas nagpapataas pa sa tensyon na nararamdaman ko. I feel like I'm about to vomit any moment from now. Ang manipis na balahibo ko sa katawan ay nagtatayuan na rin dahil sa kaba, I never feel this terrified in my whole life.
The doctor is still inside, what's takin him so long?
Hindi ko na napigilang tumayo at maglakad papunta sa tapat ng pinto ng kwarto kung nasaan si Grandma.
Pabalik balik akong naglakad sa tapat noon. Manang is just observing me, siguro ay naiintindihan nya na tensyonado ako kaya hindi nya na rin ako pinipilit na paupuin.
I almost jumped when the door opened. Manang immediately came near me.
"Dok how's my Grandma? Is she fine? Please tell me that she is" mabilis na bungad ko sa Doktor
Please...please....
"Your Grandma is fine now Iha..." He smiled
A rock on my chest vanish after hearing those words from the old doctor. I smiled widely with my teary eyes. I mouthed 'thank you' on him since I already lose my capability of talking.
"Are you a relative Ma'am?" Baling nya kay Manang
Manang also sighed in relief.
"Ah hindi po Dok, pero ako po ang nagbabantay at tumitingin sa kanya" paliwanag ni Manang, sandali pa syang tinitigan ng doktor bago muling nagsalita
"Ganon po ba, sunod na lang po kayo sakin"
Manang obliged.
I was left alone in front of Grandma's room. Hindi pa ako pwedeng pumasok kaya tinatanaw ko nalang sya mula sa pinto.
Ten minutes had passed and my feet is already tired. Naglakad ako papunta sa upuan at doon ibinagsak ang sarili. Ngayon ko lang naramdaman ang antok at pagod.
Isinandal ko ang ulo sa dingding tsaka sandaling pumikit at minasahe ang pagitan ng aking mga kilay.
"Nami"
I heard a familiar soft voice, someone is caressing my shoulder as well. Dahan dahan kong iminulat ang mata at ang maamong muka ni Mommy ang bumungad sakin.
"Mom?"
"Yes baby? Nakatulog kana rito, go home with Manang for now...you have to rest" malumanay na sabi nya, halata rin sa mata nya na kaiiyak lang nya. Those are somehow red and swollen.
"But Mom Grandma is stil— "
"I'll handle everything Nami, uwi na muna kayo ni Manang. It's almost 4:00 am nak" putol nya sa pagtutol ko
I looked around and just realized that I fell asleep after I sat in this chair.
"Manang ingat po kayo" si Mommy habang inaalalayan akong pumasok sa sasakyan
"Tara na iha" aya nya sakin
Nagpatianod nalang ako at hindi na tumutol pa. I know we're all exhausted, ayoko ng dumagdag pa sa mga iisipin o sasawayin.
I still don't have any idea on what happened but I hope Grandma will be fine.