ក្រោយសម្លឹងមើលដំណើរនាងស្រីនោះដែលខំរត់តាមប្រុសយ៉ាងគួរអោយអស់សំណើចនោះ ថេយ៉ុងក៏ដើរទៅអង្គុយលើកៅអីមួយខាងមុខបន្ទប់ទឹកដើម្បីរង់ចាំមិត្តខ្លួនចេញមក
"ថេយ៍ ហេតុអ្វីធ្វើមុខបែបនេះ?"ជីមីនដើរចេញពីបន្ទប់ទឹកមកក៏ឃើញមិត្តខ្លួនកំពុងតែអង្គុយធ្វើមុខស្អុយ
"មានរឿងតិចតួច តែយើងដោះស្រាយរួចរាល់ហើយ តោះត្រឡប់ទៅវិញទៅ"ថេយ៉ុងងើបឈរឡើររួចដើរសំដៅទៅកន្លែងចតរថយន្ត
"Bye bye"មកដល់ឡានរៀងខ្លួនទើបលាគ្នាបំបែកផ្លូវទៅផ្ទះរាងខ្លួន
#ភូមិគ្រិះមីន
ភូមិគ្រិះដែលជីមីនរស់នៅភូមិគ្រិះនេះតាំងពីបានរៀបការមកម្ល៉េះរួចហើយរស់នៅជាមួយនិងស្វាមីនិងម៉ាក់ប៉ាក្មេករបស់គេ
ជីមីនបើកឡានចូលមកខាងក្នុងភូមិគ្រិះសង្ឃឹមថាប្តីគេមិនទាន់មកទៅចុះ បើសិនជានៅវិញច្បាស់ជាត្រូវស្តាប់សម្តីទូន្មានប្រៀនប្រដៅរបស់ប្តីគេទៀតជាមិនខឹង ដោយសារតែគេបានហាមជីមីនមិនអោយចេញទៅណាឡើយបើចង់ទៅណាទាល់តែសុំអនុញ្ញាតពីគេប៉ុន្តែម្តងនេះដោយសារតែថេយ៉ុងថាប្រញាប់ពេកទើបគេមិនបានប្រាប់រឿងនេះទៅអ្នកណា
"សង្ឃឹមថាមិនទាន់ត្រឡប់មកទៅចុះ"ក្រោយយកឡានទៅទុករួចរាល់ ជីមីនក៏ដើរលបៗចូលខាងក្នុង ខណៈពេលដែលគេរករត់ឡើងទៅខាងលើស្រាប់តែមានសម្លេងបន្លឺឡើង តាមស្តាប់បានសម្លេងនេះហើយជាសម្លេងដែលគេមិនចង់លឺអំឡុងពេលនេះ
"អូនទើបមកពីណា ?"សម្លេងរាបស្មើចេញពីក្រអូមមាត់លោកប្តីយ៉ុនហ្គីរបស់គេ
"គឺ...អូន..."ជីមីនញ័រមាត់រកមកតបនិងសំណួរអ្នកកម្លោះមិនចង់កើតតែគេក៏ខំព្យាយាមធ្វើទឹកមុខកំសត់ដាក់នាយ
"កុំមកធ្វើមុខបែបនេះដាក់បង!ឆាប់ឆ្លើយមក"
"គឺអូនទៅជួបថេយ៉ុងនៅខាងក្រៅដោយសារតែគេខលមកប្រញាប់ពេកទើបមិនបានខលប្រាប់បងមុនអូនសុំទោសណា" ជីមីននិយាយរលីងរលោងចង់យំ ដោយសារតែគេប្រញាប់ពេលទើបមិនបានប្រាប់ទុកមុនហើយដោយគិតថាទៅតែមួយភ្លេតត្រឡប់មកវិញមុនរាងក្រាស់ចេញពីធ្វើការ អ្នកណាទៅដឹងថានាយមកដល់មុនគេបែបនេះ
"គ្រាន់តែសុំបងអូនលែងចេះហើយមែនទេ?"
"បងយកចិត្តតែខ្លួនឯងមិនដែលគិតអូនម្តងណាឡើយអូនដឹងថាបងបារម្ភពីសុវត្ថិភាពអូនតែបងគិតតែហាមអូនធ្វើនេះមិនបានធ្វើនោះមិនបាន អូនធ្វើតាមបងគ្រប់យ៉ាង មិត្តភក្តិខលហៅទៅជួបជុំគ្នាក៏អូនមិនទៅបងដឹងទេរាល់ថ្ងៃអូនគ្មានសល់មិត្តឡើយដោយសារតែអូនធ្វើតាមសម្តីបងមិនចេញក្រៅមិនពាក់ព័ន្ធរញ៉េរញ៉ៃជាមួយអ្នកផ្សេងទើបអូនគ្មានសល់អ្នកណានៅសល់តែថេយ៉ុងម្នាក់ហើយគេខលមកនិយាយទាំងរកយំបែបនេះបងគិតថាអូននៅសុខមែនទេពេលនេះមិត្តភក្តិពិបាកចិត្តហៅរកជំនួយបែបនេះ?"ជីមីនពោលមួយប្រយោគទាំងទឹកភ្នែកហូរស្រក់មកប្រដេញគ្នា គេយកដៃជូតទឹកភ្នែកចេញរួចក៏ដើរសំដៅទៅបន្ទប់បាត់
"ជីមីន!បងមិនបានហាមអូនអោយចេញទៅក្រៅទេតែមុននឹងទៅគួរតែប្រាប់បងសិន បងគ្រាន់តែមិនចង់អោយអូនចេញទៅញឹកញាប់វាគ្មានសុវត្ថិភាពដល់អូន ពេលមកដល់មិនឃើញអូននៅផ្ទះហើយមិនផ្តល់ដំណឹងប្រាប់បងទៀតដឹងទេថាបងបារម្ភអូនខ្លាំងប៉ុណ្ណា?"យ៉ុនហ្គីដើរតាមពីក្រោយមកចូលបន្ទប់តាមរួចក៏និយាយលួងលោមសម្តីស្រឡន់ដាក់រាងតូច
"ចុះពេលអូនបងសុំអនុញ្ញាតបងហើយអោយអូនចេញទៅក្រៅបាត់ អូនមកវិញម្តងណាដែលថាគ្មានរឿងម្តងណាទេ បែបនេះហើយទើបអូនឃុំខ្លួនឯងក្នុងផ្ទះរាល់ថ្ងៃមិនដែលចេញ បងដឹងទេថាអូនចេញក្រៅម្តងៗថាអូនពិបាកធ្វើខ្លួនយ៉ាងណាជាមួយមនុស្សជុំវិញខ្លួន"ជីមីន
"បងសុំទោសដែលបងរករឿងអូនគ្រប់ពេលបងសុំទោសដែលបងហាមឃាត់អូនគ្រប់ពេល បងនឹងកែខ្លួនឯងមិនអោយធ្វើចរឹកបែបនេះដាក់អូនទៀតហើយ ឈប់យំទៅណា"យ៉ុនហ្គីដើរមកចាប់មុខអ្នកដែលអង្គុយអោបក្បាលជង្គង់ជិតក្បែរនោះរួចយកដៃទៅជូតទឹកភ្នែកថ្នមៗ
"......"ជីមីនមិនតបក៏វាសដៃនាយចេញរួចដើរអូនបន្ទប់ទឹកបាត់
"មីន បងសុំទោសឈប់ខឹងបងទៅ បងដាក់ទោសបងយ៉ាងម៉េចក៏បានអោយតែអូនព្រមនិយាយជាមួយបងវិញកុំប្រងើយដាក់បងបែបនេះបានទេ?"យ៉ុនហ្គីគោះទ្វាបន្ទប់ទឹកតិចៗព្រមទាំងនិយាយរៀបរាប់គ្រប់បែបយ៉ាងអោយអ្នកខាងក្នុងព្រមអត់ទោសអោយនាយ
"បងទៅរកអីញុាំខ្លួនឯងទៅអូនងូតទឹក"ជីមីនតបពីខាងក្នុងខាងសម្លេងង៉ុលៗស្ងាត់មិនចង់បានព្រោះពេលនេះគេកំពុងតែទប់ទឹកភ្នែកមិនអោយហូរស្រក់ចុះមកបន្តទៀត
"អូនងូតទៅបងទៅយកអាហារមកអោយអូន"យ៉ុនហ្គីនិយាយរួចក៏ដើរទៅខាងក្រោមបាត់ ចំណែកជីមីនក្រោយលឺសម្លេងបិទទ្វារទឹកភ្នែកក៏ស្រក់មកបណ្ដេញគ្នាម្តងទៀត
Skip✨
"អូនចេញមកហើយមែនទេ? មកញុាំបាយសិនទៅចាំគេង"យុនហ្គីចុះទៅក្រោមរួចឡើងមកវិញជាមួយថាសអាហារមួយដើម្បីយកញុាំនៅក្នុងបន្ទប់ ព្រោះដឹងហើយថាតែជីមីនខឹងឬអន់ចិត្តអ្វីមួយគេមិនដែលចុះឬចង់ជួបអ្នកណាឡើយ
"បងញុាំទៅអូនមិនឃ្លានទេ"ទោះបីជាអន់ចិត្តនឹងនាយប៉ុណ្ណាក៏ជីមីននៅតែតបនឹងសំណួរនាយជានិច្ចព្រោះគិតថាបើខ្លួនមិនតបអាចនឹងមានរឿងកាន់តែច្រើនពិបាកដោះស្រាយជាមិនខាន
"មីនហា៎ មកញុាំបន្តិចទៅណា មួយរយៈនេះអូនមិនសូវញុាំអីទេ ចុះបើអូនឈឺទៅគិតយ៉ាងម៉េច?"យុនហ្គីនៅតែខំបញ្ចុះបញ្ចូលគេចំណែកឯខ្លួនក៏ងើបទៅទាញដៃជីមីនអោយមកអង្គុយលើសាឡុងរួចក៏រៀបចំអាហារអោយគេ
"អូនចង់សម្រកទម្ងន់" ជីមីនក៏រកលេសថាចង់ស្រកគីឡូដោយសារតែមិនចង់ប្រឈមនឹងមុខនាយ
"មិនបានទេ បងមិនអោយអូនសម្រកទេរាងប៉ុណ្ណឹងហើយនៅចង់ស្រកដល់ណាទៀត"យ៉ុនហ្គីទុកស្លាបព្រាវិញរួចយកដៃទៅចាប់មុខគេអោយងើយមកមើលមុខខ្លួន នេះគេគិតអីរាងឡើងតូចរកសាច់គ្មានផងចង់ស្រកអោយសល់តែឆ្អឹងតែម្តងឬយ៉ាងមិច?
"បងញុាំម្នាក់ឯងទៅ"ជីមីន
"ចាត់ទុកបងសុំអង្វរអូនទៅណា ញុាំបាយសិនហើយញុាំតែបន្តិចក៏បានដែរ ចាំខឹងបងក្រោយទៅណា"យុនហ្គី
"ក៏បាន បងញុាំរបស់បងទៅ"ជីមីនឈប់រឹងដាក់នាយក៏ស្របតាមដោយសារតែបារម្ភពីសុខភាពរបស់យុនហ្គីណាមួយនាយមកពីធ្វើការហត់ផងបើនៅតែរឹងចចេសទៀតនាយប្រហែលមិនញុាំបាយដូចគ្នា ។
"បាទ"យុនហ្គីតបទាំងញញឹមរួចនាំគ្នាញុាំបាយរួចរាល់ទើបជីមីនយកចានទៅទុកខាងក្រោមវិញឯនាយក៏ចូលសម្អាតខ្លួននឹងបានសម្រាកដូចគ្នា
____________________
To Be Continue....✨🐾
@Jane-ជេន