"Daddyရေ... ပြန်မလာသေးဘူးလား....နောက်ကျနေပြီ....
ပါးပါးကညနေကတည်းနဲ့ငိုနေတာ...ခု ထိလည်းချော့လို့လည်းမရဘူး"
Company မှာ နွေရာသီထုတ်ကုန်အတွက် Reportတွေစစ်နေတုန်း ရိဟော်က Phဆက်လာသည်။ကားသော့ကို ဆွဲပြီး ချွတ်ထားတဲ့အပေါ် ကုတ်ကိုတောင် မဝတ်နိုင်တော့ဘဲ အတွင်းရေးမှူးနေရာ မရမကပြန်လုပ်ခိုင်းထားတဲ့ ယွီပင်းကို အလုပ်တွေလွဲပြီး အိမ်ကိုအမြန်သွားရသည်။
"Daddy"
ရိဟော်လေးက ရှောင်ကျန့်ကို မြင်တော့ အပြေးလာကြိုရင်း သူ့ပါးရှိရာကို လက်ညိုးထိုးပြသည်။မုန့်ခွံတွေပွယောင်းနေသော ဧည့်ခန်းအလယ် မှာ တရှုံ့ရှုံ့နဲ့ ငိုနေတဲ့ အချစ်က သူ့ကို မြင်တော့ ပြေးလာသည်။
"မောင်...အဟင့်"
ရင်ခွင်ထဲကို ဇွတ်ထိုးဝင်လာတဲ့ အချစ်ကျောကို ခပ်ဖွဖွဖက်ရင်း ရိကျန့်ကိုကြည့်တော့ နှာခေါင်းရှုံ့ပြသည်။ရိဟော်ကလည်း ဆိုဖာပေါ် ထိုင်နေသော ရိကျန့်ဘေးထိုင်ကာ မနိုင်ဘူးဆိုသည့်သဘောနှင့် ခေါင်းခါပြသည်။
ဘာလို့ငိုတာလဲ လို့ မျက်ခုံးပင့်ပြတဲ့အခါ ရိကျန့်က TVကို လက်ညိုးထိုးပြသည်။
K dramaတွေ ကြည့်ပြီး သားတွေချော့မရအောင်ငိုလို့ သူ Company ကနေ အိမ်ပြန်လာရတာ သုံးကြိမ်ရှိပြီ။
"အချစ်...K drama တွေမကြည့်ဖို့ မောင်ပြောထားတယ်မလား"
ဆိုဖာပေါ် တွဲခေါ်လာရင်း သူကစကားဆိုတော့ အချစ်က ငိုမဲ့မဲ့မျက်နှာပေးလေးဖြစ်သွားပြန်သည်။
"ငါက ကြည့်ချင်လို့ဟာကို....ဒါနဲ့ သားတွေက မနက်ဖြန်ဆို ကျောင်းတက်ရပြီ....ငါက အိမ်မှာတစ်ယောက်တည်းနေရမှာလား...မောင်မင်းအလုပ်မသွားနဲ့တော့"
"ဒါမှမဟုတ်....ငါပါလိုက်ခဲ့ရမလား"
ရိပေါ် ပြောတာကို နားစိုက်ထောင်နေတဲ့ မောင်က သူ့စကားအဆုံး မျက်မှောင်ကအနည်းငယ်ကျုံ့သွားသည်။
"မောင်....ပြောလေ....ငါလိုက်ရမလားလို့"
ပါးပါး ၏ တဂျီဂျီကောက်နိုင်မှုနှင့်Daddy၏ချော့မော့မှုတို့က မပြီးနိုင် မစီးနိုင်ဖြစ်မလာခင် ရိဟော်နှင့်ရိကျန့်က လစ်ထွက်ရန်ပြင်ရသည်။မဟုတ်ရင်....ပါးပါးရဲ့ စူးစူးဝါးဝါးအော်ငိုသံကြောင့် နှစ်ယောက်လုံးနားတွေအူရလိမ့်မည်။
"Daddy.... ရောက်လာပြီဆိုတော့....သားတို့သွားတော့မယ်....ညစာလည်းစားပြီးသွားပြီမို့...ရိ ကျန့်လေးကို သေချာသန့်ရှင်းပေးပြီး...အနားယူပါတော့မယ်"
"သားတို့အခန်းကို ဂျက်ချထားမှာနော်...Daddy...ပါးပါးကို နိုင်အောင်ထိန်းနော်...သားတို့အခန်းထဲ လာပြီး အော်မငိုစေနဲ့"
"အင်း....အင်းပါကွာ"
Company ကိုမလိုက်ရဘူးပြောတိုင်း ငိုပြီး သားတွေအိပ်နေတာကို မရမကနိုးပြီး တိုင်တန်းတတ်သည့်အချစ်ကြောင့် ရိကျန့်က မှာသွားခြင်းဖြစ်သည်။အချစ်က တစ်ခါငိုရင်တစ်နာရီလောက်ကြာပြီး မရပ်မနားချော့နေရသည်မို့ ရိကျန့်ရော ရိဟော်ပါ သူတို့ပါးပါးလာငိုမှာကို သေမလောက်ကြောက်နေပုံပေါ်သည်။
"အချစ်ကလည်းကွာ...အချစ်က အရင်ကထက် အများကြီးချစ်ဖို့ကောင်းလာတာကို....မောင်ကအချစ်ကို ဝှက်ထားချင်တာ"
"အဲ့တော့ ငါ့ကို ခေါ်မှာလား...မခေါ်ဘူးလား"
သူမေးသည်ကို အဖြေပြန်မလာတဲ့ မောင်ကြောင့် ရိပေါ်က အလိုမကျတော့။
"မောင်...မင်းငါ့ကို မခေါ်ဘူးမလား ရတယ်...မလိုက်ဘူး"
အချစ်ကပြောပြီး ထသွားတာမို့ ရှောင်ကျန့်က အိတ်တွေအမြန်ယူပြီး လိုက်သွားရသည်။အချစ်က ဘာမှမပြောဘဲ ကုတင်ပေါ် တက်အိပ်နေတာမို့ ရှောင်ကျန့်က ရေအမြန်ချိုးရသည်။သူရေချိုးပြီး ထွက်လာတော့ အချစ်က အိပ်တောင်ပျော်နေပြီ။လူကြီးဆိုးလေးက ငိုရတာပင်ပန်းသွားပြီထင်ပါရဲ့။
နဖူးပေါ် ခပ်ဖွဖွအနမ်းခြွေမိတော့ အချစ်က မျက်လုံးတောင် မဖွင့်ဘဲ စကားဆိုလာသည်။
"ငါ့ကိုလာမထိနဲ့...အိပ်ရင် ဖက်လုံးမကျော်နဲ့...
မင်းကိုငါမခေါ်ဘူး"
အလယ်က ဖက်လုံးကို ခြားထားကာ လက်ညိုးထိုးပြလာသည့်အချစ်ကြောင့် ရှောင်ကျန့်ငိုချင်သွားရသည်။ အချစ်ကိုယ်နွေးနွေးအိအိလေးကို ပဲ သူကဖက်အိပ်ချင်တာမို့ ဖက်လုံးကိုအလိုမရှိပါဘူး။
"အချစ်ကလည်းကွာ...အချစ်က အရမ်းချစ်စရာကောင်းနေတော့ မောင်ကစိတ်မချလို့ မခေါ်ချင်တာလေကွာ...ဖက်လုံးကြီးတော့ မောင်တို့ကြားမခြားပါနဲ့လား"
"ခါးပေါ်ကလက်ကိုဖယ်လိုက်...မင်းနဲ့ငါ မခေါ်ဘူး"
ခါးထက်က လက်တစ်စုံကို ဖယ်ချလိုက်ပြီး စောင့်ကို ပခုံးစပ်နားထိ ဆွဲခြုံကာ မောင့်ကိုကျောပေးအိပ်ပစ်လိုက်သည်။တော်တော်ကြာငိုထားတာမို့ မျက်ခွံတွေက လေးလံလာကာ ခါးပေါ်ထပ်မံရောက်လာတဲ့ မောင့်လက်တွေကို လည်း ဖယ်မထုတ်ချင်တော့တာမို့ မသိသလို သာ အိပ်ပစ်လိုက်တော့သည်။
"အဟွန်း....အိပ်ပျော်နေတာများ...အပြစ်ကင်းနေရော...ဒီသေးသေးလေးက ဘယ်လိုများ ရစ်နိုင်ရတာလဲ"
အသက်ရှုသံမှန်မှန်နဲ့ အိပ်ပျော် သွားတဲ့ အချစ်ကို ရင််ခွဲထဲ ဆွဲထည့်လိုက်ပြီး အလယ်ကခြားနေတဲ့ဖက်လုံးကိုကုတင်ပေါ်က ကန်ချပစ်လိုက်သည်။ ပါးဖောင်းဖောင်းလေးတွေကို တတိတိကိုက်လိုက်တော့ မျက်နှာက အနည်းငယ်ရှုံ့မဲ့လာသည်။
"ချစ်ဖို့ကောင်းလွန်းလို့ မြိုချထားလိုက်ချင်တယ်"
.....
"ပါးပါးရေ သားတို့သွားတော့မယ် "
သူ့ပါးပါးရဲ့ ပါးတစ်ဖက်ကို တစ်ယောက်စီနမ်းပြီး လွယ်အိတ်လေးတွေယူပြီး သားတွေက သွားတော့ လူကြီးလေးက မျက်ရည်လေးတလည်လည် နှင့်ကျန်နေသည်။
"မောင်...ငါ့ကို တစ်ကယ်မခေါ်ဘူးလားဟင်"
သူ့ကိုကြည့်နေတဲ့ မောင့်ကို မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ မေးလိုက်ပေမယ့် မောင်က အနည်းငယ်ပူနေတဲ့ သူ့ဗိုက်လေးကိုသာ တယုတယပွတ်သပ်နေသည်။
"အချစ်...မောင်အချစ်စားဖို့ အကုန်လုပ်ပေးထားပြီနော်....တစ်ခုခုဆို မောင့်ကိုPhဆက်နော်...မောင်က အချစ်ကို အရမ်းချစ်တာ..သိတယ်မလား"
"မသိဘူး"
မောင်က သူ့ကို ချစ်ရည်လဲ့နေတဲ့ မျက်ဝန်းတွေနဲ့ငေးပြီး နဖူးကို ခပ်ဖွဖွနမ်းပြီးသာ ထွက်သွားသည်။သားတွေနဲ့အတူ မောင်ပါ ထွက်သွားတော့ ရိပေါ် က အိမ်ကြီးထဲမှာ တစ်ယောက်တည်းကျန်ခဲ့သည်။
"မောင်....မင်းလူဆိုးကောင်"
.....
"ပါးပါး....သားတို့ကို ဖိုးအိမ်ပဲပို့ပေး....Daddyပဲ ပါးကိုချော့လိုက်တော့"
ရိကျန့်က ကားပေါ် တက်တက်ချင်း နားပင်မနားဘဲ ပြောသည်။ရိဟော်ကလည်း သူ့ညီပြောတာကို လက်မတထောင်ထောင်။
"အင်း....Daddyပို့ပေးမယ်...နောက်ရက်ကျောင်းကို အဲဲ့ဒီကပဲ သွားမှာလား"
"ဟုတ်ကဲ့....Daddy"
.....
"အချစ်ရေ....အချစ်"
ပါးတို့နဲ့ စကားပြောပြီး ပြောလာတော့ အိမ်ကြီးက မည်းမှောင်နေသည်။ မီးခလုတ်တွေအကုန်ဖွင့်ကာ ထမင်းစားခန်းပါဝင်ရှာသည်အထိ အချစ်ကို မတွေ့။အုပ်ဆောင်းအောက်မှာ သူပြင်ဆင်ပေးထားသည့် မနက်စာကလည်း အရာတောင်မယွင်း။
"အချစ်ရေ....အချစ်..."
အပေါ်ထပ်အိပ်ခန်းကို အပြေးအလွှားသွားကကြည့်တော့မှ ကုတင်ထက်မှာ ကားယားလေးအိပ်ပျော်နေသည်။ပြတင်းပေါက်ဘေးမှာ ခုံလေးရှိနေပုံအရ အချစ်က သူပြန်လာတာကို စောင့်နေခဲ့ပုံပေါ်သည်။ မျက်ရည်စီးကြောင်းလေးတွေနဲ့ အချစ်က အိပ်ပျော်နေတာတောင် တစ်ခါတစ်ခါ ရှိုက်နေသေးတာမို့ ရှောင်ကျန့်က ခေါ်သွားဖို့ပဲ ရွေးချယ်လိုက်သည်။
"အချစ်....အချစ်"
ပခုံးကို အနည်းငယ်လှုပ်နိုးလိုက်တော့ အချစ်က အင်းအဲနှင့်နိုးလာသည်။သူ့ကိုမြင်တော့ အချစ်က ကျောပေးကာအိပ်သွားပြန်သည်။
"အချစ်....ထမင်းမစားရသေးဘူးမလား..."
"ဟင်....အချစ်"
ပါးဖောင်းဖောင်းတွေကို တို့ထိရင်း မေးနေတဲ့မောင့်ကို ရိပေါ်မဖြေချင်ဘူး။ သို့သော် စိတ်ပူနေတဲ့မျက်ဝန်းတွေနဲ့ စိတ်မကောင်းဖြစ်နေဟန်တွေကြောင့်ရိပေါ်က လျစ်လျှူမရှုရက်ဘူး။
"အင်း... ဘာလို့နောက်ကျနေတာလဲ..သားတွေရော"
"သားတွေက ပါးတို့အိမ်နေခဲ့တယ်....ထ....မောင်တို့အပြင်မှာ သွားစားကြမယ်"
"အပြင်သွားမယ်....မင်းက...ငါ့ကိုအပြင်ရောခေါ်ချင်လို့လား"
မျက်ဝန်းညိုညိုလေးတွေက မျက်ရည်စက်တွေခိုတွဲလာကာ အသံက တိမ်သွားရတာမို့ ရှောင်ကျန့်က ပွေ့ချီလိုက်ပြီးပါးဖောင်းဖောင်းတွေကို ငုံ့နမ်းပစ်လိုက်သည်။
"မောင်က အချစ်ကိုဘာလို့မခေါ်ရဲရမှာလဲ...အချစ်တစ်ယောက်တည်းမထားတော့ဘူး...နောက်ရက်ကျ မောင်နဲ့အတူ ခေါ်သွားတော့မှာ"
"အင်း....သားတွေရောသွားခေါ်ရအောင်..."
"အချစ်ကလေးသဘောပါဗျာ"
.....
"မောင်ရေ....ငါနေလို့မကောင်းဘူး...ခါးကိုက်တယ်"
မီးဖွားချိန် နီးလာပြီမို့ အမ်းနေတဲ့ ခြေဖမိုးတွေက သူ့ရှေ့ရောက်လာပြီး အချစ်က သူ့ကိုပြောလာတာမို့ သူကပဲ အလိုက်တသိ နှိပ်ပေးရသည်။သားတွေရဲ့ ဝေယျာဝစ္စ တွေကို လုပ်ဖို့မလွယ်တာမို့ သားတွေကို ပါးနဲ့မားဆီ ပို့ထားလိုက်သည်။
"မောင်....ငါဗိုက်တွေကိုလဲ ကြည့်အုံး"
အရင်က ချပ်ရပ်နေတဲ့ ရိပေါ်ရဲ့ ဗိုက်ကလေးက အခုတော့ ပြတ်ရာတွေနဲ့။ နေ့တိုင်းမောင်က သံလွင်ဆီ လိမ်းပေးပေမယ့် အဆင်မပြေလှ။
"အချစ်ကို မောင်ကသိပ်ချစ်တာသိတယ်မလား....အချစ်ကောင်းကောင်းမွန်မွန် မီးဖွားနိုင်ရမယ်နော် "
"အင်းပါ...မောင်ရဲ့"
စိတ်ပူနေတဲ့ မောင့်ရင်ခွင်ထဲကို ရိပေါ်က ကလေးလေးလို တိုးဝေ့လိုက်သည်။မောင်လက်တွေက သူ့ကိုသိုင်းဖက်လာတာမို့ သူကမောင့်ရဲ့ မှည့်နက်လေးကို လှမ်းနမ်းလိုက်တော့ မောင့်နှုတ်ခမ်းဖျားတွေက ကော့တက်သွားသည်။
"မောင်....ငါမင်းကိုချစ်တယ်"
.....
"Daddyရေ....ပါးပါးအဆင်ပြေရဲ့လား"
"ပြေမှာပါ...သားရဲ့...ဦးဦးကျိရန်ရော ဦးဦးဟောက်ရွှမ်းရော ရှိတယ်နော်"
သူ့ပါးပါးကို စိတ်ပူနေတဲ့သားတွေကို နှစ်သိမ့်လိုက်ရပေမယ့် တစ်ကယ်တမ်းကျ ရှောင်ကျန့်ကိုယ်တိုင်ကလည်း စိတ်ပူနေရသည်။ မားကတော့ ဘုရားစာရွက်နေသလို ပါးက လည်းဝမ်ပါးတို့ကို အခြေအနေလှမ်းပြောနေသည်။
တစ်နာရီသာသာကြာပြီးသည့်နောက်မှာ ကျိရန်က မွေးခန်းထဲက ထွက်လာတာမို့ သားတွေရော သူပါ ကျိရန်နား ရောက်သွားရသည်။
"မိန်းကလေး Sean....အမွှာလေးတွေအတွက် ညီမလေးပါဗျာ"
"အချစ်ရောကျိရန်"
"Everything is ok"
.....
"ညီမလေးက သေးသေးလေးနော်"
"ညီမလေးက သားကိုတူတာ"
နီတာရဲကလေးငယ်ကို ကြည့်ကာ တစ်ယောက်တစ်မျိုးပြောနေတဲ့သားတွေကို ကြည့်ပြီး အဖေ နှစ်ယောက်က ပြုံးလို့ပျော်လို့။
အခန်းအတွင်းမှာလည်း ကလေးငယ်အသံတွေက ဆူလို့......။
.....
လက်ထပ်လက်စွပ်တွေအရောင်မှိန်စပြုပြီ။
နံရံမှာကပ်ထားတဲ့ သတို့သားဝတ်စုံနဲ့ ကောင်လေးနှစ်ဦးက ပါးရေနားရေတွေ တွန့်နေပြီ။
ကောင်လေးငယ်ငယ် နှစ်ဦး၊မိန်းမငယ်လေးတစ်ဦးနဲ့ အမျိုးသားနှစ်ဦးပါဝင်တဲ့ ဓာတ်ပုံလေးက ချစ်စံအိမ်လေးရဲ့ နံရံမှာနေရာယူလို့....။
By...Mimosa
အကုန်လုံး အဆုံးထိ ဖတ်ပြီးကြပြီ ထင်ပါတယ်....
"Daddyေရ... ျပန္မလာေသးဘူးလား....ေနာက္က်ေနၿပီ....
ပါးပါးကညေနကတည္းနဲ႕ငိုေနတာ...ခု ထိလည္းေခ်ာ့လို႔လည္းမရဘူး"
Company မွာ ႏြေရာသီထုတ္ကုန္အတြက္ Reportေတြစစ္ေနတုန္း ရိေဟာ္က Phဆက္လာသည္။ကားေသာ့ကို ဆြဲၿပီး ခြၽတ္ထားတဲ့အေပၚ ကုတ္ကိုေတာင္ မဝတ္နိုင္ေတာ့ဘဲ အတြင္းေရးမႉးေနရာ မရမကျပန္လုပ္ခိုင္းထားတဲ့ ယြီပင္းကို အလုပ္ေတြလြဲၿပီး အိမ္ကိုအျမန္သြားရသည္။
"Daddy"
ရိေဟာ္ေလးက ေရွာင္က်န့္ကို ျမင္ေတာ့ အေျပးလာႀကိဳရင္း သူ႕ပါးရွိရာကို လက္ညိုးထိုးျပသည္။မုန့္ခြံေတြပြေယာင္းေနေသာ ဧည့္ခန္းအလယ္ မွာ တရႈံ႕ရႈံ႕နဲ႕ ငိုေနတဲ့ အခ်စ္က သူ႕ကို ျမင္ေတာ့ ေျပးလာသည္။
"ေမာင္...အဟင့္"
ရင္ခြင္ထဲကို ဇြတ္ထိုးဝင္လာတဲ့ အခ်စ္ေက်ာကို ခပ္ဖြဖြဖက္ရင္း ရိက်န့္ကိုၾကည့္ေတာ့ ႏွာေခါင္းရႈံ႕ျပသည္။ရိေဟာ္ကလည္း ဆိုဖာေပၚ ထိုင္ေနေသာ ရိက်န့္ေဘးထိုင္ကာ မနိုင္ဘူးဆိုသည့္သေဘာႏွင့္ ေခါင္းခါျပသည္။
ဘာလို႔ငိုတာလဲ လို႔ မ်က္ခုံးပင့္ျပတဲ့အခါ ရိက်န့္က TVကို လက္ညိုးထိုးျပသည္။
K dramaေတြ ၾကည့္ၿပီး သားေတြေခ်ာ့မရေအာင္ငိုလို႔ သူ Company ကေန အိမ္ျပန္လာရတာ သုံးႀကိမ္ရွိၿပီ။
"အခ်စ္...K drama ေတြမၾကည့္ဖို႔ ေမာင္ေျပာထားတယ္မလား"
ဆိုဖာေပၚ တြဲေခၚလာရင္း သူကစကားဆိုေတာ့ အခ်စ္က ငိုမဲ့မဲ့မ်က္ႏွာေပးေလးျဖစ္သြားျပန္သည္။
"ငါက ၾကည့္ခ်င္လို႔ဟာကို....ဒါနဲ႕ သားေတြက မနက္ျဖန္ဆို ေက်ာင္းတက္ရၿပီ....ငါက အိမ္မွာတစ္ေယာက္တည္းေနရမွာလား...ေမာင္မင္းအလုပ္မသြားနဲ႕ေတာ့"
"ဒါမွမဟုတ္....ငါပါလိုက္ခဲ့ရမလား"
ရိေပၚ ေျပာတာကို နားစိုက္ေထာင္ေနတဲ့ ေမာင္က သူ႕စကားအဆုံး မ်က္ေမွာင္ကအနည္းငယ္က်ဳံ႕သြားသည္။
"ေမာင္....ေျပာေလ....ငါလိုက္ရမလားလို႔"
ပါးပါး ၏ တဂ်ီဂ်ီေကာက္နိုင္မႈႏွင့္Daddy၏ေခ်ာ့ေမာ့မႈတို႔က မၿပီးနိုင္ မစီးနိုင္ျဖစ္မလာခင္ ရိေဟာ္ႏွင့္ရိက်န့္က လစ္ထြက္ရန္ျပင္ရသည္။မဟုတ္ရင္....ပါးပါးရဲ႕ စူးစူးဝါးဝါးေအာ္ငိုသံေၾကာင့္ ႏွစ္ေယာက္လုံးနားေတြအူရလိမ့္မည္။
"Daddy.... ေရာက္လာၿပီဆိုေတာ့....သားတို႔သြားေတာ့မယ္....ညစာလည္းစားၿပီးသြားၿပီမို႔...ရိ က်န့္ေလးကို ေသခ်ာသန့္ရွင္းေပးၿပီး...အနားယူပါေတာ့မယ္"
"သားတို႔အခန္းကို ဂ်က္ခ်ထားမွာေနာ္...Daddy...ပါးပါးကို နိုင္ေအာင္ထိန္းေနာ္...သားတို႔အခန္းထဲ လာၿပီး ေအာ္မငိုေစနဲ႕"
"အင္း....အင္းပါကြာ"
Company ကိုမလိုက္ရဘူးေျပာတိုင္း ငိုၿပီး သားေတြအိပ္ေနတာကို မရမကနိုးၿပီး တိုင္တန္းတတ္သည့္အခ်စ္ေၾကာင့္ ရိက်န့္က မွာသြားျခင္းျဖစ္သည္။အခ်စ္က တစ္ခါငိုရင္တစ္နာရီေလာက္ၾကာၿပီး မရပ္မနားေခ်ာ့ေနရသည္မို႔ ရိက်န့္ေရာ ရိေဟာ္ပါ သူတို႔ပါးပါးလာငိုမွာကို ေသမေလာက္ေၾကာက္ေနပုံေပၚသည္။
"အခ်စ္ကလည္းကြာ...အခ်စ္က အရင္ကထက္ အမ်ားႀကီးခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလာတာကို....ေမာင္ကအခ်စ္ကို ဝွက္ထားခ်င္တာ"
"အဲ့ေတာ့ ငါ့ကို ေခၚမွာလား...မေခၚဘူးလား"
သူေမးသည္ကို အေျဖျပန္မလာတဲ့ ေမာင္ေၾကာင့္ ရိေပၚက အလိုမက်ေတာ့။
"ေမာင္...မင္းငါ့ကို မေခၚဘူးမလား ရတယ္...မလိုက္ဘူး"
အခ်စ္ကေျပာၿပီး ထသြားတာမို႔ ေရွာင္က်န့္က အိတ္ေတြအျမန္ယူၿပီး လိုက္သြားရသည္။အခ်စ္က ဘာမွမေျပာဘဲ ကုတင္ေပၚ တက္အိပ္ေနတာမို႔ ေရွာင္က်န့္က ေရအျမန္ခ်ိဳးရသည္။သူေရခ်ိဳးၿပီး ထြက္လာေတာ့ အခ်စ္က အိပ္ေတာင္ေပ်ာ္ေနၿပီ။လူႀကီးဆိုးေလးက ငိုရတာပင္ပန္းသြားၿပီထင္ပါရဲ႕။
နဖူးေပၚ ခပ္ဖြဖြအနမ္းေႁခြမိေတာ့ အခ်စ္က မ်က္လုံးေတာင္ မဖြင့္ဘဲ စကားဆိုလာသည္။
"ငါ့ကိုလာမထိနဲ႕...အိပ္ရင္ ဖက္လုံးမေက်ာ္နဲ႕...
မင္းကိုငါမေခၚဘူး"
အလယ္က ဖက္လုံးကို ျခားထားကာ လက္ညိုးထိုးျပလာသည့္အခ်စ္ေၾကာင့္ ေရွာင္က်န့္ငိုခ်င္သြားရသည္။ အခ်စ္ကိုယ္ႏြေးႏြေးအိအိေလးကို ပဲ သူကဖက္အိပ္ခ်င္တာမို႔ ဖက္လုံးကိုအလိုမရွိပါဘူး။
"အခ်စ္ကလည္းကြာ...အခ်စ္က အရမ္းခ်စ္စရာေကာင္းေနေတာ့ ေမာင္ကစိတ္မခ်လိဳ႕ မေခၚခ်င္တာေလကြာ...ဖက္လုံးႀကီးေတာ့ ေမာင္တို႔ၾကားမျခားပါနဲ႕လား"
"ခါးေပၚကလက္ကိုဖယ္လိုက္...မင္းနဲ႕ငါ မေခၚဘူး"
ခါးထက္က လက္တစ္စုံကို ဖယ္ခ်လိဳက္ၿပီး ေစာင့္ကို ပခုံးစပ္နားထိ ဆြဲၿခဳံကာ ေမာင့္ကိုေက်ာေပးအိပ္ပစ္လိုက္သည္။ေတာ္ေတာ္ၾကာငိုထားတာမို႔ မ်က္ခြံေတြက ေလးလံလာကာ ခါးေပၚထပ္မံေရာက္လာတဲ့ ေမာင့္လက္ေတြကို လည္း ဖယ္မထုတ္ခ်င္ေတာ့တာမို႔ မသိသလို သာ အိပ္ပစ္လိုက္ေတာ့သည္။
"အဟြန္း....အိပ္ေပ်ာ္ေနတာမ်ား...အျပစ္ကင္းေနေရာ...ဒီေသးေသးေလးက ဘယ္လိုမ်ား ရစ္နိုင္ရတာလဲ"
အသက္ရႈသံမွန္မွန္နဲ႕ အိပ္ေပ်ာ္ သြားတဲ့ အခ်စ္ကို ရင္္ခြဲထဲ ဆြဲထည့္လိုက္ၿပီး အလယ္ကျခားေနတဲ့ဖက္လုံးကိုကုတင္ေပၚက ကန္ခ်ပစ္လိုက္သည္။ ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးေတြကို တတိတိကိုက္လိုက္ေတာ့ မ်က္ႏွာက အနည္းငယ္ရႈံ႕မဲ့လာသည္။
"ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလြန္းလို႔ ၿမိဳခ်ထားလိုက္ခ်င္တယ္"
.....
"ပါးပါးေရ သားတို႔သြားေတာ့မယ္ "
သူ႕ပါးပါးရဲ႕ ပါးတစ္ဖက္ကို တစ္ေယာက္စီနမ္းၿပီး လြယ္အိတ္ေလးေတြယူၿပီး သားေတြက သြားေတာ့ လူႀကီးေလးက မ်က္ရည္ေလးတလည္လည္ ႏွင့္က်န္ေနသည္။
"ေမာင္...ငါ့ကို တစ္ကယ္မေခၚဘူးလားဟင္"
သူ႕ကိုၾကည့္ေနတဲ့ ေမာင့္ကို မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႕ ေမးလိုက္ေပမယ့္ ေမာင္က အနည္းငယ္ပူေနတဲ့ သူ႕ဗိုက္ေလးကိုသာ တယုတယပြတ္သပ္ေနသည္။
"အခ်စ္...ေမာင္အခ်စ္စားဖို႔ အကုန္လုပ္ေပးထားၿပီေနာ္....တစ္ခုခုဆို ေမာင့္ကိုPhဆက္ေနာ္...ေမာင္က အခ်စ္ကို အရမ္းခ်စ္တာ..သိတယ္မလား"
"မသိဘူး"
ေမာင္က သူ႕ကို ခ်စ္ရည္လဲ့ေနတဲ့ မ်က္ဝန္းေတြနဲ႕ေငးၿပီး နဖူးကို ခပ္ဖြဖြနမ္းၿပီးသာ ထြက္သြားသည္။သားေတြနဲ႕အတူ ေမာင္ပါ ထြက္သြားေတာ့ ရိေပၚ က အိမ္ႀကီးထဲမွာ တစ္ေယာက္တည္းက်န္ခဲ့သည္။
"ေမာင္....မင္းလူဆိုးေကာင္"
.....
"ပါးပါး....သားတို႔ကို ဖိုးအိမ္ပဲပို႔ေပး....Daddyပဲ ပါးကိုေခ်ာ့လိုက္ေတာ့"
ရိက်န့္က ကားေပၚ တက္တက္ခ်င္း နားပင္မနားဘဲ ေျပာသည္။ရိေဟာ္ကလည္း သူ႕ညီေျပာတာကို လက္မတေထာင္ေထာင္။
"အင္း....Daddyပို႔ေပးမယ္...ေနာက္ရက္ေက်ာင္းကို အဲဲ့ဒီကပဲ သြားမွာလား"
"ဟုတ္ကဲ့....Daddy"
.....
"အခ်စ္ေရ....အခ်စ္"
ပါးတို႔နဲ႕ စကားေျပာၿပီး ေျပာလာေတာ့ အိမ္ႀကီးက မည္းေမွာင္ေနသည္။ မီးခလုတ္ေတြအကုန္ဖြင့္ကာ ထမင္းစားခန္းပါဝင္ရွာသည္အထိ အခ်စ္ကို မေတြ႕။အုပ္ေဆာင္းေအာက္မွာ သူျပင္ဆင္ေပးထားသည့္ မနက္စာကလည္း အရာေတာင္မယြင္း။
"အခ်စ္ေရ....အခ်စ္..."
အေပၚထပ္အိပ္ခန္းကို အေျပးအလႊားသြားကၾကည့္ေတာ့မွ ကုတင္ထက္မွာ ကားယားေလးအိပ္ေပ်ာ္ေနသည္။ျပတင္းေပါက္ေဘးမွာ ခုံေလးရွိေနပုံအရ အခ်စ္က သူျပန္လာတာကို ေစာင့္ေနခဲ့ပုံေပၚသည္။ မ်က္ရည္စီးေၾကာင္းေလးေတြနဲ႕ အခ်စ္က အိပ္ေပ်ာ္ေနတာေတာင္ တစ္ခါတစ္ခါ ရွိုက္ေနေသးတာမို႔ ေရွာင္က်န့္က ေခၚသြားဖို႔ပဲ ေ႐ြးခ်ယ္လိုက္သည္။
"အခ်စ္....အခ်စ္"
ပခုံးကို အနည္းငယ္လႈပ္နိုးလိုက္ေတာ့ အခ်စ္က အင္းအဲႏွင့္နိုးလာသည္။သူ႕ကိုျမင္ေတာ့ အခ်စ္က ေက်ာေပးကာအိပ္သြားျပန္သည္။
"အခ်စ္....ထမင္းမစားရေသးဘူးမလား..."
"ဟင္....အခ်စ္"
ပါးေဖာင္းေဖာင္းေတြကို တို႔ထိရင္း ေမးေနတဲ့ေမာင့္ကို ရိေပၚမေျဖခ်င္ဘူး။ သို႔ေသာ္ စိတ္ပူေနတဲ့မ်က္ဝန္းေတြနဲ႕ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနဟန္ေတြေၾကာင့္ရိေပၚက လ်စ္လ်ႉမရႈရက္ဘူး။
"အင္း... ဘာလို႔ေနာက္က်ေနတာလဲ..သားေတြေရာ"
"သားေတြက ပါးတို႔အိမ္ေနခဲ့တယ္....ထ....ေမာင္တို႔အျပင္မွာ သြားစားၾကမယ္"
"အျပင္သြားမယ္....မင္းက...ငါ့ကိုအျပင္ေရာေခၚခ်င္လို႔လား"
မ်က္ဝန္းညိုညိုေလးေတြက မ်က္ရည္စက္ေတြခိုတြဲလာကာ အသံက တိမ္သြားရတာမို႔ ေရွာင္က်န့္က ေပြ႕ခ်ီလိုက္ၿပီးပါးေဖာင္းေဖာင္းေတြကို ငုံ႕နမ္းပစ္လိုက္သည္။
"ေမာင္က အခ်စ္ကိုဘာလို႔မေခၚရဲရမွာလဲ...အခ်စ္တစ္ေယာက္တည္းမထားေတာ့ဘူး...ေနာက္ရက္က် ေမာင္နဲ႕အတူ ေခၚသြားေတာ့မွာ"
"အင္း....သားေတြေရာသြားေခၚရေအာင္..."
"အခ်စ္ကေလးသေဘာပါဗ်ာ"
.....
"ေမာင္ေရ....ငါေနလို႔မေကာင္းဘူး...ခါးကိုက္တယ္"
မီးဖြားခ်ိန္ နီးလာၿပီမို႔ အမ္းေနတဲ့ ေျခဖမိုးေတြက သူ႕ေရွ႕ေရာက္လာၿပီး အခ်စ္က သူ႕ကိုေျပာလာတာမို႔ သူကပဲ အလိုက္တသိ ႏွိပ္ေပးရသည္။သားေတြရဲ႕ ေဝယ်ာဝစၥ ေတြကို လုပ္ဖို႔မလြယ္တာမို႔ သားေတြကို ပါးနဲ႕မားဆီ ပို႔ထားလိုက္သည္။
"ေမာင္....ငါဗိုက္ေတြကိုလဲ ၾကည့္အုံး"
အရင္က ခ်ပ္ရပ္ေနတဲ့ ရိေပၚရဲ႕ ဗိုက္ကေလးက အခုေတာ့ ျပတ္ရာေတြနဲ႕။ ေန႕တိုင္းေမာင္က သံလြင္ဆီ လိမ္းေပးေပမယ့္ အဆင္မေျပလွ။
"အခ်စ္ကို ေမာင္ကသိပ္ခ်စ္တာသိတယ္မလား....အခ်စ္ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ မီးဖြားနိုင္ရမယ္ေနာ္ "
"အင္းပါ...ေမာင္ရဲ႕"
စိတ္ပူေနတဲ့ ေမာင့္ရင္ခြင္ထဲကို ရိေပၚက ကေလးေလးလို တိုးေဝ့လိုက္သည္။ေမာင္လက္ေတြက သူ႕ကိုသိုင္းဖက္လာတာမို႔ သူကေမာင့္ရဲ႕ မွည့္နက္ေလးကို လွမ္းနမ္းလိုက္ေတာ့ ေမာင့္ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားေတြက ေကာ့တက္သြားသည္။
"ေမာင္....ငါမင္းကိုခ်စ္တယ္"
.....
"Daddyေရ....ပါးပါးအဆင္ေျပရဲ႕လား"
"ေျပမွာပါ...သားရဲ႕...ဦးဦးက်ိရန္ေရာ ဦးဦးေဟာက္႐ႊမ္းေရာ ရွိတယ္ေနာ္"
သူ႕ပါးပါးကို စိတ္ပူေနတဲ့သားေတြကို ႏွစ္သိမ့္လိုက္ရေပမယ့္ တစ္ကယ္တမ္းက် ေရွာင္က်န့္ကိုယ္တိုင္ကလည္း စိတ္ပူေနရသည္။ မားကေတာ့ ဘုရားစာ႐ြက္ေနသလို ပါးက လည္းဝမ္ပါးတို႔ကို အေျခအေနလွမ္းေျပာေနသည္။
တစ္နာရီသာသာၾကာၿပီးသည့္ေနာက္မွာ က်ိရန္က ေမြးခန္းထဲက ထြက္လာတာမို႔ သားေတြေရာ သူပါ က်ိရန္နား ေရာက္သြားရသည္။
"မိန္းကေလး Sean....အမႊာေလးေတြအတြက္ ညီမေလးပါဗ်ာ"
"အခ်စ္ေရာက်ိရန္"
"Everything is ok"
.....
"ညီမေလးက ေသးေသးေလးေနာ္"
"ညီမေလးက သားကိုတူတာ"
နီတာရဲကေလးငယ္ကို ၾကည့္ကာ တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳးေျပာေနတဲ့သားေတြကို ၾကည့္ၿပီး အေဖ ႏွစ္ေယာက္က ၿပဳံးလို႔ေပ်ာ္လို႔။
အခန္းအတြင္းမွာလည္း ကေလးငယ္အသံေတြက ဆူလို႔......။
.....
လက္ထပ္လက္စြပ္ေတြအေရာင္မွိန္စျပဳၿပီ။
နံရံမွာကပ္ထားတဲ့ သတို႔သားဝတ္စုံနဲ႕ ေကာင္ေလးႏွစ္ဦးက ပါးေရနားေရေတြ တြန့္ေနၿပီ။
ေကာင္ေလးငယ္ငယ္ ႏွစ္ဦး၊မိန္းမငယ္ေလးတစ္ဦးနဲ႕ အမ်ိဳးသားႏွစ္ဦးပါဝင္တဲ့ ဓာတ္ပုံေလးက ခ်စ္စံအိမ္ေလးရဲ႕ နံရံမွာေနရာယူလို႔....။
By...Mimosa
အကုန္လုံး အဆုံးထိ ဖတ္ၿပီးၾကၿပီ ထင္ပါတယ္....