Sarah liet haar blik over de andere paarden in het starthek gaan, haar blik bleef even hangen op het paard met de nummer drie. Die hengst stond kalm in zijn box en zijn ogen lagen strak op de renbaan, zoals die van Inyanga. Naast haar stond Masterplan al in zijn box, nu bereden door Eddie Mouster. Eddie grijnsde naar haar. Dankzij de paar weken dat hij met Inyanga gereden had, kreeg hij eindelijk de kansen die hij verdiende. Al besefte Sarah dat Masterplan een gevaarlijker tegenstander zou zijn met Eddie op zijn rug.
"Alles goed, Ed?" riep ze naar hem.
"Beter dan ooit! Jij?" vroeg hij terug. Sarah zuchtte. Eddie wist dat Sarah hier niet graag was. De starters probeerden het laatste paard in het hek te krijgen en Eddie en Sarah richtten hun blik op de baan. Tyler en Joey wisselden een blik. Ze waren beiden geen fan van Eddie.
De bel ging en Inyanga sprintte naar voor. Met een snelle blik zag Sarah dat zij en Frootloop, het nummer drie, een halve lengte voorlagen. Ze spoorde de merrie aan om dichter bij haar grootste concurrent te raken. Een onregelmatigheid in de achterhand van haar merrie deed haar omkijken. Het paard dat naast haar gestart was, liep achter haar. Hij was slecht gestart en probeerde vroeg naar binnen te vallen om zijn schade in te halen, hierdoor had hij het paard recht op Inyanga's achterhand gestuurd.
Sarah kon alleen maar vermoeden dat hij op een van Inyanga's benen geschopt had. Ze riep naar de jockey dat hij opzij moest en ging recht in haar beugels staan. Ze wou geen blessure riskeren en wou Inyanga vertragen, maar de hengst achter haar kon niet verder opzij.
Wanhopig probeerde Sarah Inyanga naar buiten te trekken zodat ze naast de hengst achter haar kwam, maar de merrie vocht hard tegen het bit. Sarah vloekte dat ze Chex niet hadden meegebracht en ze speurde de baan af naar een van de hulppaarden, maar niemand scheen te merken dat ze in de problemen zat. Inyanga vertraagde niet, net nu liet de merrie zich niet rijden. Ze nam haar bit vast en strekte zich verder uit dan ooit.
Sarah besloot dat het vast wel meeviel en liet de merrie lopen. De grote hengst die nu rechts van haar liep, wou mee met haar versnellen. In een fractie van een seconde mistrapte die zich.
Aan de zijlijn slaakte Joey een kreet. Hij zag de grote hengst struikelen en tegen Inyanga opbotsen in een poging recht te blijven. Hierdoor slingerde Inyanga links tegen Masterplan, die ook veel meer gewicht had dan de kleine merrie. Inyanga, die in haar inhaalbeweging volledig uitgestrekt liep, was snel uit balans.
Joey liep de baan al op voor het paard viel, op de hielen gezeten door Tyler. Paniek overviel Sarah toen ze Inyanga naar links voelde wijken. Ze beukte hard tegen Masterplan op en probeerde haar evenwicht te vinden, maar Masterplans schouder duwde haar de verkeerde kant uit.
Voor ze het goed en wel besefte smakte ze tegen de grond. Inyanga rolde over haar rechterschouder en Sarah belandde net links van haar. In een reflex rolde ze met gesloten ogen weg van Inyanga's trappelende benen.
Sarah hoorde het dreigende gedonder van paardenhoeven en maakte zich zo klein als ze kon, haar ogen stevig toegeknepen. Met haar armen angstvallig om haar gezicht geslagen en iedere spier in haar lichaam opgespannen, maakte ze zich klaar voor impact. Haar angst perste zich onder de vorm van gekrijs uit haar longen. Ze hoorde hoeven over haar helm schrapen. De stoot van een paardenbeen gooide haar terug in de richting van Inyanga, maar die lag daar niet meer.
Het donderende lawaai was gepasseerd en Sarah opende paniekerig haar ogen. Het veld was gepasseerd en ze leefde nog. Inyanga galoppeerde achter het veld aan. Sarah slikte, zelfs van hier kon ze zien dat Inyanga's achterbeen de grond niet raakte. Tranen rolden over haar wangen. Angst, paniek en spijt om Inyanga, haar favoriete paardje dat zo moedig op drie benen verder streed. Rennen was wat van haar verwacht werd en dat had ze altijd zonder morren gedaan.
Joey viel naast haar op zijn knieën: "Sarah?" De paniek die zij net gevoeld had, was ook duidelijk in zijn stem hoorbaar.
"Ik ben oké", snikte ze. Joey klikte haar helm los en onderzocht met zijn handen haar gezicht.
"Oh god. Bij die laatste dacht ik..", hij maakte zijn niet af. "Kan je alles bewegen?" vroeg hij, terwijl hij zijn duim in de lucht stak.
"Ik hoop dat je Charlie geen hartaanval bezorgd hebt", zei hij terwijl Sarah haar armen en benen probeerde. De renbaandokter kwam er nu ook bij.
"Help me even recht, Joey", zei ze. Joey wou protesteren, maar de dokter zei niks.
Toen ze rechtstond probeerde ze Inyanga te vinden. Moedige kleine Inyanga, die ergens op drie benen zichzelf bleef bewijzen. Tyler kwam nu ook toe en Sarah gaf hem geen kans om iets te vragen:
"Inyanga, Tyler! Alsjeblieft, zorg dat ze geholpen wordt."
Hij keek haar even bezorgd aan, de jongen was uit het veld geslagen en hij besefte nauwelijks wat ze hem vroeg. Ze had duidelijk niet door hoe haar val er had uitgezien. De vastberadenheid in haar blik maakte hem echter duidelijk dat ze relatief ongedeerd was en hij knikte voor hij verder doorliep, op zoek naar de kleine merrie.
"Jij hebt heel veel geluk gehad", besloot de dokter na een kort onderzoek. Lichte hersenschudding en een paar gekneusde ribben. Voor de zekerheid wil ik je straks wel mee naar de kliniek. Ik moet interne bloedingen uitsluiten." Joey zat naast haar in de camionette waarmee de dokter de baan was opgereden. Hij hield haar hand vast en was lijkbleek.
"Inyanga ging overkop en je rolde recht naar de andere paarden", bracht hij uit, niet zo zeer tegen Sarah. De shock sheen hem nu pas echt te raken. "Die laatste moest springen om je te ontwijken." Hij legde zijn hand op haar voorhoofd. "Ik was zo zeker dat ik...", alweer maakte hij zijn zin niet af.
Sarah draaide zich naar de verpleegster, die haar enkel intapete.
"Wat was er met mijn enkel?" vroeg ze verdwaasd en de verpleegster lachte vriendelijk.
"Niks ergs, liefje. Je hebt hem verzwikt."
"Oh. Kan er iemand mijn opa zoeken? Oh en Joey, je moeten bij Tyler naar Inyanga kijken, haar achterbeen", zei Sarah. Joey wendde zijn blik af. Hij wou haar niet vertellen wat hij gezien had. Nog niet.
"Ik wacht nog tot Charlie hier is", antwoordde hij, hij tilde de hand die hij vasthield op en kuste de rug van haar hand. "Hij zou me nooit vergeven dat ik je alleen liet. En Tyler is de beste man ter wereld om bij Inyanga te zijn."
Enkele minuten later stapte Charlie de camionette in. Zijn oude gezicht was lijkbleek en zijn rimpels leken plots veel dieper dan normaal.
"Sarah, oh meisje!" stamelde hij en hij nam haar vrije hand beet. "Dank je, Joe", zei hij, zonder zijn blik van zijn kleindochter te halen.
"Ik ga Tyler helpen en kom daarna ook naar het ziekenhuis", vertelde Joey. Hij kneep even in Sarah's hand en klopte Charlie opbeurend op de schouder.
"Joe?", zei Charlie en nu kreeg hij zijn ogen even van Sarah los: "Alles wat nodig is." Joey knikte en stapte uit de camionette. Hij haastte zich naar de stallen waar hij een dierenarts aan Inyanga's stal zag staan. Hij rende naar haar stal en keek recht in Tyler's bezorgde ogen. De blonde jongen schudde zijn hoofd en Joey zag dat zijn ogen waterig werden. Hij wendde zijn blik nu naar de dierenarts.
"Het spijt me, jongen. Die pees is volledig over", zei die.
Joey klemde zijn kaken op elkaar.
"Heb je een echo gedaan?"
"Nog niet, maar het is zo wel duidelijk. Eerlijk gezegd denk ik dat we blij mogen zijn dat haar been niet gebroken is."
Joey knikte, daar was Charlie bang voor geweest, wist hij. Daar was hij zelf ook zeker van geweest.
"En voor de rest? Bij die val had ik niet meteen het idee dat haar achterbeen veel druk te verwerken kreeg?" vroeg hij.
De dierenarts schudde zijn hoofd.
"Die pees is beschadigd toen een paard op haar achterbeen trapte. De valpartij en vooral het rechtspringen heeft er waarschijnlijk voor gezorgd dat het volledig verder gescheurd is. Ze kan natuurlijk de eerste dagen wel pijnlijk zijn in haar nek en rug. Het was een behoorlijke smak. Verder heeft ze pijn in haar schouder. Ik vermoed dat ook daar een pees geraakt is. "
Joey knikte en voelde zich misselijk. Alsof het steeds beter tot hem doordrong hoeveel geluk Sarah had gehad. "Ik heb haar een ontstekingsremmer gespoten", ging de dierenarts onverstoord verder. "Haar been moet regelmatig gekoeld en in gebandageerd worden. Eventueel kan ze nog cortisone krijgen, maar de realiteit is dat dit paard het einde van haar korte carrière bereikt heeft. Na maanden herstel kan ze misschien dienen in de fok, maar daar zal veel tijd en moeite in kruipen."
Joey knikte: "Dat moet dan maar." Hij bedankte de dierenarts en keerde zich naar Tyler, die duidelijk gewacht had op nieuws omtrent Sarah's toestand. Eddie Mouster stak ondertussen ook zijn hoofd in de stal.
"Ik snap het niet", zei Eddie meteen toen hij Joey's blik opving en Joey besefte dat hij zich afvroeg of hij schuld trof. Joey legde de twee mannen uit wat er aan de hand was.
"Jij kon er niks aan doen, Eddie. Als Masterplan niet zo stevig had geweest was het misschien nog veel erger geweest", zei Joey. Tyler knikte instemmend.
"Dan waren er meer dan één gevallen", vulde hij aan.
"Ik zal wel bij Inyanga blijven", opperde Eddie, die zich duidelijk toch schuldig voelde. "Dan kunnen jullie allebei naar het ziekenhuis." Tyler keek hoopvol naar Joey en die knikte instemmend.
"We kunnen de eerste uren toch niet veel voor haar doen", zei hij spijtig en hij streek de merrie even door haar manen.
In stilte reden Joey en Tyler naar het ziekenhuis, waar ze zich bij Charlie voegden.
"Ze zijn bezig met een echo", zei deze gespannen en vroeg dan naar zijn paard. Charlie leek opgelucht.
"Dat ze niet meer zou rennen was me meteen al duidelijk, maar ik zou het werkelijk niet eerlijk vinden dat ze niet van haar leven zou mogen genieten. Ik weet zeker dat Sarah dat ook vindt." Joey knikte instemmend en Tyler scheen in een shocktoestand te verkeren.
Een half uur later bevestigde Sarah dat haar hart brak toen ze haar kleine dappere merrie achter de anderen had zien aanrennen.
"Ze zal geweldige veulens geven", probeerde Joey de grimmige sfeer te verlichten. In realiteit zouden ze nooit weten hoeveel de kleine merrie werkelijk in haar mars had. Voor Sarah was haar ergste nachtmerrie uitgekomen. Of zij zelf ooit nog op de renbaan zou verschijnen durfde niemand te vragen.