"ALAM ko kung ano ang binabalak mong gawin, Nelson," Lora hissed. "Get away, please..." Nakita niya sa sulok ng mga mata niya kanina ang pagdating ng kasintahan. Pero hindi niya ito makuhang batiin dahil nakatuon ang pansin niya sa nanginginaing mga itik na hindi niya gustong mabulabog. At ilang pulgada na lang ang layo ng nguso ng kasintahan mula sa pisngi niya. May ilang minuto na siyang naghihintay ng magandang shot tulad ng paglipad ng isang itik mula sa grupong nanginginain upang makasingit.
At hindi niya makuhang kumilos sa pagkakatalungko sa lupa kahit nangangawit na siya. She was closer to the picture she had spent three days trying to capture. At kung sisikuhin niya ang pagsasamantala ni Nelson sa sitwasyon niya'y baka mawala siya sa tamang focus.
She zoomed on her lens. At hustong nangyari ang inaasahan niyang paglipad ng itik ilang dangkal mula sa lupa'y siyang paglapat ng mga labi ni Nelson sa pisngi niya. Nagalaw ang camera niya at hindi niya nakunan ang gustong makunan.
"Oh, I could kill you for that!" naiinis niyang sabi rito. "Kay tagal kong hinintay ang pagkakataong iyon!"
Subalit ngumisi lamang si Nelson. "Pati ba naman kasi itik ay kinukunan mo ng litrato. Ano ka ba naman, Lora!"
She opened her mouth to say something scathing but changed her mind. Ano mang paliwanag sa kasintahan na mahalaga para sa kanya ang ginagawa'y hindi nito maiintindihan.
Nanunulis ang ngusong isinabit niya sa leeg ang camera at naupo sa isang patay na kahoy. Naupo sa tabi niya si Nelson at inakbayan siya.
"Huwag ka nang magtampo. Puwede mo namang kunan ng litrato anumang oras ang mga itik, 'di ba?"
Mabigat na nagbuntong-hininga ang dalaga. Sinisikap alisin ang inis para sa kasintahan. "Bakit ka nga pala nandito? Akala ko ba'y kasama ka ng daddy mo sa munisipyo?" Si Nelson ay isang aktibong leader ng mga kabataan sa kanilang lugar at ang ama naman nito'y ang mayor sa bayang iyon ng Patubig.
"Ayaw mo ba n'on, nagkikita tayo?" wika ni Nelson, hinapit ang mga balikat niya palapit dito.
Alam ni Lora na hahagkan siya ng kasintahan. She could hear his breathing in her ear. But she remained passive at naghihintay ng paglapat ng mga labi ni Nelson sa kanya.
"Lora!"
Umalingawngaw ang tinig na iyon sa buong kagubatan kaya hindi nakarating ang mga labi ni Nelson sa kanya.
"Ang tatay!" Mabilis na itinulak ni Lora si Nelson palayo na kung hindi nakakapit ay malamang na nahulog mula sa kinauupuang patay na kahoy.
"Anak ng—" Napakamot ng ulo si Nelson sa iritasyon. "Ang galing talagang tumiyempo 'yang tatay mo..."
Si Lora'y mabilis na tumayo. Lumakad patungo sa pinag-iwanan niya ng plastic na timbang pinaglagyan ng mga pagkain ng itik. At hustong humarap siya sa dakong pinanggalingan ng tinig ay naroon na si Gaudencio. Mabilis ang mga hakbang palapit sa kanya.
"Nariyan ka pala, Nelson." Binalingan nito ang binatang tumayo mula sa pagkakaupo.
"Magandang hapon, sir," bati ng binata.
Bahagya itong tinanguan ni Gaudencio. Ang mga mata'y nagdududang nagpalipat-lipat sa anak at kay Nelson. At nang masiyahan sa nakitang malayong distansiya ng dalawa'y saka pa lamang pinag-ukulan ng pansin ang sangkaterbang nagkakaingay na mga itik na nasa tubigan at ang plastic na wala nang laman.
"Pabalik na nga kami sa bahay, Itay," ani Lora. Yumuko at dinampot ang isang itik mula sa grupo at pagkuwa'y muli ring pinakawalan.
"May nabanggit ba ang daddy mo tungkol sa proposal ng PTA na pagpapatayo ng karagdagang high school building, Nelson?" tanong ni Gaudencio sa binata. Principal ito sa Patubig High School.
"Wala hong nababanggit si Daddy, Mr. Floresca. Pero ipinasasabing dadaan daw siya rito mamayang alas-otso pagkagaling sa meeting sa munisipyo."
"Ganoon ba?" Binalingan ni Gaudencio si Lora. "Kung ganoo'y umuwi ka na Lora at tulungan mo ang Tiya Lagring mong magluto." Ang tinutukoy nito'y ang matandang dalagang pinsang malayo na nakatira na sa kanila mula pa nang ipanganak si Lora. "Sabihin mo sa daddy mong sa amin na kayo maghapunan, Nelson." Pagkasabi niyon ay tumalikod na si Gaudencio at muling bumalik sa pinanggalingan.
"Muntik na tayong mahuli ng tatay!" baling ni Lora sa kasintahan nang lumiko sa may punong-kawayan ang ama. "Ikaw naman kasi... ang hilig mong..." Sadya nitong ibinitin ang sinasabi.
"Di mainam kung nahuli tayo," wika ni Nelson. "Tutal ay inaalok kitang magpakasal na tayo. Ikaw lang ang nagpapatawing-tawing pa."
"Bakit ka ba nag-aapura? Wala pa namang isang taon tayong magkasintahan, ah. At saka mga bata pa naman tayo."
"Eh, kailan mo gustong magpakasal tayo? Kapag pareho na tayong gumagamit ng tungkod?" sarkastiko ang tono nito.
Umikot ang mga mata ni Lora. "Napaka-eksaherado mo talaga. Hindi ko nga pala nabanggit sa iyo, luluwas ako sa Maynila sa katapusan ng buwan. Gusto kong dumalo sa isang one week live-in seminar sa photography." Hilig niya ang pagkuha ng mga larawan. Kaya naman nang magtapos siya ng kolehiyo noong isang taon ay agad siyang nag-enrol sa dalawang buwang crash course in photography.
Napatayo ang binata at hinarap siya. "One week seminar!"
"Pinadalhan ako ng imbitasyon ng dati kong propesora, Nelson. Katunayan ay nakatanggap din ang best friend kong si Lynette. Kilala mo siya, 'di ba? Nabanggit ko na siya sa iyo. Nasa Marinduque na ang pamilya niya ngayon."
Suyang tumango si Nelson. Dating taga-Patubig ang kaibigan ni Lora na si Lynette subalit hindi nito nakilala dahil nitong nagtapos lamang ito ng kolehiyo naglagi sa bayan ng Patubig.
"More or less two weeks akong mawawala. At pumayag na si Tatay..." patuloy ni Lora.
"Ang tatay mo pumayag, eh, ako? Binale-wala mo na ako?" naghihimagsik ang loob nitong sabi.
"Kaya nga sinasabi ko na sa iyo ngayon."
Tinitigan muna siya nang matagal ni Nelson, tinantiya kung gaano siya kadeterminado sa binabalak. Pagkuwa'y, "Paano ang trabaho mo sa bayan?"
"Magpa-file ako ng dalawang buwang vacation leave. At kung hindi sila pumayag, baka mag-resign na lang ako. Makakakita rin naman siguro ako ng ibang trabaho pagbalik ko." Tatlong buwan pagkatapos ng graduation niya ay agad siyang napasok sa isang local travel agency sa Calapan bilang tour guide.
And she enjoyed her job. Dahil nagagawa niyang magamit sa mga local and foreign tourist ang hilig niyang pagkuha ng mga larawan. Bukod doon, ay nakatatanggap pa siya ng bayad sa mga gawa niya. At hindi siya miminsang nangarap na sanay maging isa siyang mahusay na photographer. She wanted to take pictures on almost any subject. Tao man iyon, lugar, o kalikasan.
Pagalit na nagbuntong-hininga si Nelson. Natitiyak nitong hindi paaawat si Lora sa gustong gawin.
"Hindi ko maintindihan kung bakit kailangan mo pang dumalo sa mga ganyang uri ng seminar," padabog nitong sabi. "Nag-aaksaya ka lamang ng oras. Bukod sa may maganda ka nang trabaho, nakita ko naman ang mga larawang nakasabit sa darkroom mo, ah. Very ordinary... nothing spectacular."
Nasaktan si Lora sa sinabi ng kasintahan. Subalit agad niya iyong itinago. Alam niyang hindi appreciative si Nelson sa mga gawa niya. At isa iyon sa mga dahilan kung bakit hindi niya masabi rito ang pangarap niyang magkaroon ng exhibit sa Maynila.
"Wala kasi akong magandang camera, Nelson," she said defensively, na sa isang banda ay totoo naman. Para makakuha ng isang mahusay na larawan, kailangan ay mayroon siyang angkop na camera. "Napakamahal naman kasi ng magandang klaseng camera. Kayamanan nang maituturing."
"Iyon naman, pala, eh! At saka bakit kailangan mo pa ng seminar diyan sa pagkuha ng mga litrato? Tulad ng mommy, kapag nakasal tayo'y magiging maybahay ka lang naman."
Bahagyang kumunot ang noo ng dalaga. Inikid-ikid sa mga daliri ang mahabang tirintas ng buhok.
"Hindi ba puwedeng pagsamahin iyon? I can be a working housewife hanggang wala pa tayong anak. Maybe I can have my own stu—"
"Anak?" paungol na putol ni Nelson sa sinasabi niya at itinaas sa ere ang dalawang kamay. "Anak na agad iyang iniisip mo. Ni hindi mo nga gustong sumamang manood ng sine sa akin sa bayan!" Naupo si Lora sa patay na punong tinayuan ng kasintahan. "Eh, kasi naman po, minsang sumama akong manood ng sine sa iyo, iyang mga kamay mo'y biglang dumami. Kung saan-saang bahagi ng katawan ko dumadapo. Wala tuloy akong naintindihan sa palabas sa kasasalag sa iyo."
"Na hindi ko naman maintindihan hanggang ngayon kung bakit kailangan mong magsasalag," wika nito sa nangungunsuming tono. "At kaya nasa sinehan ang magkasintahan, Lora, ay hindi para manood kundi samantalahin ang pagkakataong magkasarilinan sila."
Umangat ang mga kilay ni Lora. "Magkasarilinan? Sa dami ng tao sa loob ng sine?" "Lora, madilim sa loob ng sine!"
Ngumiwi ang dalaga. "Oo nga't madilim pero naaaninag mo pa rin ang mga tao. Ay naku, for all you know, si Aling Tacing tsimosa pala ang nasa likuran natin, di ikinalat tayo nito sa buong Patubig." Tumayo ang dalaga, niyuko ang lagayan ng pagkain ng mga itik at lumakad pabalik sa bahay nila. Kasunod niya ang mga itik sa pag-aakalang may bitbit siyang pagkain.
Mabilis na sumunod si Nelson. Hindi malaman kung patuloy na maiinis o matatawa na lang.
"Iyon lang ba ang ikinatatakot mo? Iyong makita tayo ni Aling Tacing? Ba! Siguro nama'y hindi nanonood sa balcony iyon. Kuripot ang matandang iyon. Iyon nga lang sa orchestra, gusto pang ilibre sa kanya. Ilang beses iyong nanghihingi ng pases sa daddy para mailibre sa sine, ah..."
Tumawa ang dalaga. Tuluyang nakalimutan ang sama ng loob sa kasintahan.
*****************Grabe umpisa pa lang may ganap na agad.- Admin A **********************