•Ιωάννα*•
Έχω ξυπνήσει αλλά δεν κουνιέμαι. Μου αρέσει που είμαι στην αγκαλιά του.
Τον ακούω να βγάζει έναν περίεργο αγουροξυπνημένο ήχο οπότε κλείνω γρήγορα γρήγορα τα μάτια μου.
"Αφού είσαι ξύπνια. Γιατί κάνεις πως κοιμάσαι;" λέει χαϊδεύοντας μου τα μαλλιά και παράλληλα γελούσε
"Αα με είδες;" λέω και σηκώνω το κεφάλι μου να αντικρίσω το ωραίο πρόσωπο του
"Χαχαχα ναι σε είδα!" λέει και σηκώνομαι
"Που πας;"
"Να πλύνω το πρόσωπο μου!"
"Μα..." λέει και γυρνάω να τον δω
"Τι;"
"Τιποτα"
Όταν γυρνάω τον βλέπω να βάζει μια κόκκινη μπλούζα.
Ουάου μου τρέχουν τα σάλια, μου τρέχουν τα σάλια!
ΠΟΥ ΣΑΙ ΡΕ ΜΥΡΤΩ ΝΑ ΜΟΥ ΦΈΡΕΙΣ ΣΦΟΥΓΓΑΡΙΣΤΡΑ!
"Ιωάννα"
"Αχιλλέα"
"Πάρε αυτή την μπλούζα μου για να μην φορέσεις το φόρεμα σου πρωί πρωί"
"Αωωω ευχαριστώ!" λέω και ο Αχιλλέας φεύγει
Αφού ετοιμάστηκα βγήκα έξω από το δωμάτιο αναγκαστικά φορώντας τα τακούνια.
"Καλημέρα" λέω πάλι δειλά γιατί χθες η γιαγιά του μας πέτυχε σε μια περίεργη στιγμή
"Καλημέρα κορίτσι μου όμορφο!" λέει και έρχεται να με αγκαλιάσει, έτσι σκύβω και εγώ λίγο γιατί με το τακούνι την περνούσα ένα κεφάλι
"ΠΩΠΩΠΩ ΟΜΟΡΦΙΕΣ!"
"Καλημέρα κύριε Αχιλλέα!"
"Καλημέρα κορίτσι μου! Τι κάνεις;"
"Καλά είμαι! Εσείς;"
"Καλά μωρέ ντάξει. Πώς σου φάνηκε το κρεβάτι μας;"
"Βολικό! Και σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την φιλοξενία"
"Το σπίτι μας είναι ανοιχτό για σένα και τον εγγονό μας!" λέει και εκείνη την ώρα μπαίνει ο Αχιλλέας στο σπίτι ερχόμενος από το κήπο
"Ιωάννα να φύγουμε σε λίγο;"
"Δεν θα φάτε πρωινό; Μα καλά τα σημερινά παιδιά έχουν πολλές αντοχές" λέει η γιαγιά του και γελάει
"ΓΙΑΓΙΑ!"
Χαχαχαχαχα φάση έχει!
"Καλά βρε Αχιλλέας πως κάνεις έτσι; Η γιαγιά σου απλά είπε ότι η Ιωάννα είναι όμορφη και είναι λογικό να..."
"Εντάξει Ιωάννα φεύγουμε! ΤΩΡΑ!" λέει και με αρπάζει από το χέρι
"Έλα εδώ ρε μπαγασάκο να σου δώσω τουλάχιστον κανένα κρουασάν για τον δρόμο" του φωνάζει η γιαγιά του και αυτός γυρνάει να πάρει ένα σακουλάκι με κρουασάν και γλυκά
"Φιλί στην γιαγιά δεν έχει;"
"Ε ρε τι τραβάω ο άνθρωπος!" λέει και εγώ το διασκεδάζω τόσο πολύ
Στην διαδρομή δεν είπαμε πολλά. Ήταν μια άβολη στιγμή και για τους δύο μας μετά από τα όσα είπαν οι δικοί του.
Με άφησε στο σπίτι και αυτός πήγε ξανά στο δικό του.
Πάω να ανοίξω την πόρτα και περνώ μια βαθιά ανάσα καθώς ξέρω ότι θα έχω να αντιμετωπίσω ολομόναχη την Ειρήνη.
Αχχ ρε Μυρτώ που είσαι;
Μπαίνω μέσα και βλέπω την Μυρτώ να κάθεται στον καναπέ ενώ την Ειρήνη και τον Μάνο στην κουζίνα.
"Γεια σου Μυρτώ! Γεια σας παιδιά" λέω και πάω προς το μπάνιο
ΓΙΑ ΜΙΣΟ ΛΕΠΤΟ
ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ Η ΜΥΡΤΩ;;;;
Τρέχω γρήγορα πίσω στο σαλόνι και την βλέπω να είναι τώρα σηκωμένη με τα χέρια της ανοιχτά έτοιμα για αγκαλιά.
"ΡΕ ΖΑΒΟΟΟΟ" της λέω και πέφτω πάνω της με δύναμη με αποτέλεσμα να έχουμε εκτοπιστεί στον καναπέ
"Ιωάννα Ιωάννα σήκω από πάνω μου θα με σκάσεις!" λέει με δυσκολία και συνειδητοποιώ ότι όντως θα το κάνω
"Συγγνώμη" λέω και κάνω μια λυπημένη φατσούλα
"ΜΠΙΝΓΚΟ" ακούμε και οι δύο να λέει ο Μάνος και τον κοιτάμε
"Το μυστήριο λύθηκε ρε Ειρήνη. Είναι η κολλητή της Ιωάννας!"
"Αχουυ σε που τον βρήκες αυτόν ρε Ιωάννα;" λέειη Μυρτώ και με κοιτάει με συμπόνια
"Εμμ δεν ξέρω τον έδιναν προσφορά μαζί με την μερέντα και τον πήρα!"
"Αα τώρα εξηγούνται πολλά! Σε καταλαβαίνω!" μου λέει κοιτοντας τον Μάνο αυτή την φορά
"Βρε δεν πας στο διάολο!" της λέει και φεύγει
"ΠΗΓΑ ΑΛΛΑ ΜΕ ΕΔΙΩΞΕ!" του φωνάζει και γελάω
Αχχ η κολλητή μου.
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!
"Που ήσουν εσύ μικρή, ύπουλη κάμπια;" λέει και με κοιτάει με ύφος ανακριτή
"Εμμμ να εεε"
"Για μισό! Για κάνε μια σβούρα"
Ε τι να κάνω και εγώ μωρέ; Έκανα σβούρες σαν το βλαμμένο μέχρι που το μάτι μου έπεσε πάνω στην Ειρήνη.
"Α καλααα" λέει και με κοιτάει
"Αχ εσύ κοπελίτσα μου δεν θα πας στον Μάνο;" λέω
"ΑΝΤΕ ΤΖΟΥΣ" λέει και κουνάει το χέρι της η Μυρτώ
Και ναι! Έφυγε!
"Εσύ εδώ!" μου λέει και το βλέμμα μου πέφτει πάνω της
"Ναι τι;"
"Μωρή σιχαμένη αυτά δεν είναι δικά σου ρούχα!" μου λέει και κοιτάω τα ρούχα του Αχιλλέα
"Εμ ναι δεν είναι!"
"Και σε ποιον ανήκουν;" με ρωτάει και πίνει μια γουλιά από το νερό της
"Στον Αχιλλέα!"
"Ξεησξσιεξειεωκςξσιεωεξξε γκουχου γκουχου. Θέλεις να με πεθάνεις μωρή γαλοτσα;"
"Εμμ Όχι όντως είναι του Αχιλλέα!"
Με κοιτάει σοκαρισμένη.
"Σοβαρά;"
"Ναι!"
"Σοβαρά σοβαρά;" λέει και γελάει σαν τοτε που είμασταν στο Λύκειο
"Ναι Μυρτώ!" λέω και με τραβάει από το χέρι με τοποθετεί στον καναπέ και με κοιτάει με γουρλωμένα τα μάτια
"Τι;"
"Τι τι; ΞΕΡΝΑΤΑ ΟΛΑ!" λέει και γελάω