ရှောင်ကျန့်ရဲ့ဘဝက ငယ်စဥ်ကတည်းက
အဒေါ်ဖြစ်သူနဲ့သာ နေထိုင်ခဲ့ရရှာတာ..
သူတို့တူဝရီးနှစ်ယောက်ဘဝက သနားစရာကောင်းလှတယ်။
ရှောင်ကျန့်အဖေရဲ့ ညီမဖြစ်တဲ့ ဒေါ်ယွင်စီဟာ ရှောင်ကျန့်လေးကို သိပ်ချစ်ရှာတာ။
သူ့အကိုကြောင့် အရင်က စည်းစိမ်ချမ်းသာတွေ ဆုံးရှုံးခဲ့ရတာ။ လုပ်ငန်းတွေရော ငွေတွေရော နောက် တခြား လုပ်ငန်းစုမှာဝင်ထားတဲ့ ရှယ်ယာတွေ ဒါတွေအကုန် သူ့အကိုကြောင့်... အခုတော့ ကျန့်ကျန့်လေးကို သူကိုယ်တိုင်ပဲ ခေါ်ပြီးအိမ်ကထွက်လာခဲ့တာ။
သူမ အိမ်ကထွက်လာတာ ဘယ်လောက်မှမကြာသေး စံအိမ်ကြီး မီးလောင်တယ်ဆိုတဲ့သတင်းက သတင်းစာထဲထိ ပါလာခဲ့ပြန်တယ်။
သေဆုံးသူ မပြောပြထားပေမဲ့ အလောင်းတွေကို ရေခဲတိုက်သယ်ဆောင်သွားကြတဲ့ရုပ်သံကတော့ ရုပ်သံတင်ဆက်တဲ့အထဲတောင် အရှင်းသားကြီး။
ရှောင်ကျန့်လေးက အသက်ငယ်သေးတော့
ဘာမှမသိရှာဘူး။
ဒေါ်ယွင်စီကိုပဲ ခင်တွယ်အားကိုးခဲ့ရရှာတယ်။
ဒီအကြောင်းတွေကို ရှောင်ကျန့်လေးကို သူမပြောပဲ ဖုံးကွယ်ပြီးနေခဲ့တယ်။
ကျန့်ကျန့်လေးက စာတော်ပြီး ချစ်ဖို့ကောင်းလို့ ကျောင်းက ဆရာတွေနဲ့ တကျောင်းလုံးက ချစ်ကြရှာတယ်။
ဖြူစင်တဲ့အပြုံးလေးနဲ့အပြစ်ကင်းစင်တဲ့
ဒီကောင်လေးကို မချစ်တဲ့သူက မျက်လုံးကန်းနေတာပဲဖြစ်မယ်။
ဒီနေ့ ရှောင်ကျန့် ကျောင်းကိုအလာ
လမ်းမှာ လူတစ်ယောက်နဲ့ အမှတ်မထင် တိုက်မိခဲ့တယ်။
ကျောင်းနောက်ကျနေလို့ အမြန်လာကာမှ
လူနဲ့ဝင်တိုက်ဖြစ်အောင်ကိုတိုက်မိသေးတာ..
''ဟို...တောင်းပန်ပါတယ် မတော်တဆတိုက်မိတဲ့အတွက်....''
ဟိုက...ဖြူနုနေတဲ့ သူ့အသားကို အသာပုတ်ခါရင်း...''မင်းဘယ်လိုဖြစ်ပြီး နမော်နမဲ့နိုင်ရတာလည်း။''
ရိပေါ် အပေါ်က ကောင်လေးကို မကြည့်မိပဲ အော်ပြောလိုက်တာမို့..မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ ကြောက်သွားရှာတဲ့ ရှောင်ကျန့်။
''ဟို..ဟို..အကို ကျန့်ကျန့်တောင်းပန်ပါတယ်။ ကျောင်းနောက်ကျနေလို့ လောသွားလို့ပါ ....''
လက်ချောင်းသွယ်သွယ်လေးတွေနဲ့ လဲကျနေတဲ့ ရိပေါ်ရဲ့ မျက်နှာရှေ့ ကမ်းပေးလါတဲ့လက်တစုံကြောင့် ရိပေါ် လက်ဆွဲပြီး အမြန်ထရပ်လိုက်တော့တယ်။
နောက် ထိုလက်ပိုင်ရှင်ကောင်လေးကို ကြည့်မိလိုက်တဲ့အချိန် သူ့ရင်ခွင်ထဲ အမည်မဖော်တတ်တဲ့ ခံစားမှုမျိုး ဖြစ်ပေါ်သွားတော့တယ်။
'ဟင်.. မျက်နှာပါးလေးနဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက်ပဲ နှာတံချွန်ချွန်လေးတွေနဲ့ နှုတ်ခမ်းအောက်က မှဲ့နက်သေးသေးလေးနဲ့မို့ ဆွဲဆောင်နိုင်တဲ့အလှတရားတွေကအပြည့်ပဲ။'
သူစဥ်းစားအကဲဖြတ်နေတုန်း ''ဟီးဟီး'' ယုန်သွားလေးပေါ်အောင်ရယ်ပြပြီး ''အကို ကျွန်တော်ကျောင်းသွားတော့မယ် ...
ထပ်ပြီးတော့ တောင်းပန်ခဲ့ပါတယ်..
ခွင့်လွှတ်ပေးပါ..သွားခွင့်ပြုပါအုံး။''
နာမည်မသိရ မေးမလို့ကြံယုံရှိသေး..
ပြေးထွက်သွားတဲ့ ခြေလှမ်းတွေနောက်
သူလိုက်သွားလို့က မသင့်ပြန်ဘူးလေ။
သူ့ရဲ့ ကားရှိရာဆီသာ ပြန်လာခဲ့တဲ့ ဝမ်ရိပေါ်...
ဒီနေ့အစောလေးနိုးတာနဲ့ သူကားမောင်းထွက်ခဲ့ပြီး..လေ့ကျင့်ခန်းလေးလာလုပ်နေတာ မထင်မှတ်ထားပဲ ထိုကောင်လေးနဲ့ ဝင်တိုက်မိခဲ့တာ။
'ဘယ်လိုဟာလေးမှန်းမသိဘူး ပုံစံလေးက
ယုန်..ဟုတ်တယ်.. အဲ့သွားကြီးနှစ်ချောင်းနဲ့
တကယ့်ယုန်မှယုန်ပဲ။'
ရှောင်ကျန့်ကတော့ ကျောင်းရောက်တာနဲ့
အမောလုံးဆို့နေပြီလေ...သူနောက်ကျနေတဲ့အတွက်.
''ဝမ်နင်ရာ ခဏလေးတောင်မစောင့်ဘူး မင်းကလေ..ငါ့မှာမောလို့သေရပါတော့မယ်
ဟူးးးးးး''
''မင်းကညနက်တဲ့အထိ ဘာလို့ အလုပ်ဆင်းရလည်း ရှောင်ကျန့်ရာ။
မနက်ရောက်တော့ စောစောဘယ်နိုးပါ့မလဲ ဒီလိုနေ့စဥ်ကြီးကတော့ မဖြစ်ဘူးနော်။''
''အေးပါကွာ.. ငါအချိန်ပိုမဆင်းပဲ ရက်ခြားနားလို့ရအေင် ဆိုင်ရှင်နဲ့ညှိကြည့်ပါ့မယ်။''
''အေး..ပြီးရော ညနေငါ စကိတ်ကွင်းဘက်
သွားမလို့ ဟိုကောင်မလေးကို သွားရှိုးမလို့။''
''မင်းကတော့ လေ နှာခေါင်းမီးတောက်ဖို့ပဲသိ ဝမ်နင် စာမေးပွဲနားကပ်နေပြီ စာလုပ်ဖို့
ခေါင်းထဲထည့်အုံး နှာဘူးကောင်ရဲ့။''
''ငါက မျန်မျန်လေးကို ချစ်တာကိုး..
မင်းက ကျောက်ရုပ် ကျန့်ကျန့်ပဲ ဘယ်ခံစားတတ်ပါ့မလည်း။''
''ဆရာလာပြီကွ..ရှူးးးး ''
ဝမ်ရိပေါ်ကတော့ သူ့ကားပေါ်ရောက်တာတောင် အိမ်မပြန်ဖြစ်သေး...ဒီကောင်လေးကို သူ့စိတ်ထဲ မေးခွန်းတွေထုတ်နေမိပြန်တယ်။
'ပိန်ပိန်သွယ်သွယ် ညိုချောစားရင်းဝင်လေး
ဟာ...ငါဘာတွေ တွေးနေရပါလိမ့်..
အဲ့ဒါမိန်းကလေးမှမဟုတ်တာ..
ငါ့ချစ်သူ ရှားမေရီ နဲ့ယှဥ်နေမိတာလား သူ့ကိုငါကလေ..
ဒီမနက် ငါအလုပ်သွားရမှာပဲ..
မားကိုလည်း ငါသတိရတယ်..'
'နောက်မှ လန်ဒန် ပြန်ရမယ်..
ရောက်တာမှ မကြာသေးတဲ့ ပေကျင်းမြို့ကြီးဟာ ငါ့အတွက် ပျင်းရိစရာကောင်းနေပြန်တယ်။'
'မားကခုထိ ပါးကို စိတ်ဆိုးနေတုန်း အိမ်ပြန်မလာတာပဲကြည့်..'
သူငါးနှစ်သား အရွယ်ထဲက အိမ်ပေါ်က ဆင်းသွားတဲ့ ဝမ်ရိပေါ်အမေက အရမ်းမာနအတ္တကြီးတဲ့သူ။
ဒါကြောင့် ဝမ်ရိပေါ် ချေမိုးတာ မဆန်း..
တခြားလူတွေအပေါ် သူဆက်ဆံတာ ဒီထက်တောင်ဆိုးသေး။
ဒါပေမဲ့ ဒီနေ့ ဟိုကောင်လေး..ဟုတ်တယ်
အဲ့ကောင်လေးရဲ့လက်ကိုတောင် သူကိုင်ခဲ့မိသေးတာ။
mp Rockeain
🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿
Zawgyi
ေရွာင္က်န့္ရဲ႕ဘဝက ငယ္စဥ္ကတည္းက
အေဒၚျဖစ္သူနဲ႕သာ ေနထိုင္ခဲ့ရရွာတာ..
သူတို႔တူဝရီးႏွစ္ေယာက္ဘဝက သနားစရာေကာင္းလွတယ္။
ေရွာင္က်န့္အေဖရဲ႕ ညီမျဖစ္တဲ့ ေဒၚယြင္စီဟာ ေရွာင္က်န့္ေလးကို သိပ္ခ်စ္ရွာတာ။
သူ႕အကိုေၾကာင့္ အရင္က စည္းစိမ္ခ်မ္းသာေတြ ဆုံးရႈံးခဲ့ရတာ။ လုပ္ငန္းေတြေရာ ေငြေတြေရာ ေနာက္ တျခား လုပ္ငန္းစုမွာဝင္ထားတဲ့ ရွယ္ယာေတြ ဒါေတြအကုန္ သူ႕အကိုေၾကာင့္... အခုေတာ့ က်န့္က်န့္ေလးကို သူကိုယ္တိုင္ပဲ ေခၚၿပီးအိမ္ကထြက္လာခဲ့တာ။
သူမ အိမ္ကထြက္လာတာ ဘယ္ေလာက္မွမၾကာေသး စံအိမ္ႀကီး မီးေလာင္တယ္ဆိုတဲ့သတင္းက သတင္းစာထဲထိ ပါလာခဲ့ျပန္တယ္။
ေသဆုံးသူ မေျပာျပထားေပမဲ့ အေလာင္းေတြကို ေရခဲတိုက္သယ္ေဆာင္သြားၾကတဲ့႐ုပ္သံကေတာ့ ႐ုပ္သံတင္ဆက္တဲ့အထဲေတာင္ အရွင္းသားႀကီး။
ေရွာင္က်န့္ေလးက အသက္ငယ္ေသးေတာ့
ဘာမွမသိရွာဘူး။
ေဒၚယြင္စီကိုပဲ ခင္တြယ္အားကိုးခဲ့ရရွာတယ္။
ဒီအေၾကာင္းေတြကို ေရွာင္က်န့္ေလးကို သူမေျပာပဲ ဖုံးကြယ္ၿပီးေနခဲ့တယ္။
က်န့္က်န့္ေလးက စာေတာ္ၿပီး ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလို႔ ေက်ာင္းက ဆရာေတြနဲ႕ တေက်ာင္းလုံးက ခ်စ္ၾကရွာတယ္။
ျဖဴစင္တဲ့အၿပဳံးေလးနဲ႕အျပစ္ကင္းစင္တဲ့
ဒီေကာင္ေလးကို မခ်စ္တဲ့သူက မ်က္လုံးကန္းေနတာပဲျဖစ္မယ္။
ဒီေန႕ ေရွာင္က်န့္ ေက်ာင္းကိုအလာ
လမ္းမွာ လူတစ္ေယာက္နဲ႕ အမွတ္မထင္ တိုက္မိခဲ့တယ္။
ေက်ာင္းေနာက္က်ေနလို႔ အျမန္လာကာမွ
လူနဲ႕ဝင္တိုက္ျဖစ္ေအာင္ကိုတိုက္မိေသးတာ..
''ဟို...ေတာင္းပန္ပါတယ္ မေတာ္တဆတိုက္မိတဲ့အတြက္....''
ဟိုက...ျဖဴႏုေနတဲ့ သူ႕အသားကို အသာပုတ္ခါရင္း...''မင္းဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး နေမာ္နမဲ့နိုင္ရတာလည္း။''
ရိေပၚ အေပၚက ေကာင္ေလးကို မၾကည့္မိပဲ ေအာ္ေျပာလိုက္တာမို႔..မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႕ ေၾကာက္သြားရွာတဲ့ ေရွာင္က်န့္။
''ဟို..ဟို..အကို က်န့္က်န့္ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ေက်ာင္းေနာက္က်ေနလို႔ ေလာသြားလို႔ပါ ....''
လက္ေခ်ာင္းသြယ္သြယ္ေလးေတြနဲ႕ လဲက်ေနတဲ့ ရိေပၚရဲ႕ မ်က္ႏွာေရွ႕ ကမ္းေပးလါတဲ့လက္တစုံေၾကာင့္ ရိေပၚ လက္ဆြဲၿပီး အျမန္ထရပ္လိုက္ေတာ့တယ္။
ေနာက္ ထိုလက္ပိုင္ရွင္ေကာင္ေလးကို ၾကည့္မိလိုက္တဲ့အခ်ိန္ သူ႕ရင္ခြင္ထဲ အမည္မေဖာ္တတ္တဲ့ ခံစားမႈမ်ိဳး ျဖစ္ေပၚသြားေတာ့တယ္။
'ဟင္.. မ်က္ႏွာပါးေလးနဲ႕ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ပဲ ႏွာတံခြၽန္ခြၽန္ေလးေတြနဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေအာက္က မွဲ႕နက္ေသးေသးေလးနဲ႕မို႔ ဆြဲေဆာင္နိုင္တဲ့အလွတရားေတြကအျပည့္ပဲ။'
သူစဥ္းစားအကဲျဖတ္ေနတုန္း ''ဟီးဟီး'' ယုန္သြားေလးေပၚေအာင္ရယ္ျပၿပီး ''အကို ကြၽန္ေတာ္ေက်ာင္းသြားေတာ့မယ္ ...
ထပ္ၿပီးေတာ့ ေတာင္းပန္ခဲ့ပါတယ္..
ခြင့္လႊတ္ေပးပါ..သြားခြင့္ျပဳပါအုံး။''
နာမည္မသိရ ေမးမလို႔ႀကံယုံရွိေသး..
ေျပးထြက္သြားတဲ့ ေျခလွမ္းေတြေနာက္
သူလိုက္သြားလို႔က မသင့္ျပန္ဘူးေလ။
သူ႕ရဲ႕ ကားရွိရာဆီသာ ျပန္လာခဲ့တဲ့ ဝမ္ရိေပၚ...
ဒီေန႕အေစာေလးနိုးတာနဲ႕ သူကားေမာင္းထြက္ခဲ့ၿပီး..ေလ့က်င့္ခန္းေလးလာလုပ္ေနတာ မထင္မွတ္ထားပဲ ထိုေကာင္ေလးနဲ႕ ဝင္တိုက္မိခဲ့တာ။
'ဘယ္လိုဟာေလးမွန္းမသိဘူး ပုံစံေလးက
ယုန္..ဟုတ္တယ္.. အဲ့သြားႀကီးႏွစ္ေခ်ာင္းနဲ႕
တကယ့္ယုန္မွယုန္ပဲ။'
ေရွာင္က်န့္ကေတာ့ ေက်ာင္းေရာက္တာနဲ႕
အေမာလုံးဆို႔ေနၿပီေလ...သူေနာက္က်ေနတဲ့အတြက္.
''ဝမ္နင္ရာ ခဏေလးေတာင္မေစာင့္ဘူး မင္းကေလ..ငါ့မွာေမာလို႔ေသရပါေတာ့မယ္
ဟူးးးးးး''
''မင္းကညနက္တဲ့အထိ ဘာလို႔ အလုပ္ဆင္းရလည္း ေရွာင္က်န့္ရာ။
မနက္ေရာက္ေတာ့ ေစာေစာဘယ္နိုးပါ့မလဲ ဒီလိုေန႕စဥ္ႀကီးကေတာ့ မျဖစ္ဘူးေနာ္။''
''ေအးပါကြာ.. ငါအခ်ိန္ပိုမဆင္းပဲ ရက္ျခားနားလို႔ရေအင္ ဆိုင္ရွင္နဲ႕ညွိၾကည့္ပါ့မယ္။''
''ေအး..ၿပီးေရာ ညေနငါ စကိတ္ကြင္းဘက္
သြားမလို႔ ဟိုေကာင္မေလးကို သြားရွိုးမလို႔။''
''မင္းကေတာ့ ေလ ႏွာေခါင္းမီးေတာက္ဖို႔ပဲသိ ဝမ္နင္ စာေမးပြဲနားကပ္ေနၿပီ စာလုပ္ဖို႔
ေခါင္းထဲထည့္အုံး ႏွာဘူးေကာင္ရဲ႕။''
''ငါက မ်န္မ်န္ေလးကို ခ်စ္တာကိုး..
မင္းက ေက်ာက္႐ုပ္ က်န့္က်န့္ပဲ ဘယ္ခံစားတတ္ပါ့မလည္း။''
''ဆရာလာၿပီကြ..ရႉးးးး ''
ဝမ္ရိေပၚကေတာ့ သူ႕ကားေပၚေရာက္တာေတာင္ အိမ္မျပန္ျဖစ္ေသး...ဒီေကာင္ေလးကို သူ႕စိတ္ထဲ ေမးခြန္းေတြထုတ္ေနမိျပန္တယ္။
'ပိန္ပိန္သြယ္သြယ္ ညိုေခ်ာစားရင္းဝင္ေလး
ဟာ...ငါဘာေတြ ေတြးေနရပါလိမ့္..
အဲ့ဒါမိန္းကေလးမွမဟုတ္တာ..
ငါ့ခ်စ္သူ ရွားေမရီ နဲ႕ယွဥ္ေနမိတာလား သူ႕ကိုငါကေလ..
ဒီမနက္ ငါအလုပ္သြားရမွာပဲ..
မားကိုလည္း ငါသတိရတယ္..'
'ေနာက္မွ လန္ဒန္ ျပန္ရမယ္..
ေရာက္တာမွ မၾကာေသးတဲ့ ေပက်င္းၿမိဳ႕ႀကီးဟာ ငါ့အတြက္ ပ်င္းရိစရာေကာင္းေနျပန္တယ္။'
'မားကခုထိ ပါးကို စိတ္ဆိုးေနတုန္း အိမ္ျပန္မလာတာပဲၾကည့္..'
သူငါးႏွစ္သား အ႐ြယ္ထဲက အိမ္ေပၚက ဆင္းသြားတဲ့ ဝမ္ရိေပၚအေမက အရမ္းမာနအတၱႀကီးတဲ့သူ။
ဒါေၾကာင့္ ဝမ္ရိေပၚ ေခ်မိဳးတာ မဆန္း..
တျခားလူေတြအေပၚ သူဆက္ဆံတာ ဒီထက္ေတာင္ဆိုးေသး။
ဒါေပမဲ့ ဒီေန႕ ဟိုေကာင္ေလး..ဟုတ္တယ္
အဲ့ေကာင္ေလးရဲ႕လက္ကိုေတာင္ သူကိုင္ခဲ့မိေသးတာ။
mp Rockeain