Zawgyi Version,
ဒီေန႔ကစပီး Jung Kookက ေက်ာင္းလိုက္မပို႔ေတာ့ေသာေၾကာင့္ သူလည္းေက်ာင္းမသြားခ်င္ေတာ့ေပ...
အမွန္ဆိုရင္ Jung Kookဘက္ကသာ နည္းနည္းေလးပြင့္လင္းပီး သူ႔ကိုဖြင့္ေျပာၾကည့္ သူခ်က္ခ်င္းJung Kookလက္ကိုတဲြပီး ေ႐ွ႕ဆက္မွာ အမွန္ေပ.....
အခုေတာ့ သူဘက္ကလည္းမပြင့္လင္း Jung Kookဘက္ကလည္း မပြင့္လင္းနဲ႔ဆိုေတာ့ ခက္ရခ်ည္ရဲ႕.....
*ဟူး.....ေရေတာင္မခ်ိဳးခ်င္ေတာ့ဘူး* လို႔ညည္းကာ ကုတင္ေပၚကထပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲ၀င္ခဲ့သည္....
ေရမခ်ိဳးရင္ Hoseokနဲ႔Taeတို႔ ၀ိုင္းရယ္မွာစိုးလို႔သာ ေရခ်ိဳးခဲ့ရသည္.....
....
ေရခ်ိဳးျပင္ဆင္ပီး ေအာက္ဆင္းလာေတာ့ ေလွကားထိပ္မွာ ရပ္ေစာင့္ေနတဲ့ ဦးေလးႀကီးတဦး....
သူ႔ကိုျမင္ေတာ့ ေခါင္းငံု႔ကာ အ႐ိုအေသေပးေသာေၾကာင့္ သူလည္း ျပန္အ႐ိုအေသေပးပီး ထမင္းစားခန္းထဲ၀င္လာခဲ့သည္....
ထမင္းစားခန္းထဲေရာင္ေတာ့ Daddyနဲ႔ အိမ္အကူအေဒၚႀကီးကိုသာ ေတြ႔သည္....
*aww Jimin ႏိုးလာပီလား* ဆိုပီး သူ႔ကို လွမ္းေမးေသာ အေဒၚႀကီး...
*nae အေဒၚႀကီး...ဒါနဲ႔ Jung Kookဘယ္ေရာက္သြားလဲ*
*Jung Kookက အလုပ္သြားပီ* လို႔Daddyက ထမင္းစားရင္း ျပန္ေျဖေလသည္...
*အေစာႀကီးပဲ*
*omm သူကေနာက္ဆို အလုပ္ေတြမ်ားလာေတာ့မွာ*
*အိမ္အေ႐ွ႕က ဦးေလးႀကီးက ဘယ္သူလဲDaddy* ဆိုပီး သူ႔အေ႐ွ႕က ပဲပင္ေပါက္ဟင္းခ်ိဳကိုေသာက္ရင္း ေမးမိလိုက္သည္....
*အဲ့ဒါ ဒီေန႔ကစပီး မင္းကို ေက်ာင္းႀကိဳပို႔လုပ္ေပးမွာ*
*bor...ေက်ာင္းကို ကိုယ့္ဘာသာသြားပါ့မယ္ဆို Daddyရာ*
*မိဘက ဒါဆိုရင္ ဒါလိုက္ အထြန္႔မတက္နဲ႔...အကုန္မင္းအတြက္လုပ္ေနတာ*
*ေျပာလိုက္ရင္ ကြၽန္ေတာ့အတြက္ဆိုတဲ့စကားခ်ည္းပဲ*
*Park Jimin*
*ေတာ္ပီ ေက်ာင္းသြားေတာ့မယ္*
Daddyနဲ႔စကားဆက္ေျပာေနရင္ စကားမ်ားရံုပဲ႐ွိတာမို႔လို႔ သူလည္း ဆက္မေျပာေတာ့ပဲ ထလာလိုက္သည္....
ထို္ေနာက္ သူလည္း အသစ္ေရာက္လာတဲ့ ဦးေလးႀကီးနဲ႔အတူ ေက်ာင္းဆီသို႔....
ေက်ာင္းသြားတဲ့ လမ္းတေလ်ွာက္လံုး ကားေပၚတြင္ ငယ္ငယ္ကအေၾကာင္းေတြ ေခါင္းထဲ ျပန္ေရာက္လာခဲ့သည္....
သူ႔အသက္ ေျခာက္ႏွစ္မွာ Mommyက ႏွလံုးေရာဂါနဲ႔ ဆံုးသြားေသာေၾကာင့္ သူမ်ားကေလးေတြလို မိခင္ေမတၱာကို အျပည့္အ၀မရခဲ့....
သူမ်ားကေလးေတြလို နိမ့္နိမ့္က်က်မေနရေအာင္ Daddyက လိုခ်င္တာေတြအကုန္ ျဖည့္ဆည္းေပးပါေသာ္လည္း သူတကယ္လိုခ်င္တာက ေႏြးေထြးတဲ့ ေမတၱာပင္....
ညဘက္ဆိုရင္ အိပ္မက္ဆိုးေတြမက္တိုင္း ဖက္သိပ္ေပးမဲ့ ရင္ခြင္တစံု....
ေက်ာင္းကပဲြတိုင္း စင္ေအာက္မွာ အားပါးတရ လက္ခုပ္တီးေပးပီး ႀကိဳဆိုေပးမဲ့ လက္တစံု....
မိုးၿခိမ္းတိုင္း ဒါဟာေၾကာက္စရာမဟုတ္ဘူးဆိုပီး အားေပးႏွိစ္သိမ့္ေပးမဲ့ စကားတခြန္း....
သူလိုခ်င္တာ ဒါေလးေတြပါပဲ....
သို႔ေသာ္ အျမဲ Companyသာ ေခါင္းထဲ႐ွိတဲ့ Daddyက သူ႔ဆို လွည့္မၾကည့္ခဲ့..
အျမဲ ကေလးထိန္းနဲ႔သာ လႊတ္ထားခဲ့သည္...
သူ႔ေမြးေန႔တိုင္း ဘယ္ေတာ့မွ အိမ္ကို အမွီျပန္မေရာက္လာတဲ့ Daddyကို တခါတေလ သူအရမ္းမုန္းမိပါသည္....
သို႔ေသာ္ အခုခ်ိန္အထိ Mommyေနရာတြင္ တျခားသူကိုအစားမထိုးပဲ Mommyဓာတ္ပံုကို ကုတင္ေခါင္းရင္းတြင္ ခ်ိတ္ဆဲြထားေသာ ေသာေၾကာင့္သာ သူDaddyအေပၚ သည္းခံေနျခင္းေပ....
႐ုတ္တရက္ ပါးေပၚစီးက်လာေသာ မ်က္ရည္စတခ်ိဳ႕ကို လက္ဖမိုးနဲ႔ သုတ္ကာ ေနာက္ထပ္ က်လုဆဲမ်က္ရည္တိူ႔ကို အတက္ႏိုင္ဆံုး သူထိန္းထားခဲ့သည္....
အခုခ်ိန္ သူ႔ေဘးမွာသာ Jung Kook႐ွိခဲ့ရင္ အေကာင္းဆံုးစကားတခြန္းနဲ႔ ႏွစ္သိမ့္ေပးမွာ အမွန္ေပ....
"လြမ္းတယ္ Jung Kook...ပီးေတာ့ မင္းကိုလိုအပ္တယ္ Jung Kook".....
ေက်ာင္းလည္း ေရာက္ခါနီးေနပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူလည္း ေခါင္းထဲေရာက္လာေသာ အေတြးတို႔ကို ျဖတ္ေတာက္ပစ္လိုက္သည္....
.......
မနက္ထဲက ဥကၠဠႀကီးရဲ႕ အေတြးေရးမုွးေခၚလာေသာ ေနရာကို သူလိုက္လာခဲ့ရသည္...
ဒါဟာ ရံုးခန္းတခု...
သို႔ေသာ္ သာမာန္ရံုးခန္းမဟုတ္ခဲ့...အနည္းငယ္ေခ်ာင္က်တဲ့ ေနရာတခုတြင္ ႐ွိေသာ အခန္းငယ္ေလးတခုပင္...
*ဒါ မင္းအလုက္လုပ္ရမဲ့ ရံုးခန္းပဲ Jung Kook*
*nae ဒါနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ဘာလုပ္ရမွာလဲ မသိဘူး*
*မင္းက ထိုင္းႏိုင္ငံကို တင္သြင္းမဲ့ ပစၥည္းေတြကိုႀကီးၾကပ္ရမွာပဲ...အမ်ားႀကီးလုပ္စရာမလိုပါဘူး ပစၥည္းတာ၀န္ခံေနရာမွာ မင္းလက္မွတ္ထိုးေပးရံုပဲ*
*nae..ဒါနဲ႔ ဘယ္အခ်ိန္ရံုးဆင္းလဲမသိဘူး*
*အဲ့ဒါက ဥကၠဠႀကီးမင္းကို ဖုန္းနဲ႔ ဆက္သြယ္လိုက္မယ္...ပစၥည္းက ထိုင္းဘက္ကို အဆင္ေျပေျပေရာက္ရင္ မင္းအတြက္အက်ိဳး႐ွိမွာ Jung Kook...*
*nae ကြၽန္ေတာ္ႀကိဳးစားပါ့မယ္..ဒါနဲ႔ ဘာပစၥည္းေတြလဲဆိုတာ သိလို႔ရမလား*
*အဲ့ဒါ မင္းသိစရာမလိုပါဘူး မင္းလုပ္ရမွာက ပစၥည္းေတြတင္ပို႔ေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ သတင္းရတာနဲ႔ အင္ခြၽန္း သေဘာၤဆိပ္ကိုသြားပီး ပစၥည္းေတြစစ္ေပးပီး လက္မွတ္ထိုးရံုပဲ*
*nae*
*ေကာင္းပီ..ေအာ္ ပီးရင္ မင္းအတြက္ လူတေယာက္ေခၚထားေပးတယ္ မင္းမသိရင္ သူ႔ကိုေမးေပါ့ မင္းအတြက္အေဖာ္ရေအာင္ပါ*
*nae*
*အဲ့ဒါဆိုရင္ ငါသြားပီေနာ္*
*ဟုတ္ကဲ့ပါ*
ထို႔ေနာက္ ၾကပ္ခိုးေတြ႐ွိတဲ့ အခန္းငယ္ထဲကေန ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္နဲ႔ ထြက္သြားေလသည္....
အတြင္းေရးမုွးထြက္သြားပီး မၾကာပါ ေကာင္ေလးတေယာက္ေရာက္လာခဲ့သည္...
*မဂၤလာပါ ကြၽန္ေတာ္က CEO Park လႊတ္လိုက္တဲ့သူပါ ခင္ဗ်ားနဲ႔အတူ အလုပ္လုပ္ရမွာပါ*
*arr nae ေတြ႔ရတာ ၀မ္းသာပါတယ္ ကြၽန္ေတာ္က Jeon Jung Kookပါ*
*ကြၽန္ေတာ္က Min Yoon Giပါ... ေ႐ွ႕ေလ်ွာက္ အတူလက္တဲြတာေပါ့*
*ေကာင္းပါပီဗ်ာ..*
ထို႔ေနာက္ အခန္းငယ္ေလးထဲတြင္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထားထားေသာ စားပဲြေလးတြင္ ကိုယ္စီထိုင္လိုက္ၾကသည္....
ေလာေလာဆယ္ အထက္က ဘာမွမေျပာေသးေသာေၾကာင့္ သူ႔တို႔မွာ ဘာမွလုပ္စရာမ႐ွိေသး....
*ဟို Jung Kookက ဘာလို႔ ဒီကိုေရာက္လာတာလဲ*
*ကြၽန္ေတာ့္ညီမေလးကို ဒိ့ထက္ပိုေကာင္းတဲ့ ဘ၀ကိုေပးခ်င္လို႔ပါ ပီးေတာ့ ဥကၠဠႀကီးကိုလည္း ဒီနည္းနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ေက်းဇူးဆပ္မလို႔ပါ*
*aww*
*Yoon Giကေရာ ဘာလို႔ ဒီေရာက္လာတာလဲ*
*ကြၽန္ေတာ့္အေဖက CEO Parkဆီမွာ အေၾကြးယူထားတာ..အဲ့ဒါ ဒီအလုပ္လုပ္ရင္ ေလ်ွာ္ေပးမယ္ေျပာလို႔...ကြၽန္ေတာ္လည္း ဘာအလုပ္လဲေတာ့မသိေပမဲ့ အေႂကြးေက်ေအာင္လာလုပ္ရတာဗ်*
*ဟမ္..အတြင္းေရးမုွးေျပာေတာ့ မသိတာ႐ွိရင္ Yoon Giကိုေမးလို႔ရတယ္တဲ့*
*ဘယ္လို...ကြၽန္ေတာ့္ကိုလည္း မသိတာ႐ွိရင္ Jung Kookကို ေမးတဲ့*
*ဟုတ္လား*
ထို႔ေနာက္ စကား၀ိုင္းလည္း တိတ္ဆိတ္သြားပီး အေတြးကိုယ္စီျဖင့္သာ....
တကယ္တမ္းစဥ္းစားၾကည့္ရင္ ဒီအလုပ္ဟာ ဘာအလုပ္လည္းဆိုတာလည္းမသိပဲ သူတိူ႔လုပ္ေနရျခင္းေပ...
အကယ္၍ ဥပေဒနဲ႔သာ မလြတ္ရင္ သူနဲ႔Yoon Giအရင္ဆံုး ေထာင္ထဲေရာက္မွာပင္....
"မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး ဥကၠဠႀကီးက အဲ့လိုမလုပ္ေလာက္ဘူး"....
ထို႔ေနာက္ လြန္ေနေသာ သူ႔အေတြးတို႔ကို ရပ္ဆဲကာ ဖုန္ေတြနဲ႔ ေလထုမသန္႔႐ွင္းေသာ အခန္းေလးကို သန္႔႐ွင္းေရးလုပ္ရန္ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္...
မၾကာပါ သူေရာYoon Giေရာ ထိုအခန္းငယ္ေလးကို အတူသန္႐ွင္းခဲ့ၾကသည္....
..........
*CEOေျပာတဲ့အတိုင္း Jeon Jung Kookနဲ႔ Min Yoon Giကို သူတို႔အလုပ္ေနရာကို ေခၚျပပီးသြားပါပီ*
*ေကာင္းပီ...ေနာက္ႏွစ္ရက္ေနရင္ ထိူင္းကို ဘိန္းမုွန္႔ေတြပို႔ရမယ္ အဲ့ဒါေကာင္ေလးေတြကို အနည္းငယ္ေစာင့္ၾကည့္ထားဦး*
*nae ဒါနဲ႔ Jeon Jung Kookက သူ႔ညီမကိစၥသိသြားရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ CEO*
*ဟက္....ငါက စီးပြားေရးလုပ္လာတာ ႏွစ္သံုးဆယ္ေက်ာ္ေတာ့မယ္ သူတိူ႔လို ဘာမဟုတ္တဲ့ လက္ေတာက္ေလာက္ေလးကိုေတာ့ အသာေလး ေျဖ႐ွင္းလို႔ရပါတယ္*
ဥကၠဠႀကီးေျပာေသာအဓိပၸါယ္ကို သူသိပ္နားမလည္ပါေသာ္လည္း ဆက္မေမးမိခဲ့ေတာ့....
ဥကၠဠႀကီးလက္ခုပ္ထဲက ေရျဖစ္ေနၾကတဲ့ Jeon ေမာင္ႏွမကို သနားပီး Min Yoon Giဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးကိုလည္း သနားမိပါေသာ္လည္း သူကိုယ္တိုင္က ဥကၠဠႀကီးရဲ႕ ႐ုပ္ေသး႐ုပ္ျဖစ္ေနေသာအခါ....
"မင္းတိူ႔ဘ၀ေလးေတြလွပပါေစ"လို႔သာ စိတ္ထဲက ဆုေတာင္းေပးမိလိုက္သည္.......
..........
အတန္းထဲေရာက္တဲ့အထိ သူ႔ကို Jung Kookနဲ႔ပတ္သက္ပီး အဆက္မျပတ္ေမးေနေသာ Hoseokေၾကာင့္ သူ႔မွာအာေပါက္မတက္ ႐ွင္းျပေနခဲ့ရသည္....
သို႔ေသာ္ Taeကေတာ့ သူေရာက္လာထဲက တိတ္ဆိတ္ေနေလရဲ႕....
*Jung Kookဘ၀က အဲ့လိုက်ေတာ့လည္းသနားစရာပါလား*
*omm Hoseokရ*
*ဒါနဲ႔ Tae Hyungမင္းဘာလိူ႔ ၿငိမ္ေနတာလဲ*
*မဟုတ္ပါဘူး စာေမးပဲြနီးပီေလ ငါစာဘက္စိတ္ေရာက္ေနလို႔ပါ Hoseokကလည္း*
*မင္းစာမလုပ္ပဲ စာေမးပဲြေျဖရင္ေတာင္ အတန္းထဲမွာRoll-1ျဖစ္ပီး Majorထဲမွာေတာင္ အမွတ္အမ်ားဆံုးျဖစ္ေနမွာ*
*ဟုတ္တယ္ Hoseokေျပာတာမွန္တယ္...ဒါနဲ႔ မင္းေရာငါ့ကို ဘာမွမေမးေတာ့ဘူးလား Jung Kookအေၾကာင္း*
*မင္းHoseokကိုေျပာျပေနတာကို ငါၾကားေနရတာပဲJiminရာ အေထြအထူးလုပ္လို႔*
*ဟီး...ဟုတ္သားပဲ*
ထို႔ေနာက္ အတန္းထဲ ဆရာမ၀င္လာသျဖင့္ သူတိူ႔စကားျပတ္ခဲ့ရသည္....
..........
အရင္ဆို Jung Kookလာႀကိဳေနၾကျဖစ္ေသာ္လည္း ဒီေန႔ ဦးေလးႀကီးျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ အိမ္ျပန္ရတာ စိတ္မပါခဲ့ေပ....
*ဒါနဲ႔ ဦးနာမည္ကိုေျပာျပမယ္ေနာ္သခင္ေလး* ဆိုပီး ကားေမာင္းရင္း အေနာက္တြင္ထိုင္ေနေသာ သူ႔ကို မွန္ကတဆင့္ေျပာေနေသာ ဦးေလးႀကီး...
*nae*
*ဦးနာမည္က Joo In Soonပါ....ဦးကို ဒါ႐ိုက္ဘာ Jooလို႔ေခၚလို႔ရတယ္ေနာ္ သခင္ေလး*
*nae*
ထို႔ေနာက္ ကားဆက္ေမာင္းေနေသာ ဒါ႐ိုက္ဘာJooကိုတခ်က္ၾကည့္ရင္း လြယ္အိတ္ထဲက အိတ္ေလးကို ထုတ္လိုက္သည္....
မေန႔က လမ္းတြင္ေရာင္းေနေသာ အမွတ္တရပစၥည္းဆိုင္က ၀ယ္လာေသာ ပစၥည္းေလးပင္...
အမွတ္တရ အိတ္အ၀ါေလးထဲက ထုတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေက်ာက္ေလးေတြတလက္လက္ထေနေသာ JKဆိုသည့္ နာမည္ေလးနဲ႔ ရင္ထိုးေလးပင္....
အစကေတာ့ နာရီေလး၀ယ္ေပးဖို႔စဥ္းစားထားေပမဲ့ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ JKဆိုသည့္ ရင္ထိုးေလးေတြတာနဲ႔ ထိူရင္ထိုးေလးပဲ သူ၀ယ္လာလိုက္သည္....
ထို႔ေနာက္ ရင္ထိုးေလးကို လက္နဲ႔ ခပ္ဖြဖြထိရင္း အိမ္ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ Jung Kookကိူ ေပးရန္သာေတြးေနခဲ့သည္....
...........
ဒီေန႔က ဘာအလုပ္မွမ႐ွိေသာေၾကာင့္ အလုပ္ေစာေစာဆင္းရန္ ဥကၠဠႀကီးက ဆက္သြယ္ေသာေၾကာင့္ သူနဲ႔Yoon Giလည္း အိမ္သိူ႔ေစာေစာျပန္ရသည္...
Yoon Giကေတာ့ သူ႔ဘ၀ေလးနဲ႔ မျခားေပ...
သူက ညီမေလးအတြက္ တေယာက္ထဲ႐ုန္းေနရသလို Yoon Giကလည္း သူ႔အေဖအတြက္ တေယာက္ထဲ႐ုန္းေနရသည္....
သို္ေသာ္ သူကေတာ့ ဥကၠဠႀကီးနဲ႔အတူ အိမ္ႀကီးအိမ္ေကာင္းမွာေနခြင့္ရေပမဲ့ Yoon Giကေတာ့မတူ ဆင္းရဲ႕သားရပ္ကြက္က အိမ္ေလးမွာ သူ႔အေဖနဲ႔အတူ လေပးနဲ႔ ငွါးေနခဲ့ရသည္....
ထို႔ေနာက္ လမ္းသိေအာင္ busကားမစီးပဲ Yoon Giနဲ႔အတူ လမ္းေလ်ွာက္လာရင္း လမ္းတ၀က္တြင္ လမ္းခဲြကာ သူလည္း အိမ္သိူ႔ျပန္လာခဲ့လိမ့္သည္...
အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ Jiminကိုလည္း သူေတြခ်င္မိသည္....
ဒါ႐ိုက္ဘာအသစ္နဲ႔ အဆင္ေရာေျပပါ့မလား ေက်ာင္းေရာသြားရဲ႕လားဆိုပီး အမ်ိဳးမ်ိဳးေတြးကာ အခ်ိန္ျပည့္ သူ႔ေခါင္းထဲ Jiminကေနရာယူထားခဲ့သည္....
Jiminသူ႔ကိူလြမ္းေရာလြမ္းေနရဲ႕လားဆိုတဲ့ အေတြးေလးကလည္း ေခါင္းထဲေရာက္လာေသာေၾကာင့္ သူ႔အေတြးသူျပန္ရယ္မိသည္....
မၾကာပါ အိမ္ေရာက္လာေသာေၾကာင့္ သူလည္း အိမ္ထဲသို႔၀င္လာခဲ့သည္...
အိမ္ထဲေရာင္ေတာ့လည္း ဧည့္ခန္းတြင္ ေရေႏြးၾကမ္းထိုင္ေသာက္ေနေသာ ဥကၠဠႀကီးေၾကာင့္ ညစာစားပီးသြားၾကပီဆိုတာ သူသိလိုက္သည္...
*ျပန္လာပီလား Jung Kook*
*nae ဥကၠဠႀကီး*
*ထိုင္ပါဦး စကားေျပာရေအာင္*
*nae*
သူလည္း ဥကၠဠႀကီးရဲ႕ ေဘးက ဆိူဖာတြင္၀င္ထိုင္ခဲ့သည္...
*ေနာက္ႏွစ္ရက္ေနရင္ ထိုင္းကိူ ပစၥည္းပိူ႔ရမွာမို႔လို႔ နည္းနည္းေတာ့ ပင္ပန္းမယ္Jung Kook*
*ကြၽန္ေတာ္သိပါတယ္ ကြၽန္ေတယ္ႀကိဳးစားပါ့မယ္*
*မင္းကိုငါယံုပါတယ္...ပီးေတာ့ မင္းညီမေလးကို စိတ္မပူပါနဲ႔ ငါ့လူေတြကိူ အခ်ိန္ျပည့္ေစာင့္ၾကည့္ခိုင္းထားပါတယ္*
*nae ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဥကၠဠႀကီး*
*အလုပ္ေတြအားတဲ့တေန႔ မင္းညီမေလးကို ေတြ႔လိူ႔ရေအာင္ငါစီစဥ္ေပးပါ့မယ္*
*တ..တကယ္ေျပာတာလား ဥကၠဠႀကီး*
*ငါက လိမ္စရာလား*
*ေက်း...ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဥကၠဠႀကီး...တကယ္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္*
*တခုပဲ Jiminကိူ မင္းအလုပ္လုပ္တဲ့ေနရာဆီ လံုး၀ေခၚမသြားပါနဲ႔*
*ေကာင္းပါပီ ဥကၠဠႀကီး*
*မင္းလည္း ပင္ပန္းေရာေပါ့ ထမင္းစားပီး နားေတာ့ေလ*
*ကြၽန္ေတာ္မဆာေသးလိူ႔ အေပၚတက္ႏွင့္ပါေတာ့မယ္*
*ေကာင္းပီ*
ထို႔ေနာက္ သူလည္း ဥကၠဠႀကီးကို အ႐ိုအေသေပးပီး အေပၚသိူ႔တက္လာခဲ့သည္...
သိူ႔ေသာ္ သူ႔ကိူေလွာင္ျပံဳး ျပံဳးေနခဲ့တဲ့ ဥကၠဠႀကီးကိုေတာ့ မျမင္ခဲ့...
"မင္းကို မင္းညီမနဲ႔အခ်ိဳသတ္ပီး ခိုင္းေနဦးမွာမို႔လို႔ မင္းညီမ ႏွစ္တရာျပည့္ ရက္လည္က်မွ သြားေတြ႔ေပါ့..."
...........
ညီမေလးကို ေတြ႔ရမယ္ဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔တင္ သူ႔မွာ ေျခမကိုင္မိလက္မကိုင္မိျဖစ္ပီး ဗိုက္ေတာင္ျပည့္သြားသလိုပင္...
သူအေပၚတက္လာေတာ့ အခန္းထဲကေန မေန႔ကသူျမင္ခဲ့တဲ့ အ၀ါေရာင္လက္ေဆာင္အိတ္ေလးကိုင္ပီး ထြက္လာေသာ Jimin....
တေန႔လံုးJiminကုိလြမ္းေနတဲ့ စိတ္ေၾကာင့္ေရာ ညီမေလးကိုေတြ႔ရမယ္ဆိုတဲ့ အေပ်ာ္ေတြေၾကာင့္ပါ Jiminကို ေတြ႔ေတြ႔ခ်င္းသူေျပးဖက္မိသည္...
*အင့္..ဘာ..ဘာလုပ္တာလဲJung Kook*
*ခနေလး ကိုယ္ေပ်ာ္လို႔ ခနေလာက္ဖက္ထားပါရေစ*
႐ုတ္တရက္ႀကီး သူ႔ျမင္တာနဲ႔လာဖက္ေသာ Jung Kookေၾကာင့္ လန္႔သြားပါေသာ္လည္း သူၾကည္ႏူးမိတာေတာ့အမွန္ေပ....
ေခြၽးနဲ႔ ကိုယ္သင္းအနံ႔ေရာပီး Jung Kookဆီက အနံ႔ေလးက တစ္မ်ိဳးေလးရမိသည္....
သာမာန္လူတေယာက္က ေခြၽးထြက္ရင္ အနံ႔အသက္မေကာင္းေပမဲ့ Jung Kookကေတာ့ အဲ့လိုမဟုတ္ခဲ့ ကိုယ္သင္းရနံ႔ေလးက ရင္ေအးေစသည္....
တစ္မိႏွစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ သူ႔ကိုဖက္ထားရာကေန လႊတ္လိုက္ေလသည္...
*ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ အေပ်ာ္လြန္ပီး...*
*ရပါတယ္..ထားလိုက္ေတာ့*
သူ႔ကိုဖက္တုန္းကဖက္ပီး အ႐ွက္လြန္ကာ လည္ပင္းကို လက္နဲ႔ပြတ္ေနေသာ Jung Kookကိုရယ္ခ်င္ပါေသာ္လည္း မနည္းထိန္းေနရသည္...
*ေရာ့..မင္းအတြက္လက္ေဆာင္*
*ကိုယ့္အတြက္လား*
*omm*
သူ႔အေ႐ွ႕ကို ေရာက္လာေသာ အ၀ါေရာင္ အမွတ္တရ အိတ္ေသးေသးကိုယူပီး ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ရင္ထိုးေလးတခု....
အျပင္ထုတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔နာမည္အတိုေကာက္ျဖသိတဲ့JKကို ေက်ာက္ေလးေတြစီပီး ရင္ထိုးလုပ္ထားျခင္းေပ...
*အဟမ္း....ပဲြေတြဘာေတြတက္ရင္ အဲ့ရင္ထိုးေလး၀တ္သြား...မ၀တ္သြားလိူ႔ကေတာ့ မင္းကိုသတ္ပစ္မွာJeon Jung Kook...ဒါအမိန္႔ပဲ*
*ေက်းဇူးပါJimin ကိုယ္တန္ဖိုးထားပါ့မယ္* ဆိုပီး သူ႔မ်က္လံုးကိုတည့္တည့္ၾကည့္ကာ ေျပာေသာ Jung Kookေၾကာင့္ ရင္ေတြမတရားခုန္လာျပန္သည္...
*ငါ..ငါသြားေတာ့မယ္Good..Good night*
*မင္းေရာပဲGood Nightပါ*
ထို႔ေနာက္ အခန္းထဲေျပး၀င္သြားေသာ ပိစိေလးကိူၾကည့္ပီး သူျပံဳးမိလိုက္သည္...
သိူ႔ေသာ္ သူ႔အလုပ္က Jiminထင္သလို ပဲြေတြဘာေတြတက္ရတဲ့ ႀကီးက်ယ္တဲ့ အလုပ္မ်ိဳးမဟုတ္ဘူးဆိုတာ ကိုေတာ့ သူေျပာမထြက္ခဲ့ရက္....
လက္ထဲက ရင္ထိုးေလးကိုေတာ့ သူအလြန္ႏွစ္သက္မိသည္...
မၾကာပါ သူ႔ႏုွတ္ခမ္းထက္က အနမ္းတပြင့္ကို ရင္ထိုးေလးဆီဦးတည္ကာ အခန္းထဲသိူ႔၀င္လာခဲ့သည္...
"ကိုယ့္ဆီအရမ္းမေလ်ွာက္လာနဲ႔Jimin...ကိုယ္အဆင့္တက္မိမယ္"....
♡ ဒဏ္ရာတခုက နက္လြန္းရင္ ေသြးထြက္လြန္တယ္တဲ့...အဲ့အတိုင္းပဲ ထပ္တူညီစြာ အခ်စ္တစ္ခုက လူတေယာက္အတြက္ ေလးနက္လြန္းရင္ ႏွလံုးသားက ေသြးထြက္လြန္လိမ့္မယ္ ကေလးငယ္....♡
o_O o_O o_O o_O o_O o_O o_O
#Yolodi 1995
29.9.2020
Love you so much my readers😍😍😍😘😘😘
UpdateၾကာသြားတာSorryပါေနာ္🙏🙏🙏
Unicode Version,
ဒီနေ့ကစပီး Jung Kookက ကျောင်းလိုက်မပို့တော့သောကြောင့် သူလည်းကျောင်းမသွားချင်တော့ပေ...
အမှန်ဆိုရင် Jung Kookဘက်ကသာ နည်းနည်းလေးပွင့်လင်းပီး သူ့ကိုဖွင့်ပြောကြည့် သူချက်ချင်းJung Kookလက်ကိုတွဲပီး ရှေ့ဆက်မှာ အမှန်ပေ.....
အခုတော့ သူဘက်ကလည်းမပွင့်လင်း Jung Kookဘက်ကလည်း မပွင့်လင်းနဲ့ဆိုတော့ ခက်ရချည်ရဲ့.....
*ဟူး.....ရေတောင်မချိုးချင်တော့ဘူး* လို့ညည်းကာ ကုတင်ပေါ်ကထပီး ရေချိုးခန်းထဲဝင်ခဲ့သည်....
ရေမချိုးရင် Hoseokနဲ့Taeတို့ ဝိုင်းရယ်မှာစိုးလို့သာ ရေချိုးခဲ့ရသည်.....
....
ရေချိုးပြင်ဆင်ပီး အောက်ဆင်းလာတော့ လှေကားထိပ်မှာ ရပ်စောင့်နေတဲ့ ဦးလေးကြီးတဦး....
သူ့ကိုမြင်တော့ ခေါင်းငုံ့ကာ အရိုအသေပေးသောကြောင့် သူလည်း ပြန်အရိုအသေပေးပီး ထမင်းစားခန်းထဲဝင်လာခဲ့သည်....
ထမင်းစားခန်းထဲရောင်တော့ Daddyနဲ့ အိမ်အကူအဒေါ်ကြီးကိုသာ တွေ့သည်....
*aww Jimin နိုးလာပီလား* ဆိုပီး သူ့ကို လှမ်းမေးသော အဒေါ်ကြီး...
*nae အဒေါ်ကြီး...ဒါနဲ့ Jung Kookဘယ်ရောက်သွားလဲ*
*Jung Kookက အလုပ်သွားပီ* လို့Daddyက ထမင်းစားရင်း ပြန်ဖြေလေသည်...
*အစောကြီးပဲ*
*omm သူကနောက်ဆို အလုပ်တွေများလာတော့မှာ*
*အိမ်အရှေ့က ဦးလေးကြီးက ဘယ်သူလဲDaddy* ဆိုပီး သူ့အရှေ့က ပဲပင်ပေါက်ဟင်းချိုကိုသောက်ရင်း မေးမိလိုက်သည်....
*အဲ့ဒါ ဒီနေ့ကစပီး မင်းကို ကျောင်းကြိုပို့လုပ်ပေးမှာ*
*bor...ကျောင်းကို ကိုယ့်ဘာသာသွားပါ့မယ်ဆို Daddyရာ*
*မိဘက ဒါဆိုရင် ဒါလိုက် အထွန့်မတက်နဲ့...အကုန်မင်းအတွက်လုပ်နေတာ*
*ပြောလိုက်ရင် ကျွန်တော့အတွက်ဆိုတဲ့စကားချည်းပဲ*
*Park Jimin*
*တော်ပီ ကျောင်းသွားတော့မယ်*
Daddyနဲ့စကားဆက်ပြောနေရင် စကားများရုံပဲရှိတာမို့လို့ သူလည်း ဆက်မပြောတော့ပဲ ထလာလိုက်သည်....
ထိုနောက် သူလည်း အသစ်ရောက်လာတဲ့ ဦးလေးကြီးနဲ့အတူ ကျောင်းဆီသို့....
ကျောင်းသွားတဲ့ လမ်းတလျှောက်လုံး ကားပေါ်တွင် ငယ်ငယ်ကအကြောင်းတွေ ခေါင်းထဲ ပြန်ရောက်လာခဲ့သည်....
သူ့အသက် ခြောက်နှစ်မှာ Mommyက နှလုံးရောဂါနဲ့ ဆုံးသွားသောကြောင့် သူများကလေးတွေလို မိခင်မေတ္တာကို အပြည့်အဝမရခဲ့....
သူများကလေးတွေလို နိမ့်နိမ့်ကျကျမနေရအောင် Daddyက လိုချင်တာတွေအကုန် ဖြည့်ဆည်းပေးပါသော်လည်း သူတကယ်လိုချင်တာက နွေးထွေးတဲ့ မေတ္တာပင်....
ညဘက်ဆိုရင် အိပ်မက်ဆိုးတွေမက်တိုင်း ဖက်သိပ်ပေးမဲ့ ရင်ခွင်တစုံ....
ကျောင်းကပွဲတိုင်း စင်အောက်မှာ အားပါးတရ လက်ခုပ်တီးပေးပီး ကြိုဆိုပေးမဲ့ လက်တစုံ....
မိုးခြိမ်းတိုင်း ဒါဟာကြောက်စရာမဟုတ်ဘူးဆိုပီး အားပေးနှိစ်သိမ့်ပေးမဲ့ စကားတခွန်း....
သူလိုချင်တာ ဒါလေးတွေပါပဲ....
သို့သော် အမြဲ Companyသာ ခေါင်းထဲရှိတဲ့ Daddyက သူ့ဆို လှည့်မကြည့်ခဲ့..
အမြဲ ကလေးထိန်းနဲ့သာ လွှတ်ထားခဲ့သည်...
သူ့မွေးနေ့တိုင်း ဘယ်တော့မှ အိမ်ကို အမှီပြန်မရောက်လာတဲ့ Daddyကို တခါတလေ သူအရမ်းမုန်းမိပါသည်....
သို့သော် အခုချိန်အထိ Mommyနေရာတွင် တခြားသူကိုအစားမထိုးပဲ Mommyဓာတ်ပုံကို ကုတင်ခေါင်းရင်းတွင် ချိတ်ဆွဲထားသော သောကြောင့်သာ သူDaddyအပေါ် သည်းခံနေခြင်းပေ....
ရုတ်တရက် ပါးပေါ်စီးကျလာသော မျက်ရည်စတချို့ကို လက်ဖမိုးနဲ့ သုတ်ကာ နောက်ထပ် ကျလုဆဲမျက်ရည်တိူ့ကို အတက်နိုင်ဆုံး သူထိန်းထားခဲ့သည်....
အခုချိန် သူ့ဘေးမှာသာ Jung Kookရှိခဲ့ရင် အကောင်းဆုံးစကားတခွန်းနဲ့ နှစ်သိမ့်ပေးမှာ အမှန်ပေ....
"လွမ်းတယ် Jung Kook...ပီးတော့ မင်းကိုလိုအပ်တယ် Jung Kook".....
ကျောင်းလည်း ရောက်ခါနီးနေပီဖြစ်သောကြောင့် သူလည်း ခေါင်းထဲရောက်လာသော အတွေးတို့ကို ဖြတ်တောက်ပစ်လိုက်သည်....
.......
မနက်ထဲက ဥက္ကဠကြီးရဲ့ အတွေးရေးမုှးခေါ်လာသော နေရာကို သူလိုက်လာခဲ့ရသည်...
ဒါဟာ ရုံးခန်းတခု...
သို့သော် သာမာန်ရုံးခန်းမဟုတ်ခဲ့...အနည်းငယ်ချောင်ကျတဲ့ နေရာတခုတွင် ရှိသော အခန်းငယ်လေးတခုပင်...
*ဒါ မင်းအလုက်လုပ်ရမဲ့ ရုံးခန်းပဲ Jung Kook*
*nae ဒါနဲ့ ကျွန်တော်ဘာလုပ်ရမှာလဲ မသိဘူး*
*မင်းက ထိုင်းနိုင်ငံကို တင်သွင်းမဲ့ ပစ္စည်းတွေကိုကြီးကြပ်ရမှာပဲ...အများကြီးလုပ်စရာမလိုပါဘူး ပစ္စည်းတာဝန်ခံနေရာမှာ မင်းလက်မှတ်ထိုးပေးရုံပဲ*
*nae..ဒါနဲ့ ဘယ်အချိန်ရုံးဆင်းလဲမသိဘူး*
*အဲ့ဒါက ဥက္ကဠကြီးမင်းကို ဖုန်းနဲ့ ဆက်သွယ်လိုက်မယ်...ပစ္စည်းက ထိုင်းဘက်ကို အဆင်ပြေပြေရောက်ရင် မင်းအတွက်အကျိုးရှိမှာ Jung Kook...*
*nae ကျွန်တော်ကြိုးစားပါ့မယ်..ဒါနဲ့ ဘာပစ္စည်းတွေလဲဆိုတာ သိလို့ရမလား*
*အဲ့ဒါ မင်းသိစရာမလိုပါဘူး မင်းလုပ်ရမှာက ပစ္စည်းတွေတင်ပို့တော့မယ်ဆိုတဲ့ သတင်းရတာနဲ့ အင်ချွန်း သဘောၤဆိပ်ကိုသွားပီး ပစ္စည်းတွေစစ်ပေးပီး လက်မှတ်ထိုးရုံပဲ*
*nae*
*ကောင်းပီ..အော် ပီးရင် မင်းအတွက် လူတယောက်ခေါ်ထားပေးတယ် မင်းမသိရင် သူ့ကိုမေးပေါ့ မင်းအတွက်အဖော်ရအောင်ပါ*
*nae*
*အဲ့ဒါဆိုရင် ငါသွားပီနော်*
*ဟုတ်ကဲ့ပါ*
ထို့နောက် ကြပ်ခိုးတွေရှိတဲ့ အခန်းငယ်ထဲကနေ ဟိုကြည့်ဒီကြည့်နဲ့ ထွက်သွားလေသည်....
အတွင်းရေးမုှးထွက်သွားပီး မကြာပါ ကောင်လေးတယောက်ရောက်လာခဲ့သည်...
*မင်္ဂလာပါ ကျွန်တော်က CEO Park လွှတ်လိုက်တဲ့သူပါ ခင်ဗျားနဲ့အတူ အလုပ်လုပ်ရမှာပါ*
*arr nae တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ် ကျွန်တော်က Jeon Jung Kookပါ*
*ကျွန်တော်က Min Yoon Giပါ... ရှေ့လျှောက် အတူလက်တွဲတာပေါ့*
*ကောင်းပါပီဗျာ..*
ထို့နောက် အခန်းငယ်လေးထဲတွင် မျက်နှာချင်းဆိုင်ထားထားသော စားပွဲလေးတွင် ကိုယ်စီထိုင်လိုက်ကြသည်....
လောလောဆယ် အထက်က ဘာမှမပြောသေးသောကြောင့် သူ့တို့မှာ ဘာမှလုပ်စရာမရှိသေး....
*ဟို Jung Kookက ဘာလို့ ဒီကိုရောက်လာတာလဲ*
*ကျွန်တော့်ညီမလေးကို ဒိ့ထက်ပိုကောင်းတဲ့ ဘဝကိုပေးချင်လို့ပါ ပီးတော့ ဥက္ကဠကြီးကိုလည်း ဒီနည်းနဲ့ဖြစ်ဖြစ်ကျေးဇူးဆပ်မလို့ပါ*
*aww*
*Yoon Giကရော ဘာလို့ ဒီရောက်လာတာလဲ*
*ကျွန်တော့်အဖေက CEO Parkဆီမှာ အကြွေးယူထားတာ..အဲ့ဒါ ဒီအလုပ်လုပ်ရင် လျှော်ပေးမယ်ပြောလို့...ကျွန်တော်လည်း ဘာအလုပ်လဲတော့မသိပေမဲ့ အကြွေးကျေအောင်လာလုပ်ရတာဗျ*
*ဟမ်..အတွင်းရေးမုှးပြောတော့ မသိတာရှိရင် Yoon Giကိုမေးလို့ရတယ်တဲ့*
*ဘယ်လို...ကျွန်တော့်ကိုလည်း မသိတာရှိရင် Jung Kookကို မေးတဲ့*
*ဟုတ်လား*
ထို့နောက် စကားဝိုင်းလည်း တိတ်ဆိတ်သွားပီး အတွေးကိုယ်စီဖြင့်သာ....
တကယ်တမ်းစဉ်းစားကြည့်ရင် ဒီအလုပ်ဟာ ဘာအလုပ်လည်းဆိုတာလည်းမသိပဲ သူတိူ့လုပ်နေရခြင်းပေ...
အကယ်၍ ဥပဒေနဲ့သာ မလွတ်ရင် သူနဲ့Yoon Giအရင်ဆုံး ထောင်ထဲရောက်မှာပင်....
"မဟုတ်လောက်ပါဘူး ဥက္ကဠကြီးက အဲ့လိုမလုပ်လောက်ဘူး"....
ထို့နောက် လွန်နေသော သူ့အတွေးတို့ကို ရပ်ဆဲကာ ဖုန်တွေနဲ့ လေထုမသန့်ရှင်းသော အခန်းလေးကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ရန်ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်...
မကြာပါ သူရောYoon Giရော ထိုအခန်းငယ်လေးကို အတူသန်ရှင်းခဲ့ကြသည်....
..........
*CEOပြောတဲ့အတိုင်း Jeon Jung Kookနဲ့ Min Yoon Giကို သူတို့အလုပ်နေရာကို ခေါ်ပြပီးသွားပါပီ*
*ကောင်းပီ...နောက်နှစ်ရက်နေရင် ထိူင်းကို ဘိန်းမုှန့်တွေပို့ရမယ် အဲ့ဒါကောင်လေးတွေကို အနည်းငယ်စောင့်ကြည့်ထားဦး*
*nae ဒါနဲ့ Jeon Jung Kookက သူ့ညီမကိစ္စသိသွားရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ CEO*
*ဟက်....ငါက စီးပွားရေးလုပ်လာတာ နှစ်သုံးဆယ်ကျော်တော့မယ် သူတိူ့လို ဘာမဟုတ်တဲ့ လက်တောက်လောက်လေးကိုတော့ အသာလေး ဖြေရှင်းလို့ရပါတယ်*
ဥက္ကဠကြီးပြောသောအဓိပ္ပါယ်ကို သူသိပ်နားမလည်ပါသော်လည်း ဆက်မမေးမိခဲ့တော့....
ဥက္ကဠကြီးလက်ခုပ်ထဲက ရေဖြစ်နေကြတဲ့ Jeon မောင်နှမကို သနားပီး Min Yoon Giဆိုတဲ့ ကောင်လေးကိုလည်း သနားမိပါသော်လည်း သူကိုယ်တိုင်က ဥက္ကဠကြီးရဲ့ ရုပ်သေးရုပ်ဖြစ်နေသောအခါ....
"မင်းတိူ့ဘဝလေးတွေလှပပါစေ"လို့သာ စိတ်ထဲက ဆုတောင်းပေးမိလိုက်သည်.......
..........
အတန်းထဲရောက်တဲ့အထိ သူ့ကို Jung Kookနဲ့ပတ်သက်ပီး အဆက်မပြတ်မေးနေသော Hoseokကြောင့် သူ့မှာအာပေါက်မတက် ရှင်းပြနေခဲ့ရသည်....
သို့သော် Taeကတော့ သူရောက်လာထဲက တိတ်ဆိတ်နေလေရဲ့....
*Jung Kookဘဝက အဲ့လိုကျတော့လည်းသနားစရာပါလား*
*omm Hoseokရ*
*ဒါနဲ့ Tae Hyungမင်းဘာလိူ့ ငြိမ်နေတာလဲ*
*မဟုတ်ပါဘူး စာမေးပွဲနီးပီလေ ငါစာဘက်စိတ်ရောက်နေလို့ပါ Hoseokကလည်း*
*မင်းစာမလုပ်ပဲ စာမေးပွဲဖြေရင်တောင် အတန်းထဲမှာRoll-1ဖြစ်ပီး Majorထဲမှာတောင် အမှတ်အများဆုံးဖြစ်နေမှာ*
*ဟုတ်တယ် Hoseokပြောတာမှန်တယ်...ဒါနဲ့ မင်းရောငါ့ကို ဘာမှမမေးတော့ဘူးလား Jung Kookအကြောင်း*
*မင်းHoseokကိုပြောပြနေတာကို ငါကြားနေရတာပဲJiminရာ အထွေအထူးလုပ်လို့*
*ဟီး...ဟုတ်သားပဲ*
ထို့နောက် အတန်းထဲ ဆရာမဝင်လာသဖြင့် သူတိူ့စကားပြတ်ခဲ့ရသည်....
..........
အရင်ဆို Jung Kookလာကြိုနေကြဖြစ်သော်လည်း ဒီနေ့ ဦးလေးကြီးဖြစ်နေသောကြောင့် အိမ်ပြန်ရတာ စိတ်မပါခဲ့ပေ....
*ဒါနဲ့ ဦးနာမည်ကိုပြောပြမယ်နော်သခင်လေး* ဆိုပီး ကားမောင်းရင်း အနောက်တွင်ထိုင်နေသော သူ့ကို မှန်ကတဆင့်ပြောနေသော ဦးလေးကြီး...
*nae*
*ဦးနာမည်က Joo In Soonပါ....ဦးကို ဒါရိုက်ဘာ Jooလို့ခေါ်လို့ရတယ်နော် သခင်လေး*
*nae*
ထို့နောက် ကားဆက်မောင်းနေသော ဒါရိုက်ဘာJooကိုတချက်ကြည့်ရင်း လွယ်အိတ်ထဲက အိတ်လေးကို ထုတ်လိုက်သည်....
မနေ့က လမ်းတွင်ရောင်းနေသော အမှတ်တရပစ္စည်းဆိုင်က ဝယ်လာသော ပစ္စည်းလေးပင်...
အမှတ်တရ အိတ်အဝါလေးထဲက ထုတ်ကြည့်လိုက်တော့ ကျောက်လေးတွေတလက်လက်ထနေသော JKဆိုသည့် နာမည်လေးနဲ့ ရင်ထိုးလေးပင်....
အစကတော့ နာရီလေးဝယ်ပေးဖို့စဉ်းစားထားပေမဲ့ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် JKဆိုသည့် ရင်ထိုးလေးတွေတာနဲ့ ထိူရင်ထိုးလေးပဲ သူဝယ်လာလိုက်သည်....
ထို့နောက် ရင်ထိုးလေးကို လက်နဲ့ ခပ်ဖွဖွထိရင်း အိမ်ပြန်ရောက်တာနဲ့ Jung Kookကိူ ပေးရန်သာတွေးနေခဲ့သည်....
...........
ဒီနေ့က ဘာအလုပ်မှမရှိသောကြောင့် အလုပ်စောစောဆင်းရန် ဥက္ကဠကြီးက ဆက်သွယ်သောကြောင့် သူနဲ့Yoon Giလည်း အိမ်သိူ့စောစောပြန်ရသည်...
Yoon Giကတော့ သူ့ဘဝလေးနဲ့ မခြားပေ...
သူက ညီမလေးအတွက် တယောက်ထဲရုန်းနေရသလို Yoon Giကလည်း သူ့အဖေအတွက် တယောက်ထဲရုန်းနေရသည်....
သိုသော် သူကတော့ ဥက္ကဠကြီးနဲ့အတူ အိမ်ကြီးအိမ်ကောင်းမှာနေခွင့်ရပေမဲ့ Yoon Giကတော့မတူ ဆင်းရဲ့သားရပ်ကွက်က အိမ်လေးမှာ သူ့အဖေနဲ့အတူ လပေးနဲ့ ငှါးနေခဲ့ရသည်....
ထို့နောက် လမ်းသိအောင် busကားမစီးပဲ Yoon Giနဲ့အတူ လမ်းလျှောက်လာရင်း လမ်းတဝက်တွင် လမ်းခွဲကာ သူလည်း အိမ်သိူ့ပြန်လာခဲ့လိမ့်သည်...
အိမ်ပြန်ရောက်ရင် Jiminကိုလည်း သူတွေချင်မိသည်....
ဒါရိုက်ဘာအသစ်နဲ့ အဆင်ရောပြေပါ့မလား ကျောင်းရောသွားရဲ့လားဆိုပီး အမျိုးမျိုးတွေးကာ အချိန်ပြည့် သူ့ခေါင်းထဲ Jiminကနေရာယူထားခဲ့သည်....
Jiminသူ့ကိူလွမ်းရောလွမ်းနေရဲ့လားဆိုတဲ့ အတွေးလေးကလည်း ခေါင်းထဲရောက်လာသောကြောင့် သူ့အတွေးသူပြန်ရယ်မိသည်....
မကြာပါ အိမ်ရောက်လာသောကြောင့် သူလည်း အိမ်ထဲသို့ဝင်လာခဲ့သည်...
အိမ်ထဲရောင်တော့လည်း ဧည့်ခန်းတွင် ရေနွေးကြမ်းထိုင်သောက်နေသော ဥက္ကဠကြီးကြောင့် ညစာစားပီးသွားကြပီဆိုတာ သူသိလိုက်သည်...
*ပြန်လာပီလား Jung Kook*
*nae ဥက္ကဠကြီး*
*ထိုင်ပါဦး စကားပြောရအောင်*
*nae*
သူလည်း ဥက္ကဠကြီးရဲ့ ဘေးက ဆိူဖာတွင်ဝင်ထိုင်ခဲ့သည်...
*နောက်နှစ်ရက်နေရင် ထိုင်းကိူ ပစ္စည်းပိူ့ရမှာမို့လို့ နည်းနည်းတော့ ပင်ပန်းမယ်Jung Kook*
*ကျွန်တော်သိပါတယ် ကျွန်တေယ်ကြိုးစားပါ့မယ်*
*မင်းကိုငါယုံပါတယ်...ပီးတော့ မင်းညီမလေးကို စိတ်မပူပါနဲ့ ငါ့လူတွေကိူ အချိန်ပြည့်စောင့်ကြည့်ခိုင်းထားပါတယ်*
*nae ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဥက္ကဠကြီး*
*အလုပ်တွေအားတဲ့တနေ့ မင်းညီမလေးကို တွေ့လိူ့ရအောင်ငါစီစဉ်ပေးပါ့မယ်*
*တ..တကယ်ပြောတာလား ဥက္ကဠကြီး*
*ငါက လိမ်စရာလား*
*ကျေး...ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဥက္ကဠကြီး...တကယ်ကျေးဇူးတင်ပါတယ်*
*တခုပဲ Jiminကိူ မင်းအလုပ်လုပ်တဲ့နေရာဆီ လုံးဝခေါ်မသွားပါနဲ့*
*ကောင်းပါပီ ဥက္ကဠကြီး*
*မင်းလည်း ပင်ပန်းရောပေါ့ ထမင်းစားပီး နားတော့လေ*
*ကျွန်တော်မဆာသေးလိူ့ အပေါ်တက်နှင့်ပါတော့မယ်*
*ကောင်းပီ*
ထို့နောက် သူလည်း ဥက္ကဠကြီးကို အရိုအသေပေးပီး အပေါ်သိူ့တက်လာခဲ့သည်...
သိူ့သော် သူ့ကိူလှောင်ပြုံး ပြုံးနေခဲ့တဲ့ ဥက္ကဠကြီးကိုတော့ မမြင်ခဲ့...
"မင်းကို မင်းညီမနဲ့အချိုသတ်ပီး ခိုင်းနေဦးမှာမို့လို့ မင်းညီမ နှစ်တရာပြည့် ရက်လည်ကျမှ သွားတွေ့ပေါ့..."
...........
ညီမလေးကို တွေ့ရမယ်ဆိုတဲ့စိတ်နဲ့တင် သူ့မှာ ခြေမကိုင်မိလက်မကိုင်မိဖြစ်ပီး ဗိုက်တောင်ပြည့်သွားသလိုပင်...
သူအပေါ်တက်လာတော့ အခန်းထဲကနေ မနေ့ကသူမြင်ခဲ့တဲ့ အဝါရောင်လက်ဆောင်အိတ်လေးကိုင်ပီး ထွက်လာသော Jimin....
တနေ့လုံးJiminကိုလွမ်းနေတဲ့ စိတ်ကြောင့်ရော ညီမလေးကိုတွေ့ရမယ်ဆိုတဲ့ အပျော်တွေကြောင့်ပါ Jiminကို တွေ့တွေ့ချင်းသူပြေးဖက်မိသည်...
*အင့်..ဘာ..ဘာလုပ်တာလဲJung Kook*
*ခနလေး ကိုယ်ပျော်လို့ ခနလောက်ဖက်ထားပါရစေ*
ရုတ်တရက်ကြီး သူ့မြင်တာနဲ့လာဖက်သော Jung Kookကြောင့် လန့်သွားပါသော်လည်း သူကြည်နူးမိတာတော့အမှန်ပေ....
ချွေးနဲ့ ကိုယ်သင်းအနံ့ရောပီး Jung Kookဆီက အနံ့လေးက တစ်မျိုးလေးရမိသည်....
သာမာန်လူတယောက်က ချွေးထွက်ရင် အနံ့အသက်မကောင်းပေမဲ့ Jung Kookကတော့ အဲ့လိုမဟုတ်ခဲ့ ကိုယ်သင်းရနံ့လေးက ရင်အေးစေသည်....
တစ်မိနှစ်လောက်ကြာတော့ သူ့ကိုဖက်ထားရာကနေ လွှတ်လိုက်လေသည်...
*ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ် အပျော်လွန်ပီး...*
*ရပါတယ်..ထားလိုက်တော့*
သူ့ကိုဖက်တုန်းကဖက်ပီး အရှက်လွန်ကာ လည်ပင်းကို လက်နဲ့ပွတ်နေသော Jung Kookကိုရယ်ချင်ပါသော်လည်း မနည်းထိန်းနေရသည်...
*ရော့..မင်းအတွက်လက်ဆောင်*
*ကိုယ့်အတွက်လား*
*omm*
သူ့အရှေ့ကို ရောက်လာသော အဝါရောင် အမှတ်တရ အိတ်သေးသေးကိုယူပီး ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ရင်ထိုးလေးတခု....
အပြင်ထုတ်ကြည့်လိုက်တော့ သူ့နာမည်အတိုကောက်ဖြသိတဲ့JKကို ကျောက်လေးတွေစီပီး ရင်ထိုးလုပ်ထားခြင်းပေ...
*အဟမ်း....ပွဲတွေဘာတွေတက်ရင် အဲ့ရင်ထိုးလေးဝတ်သွား...မဝတ်သွားလိူ့ကတော့ မင်းကိုသတ်ပစ်မှာJeon Jung Kook...ဒါအမိန့်ပဲ*
*ကျေးဇူးပါJimin ကိုယ်တန်ဖိုးထားပါ့မယ်* ဆိုပီး သူ့မျက်လုံးကိုတည့်တည့်ကြည့်ကာ ပြောသော Jung Kookကြောင့် ရင်တွေမတရားခုန်လာပြန်သည်...
*ငါ..ငါသွားတော့မယ်Good..Good night*
*မင်းရောပဲGood Nightပါ*
ထို့နောက် အခန်းထဲပြေးဝင်သွားသော ပိစိလေးကိူကြည့်ပီး သူပြုံးမိလိုက်သည်...
သိူ့သော် သူ့အလုပ်က Jiminထင်သလို ပွဲတွေဘာတွေတက်ရတဲ့ ကြီးကျယ်တဲ့ အလုပ်မျိုးမဟုတ်ဘူးဆိုတာ ကိုတော့ သူပြောမထွက်ခဲ့ရက်....
လက်ထဲက ရင်ထိုးလေးကိုတော့ သူအလွန်နှစ်သက်မိသည်...
မကြာပါ သူ့နုှတ်ခမ်းထက်က အနမ်းတပွင့်ကို ရင်ထိုးလေးဆီဦးတည်ကာ အခန်းထဲသိူ့ဝင်လာခဲ့သည်...
"ကိုယ့်ဆီအရမ်းမလျှောက်လာနဲ့Jimin...ကိုယ်အဆင့်တက်မိမယ်"....
♡ ဒဏ်ရာတခုက နက်လွန်းရင် သွေးထွက်လွန်တယ်တဲ့...အဲ့အတိုင်းပဲ ထပ်တူညီစွာ အချစ်တစ်ခုက လူတယောက်အတွက် လေးနက်လွန်းရင် နှလုံးသားက သွေးထွက်လွန်လိမ့်မယ် ကလေးငယ်....♡
o_O o_O o_O o_O o_O o_O o_O
#Yolodi 1995
29.9.2020
Love you so much my readers😍😍😍😘😘😘
UpdateကြာသွားတာSorryပါနော်🙏🙏🙏